Τὰ ἀληθινὰ πρότυπα τῶν θρησκευτικῶν ἡγετῶν

Τὰ ἀληθινὰ πρότυπα τῶν θρησκευτικῶν ἡγετῶν

Ἐν Πειραιεῖ τὴ 27η  Ἀπριλίου 2015

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

ΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ

Μὲ πόνο ψυχῆς καὶ ἀνησυχία παρατηροῦμε ὅτι ἡ λεγόμενη «Ἀκαδημαϊκὴ Θεολογία» ὀλισθαίνει δυστυχῶς ὁλοένα καὶ περισσότερο στὸν οἰκουμενιστικὸ κατήφορο.

Οἱ Θεολογικές μας Σχολές, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι οἱ κυματοθραῦστες καὶ τὰ προπύργια τῆς Ὀρθοδοξίας ἔναντι τῆς πλάνης καὶ τῶν αἱρέσεων, ἔγιναν δυστυχῶς οἱ «κεκρόπορτες», μέσω τῶν ὁποίων  εἰσέρχεται στὴν Ἐκκλησία ἡ πλάνη καὶ ἑδραιώνεται ὁ Θρησκευτικὸς Συγκρητισμός, ντυμένος μάλιστα μὲ τὸν μανδύα τῆς ἐπιστημονικῆς ἐγκυρότητας καὶ αὐθεντίας! Καὶ φθάσαμε στὸ τραγικὸ κατάντημα νὰ διδάσκουν στοὺς φοιτητές μας τὴν πλάνη καὶ τὴν αἵρεση, ἀντὶ νὰ δίδουν τὴν μαρτυρία τῆς ἀληθείας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Τὸ δὲ τραγικότερο εἶναι ὅτι ὅλα αὐτὰ συντελοῦνται ὄχι ἁπλῶς μὲ τὴν ἀνοχή, ἀλλὰ μὲ τὴν ὁλοθυμη συμπαράσταση καὶ σύμφωνη γνώμη τῆς πλειονότητας τῶν Ἱεραρχῶν μας. 

Πρὶν ἀπὸ μερικοὺς μῆνες μὲ ἔκπληξη καὶ ὀδύνη πληροφορηθήκαμε ἀπὸ τὰ ἱστολόγια καὶ τὶς ἐφημερίδες, τὴν ἀπόφαση τῶν καθηγητῶν τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς...

Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. γιὰ τὴν ἵδρυση, ἐντός τῆς ἐν λόγω Σχολῆς, κατευθύνσεως ἰσλαμικῶν σπουδῶν, ὥστε νὰ διδάσκεται καὶ ἡ πλάνη τοῦ Ισλάμ, ὁ νεοαρειανισμός, ποὺ ἀρνεῖται τὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ στὴ θέση του τοποθετεῖ τὸν πρωτιστεύοντα τοῦ Ἀραβικοῦ πολυθεϊστικοῦ συστήματος τοῦ «Ἰλὰχ Ἀλλάχ». Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφθανε τὸ ὀδυνηρὸ αὐτὸ πλῆγμα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἦρθε καὶ δεύτερο πλῆγμα ἀπὸ τὸ ἴδιο Τμῆμα τῆς ἴδιας Σχολῆς: Ἡ διοργάνωση Διεθνοῦς Ἐπιστημονικῆς Ἡμερίδας ἀπὸ κοινοῦ μὲ τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Graz με θέμα: «Πρότυπα Θρησκευτικῶν Ἡγετῶν στὸν 21ο αιώνα». Ἡ ἡμερίδα αὐτὴ δὲν στόχευε ἁπλῶς στὴν διεθνῆ προβολὴ καὶ ἀνάδειξη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου τοῦ Α΄ καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ὠς «Προτύπων Θρησκευτικῶν Ἡγετῶν». Κυρίως καὶ πρωτίστως στόχευε στὴν ἀνατροπὴ τοῦ ἀρνητικοῦ κλίματος καὶ τῆς ἀρνητικῆς εἰκόνος, ποὺ δημιουργήθηκε πανελληνίως καὶ διεθνῶς, γιὰ τὰ δύο αὐτὰ πρόσωπα, μετὰ τὴν δημοσίευση καὶ κυκλοφορία ἀπὸ τὴν «Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν», πρὶν ἀπὸ μερικοὺς μῆνες τοῦ ὁμολογιακοῦ κειμένου μὲ τίτλο: «Ἡ νέα Ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου» καὶ τῆς ἀνοικτῆς ἐπιστολῆς τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ πρὸς τὸν Πάπα Φραγκίσκο τὸν Α΄.

Ἀπὸ τὴν μέχρι τώρα ζωὴ καὶ πολιτεία τῶν δύο αὐτῶν ἀνδρῶν, ἀπὸ τὰ λόγια καὶ τὶς πράξεις των μποροῦμε νὰ συμπεράνουμε, ὅτι ὑπῆρξαν πρότυπα Θρησκευτικῶν Ἡγετῶν; Κάθε ἄλλο. Ἀντίθετα μάλιστα. Διότι ποιὰ εἶναι τὰ ἀληθινὰ πρότυπα, τὰ ὁποῖα ὀφείλουν νὰ μιμηθοῦν οἱ σημερινοὶ ἐκκλησιαστικοί μας ἡγέτες; Ἀσφαλῶς οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι συνδύασαν στὴ ζωὴ τους τὸ πατριαρχικό, ἢ τὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα, μὲ τὴν ἁγία καὶ ἐνάρετη ζωή, μὲ τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ τὸ ὁμολογιακό τους φρόνημα, μὲ τοὺς ἀγῶνες των ἐναντίον τῶν αἱρέσεων τῆς ἐποχῆς των, μὲ τοὺς διωγμοὺς καὶ τὶς θλίψεις ποὺ ὑπέφεραν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ τέτοιοι ὑπῆρξαν, ὅπως γνωρίζουμε ὀ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ Μέγας Φώτιος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμάς καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Τὸ παρὰ πάνω μνημονευθέν  κείμενο τῆς «Συνάξεως Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» εἶναι ἕνα κείμενο ποὺ ὑπέγραψαν μέχρι στιγμῆς ἔξι ἐπίσκοποι, ἑκατοντάδες κληρικοί, ἡγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν, ἀρχιμανδρίτες, ἐφημέριοι Ἱερῶν Ναῶν, μοναχοὶ καὶ μοναχὲς καὶ χιλιάδες λαϊκοί, εἶναι ἕνα κείμενο ποὺ κανείς, μὰ ἀπολύτως κανείς, οὔτε ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος, οὔτε κάποιος Ἀρχιερεύς, ἢ κληρικὸς τῶν κύκλων τοῦ Φαναρίου, οὔτε ἀκαδημαϊκὸς διδάσκαλος τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης, οὔτε κάποιοι ἀπὸ τοὺς εἰσηγητὲς τῆς διοργανωθείσης Ἡμερίδος, ποὺ μὲ τὶς εἰσηγήσεις των ἔσπευσαν νὰ ἐγκωμιάσουν τὸν Οἰκουμενικό, δὲν τόλμησε νὰ ἀνατρέψει καὶ ποὺ ἀποδεικνύει τὰ πράγματα οὐσιωδῶς! Ἔχει ἤδη καταγραφεῖ στὴν ἐκκλησιαστική μας ἱστορία, στὴν ἱστορία τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὸ κείμενο αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀγκάθι, ἕνας δρυμύτατος ἔλεγχος, ἕνας καταπέλτης τῆς πλάνης, ἕνα κείμενο, τὸ ὁποῖο ἐπειδὴ δὲν μποροῦν νὰ ἀνατρέψουν καὶ ἐξουδετερώσουν, ἁπλῶς τὸ προσπερνοῦν ἀδιάφορα. Καὶ ἐπιδίδονται σὲ Ἡμερίδες μὲ ἐγκώμια, νομίζοντας ἔτσι, ὅτι θὰ ἐξαπατήσουν τὸν πιστὸ λαό τοῦ Θεοῦ. Πλανῶνται ὅμως πλάνη οἰκτρά, διότι ὁ  πιστὸς λαός  τοῦ Θεοῦ ἔχει ἤδη ἀφυπνιστεῖ.

Τί νὰ ποῦμε τώρα καὶ γιὰ τὸν «Πάπα» κ. Φραγκίσκο τὸν Α΄; Πραγματικὰ φρίττει κανείς, ὅταν βλέπει ἀκαδημαϊκοὺς διδασκάλους τῆς Θεολογίας νὰ ἐγκωμιάζουν καὶ νὰ προβάλλουν ὡς πρότυπο θρησκευτικοῦ ἡγέτη ἕναν αἱρεσιάρχη καὶ διερωτᾶται, μέχρι ποίου ἄραγε βαθμοῦ ἔχει προχωρήσει ἡ διάβρωση τῶν Θεολογιῶν μας Σχολῶν; Θὰ μποροῦσε ποτὲ κανεὶς νὰ διανοηθεῖ τον Μέγα Ἀθανάσιο νὰ ἐγκωμιάζει τὸν Ἄρειο, ἤ τον ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμὰ νὰ ἐγκωμιάζει τὸν Βαρλαάμ; Θὰ μποροῦσε ποτὲ κανεὶς νὰ διανοηθεῖ τοὺς ἁγίους Πατέρες, νὰ ὀνομάζουν τὶς αἱρετικὲς παρασυναγωγὲς ὡς Ὀρθόδοξες ἐκκλησιαστικὲς κοινότητες; Νὰ θεωροῦν τὸν Παπισμό, ποὺ καταδικάστηκε ὡς αἵρεση ἀπὸ πλῆθος Ὀρθοδόξων Συνόδων, ὡς ἀληθῆ Ἐκκλησία, μὲ ἔγκυρα μυστήρια καὶ ἀποστολικὴ διαδοχή; Καὶ ὅμως αὐτὰ ποὺ γιὰ τοὺς ἁγίους Πατέρες εἶναι ἀδιανόητα, δὲν εἶναι καθόλου ἀδιανόητα γιὰ τοὺς καθηγητὲς τῶν Θεολογικῶν μας Σχολῶν. Ἄραγε ἔμεινε τίποτε ὄρθιο στὴν Ὀρθόδοξη Ἀκαδημαϊκὴ Θεολογία, ἢ μήπως τὰ πάντα κατεδαφίστηκαν;

Συγκλονιστικὲς εἶναι οἱ ἀποκαλύψεις, ποὺ μᾶς δίδει σχετικὰ μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ σημερινοῦ «Πάπα» Φραγκίσκου τοῦ Α΄ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. κ. Σεραφείμ, σὲ μία σχετικὰ πρόσφατα, (13.11.2013), δημοσιευθεῖσα πολυσέλιδη ἐπιστολή του πρὸς αὐτόν. Ἀποκαλύψεις ἀνατριχιαστικές, ποὺ μαρτυροῦν καὶ ἀποδεικνύουν, ὅτι πρόκειται περὶ ἑνὸς σκοτεινοῦ καὶ διαβεβλημένου προσώπου, περὶ ἑνὸς προσώπου, ποὺ κατηγορήθηκε στὸ παρελθὸν γιὰ ἀξιόποινες πράξεις καὶ ἑπομένως ὑπόλογου ὄχι μόνον ἔναντι τῆς Θείας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀνθρώπινης δικαιοσύνης. Παραθέτουμε ἕνα χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα: «Ἐσεῖς, Ἐκλαμπρότατε, ὁ τότε ‘ἔπαρχος’ Ἀργεντινῆς γιὰ τὴν Societas Jesu, (Τάγμα Ἰησουϊτῶν), Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο καὶ σήμερα Φραγκίσκος Α΄  σχετιζόσασταν ἄμεσα μὲ τὴν ἀπαγωγὴ καὶ τὰ βασανιστήρια τῶν Ἰησουϊτῶν Ὀρλάντο Γιόριο καὶ Φρανσίσκο Γιάλικς ἀπὸ τὴν στρατιωτικὴ Χούντα τὸν Μάϊο τοῦ 1976. Τὸ ἴδιο θέμα ἀνέφερε καὶ ἡ γνωστὴ ἐφημερίδα Los Angeles Times τὴν 1.4.2005, ὅπου περιεχόταν καὶ ἡ πληροφορία ὅτι ὁ Ἰησουΐτης Ὀρλάντο Γιόριο Σᾶς κατηγόρησε εὐθέως, τὸν τότε ἔπαρχο τοῦ Τάγματος Χόρχε Μπεργκόλιο, ὅτι κυριολεκτικὰ τὸν παραδώσατε στὰ τάγματα θανάτου τῆς Χούντας, ἀρνούμενος νὰ προσφέρετε κάλυψη στὸν ἴδιο καὶ στὸν Ἰησουΐτη Γιάλικς ἐνώπιον τοῦ καθεστῶτος γιὰ τὸ κήρυγμά τους στὶς φτωχογειτονιὲς τοῦ Μπουένος Ἄϊρες. Τὸν ἴδιο χρόνο ἡ γνωστὴ δικηγόρος Μύριαμ Μπρέγκμαν κατέθεσε μήνυση ἐναντίον Σας, τοῦ Καρδιναλίου Χόρχε Μπεργκόλιο καὶ νῦν Φραγκίσκου, μὲ τὴν κατηγορία τῆς συνομωσίας μὲ τὴν ἐγκληματικὴ χούντα τοῦ στρατηγοῦ Βιντέλα, κατηγορία ποὺ ἐπανέλαβαν τὸ 2010 οἱ ἐπιζῶντες τοῦ βρώμικου πολέμου τῆς στρατιωτικῆς Χούντας τῆς Ἀργεντινῆς, ὅπως προβλήθηκε στὴν Ἐφημερίδα El Mundo. Κατὰ τὴν πορεία τῆς δίκης, ποὺ ξεκίνησε μετὰ τὴν μήνυση τῆς Μύριαμ Μπρέγκμαν, Ἐσεῖς, ὁ Καρδινάλιος Μπεργκόλιο, ἀρνηθήκατε νὰ παραστεῖτε σὲ ἀνοικτὴ δίκη καὶ οἱ ἀπαντήσεις Σας, ὅταν τελικὰ καταθέσατε, ἦταν γεμάτες ὑπεκφυγὲς καὶ ἀοριστίες. […] Τὸ 2006 ὁ Ἀργεντινὸς δημοσιογράφος Ὀράσιο Βερμπίτσκι στὸ βιβλίο του ‘Σιωπὴ’ Σᾶς καταγγέλλει, τὸν Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο καὶ νῦν Φραγκίσκο Α΄, ὡς ἄμεσο συνεργάτη τῆς Χούντας τοῦ Βιντέλα, βασιζόμενος στὶς προσωπικὲς μαρτυρίες πέντε παπικῶν ‘κληρικῶν’, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀφαιρέσατε ὡς ὁ τότε ‘ἐπίσκοπος’ Μπουένος Ἄϊρες καὶ ‘ἔπαρχος’ Ἀργεντινῆς τῆς ‘Ἑταιρείας τοῦ Ἰησοῦ’ Μπεργκόλιο, τὴν ἄδεια γιὰ ἄσκηση ἱεραποστολικοῦ ἔργου στὶς παραγκουπόλεις τοῦ Μπουένος Ἄϊρες, δίνοντας ἔτσι τὴν δυνατότητα στὴν Χούντα τοῦ Βιντέλα νὰ τοὺς συλλάβουν. Εἶναι σημαντικὴ ἡ πληροφορία, ποὺ δίνει ἡ γνωστὴ δικηγόρος γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα Μύριαμ Μπρέγκμαν καὶ ποὺ στηρίζεται στὶς καταθέσεις τῶν Ἰησουϊτῶν Γιόριο καὶ Γιάλικς, ὅτι μετὰ τὰ βασανιστήρια στὶς φυλακὲς τῆς Χούντας, τοὺς ἔριξαν ἀπὸ ἑλικόπτερο, γιὰ νὰ τοὺς δολοφονήσουν, ἀλλὰ αὐτοὶ ἐπέζησαν γιὰ νὰ διηγοῦνται τὰ κατορθώματα καὶ τὴν ‘ἀγάπη’ Σας, τοῦ ἐμφανιζομένου ὡς ἀνθρωπιστοῦ κ. Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο καὶ νῦν Φραγκίσκου Α΄. […] Ἡ ἡμερήσια ἐφημερίδα ‘Ἡ Ἑλλάδα αὔριο’ τῆς 15ης ἕως καὶ 17ης Μαρτίου 2013 κατέρριψε τὴν προπαγάνδα τοῦ Βατικανοῦ γιὰ Σᾶς, Ἐκλαμπρότατε, μὲ πρωτοσέλιδο κύριο θέμα της, τὸ ὁποῖο τεκμηρίωνε μὲ φωτογραφίες, ἔγγραφα καὶ πολυσέλιδο ρεπορτὰζ ὅτι Ἐσεῖς, Ἐκλαμπρότατε, ἤσαστε ὁ ἀγαπημένος τῆς μυστικῆς Ἀμερικανικῆς ὑπηρεσίας CIA καὶ τοῦ ἀνθέλληνος ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α. Χένρυ Κίσσινγκερ κατὰ τὴν ἐποχή, τὴν ὁποία κηρύχθηκε δικτατορία στὴν Ἀργεντινὴ κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1970, ὑπὸ τὸν στρατηγὸ Χόρχε Βιντέλ, ὁ ὁποῖος τὸ 1985 καταδικάσθηκε σὲ ἰσόβια κάθειρξη».

Ἐπίσης σύμφωνα μὲ τὴν εἰδησεογραφία «ἡ ἐκδήλωση γιὰ τοὺς δύο θρησκευτικοὺς ἡγέτες εἶναι μία παράλληλη ἐκδήλωση τοῦ Διεθνοῦς Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Α.Π.Θ., 20 καὶ 21 Ἀπριλίου, μὲ τὴ συμμετοχὴ ἐκπροσώπων τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ θέμα: “Ὁ Πάπας Λέων Α΄, ὡς γέφυρα διαλόγου Ἀνατολῆς καὶ Δύσης”. Τὸ διήμερο Συνέδριο ἀναμένεται νὰ φωτίσει ἐνδιαφέρουσες πτυχὲς τῆς δράσης τοῦ πάπα Λέοντα, (440-461 μ. Χ.), ὁ ὁποῖος στὶς Ὀρθόδοξες πηγὲς χαρακτηρίζεται ὡς στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς ὑπῆρξε μέγας θεολόγος, πολυγραφότατος, μὲ μεγάλη κατάρτιση, ἦθος καὶ προσήλωση στὴν Ὀρθόδοξη παράδοση».

Ἡ ἐπιλογὴ ἀπὸ τὴν ὀργανωτικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ ἐν λόγω Διεθνοῦς Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου τοῦ Αγίου Πάπα Λέοντα τοῦ Α΄, πιστεύουμε, ὄτι  εἶναι ἀτυχέστατη. Διότι ὁ Ἅγιος Λέων ὁ Α΄, καθὼς καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι Πάπες, ποὺ ἔζησαν τὴν πρώτη χιλιετηρίδα μέχρι τῆς καταλήψεως τοῦ Πατριαρχείου τῆς Δύσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς Φραγκους το 1009 μ. Χ., ὑπῆρξαν προασπιστὲς καὶ ὁμολογητὲς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἐν προκειμένω ὁ Ἅγιος Λέων ὁ Α΄ ὑπῆρξε ὁ ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κατὰ τῶν αἱρετικών Μονοφυσιτῶν, διότι μὲ τὸν περιφημο «Τόμο» του, στηλίτευσε τὸν Μονοφυσιτισμὸ καὶ συνέβαλε στὴν διατύπωση τοῦ Ὀρθόδοξου δόγματος στήν Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Εἶναι δὲ βέβαιο, ὅτι ἂν ζοῦσε σήμερα ὁ ἅγιος, ὄχι μόνον δὲν θὰ δεχόταν νὰ παίξει τὸ ρόλο μίας γέφυρας γιὰ ἕναν ἀτέρμονα «διάλογο Ἀνατολῆς καὶ Δύσης», ποὺ ἐκ τῶν πραγμάτων ἀποδείχθηκε ἄκαρπος καὶ ἐπιζήμιος, ἀλλὰ θὰ ἔκανε τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. Κατ’ ἀρχὴν θὰ ἔκανε τὸ πᾶν γιὰ τὴν ἐπάνοδο τοῦ Παπισμοῦ στοὺς κόλπους τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς, Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Θὰ ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν ἀποβολὴ κάθε αἱρετικῆς διδασκαλίας, ποὺ ἐπισώρευσε ὁ Παπισμὸς μέχρι τῶν ἡμερῶν μας. Πρὸ πάντων θὰ ὄρθωνε τὸ ἀνάστημά του καὶ θὰ ἀγωνιζόταν μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις μέχρι θανάτου γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Θὰ κατέβαλε συντονισμένες προσπάθειες γιὰ τὴν σύγκληση Οἰκουμενικῆς Πανορθοδόξου Συνόδου, στὴν ὁποία θὰ πρωτοστατοῦσε γιὰ τὴν καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Κλείνοντας τὴν ἀνακοίνωσή μας, φέρνουμε στὴ μνήμη μας τὸν θεόπνευστο λόγο τῆς Γραφῆς: «Ὅταν ἔλθη ἀσεβὴς εἰς βάθος κακῶν, καταφρονεῖ, ἐπέρχεται δὲ αὐτῶ ἀτιμία καὶ ὄνειδος» (Παροιμ. 18,3). Ὅταν ὁ ἀσεβής, μετὰ ἀπὸ ἀλλεπάλληλες πτώσεις στὴν ἁμαρτία, φθάσει σὲ βάθος κακῶν, πωρώνεται πλέον καὶ περιφρονεῖ τὰ πάντα. Ἐπακολουθεῖ δὲ σ’ αὐτὸν ντροπὴ καὶ καταισχύνη. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, σχολιάζοντας τὸ παρὰ πάνω χωρίο παρατηρεῖ: «Ἡ ψυχὴ ὥσπερ ὓς (ὅπως ὁ χοῖρος), ἐγκυλιομένη βορβόρω ἤδεται, (ποὺ αἰσθάνεται εὐχαρίστηση, νὰ κυλιέται στὸν βοῦρκο), οὕτω καὶ αὐτὴ ὑπὸ τῆς κακῆς συνηθείας καταχωσθεῖσα, οὐδὲ αἴσθησιν λαμβάνει τῆς δυσωδίας τῶν ἁμαρτημάτων» (οὔτε καν αἰσθάνεται τὴν δυσωδία τῶν ἁμαρτημάτων της). Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει, νὰ κατρακυλάει στὸ βόθρο τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ Θρησκευτικοῦ Συγκρητισμοῦ, καὶ προσθέτει τὴν μία πτώση μετὰ τὴν ἄλλη, χωρὶς νὰ μετανοεῖ, τότε φθάνει σὲ βάθος κακῶν, δὲν αἰσθάνεται τὸ πνευματικό του κατάντημα, διότι  πωρώνεται ἡ συνείδησή του. Στὴν κατάσταση αὐτὴ καταφρονεῖ τὰ πάντα, δὲν δέχεται νουθεσίες, ἐπιμένει στὴν αἵρεση, εἶναι πρακτικὰ ἀθεράπευτος. Ὅταν μάλιστα συμβαίνει νὰ κατέχει καὶ πανεπιστημιακοὺς τίτλους, ποὺ τὸν φουσκώνουν μὲ ἔπαρση καὶ τρέφουν μέσα του τὴν αὐτοπεποίθηση στὶς γνώσεις του, τότε πραγματικὰ εἶναι τῶν ἀδυνάτων ἀδύνατον ἡ μετάνοια τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν. Μποροῦμε ἄραγε νὰ ἔχουμε ἐλπίδες μετανοίας γιὰ τοὺς καθηγητές μας, οἱ ὁποῖοι λησμονοῦν, ὡς ἀποδεικνύεται, τὸν λόγον τοῦ Σωτῆρος μας «μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί, εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητὴς ὁ Χριστὸς» (Ματθ. 23,10), ὥστε νὰ μαθητεύσουν διὰ τῆς προσωπικῆς μετοχῆς καὶ ἐμπειρίας εἰς Αὐτόν;

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειῶν

θρησκευτικὰ

ΠΗΓΗ:    ΚΛΙΚ