Μάθημα αγάπης από μικρά παιδιά

 

του Κώστα Καραμεσίνη-Για το ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ
Πέμπτη, 31 Δεκεμβρίου 2015. Οπως κάθε μέρα, έτσι κι εκείνη την ημέρα έφτασα στο κέντρο της Αθήνας για να πάω στο γραφείο μου.
Στο δρόμο, αριστερά και δεξιά, παιδιά με τα τρίγωνα στα χέρια μπαινοβγαίνουν στα μαγαζιά και ψάλλουν τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς. Συνηθισμένη εικόνα για παραμονή του νέου έτους.
Αυτό όμως που ακολούθησε ομολογώ πως δεν το περίμενα!

Μια παρέα παιδιών συναντάει έναν ανάπηρο άστεγο, στο πεζοδρόμιο ενός πολύ κεντρικού δρόμου. Τον γνωρίζω και εγώ πολύ καλά εδώ και αρκετά χρόνια. Τα παιδιά τον πλησιάζουν και του προσφέρουν χρήματα που μάζεψαν από τα κάλαντα. Αυτός αρνείται να τα δεχτεί αλλά τα παιδιά είναι επίμονα και τον προτρέπουν να πάρει αυτό που του δίνουν.
Τη συνέχεια δεν την ξέρω γιατί δεν ήθελα ούτε να παρέμβω, ούτε να ικανοποιήσω κάποια περιέργεια, μου αρκούσε που είδα παιδιά με αγνότητα ψυχής ίσως άγνωστης στους περισσότερους από εμάς. Θέλω να μοιραστώ με εσάς το στιγμιότυπο που πραγματοποιήθηκε μπροστά στα μάτια μου. Συγχαρητήρια σε αυτά τα παιδιά αλλά και στούς γονείς τους, επειδή τα έμαθαν να ενδιαφέρονται όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για το συνάνθρωπο τους.
Για μένα ήταν ένα «δώρο» αυτό που έζησα εκείνα τα λίγα λεπτά, γιατί με έκανε να ελπίζω ότι υπάρχει συνέχεια και ότι θα εξακολουθήσει να υπάρχει ανθρωπιά σε αυτή τη χώρα.

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ