ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ "ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ" ΚΑΙ ... ΑΗΔΙΕΣ ;;;!!!

ΞΥΠΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΩΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΧΑΡΙΣ ΣΤΟΝ “ΘΡΗΣΚΟ” ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ποὺ ἀρνήθηκε τὴν ἀποσύνδεση!

“Ξύπνησα ἀπὸ τὸ κῶμα μετὰ ἀπὸ 15 χρόνια καὶ νόμιζα ὅτι ὅλοι εἶχαν τρελαθεῖ”

Ὁ θρῆσκος πατέρας δὲν ἐπέτρεψε τὴν ἀποσύνδεση τοῦ Μιγκὲλ Παρόντο καὶ τώρα ἐκεῖνος μιλᾶ γιὰ τὸ σὸκ τῆς ἐπιστροφῆς [30.11.2015]

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Ἐννοεῖται ὅτι ἡ ἀνεπαίσθητα ὑποτιμητικὴ ἀπόχρωση τῆς λέξεως “θρῆσκος” δὲν συμβαδίζει μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΑΡΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΟΥ “ΘΡΗΣΚΟΥ”(!) πατέρα του ΕΠΑΝΗΛΘΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ. Μέσα στὸ δημοσίευμα ΧΑΝΕΤΑΙ ἡ οὐσία τοῦ θέματος καὶ τὸ ἐνδαφέρον ἐπικεντρώνεται σὲ ἀνούσιες λεπτομέρειες. Δημοσιογραφία τῆς δεκάρας καὶ ἐπικοινωνιακὸς ἀποπροσανατολισμός. Ὀρθότερος συνεπῶς τίτλος καὶ προφανῶς ΤΙΜΙΟΤΕΡΟΣ  θὰ ἦταν: «ΞΥΠΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΩΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΧΑΡΙΣ ΣΤΟΝ “ΘΡΗΣΚΟ” ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ποὺ ἀρνήθηκε τὴν ἀποσύνδεση»

.           Ὁ Μιγκὲλ Παρόντο εἶναι ἕνας προγραμματιστὴς ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν ἀπὸ τὴν Ἱσπανία ποὺ «πέθανε» γιὰ 15 χρόνια. Ὁ Παρόντο εἶχε ἕνα τροχαῖο δυστύχημα τὸ 1987 καὶ ξύπνησε ἀπὸ τὸ κῶμα στὸ ὁποῖο ἔπεσε, τὸ 2002, καθὼς ὁ πατέρας του πιστὸς Καθολικός, δὲν ἐπέτρεψε στοὺς γιατροὺς ποὺ μιλοῦσαν γιὰ τελειωμένη ὑπόθεση νὰ κλείσουν τὰ μηχανήματα.
.             Ὁ Παρόντο μιλάει σήμερα στὴν El Pais, λέγοντας ὅτι ὅταν ξύπνησε μετὰ ἀπὸ τὰ συνεχῆ χρόνια σὲ κῶμα, νόμιζε ὅτι ὅλοι εἶχαν τρελαθεῖ. Προγραμματιστὴς ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν ὁ ἴδιος, ἐργαζόταν μὲ διάτρητες κάρτες πρὶν τὸ τροχαῖο, καὶ ὅταν συνῆλθε, εἶδε τοὺς πάντες μὲ μικρὲς φορητὲς συσκευές. Λάτρης τῆς ταχύτητας, αὐτή του ἡ ἀδυναμία ἔγινε ἡ αἰτία νὰ μείνει διασωληνωμένος γιὰ 15 ἀλλὰ καὶ νὰ χάσει τὴ ζωή του ἕνα ἀπὸ τὰ ἄτομα ποὺ εἶχε παρέα. Ὅλα συνέβησαν, ὅταν ἔχασε τὸν ἔλεγχο τοῦ Renault 5 GT Turbo, ποὺ ὁδηγοῦσε καὶ ἔπεσε πάνω σὲ ἕναν τοῖχο. Ἔπεσε σὲ κῶμα στὰ 32 του καὶ συνῆλθε στὰ 47. Τοῦ εἶπαν ὅτι ἡ περίπτωσή του ἦταν μία στὸ ἑκατομμύριο καὶ πράγματι, ὅπως λέει, ἀπὸ τότε δὲν γνωρίζει κανέναν ποὺ νὰ τοῦ ἔχει συμβεῖ κάτι παρόμοιο. «Μοῦ εἶπαν ὅτι ἡ μητέρα μου περνοῦσε ὅλο τὸ χρόνο της μαζί μου στὸ νοσοκομεῖο, μέχρι ποὺ μία μέρα τὸ 2002, ἄνοιξα τὰ μάτια μου», λέει. Θυμᾶται ὅτι ἐκείνη τὴν ὥρα ἦταν καὶ ἡ κόρη του μπροστά. “Εἶσαι ἡ Almudena;» ρώτησε. Λογικό, ἀφοῦ ὅταν ἔχασε τὶς αἰσθήσεις του, ἐκείνη ἦταν 12 ἐτῶν καὶ ὅταν ξύπνησε ἦταν πλέον 28 ἐτῶν.
.           «Τὸ πρόσωπο τῆς κόρης μου εἶναι ἡ πρώτη μνήμη ποὺ ἔχω ἀπὸ τὴ νέα μου ζωή. Λίγο μετὰ ἦρθαν καὶ οἱ πρῶτες προσπάθειες προσαρμογῆς στὶς νέες ἀλλαγές.
.           Ὅταν εἶχα τὸ ἀτύχημα χρησιμοποιούσαμε πεσέτες, ξύπνησα καὶ ἀνταλλάσσαμε εὐρώ. Ἦταν σὰν νὰ ξυπνᾶς σὲ μία ξένη χώρα μὲ διαφορετικὸ νόμισμα. Μετὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο σκέφτηκα ἐπίσης ὅτι ὅλοι εἶχαν τρελαθεῖ, ἐπειδὴ τοὺς ἔβλεπα νὰ μιλᾶνε μόνοι τους. Ποτὲ δὲν εἶχα δεῖ ἕνα κινητὸ τηλέφωνο. Καὶ ἔπρεπε νὰ καλύψω καὶ κάποια κενὰ στὴ Γεωγραφία. Ἡ ΕΣΣΔ δὲν ὑπῆρχε πλέον, οὔτε ἡ Τσεχοσλοβακία ἢ ἡ Γιουγκοσλαβία. Ἀλλὰ μπόρεσα νὰ συνηθίσω τὰ πάντα χωρὶς ἰδιαίτερη προσπάθεια», λέει ὁ Παρόντο. Τράβηξε ἐπίσης τὴν προσοχή του ἡ ἔντονη ἀστικοποίηση τῆς πόλης ὅπου ζοῦσε, τῆς Κορούνια. «Εἶχε γεμίσει αὐτοκίνητα καὶ ὑπόγεια πάρκινγκ. Οἱ περιοχές, ὅπου ἔκανα ποδήλατο, εἶχαν ξαφνικὰ ἀστικοποιηθεῖ. Ἔνιωσα ξένος στὴν πόλη μου», δηλώνει. Εἶχε ἀκόμη νὰ συνηθίσει καὶ τὴ δική του εἰκόνα. Τὴν πρώτη φορὰ ποὺ κοιτάχτηκε σὲ καθρέφτη μετὰ τὴν ἀνάνηψη ἀπὸ τὸ κῶμα, διαπίστωσε ὅτι τὰ μαλλιά του εἶχαν ἀσπρίσει. Τὰ ροῦχα του ἦταν ξαφνικὰ πολὺ ντεμοντὲ ἀλλὰ εἶχε καὶ ἕνα «θετικό». Τὸ ὅτι δὲν ἔκανε συσπάσεις στὸ πρόσωπο γιὰ 15 ὁλόκληρα χρόνια, τὸν γλύτωσε ἀπὸ τὶς ρυτίδες, ποὺ πλέον στὰ 60 του εἶναι πολὺ λιγότερες ἀπὸ ὅσες θὰ εἶχε κανονικά. Ὅταν συνῆλθε, πῆρε πιστοποιητικὸ ἀπόλυτης ἀνικανότητας γιὰ ἐργασία. Ὁ ἴδιος λέει, ὅτι ἔτσι κι ἀλλιῶς, θὰ τοῦ ἦταν πολὺ δύσκολο νὰ καλύψει τὸ κενὸ ποὺ εἶχε πάνω στοὺς ὑπολογιστές, ποὺ ἐξελίχτηκαν πιὸ γρήγορα ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο μέσα σὲ αὐτὰ τὰ 15 χρόνια. «Φυσικά, τώρα βαριέμαι πολύ. Διαβάζω νωρὶς τὸ σύνολο τοῦ Τύπου καὶ πίνω τέσσερις καφέδες. Ἐκτὸς αὐτοῦ, δύσκολα μπορῶ νὰ κοιμηθῶ. Σὲ αὐτὰ τὰ 15 χρόνια ἔχω ἐξαντλήσει τὴν ποσόστωση τοῦ ὕπνου. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς φίλους μου ἐξακολουθοῦν νὰ ἐργάζονται, κι ἐγὼ περνάω τὴν ἡμέρα παρακολουθώντας βίντεο. Πραγματικά, δὲν καταλαβαίνω πῶς οἱ ἄνθρωποι θέλουν νὰ ζοῦν χωρὶς νὰ ἐργάζονται. Εἶναι πολὺ βαρετό, πιστέψτε με», λέει. Ὁ Παρόντο τονίζει ἐπίσης ὅτι αὐτὸ ποὺ τοῦ ἔλειψε περισσότερα σὲ αὐτὰ τὰ 15 χρόνια «ἀπουσίας» ἦταν οἱ ἱσπανικοὶ θρίαμβοι στὴ μοτοσικλέτα. «Ἀλλὰ δὲν παραπονιέμαι: τώρα κοιτάζω πίσω καὶ νομίζω ὅτι πέρασα πολὺ καλὰ αὐτὰ τὰ 32 χρόνια της ζωῆς μου πρὶν ἀπὸ τὸ ἀτύχημα…Καὶ παρὰ τὴν ἀπώλεια τῶν 15 ἐτῶν ἐξ αἰτίας τοῦ ἀτυχήματος, μπορῶ νὰ πῶ ὅτι ἔχω ζήσει τὰ χρόνια μου καλά», καταλήγει.

ΠΗΓΗ: lifo.gr

 ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ