"Σταυρού πανήγυριν άγομεν"

Μιλώντας ο Άγιος Ανδρέας Επίσκοπος Κρήτης για το Σταυρό του Χριστού του οποίου την παγκόσμιο Ύψωση εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε, λέγει τα εξής αξιοπρόσεκτα :

«Πανηγυρίζουμε την εορτή του Σταυρού και αστράφτει και ακτινοβολεί όλο το σύνολο της Εκκλησίας.
Πανηγυρίζουμε την εορτή του Σταυρού και όλη η οικουμένη φωτίζεται και λάμπει από λάμψεις και ακτινοβολίες χαράς.

Πανηγυρίζουμε την εορτή του Σταυρού δια του οποίου απεμακρύνθη το πνευματικό σκοτάδι και πήρε τη θέση του το πνευματικό φως.
Πανηγυρίζουμε την εορτή του Σταυρού και υψωνόμαστε μαζί με τον Εσταυρωμένο Χριστό προς τα άνω, αφήνοντας κάτω την γη με την αμαρτία της ώστε να αποκτήσουμε τα ουράνια αγαθά.
Υψώνεται ο Σταυρός και υψώνει μαζί του την ανθρωπότητα που είναι πεσμένη κάτω λόγω των αμαρτιών της.
Υψώνεται ο Σταυρός και ταπεινώνει την αυθάδη έπαρση των δαιμόνων.
Υψώνεται ο Σταυρός και συναθροίζεται το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Υψώνεται ο Σταυρός και οι πόλεις εορτάζουν πανηγυρικώς, οι δε λαοί προσφέρουν χαρούμενοι τις αναιμάκτους θυσίες στον Θεό.
Διότι και μόνο η μνήμη του Σταυρού είναι υπόθεση μεγάλης χαράς και αποδίωξη της λύπης».
Α. Τι είναι ο Σταυρός;
Ο Άγιος Ανδρέας στον περίφημο λόγο του στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού (PG 97,1018- 1020) μας παραθέτει κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα τα οποία κι εμείς τα συναντούμε στη ζωή μας, αφού κάθε ορθόδοξη ψυχή συγκλονίζεται από την αίγλη, τη δύναμη και την δόξα αυτού του τρισμακαρίστου Ξύλου του Σταυρού. Ο Σταυρός, μας λέγει, είναι :
- η ελπίδα των Χριστιανών
- ο σωτήρ των ενόχων
- το γαλήνιο λιμάνι αυτών που ταλαιπωρούνται στα κύματα της ζωής
- ο ιατρός των ασθενών
- ο διώκτης των παθών
- ο δωρητής της ψυχικής υγείας
- το πνευματικό όπλο εναντίον των εχθρών
- η βάση και το στήριγμα της πίστεως
- το φως που δείχνει το δρόμο σε όσους βρίσκονται στο σκοτάδι της αγνοίας
- η νίκη κατά της αμαρτίας και το τεκμήριο της μετανοίας
- ο βοηθός στις ώρες των πειρασμών
- ο παρηγορητής στις θλίψεις και στις δοκιμασίες
- η ανάπαυση στις συμφορές
- η τροφή των πεινασμένων
- η δύναμη των νηστευτών
- ο προπονητής των αθλητών
- η σκέπη των γυμνών.
Ο Σταυρός είναι το αποκορύφωμα των Παθών του Χριστού και το υπέρτατο από τα θαύματά Του προς χάριν μας.
Β. Γιατί τιμούμε το Σταυρό;
Διότι πάνω σε αυτό το ατιμωτικό όργανο τιμωρίας και φρικτού θανάτου, με το οποίο οι Ρωμαίοι κατεδίκαζαν τους πιο μεγάλους εγκληματίες, σταυρώθηκε ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού. Πέθανε κατά την ανθρώπινη φύση την οποία είχε προσλάβει από τα πανάχραντα σπλάχνα της Υπεραγίας Θετόκου ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Στο Σταυρό καρφώθηκε το πανακήρατο σώμα του Κυρίου και τον έβαψε με το πανάσπιλο αίμα Του. Έτσι έγινε ο θρόνος του Βασιλέως Χριστού, πάνω στον οποίο δια του ιδίου αίματος και των ιδίων δακτύλων υπέγραψε την ελευθερία του ανθρώπου από τα δεσμά του θανάτου και της αμαρτίας. Γι’αυτό και ψάλλουμε πανηγυρικά γεμάτοι ενθουσιασμό σε ήχο πλάγιο του τετάρτου: «Βασιλικώς μοι υπέγραψας ελευθερίαν βαφαίς ερυθραίς τους δακτύλους σου αιματώσας, Δεσπότα και φοινίξας σω αίματι...» (Εξοδιαστικόν εις μοναχούς. Η’ Αντίφωνο).
Στο Σταυρό ο Χριστός νίκησε το μεγάλο εχθρό που κυριαρχούσε στη ζωή των ανθρώπων, τον θάνατο. Έτσι, με τον θάνατό Του καταπατά τον θάνατο και χαρίζει στο ανθρώπινο γένος «ζωήν την αιώνιον. Γι’αυτό και ψάλλουμε : «Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
Στο Σταυρό ο Χριστός διεπόμπευσε και εθεάτρισε τις αρχές του σκότους και της ανομίας, τον ανθρωποκτόνο διάβολο, αυτόν που με πανουργία και μίσος πλανά την οικουμένη κατά την Αποκάλυψη και κυρίως το ανθρώπινο γένος. Έτσι «πεπλάνηται ο πλάνος», δηλαδή ο διάβολος, όπως ψάλλουμε στα εγκώμια της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής, γιατί δεν είχε καταλάβει τι ήταν ακριβώς ο θάνατος του Χριστού.
Στο Σταυρό του Χριστού δόθηκε η μεγαλύτερη μάχη και κερδήθηκε η μεγαλύτερη νίκη : η μάχη κατά της αμαρτίας και του θανάτου και η νίκη της Βασιλείας του Θεού. Χάρη σ’ αυτή τη σταυρική θυσία γινόμαστε κι εμείς μέτοχοι αυτής της αιωνίου χαράς και διαγωγής.
Τιμούμε το Σταυρό του Χριστού, διότι εμείς οι αμαρτωλοί και ανάξιοι βρίσκουμε παρρησία προς το Δημιουργό, οδεύουμε το δρόμο που οδηγεί προς τα άνω και γεμίζουμε με ανέκφραστη χαρά και ευφροσύνη. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνουμε στην αναστάσιμη προσευχή αλλά και καθημερινά το βιώνουμε : «ιδού γαρ ήλθεν δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω».
Δικαίως ο Άγιος Ανδρέας Επίσκοπος Κρήτης ονομάζει τον Σταυρό του Χριστού «θησαυρό, διότι αν δεν υπήρχε ο Σταυρός δεν θα υπήρχε η αληθινή ζωή, δεν θα ανέβλυζαν από την πανακήρατο πλευρά Του οι βρύσες της αμαρτίας, το αίμα και το ύδωρ, τα οποία στάθηκαν καθάρσια όλου του κόσμου».
Γ. Για να έχει ο Σταυρός στη ζωή μας αυτήν την σωστική δύναμη και ενέργεια, για να γίνεται συνοδοιπόρος και ασφαλής κυβερνήτης στη θάλασσα του παρόντος αιώνος, για να μας μεταδίδει χάρη και ευλογία θα πρέπει :
Πρώτον, να χρησιμοποιείται σωστά, όπως τονίζει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Δεύτερον, να έχουμε ζωντανή πίστη, που σημαίνει να απευθυνόμαστε στον Σταυρωθέντα Κύριο με όλη τη δύναμη της καρδιάς μας και να Τον αναγνωρίζουμε εξ’ όλης της ψυχής και εξ’ όλης της διανοίας ως Κύριο και Θεό μας.
Τρίτον, θα πρέπει να μας διακατέχει το πνεύμα της ταπεινοφροσύνης, διότι «ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν». Άλλωστε, τα αποτελέσματα της θείας δυνάμεως και της παρουσίας του Θεού δεν είναι δικά μας κατορθώματα, αλλά της χάριτος του Θεού, που θέλει να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο προς σωτηρίαν μας.
Και τέλος, εμπόδιο στην ευλογία του Θεού στέκεται πολλές φορές η σκληροκαρδία, η αμαρτωλότητα και η αμετανοησία μας.
Ας προσκυνήσουμε αυτές τις ημέρες το ζωοποιόν ξύλον, ας το προσκυνούμε πάντοτε στην επίγεια πορεία μας, «τη χαρά και τω φόβω» κατά την έκφραση του ιερού υμνογράφου (Δοξαστικό Αίνων) για να γίνεται για τον καθένα μας «αγιαστικόν και ζωοποιόν σημείον», «νικοποιόν όπλον» (Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων), «των κακών αλεξιτήριων» (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης), αλλά και «κεφάλαιον των αγαθών απάντων» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)».
Αλλ΄ ω τίμιε Σταυρέ, πολυδοξασμένο καύχημα του Κυρίου ημών,
Φυτόν που εξασφαλίζει την αθανασίαν,
Ξύλον ένδοξον επάνω εις το οποίον εσταυρώθη ο Χριστός,
«Σώσον ημάς τη δυνάμει σου,
Αγίασον ημάς τη λαμπρότητί σου,
Και κραταίωσον ημάς τη υψώσει σου,
Ότι φως ημίν δεδώρησαι και σωτηρίαν των ψυχών ημών». (Ακολουθία της Λιτής)
 
ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ