Ζῶ μὲ τὸν φόβο τῶν παρατηρήσεων
Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ἀνθολόγιο συμβουλῶν
Γέροντος Πορφυρίου"
Ἤμουν στενοχωρημένος γιὰ μερικὲς παρατηρήσεις καὶ ἐπιπλήξεις ποὺ μοῦ ἔκαναν, ἐνῶ μέσα μου δὲν καταλάβαινα ὅτι ἔφταιγα.
– Μὰ γιατί, Γέροντα, συνέχεια μὲ
μαλώνουν; Μὲ τὸ παραμικρὸ ὁ Γέροντας στὸ Μοναστήρι, αὐτὲς τὶς μέρες μοῦ
κάνει παρατηρήσεις. Μοῦ ἔρχονται οὐρανοκατέβατες ξαφνικά, ἐνῶ ἐγὼ νόμιζα
ὅτι ἔκανα καλά. Μέσα μου λυποῦμαι πολὺ καὶ νιώθω ἕνα πλάκωμα καὶ φόβο,
ὅτι κάθε στιγμὴ θὰ μὲ ξαναπαρατηρήσει.
– Βρέ, αὐτὸς πάει νὰ σὲ ἁγιάσει καὶ σὺ
κλωτσᾶς; Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ σοῦ λέει ὁ Γέροντάς σου; Ἔπρεπε νὰ ἤσουν ἐκεῖ
στὰ Καυσοκαλύβια. Ποὺ λές, μιὰ φορὰ μὲ συνεῖχε ὁ λογισμὸς γιὰ τοὺς
γονεῖς μου. Τοὺς πόνεσα καὶ τὸ ἐξομολογήθηκα στοὺς Γεροντάδες μου. Πρώτη
φορὰ μὲ ρωτοῦσαν:
– Πῶς αἰσθάνεσαι, παιδί μου;
– Καλά, εἶμαι πολὺ στενοχωρημένος.
– Ναί, ἀλλὰ δὲ ρώτησες καὶ μᾶς, ἂν εἴμαστε στενοχωρημένοι.
– Μὲ συγχωρεῖτε. Πάντως, ἐγὼ νιώθω πολὺ
εὐχαριστημένος. Εὔχομαι στὸ Χριστό μας νὰ γίνω καλός, νὰ εἶστε κι ἐσεῖς
εὐχαριστημένοι μαζί μου. Στὸ δρόμο δὲν εἶχα εὐλογία νὰ μιλῶ μὲ κανένα.
“Εὐλογεῖτε”, “Εὐλόγησον” καὶ δρόμο… Ἀργότερα ἔμαθα ὅτι ἦσαν πολὺ...
αὐστηροὶ καὶ κανένας δὲν ἔκανε μαζί τους. Ὅλοι ἔφευγαν. Ἐμένα μοῦ φαίνονταν καλί. Καὶ στενοχωριόμουν ποὺ δὲν εἶχα δυσκολίες
ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου