Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

ΕΙΔΕΣ ... Ο "ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ" ;;; ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΝΟ ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ !!!

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΡΚΟΥ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ καὶ ΣΤΟ «ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ» (Δὲν ἔχω πεισθεῖ ὅτι ἡ διάγνωση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου εἶναι ἐπαρκής)

Νικόλαος Μπαλαμοτσος:
«Ποτ
δν επα σ σθεν τι θ πεθάνει θ
ζήσει»

Ἀχιλλέας Ε. Κοῦμπος – συγγραφέας

Νικόλαος Μπαλαμοῦτσος, Ἐντατικολόγος καὶ καθηγητὴς Ἀναισθησιολογίας στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Κατάγεται ἀπὸ τὸ Ἡράκλειο Κρήτης καὶ εἰδικεύτηκε στὸ University Hospitals τοῦ Cleveland στὸ Ohio τῶν Η.Π.Α. Ὑπῆρξε Διευθυντὴς τῆς Μονάδας Ἐντατικῆς Θεραπείας στὸ «Θεαγένειο» Ἀντικαρκινικὸ Νοσοκομεῖο Θεσσαλονίκης ἐπὶ 31 χρόνια καὶ Διευθυντὴς τοῦ Ἀναισθησιολογικοῦ Τμήματος τοῦ ἴδιου Νοσοκομείου γιὰ 12 χρόνια. Σήμερα συνταξιοῦχος[…]

* Ἀγαπητὲ κύριε Μπαλαμοῦτσο πρὶν ξεκινήσουμε, σὲ σχέση μὲ τὸ παρελθόν, πῶς βλέπετε τὴν πολιτικὴ ἀλλὰ καὶ τὴν ἐν γένει κατάσταση στὴ χώρα μας;

– Ἡ σημερινὴ κατάσταση στὴ χώρα μας εἶναι ἀπογοητευτική, ἀφοῦ δὲν ἐξασφαλίζει ἐργασία σὲ ὅλους τους Ἕλληνες τῆς παραγωγικῆς ἡλικίας. Ἐπίσης εἶναι ἀπογοητευτικό, ἄνθρωποι ποὺ δούλευαν 15 ἢ 20 χρόνια, ξαφνικὰ νὰ χάνουν τὴ δουλειά τους, γιατί κλείνει ἡ ἐπιχείρηση στὴν ὁποία ἐργάζονται ἢ ἀπολύονται γιὰ νὰ προσλάβουν ἄλλους ποὺ θὰ ἀμείβονται μὲ μικρότερο μισθό. Εὔχομαι μὲ ὅλη μου τὴν καρδιὰ ὅλοι οἱ πολιτικοὶ νὰ καταλάβουν τὸ μέγεθος τοῦ προβλήματος, νὰ κάνουν ὅ,τι μποροῦν γιὰ τὴν ἀντιμετώπισή του καὶ νὰ σταματήσουν νὰ μαλώνουν μεταξύ τους.

* Γιατί οἱ ἀσθενεῖς φοβοῦνται τὴν ἀναισθησία;

– Διότι ἔχουν ἀναφερθεῖ περιστατικὰ θανάτου κατὰ τὴν ἐγχείρηση καὶ περιπτώσεις στὶς ὁποῖες οἱ ἄρρωστοι δὲν πέθαναν ἀλλὰ δὲν ἐπανέκτησαν τὴ συνείδησή τους. Τώρα ὅμως, μὲ τὴ βελτίωση τῶν γνώσεών μας, τὴν πολὺ μεγάλη ἐξέλιξη τῆς βιοτεχνολογίας γιὰ τὴν παρακολούθηση τῶν ζωτικῶν λειτουργιῶν τῶν ἀσθενῶν καὶ τὴν ἐφεύρεση νέων φαρμάκων καὶ τὴν καθιέρωση νέων τεχνικῶν χορήγησης ἀναισθησίας, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι οἱ κίνδυνοι αὐτοὶ ἔχουν σχεδὸν ἐξαφανιστεῖ, ὅπως ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὶς μελέτες τῆς περιεγχειρητικῆς θνητότητας. Ἐπιπλέον, ὑπάρχει καὶ ἡ περιοχικὴ ἀναισθησία, ποὺ ὁ ἄρρωστος διατηρεῖ τὴ συνείδησή του, ἀφοῦ δὲν κοιμᾶται καὶ ὁ ἐπηρεασμὸς τῶν ζωτικῶν λειτουργιῶν, καρδιᾶς καὶ πνευμόνων, εἶναι μικρότερος.

* Τὴν ὥρα τῆς χειρουργικῆς ἐπέμβασης, ἡ ζωὴ τοῦ ἀσθενοῦς εἶναι στὰ χέρια τοῦ ἀναισθησιολόγου. Πῶς βιώνατε αὐτὴ τὴν εὐθύνη;

-Τὴν ἀναισθησιολογία τὴν ἄσκησα γιὰ 40 χρόνια. Κάθε φορᾶ ποὺ χορηγοῦσα ἀναισθησία ἔκανα ὅ,τι μποροῦσα γιὰ νὰ βγεῖ ὁ ἄρρωστος ἀπὸ τὸ χειρουργεῖο σὲ καλὴ φυσικὴ κατάσταση, μὲ πλήρη ἐπάνοδο τῆς συνείδησης καὶ κατὰ τὸ δυνατὸν χωρὶς πόνο. Γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχω αὐτό, ἔκανα πάντοτε προεγχειρητικὴ ἐπίσκεψη καὶ ἀξιολόγηση τῶν ἀρρώστων καὶ δὲν ἐγκατέλειπα ποτὲ τὸν ἄρρωστο μόνο του, ἕως καὶ τὴν μεταφορά του στὴν αἴθουσα ἀνάνηψης.

* Σᾶς ἔκανε καλύτερο ἄνθρωπο ἡ ἰατρική;

– Πιστεύω ὅτι καλὸς ἢ κακὸς ἄνθρωπος εἶναι κανεὶς ἀπὸ δικοῦ του καὶ αὐτὸ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ μεγάλωσε, τὶς ἀρχὲς ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του καὶ τὸ εὐρύτερο περιβάλλον του. Ὅμως, ὅταν ἀσχολεῖσαι μὲ ἀνθρώπους ποὺ σὲ χρειάζονται καὶ ἡ ζωή τους βρίσκεται σὲ κίνδυνο, ἀντιλαμβάνεσαι πιὸ πολὺ τὸ πόσο σημαντικὸ εἶναι νὰ δεῖς τὸν ἀσθενῆ μὲ ἀγάπη καὶ καλοσύνη, νὰ ἀντιληφθεῖς τὸ μέγεθος καὶ τὴν ἔνταση τῆς ἀγωνίας καὶ τοῦ φόβου του, ὥστε νὰ μπορεῖς νὰ συμμετέχεις στὸ πρόβλημά του καὶ ὄχι νὰ τὸν βλέπεις μόνο σὰν πελάτη καὶ τυχαῖο ἀριθμό. Ναί, πιστεύω ὅτι ἡ ἄσκηση τῆς Ἰατρικῆς μὲ βοήθησε νὰ γίνω καλύτερος ἄνθρωπος, γιὰ αὐτὸ καὶ δὲν κράτησα καμία γνώση γιὰ τὸν ἑαυτό μου, μετέδωσα ὅ,τι ἔμαθα στοὺς μαθητές μου καὶ τοὺς συνεργάτες μου.

* Ποιά θὰ λέγατε ὅτι εἶναι τὰ ἀπαραίτητα στοιχεῖα ποὺ ὀφείλει νὰ ἔχει ἕνας γιατρός, γιὰ νὰ ὑπηρετεῖ σύμφωνα μὲ τὶς ἀρχὲς τῆς ἰατρικῆς; Ἀρκεῖ ὁ ὅρκος τοῦ Ἱπποκράτη;

-Τὸ πιὸ σημαντικὸ στοιχεῖο γιὰ τὴν ἐπιτυχῆ ἄσκηση τῆς Ἰατρικῆς εἶναι ὁ γιατρὸς νὰ ἐνημερώνεται συνεχῶς γιὰ τὴν ἐξέλιξη τῆς ἐπιστήμης του καὶ τὶς ἀλλαγὲς ποὺ καθιερώνονται τόσο στὴ διάγνωση ὅσο καὶ στὴν ἐπιτυχῆ ἀντιμετώπιση τῶν διαταραχῶν τῶν λειτουργιῶν τῶν ἀσθενῶν του. Καὶ βέβαια, ἡ κυρίαρχη ἀρχὴ εἶναι νὰ προλαμβάνεις τὴν ἐμφάνιση τῆς διαταραχῆς καὶ ὄχι νὰ τὴν θεραπεύεις. Ὁ Ὅρκος τοῦ Ἱπποκράτη ἂν καὶ διατυπώθηκε πρὶν 2500 χρόνια περίπου, πιστεύω ὅτι ἐξακολουθεῖ νὰ ἀρκεῖ καὶ σήμερα, μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι ὁ γιατρὸς τὸν ἐφαρμόζει μὲ πίστη καὶ ἀξιοπρέπεια καὶ δὲν ὁρκίζεται ἁπλὰ γιατί εἶναι ἀπαραίτητο, ὥστε νὰ πάρει τὸ δίπλωμά του. Μάλιστα, ἀπὸ τότε ὁ Ἱπποκράτης ἔχει πάρει θέση σὲ προβλήματα ποὺ ὑπάρχουν σήμερα, ὁρίζοντας ὅτι γιατρς δν πρέπει ν βοηθ τν σθεν του ν πεθάνει, στω κι ν το τ χει ζητήσει διος, οτε θ το κάνει τέτοια πόδειξη, οτε θ μπιστευθε σ γκυο μέσο πο προκαλε κτρωση. Γι ατ τ θέματα τ τελευταα χρόνια χουν πάρξει διαφοροποιήσεις. γ μως ξακολουθ ν πιστεύω στν ρθότητα το ρκου. Τ διο σημαντικ μως μ τν ρκο το πποκράτη γι τν ρθ κα ξιοπρεπ σκηση τς ατρικς εναι τ χριστιανικ «γαπτε λλήλους».

* Ὁ φιλόσοφος Ἐμμάνουελ Κὰντ εἶχε δηλώσει ἤδη ἀπὸ τὸν 18ο αἰώνα ὅτι «θέλει νὰ πεθάνει ἀλλὰ ὄχι μὲ τὴ βοήθεια τῆς ἰατρικῆς». Ποιά εἶναι ἡ ἄποψή σας γιὰ τὰ σημερινὰ «θαύματα τῆς ἰατρικῆς» ποὺ παρατείνουν τὴ ζωὴ ὑπὲρ τὸ δέον;

– Ἡ θέση μου στὸ ζήτημα τῆς εὐθανασίας εἶναι ἀρνητικὴ τόσο ὡς πρὸς τὴν ἐνεργητικὴ μορφή της ὅσο καὶ πρὸς τὴν παθητικὴ ποὺ πραγματοποιεῖται μὲ τὴν ἀποφυγὴ ἐφαρμογῆς ἐπιθετικῶν μεθόδων θεραπείας. Πολὺ συχνὰ στὶς Μονάδες Ἐντατικῆς Θεραπείας (ΜΕΘ) νοσηλεύονται ἀσθενεῖς, τῶν ὁποίων οἱ ἐλπίδες γιὰ ἀνάνηψη εἶναι ἐλάχιστες ἕως ἀνύπαρκτες. Ὅμως στὴ μακρόχρονη ἀπασχόλησή μου στὴ ΜΕΘ δὲν θεώρησα ὅτι εἶχα τὸ δικαίωμα νὰ τὸ «παίξω» Θεὸς καὶ νὰ ἀποφασίσω ἐγὼ γιὰ τὸ ἐὰν ὁ ἄρρωστος θὰ ζήσει ἢ θὰ πεθάνει. Δν χω πεισθε τι διάγνωση το γκεφαλικο θανάτου εναι παρκής, φο κα στ διεθν βιβλιογραφία ναφέρονται περιπτώσεις διάγνωσης γκεφαλικο θανάτου πο ποδείχθηκαν λανθασμένες. Ἡ σωστὴ ἀντιμετώπιση αὐτῶν τῶν ἀσθενῶν εἶναι πολὺ δύσκολη καὶ θὰ πρέπει νὰ ἔχομε ὑπ’ ὄψιν μας ἀφ᾽ ἑνὸς ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἕνα τσουβάλι μὲ ὄργανα γιὰ μεταμόσχευση ἀφ᾽ ἑτέρουν ὅτι οἱ προσπάθειές μας δὲν πρέπει νὰ ἔχουν στόχο ἁπλὰ τὴν καθυστέρηση τοῦ θανάτου.

* Ἔχουν περάσει ἀπὸ τὰ χέρια σας πολλοὶ ἀσθενεῖς. Τί σᾶς προσέφερε ἡ γνωριμία μαζί τους σὲ ἐξαιρετικὰ δύσκολες στιγμὲς γιὰ αὐτούς;

– Ἡ ἐργασία μου γιὰ περισσότερα ἀπὸ 30 χρόνια στὸ Θεαγένειο Ἀντικαρκινικὸ Νοσοκομεῖο Θεσσαλονίκης μὲ ἔφερε σὲ ἐπαφὴ μὲ χιλιάδες ἀρρώστους ποὺ ἦταν σὲ κίνδυνο ζωῆς. Πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἤξεραν ἀκριβῶς τὴ νόσο τους καὶ τὸ βαθμὸ τοῦ κινδύνου γιὰ τὴ ζωὴ τοὺς ὅλοι ὅμως ἤθελαν νὰ κάνουν ὅ,τι μποροῦσαν γιὰ τὴν ἀντιμετώπισή του. Μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς πίστευαν ὅτι ἡ ζωὴ αὐτὴ εἶναι προσωρινὴ καὶ ἤλπιζαν σὲ καλύτερη ζωὴ στὸν ἄλλο κόσμο. Ἡ ἐπικοινωνία μου μὲ ὅλους τοὺς ἀρρώστους καὶ ἀνεξαρτήτως τῶν πιστεύω τους μὲ ἔπεισε ὅτι ἦταν πολὺ σημαντικὸ γιὰ αὐτοὺς νὰ τοὺς ἀκούσεις μὲ ὑπομονή, ὥστε νὰ σοὺ ἐμπιστευτοῦν τοὺς φόβους καὶ τὴν ἀγωνία τοὺς ἀλλὰ καὶ τὶς ἐλπίδες τους καὶ ἐσὺ νὰ τοὺς πεῖς μὲ σοβαρότητα αὐτὸ ποὺ πιστεύεις γιὰ τὴν πορεία τῆς νόσου τους. Ποτὲ δὲν εἶπα σὲ ἀσθενῆ ὅτι θὰ πεθάνει ἢ θὰ ζήσει, τὸν βεβαίωνα ὅμως ὅτι ἡ ΜΕΘ σὲ συνεργασία καὶ μὲ τὸ Ἰατρεῖο Πόνου θὰ κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς νόσου του καὶ γιὰ νὰ μὴν ὑποφέρει ἀπὸ πόνο.

* Ἐκπαιδευτήκατε στὴν Ἀμερική. Διαπιστώσατε διαφορὲς στὴ σκέψη ἀνάμεσα στοὺς πολίτες αὐτῆς τῆς χώρας καὶ τῆς Ἑλλάδας ἀπέναντι στὸ θέμα τῆς ὑγείας;

– Τὴ δεκαετία τοῦ 1970 ποὺ ἤμουν στὴν Ἀμερική, ἡ μεγάλη διαφορὰ στὴν ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος ὑγείας ἦταν ὅτι ἐκεῖ γίνονταν μεγαλύτερες προσπάθειες γιὰ τὴν πρόληψη τῆς νόσου. Ἐπίσης, οἱ ἀσθενεῖς εἶχαν μεγαλύτερη ἐμπιστοσύνη στὸν θεράποντα γιατρό τους.

* Βιώνουμε συνεχῶς τεχνολογικὲς ἰατρικὲς ἐπαναστάσεις ἀλλὰ ἡ καλοσύνη βλέπω νὰ παραμένει στὸ ἴδιο ἢ καὶ χειρότερο σημεῖο. Ποιοὶ βλέπετε νὰ εἶναι οἱ στόχοι τῆς «ἰατρικῆς τοῦ μέλλοντος»;

– Ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1965 ποὺ ἄρχισα τὴν ἐκπαίδευσή μου στὴν ἀναισθησιολογία, ἕως τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2006 ποὺ πῆρα σύνταξη, πραγματοποιήθηκαν πραγματικὰ ἐπαναστάσεις στὴν εἰδικότητά μου ὄχι μόνο τεχνολογικές, ἀλλὰ καὶ σχετικὰ μὲ τὶς ἰατρικὲς γνώσεις καὶ τὶς τεχνικὲς χορήγησης γενικῆς ἢ περιοχικῆς ἀναισθησίας, τὴν θεραπεία τῶν ἀσθενῶν στὴ ΜΕΘ καὶ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ πόνου. Δὲν μπορῶ νὰ καθορίσω τοὺς στόχους τῆς «Ἰατρικῆς τοῦ μέλλοντος» ἀλλὰ ἔχω τὴ δυνατότητα νὰ πιστεύω ὅτι οἱ βελτιώσεις ποὺ συνεχῶς γίνονται θὰ στοχεύουν στὴν πρόληψη, τὴν ἀσφαλέστερη θεραπεία καὶ τὴ ἀποφυγὴ ἐπιπλοκῶν.

* Ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη σᾶς ἔδωσε τὴ «δύναμη» νὰ ἐπαναφέρετε στὴ ζωὴ ἀνθρώπους ποὺ ἀλλιῶς θὰ ἦταν καταδικασμένοι.Νιώσατε ποτὲ ὅτι ὑπερβήκατε τὰ ἀνθρώπινα ὅρια ποῦ ἔθεσε ἡ ἴδια ἡ φύση;

– Τὸ συναίσθημα ὅτι βοήθησα ἀρρώστους ποὺ ἦταν καταδικασμένοι τὸ ἔζησα πολλὲς φορὲς στὴν μακρόχρονη ἄσκηση τῆς Ἰατρικῆς. Θὰ ἀναφέρω δύο περιστατικὰ ποὺ συνέβησαν πρὶν μερικὲς δεκαετίες. Ἦταν μία γυναίκα 32 ἐτῶν καὶ ἕνα ἀγόρι 8 ἐτῶν. Καὶ τῶν δύο ὁ ἐγκέφαλος εἶχε χαρακτηριστεῖ ἀπὸ ἔγκριτους Καθηγητὲς Νευρολογίας τοῦ ΑΠΘ ὡς σχεδὸν κατεστραμμένος. Ὅμως μου ζήτησαν νὰ τοὺς βοηθήσω, γιατί πίστευαν ὅτι εἶχαν κάποιες ἐλπίδες ἀνάνηψης. Τὸ πολὺ εὐχάριστο ἦταν ὅτι καὶ οἱ δύο ἄρρωστοι ἀνένηψαν πλήρως σὲ σύντομο διάστημα καὶ συνέχισαν κανονικὰ τὴ ζωή τους, ἔρχονταν μάλιστα νὰ μὲ δοῦν. Ἐλπίζω ὅτι καὶ σήμερα ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι σὲ καλὴ κατάσταση. Ἐπίσης, θὰ ἀναφέρω ἕναν ἀσθενῆ μὲ καρκίνο τοῦ παγκρέατος 45 ἐτῶν ποὺ ὑπέφερε ἀπὸ ἀνυπόφορο πόνο. Τοῦ ἔγινε διήθηση (block) μὲ αἰθυλικὴ ἀλκοόλη τοῦ κοιλιακοῦ πλέγματος καὶ εὐτυχῶς ὁ πόνος σταμάτησε. Ὁ ἀσθενὴς πέθανε μετὰ ἀπὸ 6 μῆνες. Ἦρθε ἡ γυναίκα του καὶ μὲ εὐχαρίστησε, γιατί τὰ παιδιὰ τους θυμόνταν τὸν πατέρα τους χωρὶς πόνο.

* Πνεῦμα ἐπιστημονικὸ καὶ ταυτόχρονα βαθιὰ θρησκευόμενος. Πῶς συμβιβάζονται αὐτὲς οἱ δύο «ἰδιότητες»;

Δν εμαι βαθι θρησκευόμενος, λλ προσπαθ ν γίνω καλς Χριστιανός. πιστήμη μου χι μόνο δν κμηδένισε τν πίστη μου, λλ τν νίσχυσε. Βλέποντας τν τελειότητα το νθρωπίνου σώματος κα τς λειτουργίας του πιστεύω τι δν εμαστε τυχαία προϊόντα φυσικν ντιδράσεων λλ δημιουργήματα το νωτάτου ντος, το Θεο.

* Ἐργαστήκατε στὸ Ἀντικαρκινικὸ Νοσοκομεῖο «Θεαγένειο» τῆς Θεσσαλονίκης. Τί θὰ συμβουλεύατε ἕναν ἀσθενῆ ποῦ δίνει τὸν ἀγώνα τοῦ ἐνάντια στὴν «ἐπάρατο» νόσο;

– Νὰ μὴν ἀπογοητευτεῖ ἀπὸ τὴν ὕπαρξη τῆς ἀρρώστιας του, ποὺ ἐγὼ δὲν τὴν χαρακτηρίζω σὰν ἐπάρατη, νὰ βρεῖ ἕνα γιατρό, στὸν ὁποῖο νὰ ἔχει ἐμπιστοσύνη καὶ πίστη στὴν ἐπιστημονική του ἱκανότητα, νὰ ὑπακούει σὲ αὐτὰ ποὺ τοῦ λέει καὶ τὸν συμβουλεύει, νὰ ἀκολουθεῖ τὶς ὁδηγίες του καὶ νὰ ἐλπίζει στὸ καλὸ ἀποτέλεσμα. Τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχουν σημειωθεῖ σημαντικὲς πρόοδοι καὶ στὴν πρόληψη καὶ στὴ διάγνωση καὶ στὴν ἀντιμετώπιση τῆς νόσου.

* Κύριε Μπαλαμοῦτσο, τελευταία ἐρώτηση καὶ ὑποχρεωτικὴ ἀπάντηση. Ποιὸ τὸ νόημα τῆς ζωῆς;

– Τὸ νόημα τῆς ζωῆς γιὰ μένα εἶναι νὰ προσπαθοῦμε ὅσο μποροῦμε γιὰ νὰ γίνουμε καλοὶ στὴν ἐργασία μας εἴτε εἶναι ἐπιστημονικὴ εἴτε εἶναι χειρωνακτική. Πιστεύω ὅτι ἡ ζωὴ μᾶς πρέπει νὰ βασίζεται στὸ «Ἀγαπᾶτε Ἀλλήλους» καὶ στὸ ἀναφερόμενο στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων κ΄35 «Μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν».Ἔχω τὴ γνώμη ὅτι ἀκολουθώντας αὐτὲς τὶς δύο ἀρχὲς εἴμαστε καλοὶ τόσο στὸν ἑαυτὸ μᾶς ὅσο καὶ στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ προετοιμαζόμαστε γιὰ τὴν αἰώνια ζωή.

* Σᾶς εὐχαριστῶ ἀπὸ καρδιᾶς.

ΠΗΓΗ: eleftheria.gr

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου