Xριστουγεννιάνικο μήνυμα Μητρ. Πατρών: Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στον πλανήτη μας δείχνουν περίτρανα τον ευτελισμό της ζωής(BINTEO)

"Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στον πλανήτη μας πλέον και οι εικόνες που καθημερινώς κάνουν τον γύρο του κόσμου δείχνουν περίτρανα τον ευτελισμό της ζωής και το άστατο μιάς πορείας χωρίς Θεό" αναφέρει μεταξύ άλλων ο Μητρ. Πατρών Χρυσόστομος στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του. Αναλυτικά: 

Αδελφοί μου και παιδιά μου,
«Χριστός γεννάται δοξάσατε.
Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε.
Χριστός επί γης, υψώθητε!
   
Με ευφροσύνη ο ιερός Υμνογράφος καλεί σήμερα το ανθρώπινο γένος, να υψωθή από τη γη, να ελευθερωθή από τα φθαρτά, τα ψεύτικα, τα γήινα και πρόσκαιρα και να πανηγυρίση μαζί με τους Αγγέλους για την σωτηρία και τη λύτρωση.
   Ο πόθος αιώνων και γενεών για την έξοδο του ανθρώπου από την απόγνωση και την οδύνη της αμαρτίας και η βαθειά και εναγώνια, η μαρτυρική αναζήτηση για την λύτρωση και την σωτηρία, παρεβίασαν του Ουρανού τις πύλες και η Αγάπη σαρκώθηκε. Ο Θεός «ήλθεν επί γης και τοις ανθρώποις συνανεστράφη».
Με την ενανθρώπηση του Θεού, εγνώρισαν ο ουρανός και η γη «το πάντων καινών, καινότατον θαύμα, το μόνον καινόν υπό τον ήλιον, δι’ ου η άπειρος του Θεού εμφανίζεται δύναμις», (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός). Είδαν τον άσαρκο, τον άναρχο και αιώνιο Θεό να σαρκούται, να εισέρχεται στον χρόνο, να κενούται, να αδειάζη δηλαδή, για να κερδίση ο άνθρωπος τον παράδεισο, την κοινωνία με τον Θεό και τον συνάνθρωπό του.
   Τούτο το μέγα θαύμα, «ερμηνεύσαι γλώσσα ου δύναται». Η κατανόηση της ουσίας του όρου «κένωσις Θεού» είναι υπόθεση εσωτερικού φωτισμού, είναι θέμα πίστεως, απολύτου παραδοχής, ότι ο ουράνιος Πατήρ προκειμένου να σώση το πλάσμα Του, έφτασε στην έσχατη ταπείνωση, στην άκρα σμίκρυνση, στο άδειασμα της θείας μεγαλοπρέπειας, του θείου μεγαλείου, ώστε ο εξουθενωμένος άνθρωπος, ο τεθανατωμένος, να ξαναζήση, να βρη την απωλεσθείσα δόξα και τη χαμένη πατρίδα.«Γίνεται άνθρωπος ο Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται».[1]
Μετέχομε όμως, αδελφοί μας σ’αυτή την κένωση του Θεού κάθε φορά που γιορτάζουμε Χριστούγεννα, αλλά και κάθε ημέρα ή μένομε ανυποψίαστοι και μέσα από στείρους εορτασμούς, χωρίς πνευματικό αντίκρυσμα, χωρίς ουσιαστικό βάθος και χωρίς την «καλήν αλλοίωσιν», προσπαθούμε να διασκεδάσουμε τα αδιέξοδα της ζωής μας, η οποία πλέον μέσα στο σύγχρονο γίγνεσθαι έχει μετατραπεί σε κόλαση;
   Δυστυχώς, εύκολα διαπιστώνουμε μια μονομέρεια στους εορτασμούς. Η υλικότητα και η πεζότητα της ζωής αγκαλιάζουν τον όλον άνθρωπο, ο οποίος, κατά τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, ενδιαφέρεται, «Διά τας τρυφάς και τας δόξας και τας εφημέρους τιμάς και τας ωκυμόρους της σαρκός πληροφορίας….»[2] και αγαπά «την ηδονήν και γαστριμαργίαν και απληστίαν και τα όμοια…»[3]. Μέσα από τα φώτα, το καταναλωτικό πνεύμα, την χλιδή των δυναμένων να σπαταλούν άκριτα τα υλικά αγαθά, την πλήρη εκκοσμίκευση, το αχαλίνωτο της προσκαίρου απολαύσεως και της τρυφής του παρόντος βίου, φαίνεται το κενό της ψυχής και η έλλειψη βάθους, αφού πίσω απ’όλα αυτά δεν ζεί η ελπίδα, δεν νοηματοδοτείται η ζωή, δεν υπάρχει η προοπτική της αιωνιότητος για την οποία είναι πλασμένος ο άνθρωπος, δεν μένει χώρος για τον άλλο, δεν έχει θέση ο Θεός.

Καί όμως το Μυστήριο συνεχίζεται. Εκείνος επιμένει. Κενούται συνεχώς. Η αγάπη δεν μπορεί να πράξη διαφορετικά. Ενθυμείσθε αδελφοί μου, τι λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος; «Ο Θεός αγάπη εστί».[4] Ο Κύριος μας, έρχεται συνεχώς. Ήλθε και εφέτος. Κενούται και σήμερα, μέσα σε ένα κόσμο τυφλωμένο από την εγωπάθεια, την υπερηφάνεια, τη δαιμονική μοναξιά∙ Ένα κόσμο που βιώνει τραγικά την υπαρξιακή του κρίση παγκοσμίως, αλλά και στη χώρα μας. Σε μια εποχή οικονομικών αδιεξόδων, τα οποία εδημιούργησε η λατρεία της ύλης. Σε μια εποχή απανθρωπιάς, την οποία κατεσκεύασε η θεοποίηση του ανθρώπου και η άσπλαχνη καρδιά. Σε μια εποχή βίας, πολέμων και αδικίας, τα οποία ετροφοδότησε η έλλειψη αγάπης και το σαρκικό φρόνημα, ο βοσκηματώδης βίος, όπως λένε οι Πατέρες της Αγίας μας Εκκλησίας.
   Το Μυστήριο της άκρας οικονομίας και συγκαταβάσεως του Θεού επαναλαμβάνεται.
Γιά να ξεπεράσωμε την οδύνη και τη θλίψη, την απελπισία και τη φθορά.
Γιά να αποκτήση νόημα η ζωή μας, η οποία πνίγεται μέσα στον ωκεανό του απείρου χάους.
Γιά να κατανοήσωμε, ότι δεν είναι ο άνθρωπος ένα λογικό καλάμι ριζωμένο στο βούρκο της γης, αλλά το πάγκαλο του Θεού πλάσμα για χάρη του οποίου, «ο Δεσπότης πάντων, εφάνη επί γης ταπεινός άνθρωπος και το Αίμα Αυτού υπέρ του ανθρώπου εξέχεε».
Γιά να μπορέσωμε να αγαπήσωμε τον αδελφό μας, όποιος και αν είναι, αδιακρίτως φυλής, γλώσσης και κοινωνικής τάξεως, υπερνικώντας τα εγωιστικά και ρατσιστικά σύνδρομα που μας έχουν εγκλωβίσει στα τείχη του θανάτου.
Γιά να αντιληφθούμε, ότι οι οποιεσδήποτε «κρίσεις» αντιμετωπίζονται με την αγάπη που θυσιαστικά προσφέρεται, ώστε μέσα από αυτήν την προσφορά, να ατενίση η ψυχή τον ουρανό.
Γιά να κοινωνήσωμε, συντελόντι ειπείν, με το Θεό, να γίνωμε δηλαδή, όμαιμοι και σύσσωμοι Αυτού, «κατά χάριν Θεοί».

Αδελφοί μου, ας κάνωμε σήμερα, Χριστούγεννα και κάτι ακόμα. Ας αφήσωμε τον νού μας να βρεθή κοντά στους αδελφούς μας της Μέσης Ανατολής, που υφίστανται πολλάς βασάνους και ποικίλα μαρτύρια για την αγάπη του Σαρκωθέντος Κυρίου μας.
Ας σκεφθούμε, ιδιαιτέρως σήμερα, όλους τους αδελφούς μας, χριστιανούς η μη, θύματα βίας, πολέμου και τρομοκρατίας, τους ξεριζωμένους, τους πρόσφυγες, τους κατατρεγμένους που θαλασσοδέρνονται για να δούν (αν δούν) καλύτερες ημέρες. Ο θρήνος τους και ο κλαυθμός τους είναι μάχαιρα κατά της, δήθεν, πολιτισμένης ανθρωπότητος, η οποία εξέλαβε τον άνθρωπο, ως αριθμό και όχι ως πρόσωπο, ως αναλώσιμο υλικό και όχι ως εικόνα Θεού.
   Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στον πλανήτη μας πλέον και οι εικόνες που καθημερινώς κάνουν τον γύρο του κόσμου δείχνουν περίτρανα τον ευτελισμό της ζωής και το άστατο μιάς πορείας χωρίς Θεό.

Όλα αυτά εξαιρέτως σήμερα, ημέρα των Χριστουγέννων, θέτουν όλους μας προ των πνευματικών και άλλων ευθυνών μας και μας υποχρεώνουν τουλάχιστον σε θερμή προσευχή για μετάνοια και σωτηρία του κόσμου.
   Αδελφοί μου, ας εορτάσωμε, την λαμπρά ημέρα και εορτή της του Θεού επιφανείας, πνευματικά και όχι κοσμικά. Ουράνια και όχι γήινα. Ας πανηγυρίσωμε μαζί με τους Αγγέλους και τους Αγίους, για του Θεού «την φιλάνθρωπον κένωσιν» και ας ακούσωμε εν ευφροσύνη την χαρμόσυνη υμνωδία, η οποία την Θεολογία της Εκκλησίας «εν άσμασι προς σωτηρίαν προσφέρει» και ας την κάνωμε υπόθεση ζωής.
«Χριστός γεννάται δοξάσατε.
Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε.
Χριστός επί γης, υψώθητε
Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη,
και εν ευφροσύνη ανυμνήσατε λαοί,
ότι δεδόξασται».
 
Σας ασπάζομαι με αγάπη πατρική.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2015



ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ