ΔΕΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ! “ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΘΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΩΣ ΕΘΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ! ΕΠΤΑ ΩΡΕΣ ΘΑ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΚΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟ…”
«Η έκταση ολόκληρης τής Τουρκίας θα καταντήσει αχανής έρημος»ΜΟΤΟ 2: «Γήπεδο θα είναι ή Παλαιστίνη, τάφος τους ή Νεκρά Θάλασσα»
Ο Άγιος Παΐσιος υπήρξε μια από τις πιο φωτισμένες μορφές της Εκκλησίας μας, των τελευταίων δεκαετιών…
Γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, που βρίσκεται στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924 και προτού γίνει μοναχός ονομαζόταν Αρσένιος. Οι γονείς του, Πρόδρομος και Ευλαμπία Ενζεπίδη, ήταν πολύ ευσεβείς, ενώ ο Αρσένιος είχε άλλα 9 αδέλφια. Ο Αρσένιος από τη βρεφική κιόλας ηλικία, δέχτηκε την ευλογία από το Θεό να βαπτισθεί από έναν Άγιο που ζούσε στην περιοχή του, τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη.
Ο Άγιος Αρσένιος προβλέποντας τον μελλοντικό αγιασμένο βίο του παιδιού, ζήτησε από την νονά του να το βαφτίσει Αρσένιο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ήθελε να αφήσει και αυτός καλόγερο στο πόδι του, δηλαδή που να έχει το όνομά του. Έναν μήνα σχεδόν μετά τη βάπτιση του Αρσενίου η οικογένεια του ακολούθησε το δρόμο της προσφυγιάς για την Ελλάδα, όπου και τελικά εγκαταστάθηκε στη Κόνιτσα. Ο μικρός Αρσένιος ζούσε έχοντας μεγάλη αγάπη στο Χριστό και την Παναγία μας και είχε πολύ μεγάλο πόθο να γίνει μοναχός. Πολύ του άρεσε να πηγαίνει στο δάσος όπου, κρατώντας έναν ξύλινο σταυρό, που είχε φτιάξει μόνος του, προσευχόταν.
Σε ηλικία 21 ετών κατατάσσεται στο στρατό, όπου διακρίνεται για το ήθος και τη γενναιότητα του. Πάντα ζητούσε να πηγαίνει στην πρώτη γραμμή και στις πιο επικίνδυνες θέσεις, προτιμώντας έτσι να βρίσκεται εκείνος σε κίνδυνο και όχι κάποιος άλλος. Πάρα πολλές φορές κινδύνευσε να σκοτωθεί ο ίδιος, να γλιτώσει κάποιος άλλος συστρατιώτης του. Αφού τελείωσε το στρατό πήγε στο Άγιο Όρος γιατί είχε αποφασίσει να μονάσει εκεί. Το 1954 γίνεται μοναχός με το όνομα Αβέρκιος και έπειτα Παΐσιος, όπου και μόνασε στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου και κατόπιν στην Ιερά Μονή Φιλοθέου.
Ως μοναχός είχε υποδειγματική υπακοή ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει τους αδελφούς του μοναχούς όποτε και όπως μπορούσε. Από το έτος 1958 έως το 1964 ο Παΐσιος βρίσκεται εκτός του Αγίου Όρους, στην περιοχή της Κόνιτσας αρχικά για να στηρίξει χιλιάδες ψυχές, και να τις βοηθήσει να ξεφύγουν από την πλάνη των αιρετικών, ενώ αργότερα πηγαίνει στο ερημικό και δύσβατο Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Το 1964 επιστρέφει στο Άγιο Όρος. Εκεί μόνασε δίπλα σε χαρισματούχους γέροντες όπως ο παπά-Τύχωνας ο οποίος πολλές φορές έβλεπε την ώρα της Θείας Λειτουργίας, όπως ο ίδιος ομολογούσε, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ να δοξολογούν το Θεό.
Στην Καλύβη της «Παναγούδας»
Ο γέροντας πια Παΐσιος το 1979 μόνασε σε ένα κελάκι μόνος του στην περιοχή «Παναγούδα». Σιγά – σιγά αρχίζει να γίνεται γνωστή η αγία μορφή του σε όλο και περισσότερους προσκυνητές. Όλη την ημέρα, από την ανατολή μέχρι την δύση, συμβουλεύει, παρηγορεί, διώχνει κάθε στενοχώρια, γεμίζει τις ψυχές με πίστη, ελπίδα και αγάπη για τον Θεό, ενώ τις νύχτες διαβάζει επιστολές που κατά δεκάδες του έστελναν καθημερινά και προσεύχεται στον Θεό επί ώρες για τους ανθρώπους που του ζητούν βοήθεια. Σε όλη αυτήν την καθημερινή κούραση του γέροντος Παϊσίου έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν από το 1966.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες και κυρίως από τον καρκίνο που του είχε διαγνωσθεί λίγα χρόνια πριν, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρ’ όλ’ αυτά όμως αυτός ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Αντιθέτως συνέχιζε να προσεύχεται για όλους. Οι τελευταίες του ημέρες ήταν οδυνηρές, γεμάτες αφόρητους πόνους, που ξεπερνούσε χάρη στην βαθιά πίστη και αγάπη του στο Θεό. Στις 12 Ιουλίου 1994 ο γέροντας Παΐσιος παρέδωσε την όσια ψυχή του ήρεμα και ταπεινά στον Κύριο, τον Οποίο τόσο αγάπησε και υπηρέτησε από τη νεαρή του ηλικία.
Ήλθαν κάποιοι εδώ και άρχισαν να μου λένε ότι θα γίνει πόλεμος κι΄ ότι οι Τούρκοι θα φθάσουν μέχρι τα Εξαμίλια στην Κόρινθο! Με ανάγκασαν να τους εξηγήσω ότι τα Εξαμίλια που γράφει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στις προφητείες του, είναι τα 6 ναυτικά μίλια της υφαλοκρηπίδας και ότι γι΄ αυτά θα «πιαστούμε»! Όμως δεν θα μπουν στην Ελλάδα, μέχρι εκεί θα προχωρήσουνε στα έξη μίλια και τότε θα τους βρει η μεγάλη συμφορά από τον Βορρά, που λένε τα γραφόμενα και τίποτα δεν θα μείνει όρθιο … Ένα μεσημέρι έφθασε στο κελί τού Γέροντα μια παρέα προσκυνητών. Αφού πήραν την ευχή του, κάθισαν στο υπαίθριο αρχονταρίκι. Με πολύ καλοσύνη τούς πρόσφερε δροσερό νερό, λουκούμι, και φρέσκα κορόμηλα.
Σε λίγο ή συζήτηση άρχισε…
«Πώς πάει ο κόσμος έξω;» ρώτησε ο Γέροντας.
- Γενικώς πάτερ μου, τα μέσα ενημερώσεως προβάλλουν το κακό. Φθάσαμε στο σημείο να αισχρολογούν ακόμη και τα μικρά παιδιά…Πώς πρέπει άραγε να φερόμαστε μέσα στην κακία αυτού τού κόσμου;
« Χρειάζεται διάκριση. Να συμβουλευόσαστε τον πνευματικό σας σε τέτοιες καταστάσεις».
Εδώ, ο Γέροντας σηκώθηκε, τούς άφησε για λίγο μόνους, κι΄ εκείνοι βρήκαν την ευκαιρία να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Σκέφθηκαν να τον ρωτήσουν ” τι θα γίνει με την Πόλη; ” Σε λίγο επέστρεψε ο π. Παΐσιος, και προς γενική έκπληξη, τούς πρόλαβε όλους. Είχε διαβάσει την σκέψη τους!…
Η παρέα έμεινε άναυδη και αμίλητη…
«Σάς ρωτάω πάλι», είπε ό Γέροντας.
«Θα την πάρουμε την Πόλη;» Και σε λίγο αστειευόμενος προσθέτει, «Παλικάρια τής φακής…»
- Ναι Γέροντα, αν είναι από τον Θεό ευλογημένο, θα την πάρουμε την Πόλη…
«Θα την πάρουμε παιδιά μου. Όχι δηλαδή πώς θα την πάρουμε εμείς, άλλοι θα μάς την δώσουν. Θα την πάρουν αυτοί από τούς Τούρκους και θα την δώσουν σ΄ εμάς, όχι γιατί μάς αγαπούν αλλά γιατί αυτό θα είναι τότε, το συμφέρον τους!»
- Θα διαρκέσει πολύ αυτό το κακό, Γέροντα;
«Μπόρες, μπόρες θα ΄ναι. Θα δώσουμε όμως εξετάσεις… Σ΄ αυτόν τον πόλεμο όλοι θα γυρίσουν νικημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θα παραμείνει θεατής. Γήπεδο θα είναι ή Παλαιστίνη, τάφος τους ή Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θα είναι και το πρώτο ημίχρονο… Θα υπάρξει μετά και συνέχεια…. το δεύτερο ημίχρονο… Ο κόσμος θα φθάσει σε αδιέξοδο, και τότε όλοι θα ζητούν να μάθουν για το Ευαγγέλιο και τις Γραφές. Θα λυπηθεί ο Χριστός τον κόσμο, και με ένα ξεχωριστό σημείο πού θα δείξει, πολλοί θα πιστέψουν. Τότε, θα ψάχνει κανείς να βρει άπιστο!»
«Ο προφήτης Ηλίας τροχάει την μαχαίρα του»
- Γέροντα, στο απολυτίκιο τού προφήτου Ηλιού λέει, ότι είναι ο δεύτερος πρόδρομος τής Παρουσίας Χριστού. Είναι γνωστό, ότι ο προφήτης Ηλίας δεν κοιμήθηκε, όπως και ο Ενώχ. Θα έλθει πάλι ο προφήτης Ηλίας στην Γη;
Ο Γέροντας χαμογέλασε.
« Ο προφήτης Ηλίας τροχάει και ετοιμάζει την μαχαίρα του! Και μάλιστα πρώτα θ΄ αρχίσει από τούς Πατριάρχες, δεσποτάδες, παπάδες, και μοναχούς!»
–Και από τούς λαϊκούς πάτερ Παΐσιε… -
«Τα δικά σας είναι αγνοήματα, ενώ τα δικά μας είναι αμαρτήματα. Ο προφήτης Ηλίας τροχάει το μαχαίρι του, όμως χρειάζεται προσοχή, γιατί μερικά πράγματα αλλιώς τα λένε οι Πατέρες τής Εκκλησίας κι΄ αλλιώς τα ερμηνεύει ο κόσμος. Παράδειγμα τα “Εξαμίλια” πού αναφέρει ο Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός. «Οι Τούρκοι», λέει, «θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι φθάνοντας στα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τούς διώξουν μέχρι την Κόκκινη Μηλιά. Από τούς Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο 1/3 θα βαπτισθεί, και μόνο το υπόλοιπο 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά» Κανένας δεν μπόρεσε να το εξηγήσει, όλοι το ερμηνεύουν λανθασμένα. Εξαμίλια υπάρχουν στον Λαγκαδά, στο Κιλκίς, στην Θράκη, στην Κόρινθο, μα κανένας δεν καταλάβαινε ότι τα “Εξαμίλια” τού Αγίου Κοσμά είναι τα εξαμίλια τής υφαλοκρηπίδας και ή αιτία πολέμου με την Τουρκία… Να διαβάσετε τούς προφήτες τι λένε…Τον Ιωήλ, τον Ζαχαρία, τον Ιεζεκιήλ, τον Δανιήλ…Τα λένε όλα πώς θα γίνουν! Για 7 χρόνια στην Παλαιστίνη δεν θα καίνε ξύλα, αλλά μπαστούνια, αλλά πού να ξέρετε εσείς από μπαστούνια και ξύλα! Εσείς έχετε στα σπίτια σας καλοριφέρ ( χαμογελώντας), ενώ εγώ, καίω ακόμη ξύλα στο τζάκι κι΄ έτσι ξέρω απ΄ αυτά…( προφ. Ιεζεκ. 39,9-10) »
- Καί οί Εβραίοι Γέροντα;
«Ένας ευσεβής Ιορδανός μου έλεγε ότι οι Εβραίοι έχουν σκάψει ένα τούνελ κάτω από το τέμενος τού Ομάρ ( τέμενος Αλ Ακτσά ) θέλοντας να το καταστρέψουν. Εκεί βρίσκονται και τα θεμέλια τού αρχαίου Ναού τού Σολομώντος. Εκεί, όταν έλθει ο Αντίχριστος, θα κτίσει πάλι και τον Ναό τού Σολομώντος…»
Μαρτυρία του Στέφανου Παπαβασιλείου – Κουβουκλιώτη από τη Θεσσαλονίκη
Γνώρισα τον πατέρα Παΐσιο στην Παναγούδα, μετά από πληροφορίες πού είχα για την αγιοσύνη και για τη χάρη πού έφερε. Επηρεασμένος από σχετική προφητεία τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού για τα Εξαμίλια, χωριό πού βρίσκεται 28 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη στον δρόμο προς τις Σέρρες, τον ρώτησα αν είναι ποτέ δυνατόν να φθάσουν οι Τούρκοι έξω από τη Θεσσαλονίκη…
Με κοίταξε χαμογελώντας και μου είπε: «Μην ανησυχείς καθόλου. Άκου να σου πω τι συμβαίνει. ” Εξαμίλι ” είναι κάθε σημείο πού απέχει από τις ακτές τής Τουρκίας έξη ναυτικά μίλια. Όταν ο Τουρκικός στόλος ξεκινήσει κατά τής Ελλάδος και φθάσει στα 6 μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους…»
- Τον ρώτησα, τι θα γινόταν από εκεί και πέρα;
« Έχω την εντύπωση, μου είπε, ότι έφθασε πια ή ώρα, για να πάρουμε την Πόλη… »
- Πώς θα την πάρουμε την Πόλη; Θα έχουμε πάλι πόλεμο;
«Την Πόλη θα μάς την δώσουν…»
- Ποιοι; Οι Τούρκοι; Είναι ποτέ δυνατόν;
«Όχι. Την Πόλη θα μάς τη δώσουν οι Ρώσοι σε πόλεμό τους με την Τουρκία… Θα μάς τη δώσουν, όχι γιατί μάς αγαπούν αλλά γιατί αυτό θα είναι το συμφέρον τους…»
- Και οι Τούρκοι Γέροντα τι θα γίνουν; -
«Αυτοί θα καταστραφούν! Θα σβήσουν από τον χάρτη, γιατί είναι ένα έθνος πού δεν προέκυψε από την ευλογία τού Θεού. ( Χρησιμοποιήθηκε προφανώς για να τιμωρήσει παιδαγωγικά την ασέβεια των χριστιανικών λαών, αλλά έχει κι΄ αυτό την ημερομηνία λήξεώς του… ) Θα σβήσουν ως έθνος, και ή έκταση ολόκληρης τής Τουρκίας θα καταντήσει αχανής έρημος. Επτά ώρες θα περπατάς για να συναντήσεις εκεί άνθρωπο…»
Για την Κύπρο (Μαρτυρία του Δημητρίου Λάμαρη από την Πάφο)
Για την Κύπρο μάς είπε: «Θα έλθει ή ώρα πού το θέμα τής Κύπρου θα λυθεί. Θα περάσει πολλές δυσκολίες, αλλά θα λυθεί και θα είναι Ορθόδοξη και Ελληνική!»
Τον ρώτησα για τη συνεχή αδιαλλαξία και τις προκλήσεις των Τούρκων.
Με έπιασε από τον ώμο και με πολλή σοβαρότητα μου είπε: « Μην ανησυχείς παιδί μου, εγώ ετοιμάζομαι να κοιμηθώ πια και δεν θα είμαι στη ζωή, αλλά θα τα βλέπω όλα από επάνω. Εδώ είμαστε όλοι προσωρινοί».
rel.gr
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΜΑΚΕΛΕΙΟ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου