Λόγοι περί προσευχῆς – Ὁσίου Παϊσίου Ἁγιορείτου

Posted: Φεβρουαρίου 21, 2015 at 9:44 πμ, Last Updated: Φεβρουαρίου 21, 2015 at 12:18 πμ

Προσευχή μέ ὑπομονή 
– Γέροντα, μένει ψυχρή ἡ καρδιά μου στήν προσευχή.

Εἶναι γιατί ὁ νοῦς δέν δίνει τηλεγράφημα στήν καρδιά. Ὕστερα στήν προσευχή χρειάζεται νά ἐργασθεῖ κανείς· δέν μπορεῖ ἀπό τήν μία στιγμή στήν ἄλλη νά φθάσει σέ κατάσταση, ὥστε νά μή φεύγει καθόλου ὁ νοῦς του.
Θέλει ὑπομονή. Βλέπεις, ἄλλος χτυπάει τήν πόρτα, ξαναχτυπάει, περιμένει, καί μετά ἀνοίγει ἡ πόρτα. Ἐσύ θές νά χτυπήσεις μία καί νά μπεῖς μέσα. Δέν γίνεται
ἔτσι.

Στήν προσευχή χρειάζεται ἐπιμονή. «Καί παρεβιάσαντο αὐτόν» (Λούκ. 24, 25), λέει τό Εὐαγγέλιο γιά τούς δύο Μαθητές πού συνάντησαν τόν Χριστό στόν δρόμο πρός Ἐμμαούς. Ἔμεινε ὁ Χριστός μαζί τους, γιατί εἶχαν μία συγγένεια μέ τόν Χριστό καί τό δικαιοῦνταν. Εἶχαν ταπείνωση, ἁπλότητα, καλοσύνη, θάρρος μέ τήν καλή ἔννοια, ὅλες τίς προϋποθέσεις, γι’ αὐτό καί ὁ Χριστός ἔμεινε μαζί τους.

Πρέπει νά προσευχόμαστε μέ πίστη γιά κάθε ζήτημα καί νά κάνουμε ὑπομονή, καί ὁ Θεός θά μιλήσει. Γιατί, ὅταν ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται μέ πίστη, ὑποχρεώνει τόν Θεό κατά κάποιο τρόπο γιά τήν πίστη τοῦ αὐτή νά τοῦ ἐκπληρώσει τό αἴτημά του. Γι’ αὐτό, ὅταν ζητοῦμε κάτι ἀπό τόν Θεό, νά μή «διακρινώμεθα» καί θά εἰσακουσθοῦμε. «Νά ἔχετε πίστη χωρίς νά διακριθεῖτε» (Μάτθ. 21, 21), εἶπε ὁ Κύριος. Ὁ Θεός ξέρει νά μᾶς δώσει αὐτό πού ζητοῦμε, ὥστε νά μή βλαφτοῦμε πνευματικά.

Μερικές φορές ζητοῦμε κάτι ἀπό τόν Θεό, ἀλλά δέν κάνουμε ὑπομονή καί ἀνησυχοῦμε. Ἄν δέν εἴχαμε δυνατό Θεό, τότε νά ἀνησυχούσαμε. Ἀλλά ἀφοῦ ἔχουμε Θεό Παντοδύναμο καί ἔχει πάρα πολλή ἀγάπη, τόση πού μᾶς τρέφει καί μέ τό Αἷμα Του, δέν δικαιολογούμαστε νά ἀνησυχοῦμε.

Μερικές φορές δέν ἀφήνουμε ἕνα δύσκολο θέμα μας στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἐνεργοῦμε ἀνθρώπινα. Ὅταν ζητοῦμε κάτι ἀπό τόν Θεό καί κλονίζεται ἡ πίστη μας καί θέλουμε νά ἐνεργήσουμε ἀνθρωπίνως στά δυσκολοκατόρθωτα, χωρίς νά περιμένουμε τήν ἀπάντηση στό αἴτημά μας ἀπό τόν Θεό, εἶναι σάν νά κάνουμε αἴτηση στόν βασιλέα Θεό καί τήν παίρνουμε πίσω, τήν ὥρα πού Ἐκεῖνος ἁπλώνει τό χέρι Του, γιά νά ἐνεργήσει.

Τόν παρακαλοῦμε πάλι, ἀλλά καί πάλι κλονίζεται ἡ πίστη μας καί ἀνησυχοῦμε καί ἐπαναλαμβάνουμε τό ἴδιο. Ἔτσι διαιωνίζεται ἡ ταλαιπωρία μας. Κάνουμε δηλαδή σάν ἐκεῖνον πού κάνει μία αἴτηση στό Ὑπουργεῖο καί ὕστερα ἀπό λίγο μετανιώνει καί τήν ἀποσύρει. Ξαναμετανιώνει, τήν ὑποβάλλει· μετά ἀπό λίγο πάλι τήν ἀποσύρει. Ἡ αἴτηση ὅμως πρέπει νά μείνει, γιά νά παίρνει τήν σειρά της.

Προσευχή μέ πόνο 

– Γέροντα, πῶς κάνετε εὐχή γιά ἕνα θέμα;

Ὅλη ἡ βάση πού γίνεται ἡ εὐχή εἶναι νά πονάει ὁ ἄνθρωπος. Ἄν δέν πονάει, μπορεῖ νά κάθεται ὧρες μέ τό κομποσχοίνι καί ἡ προσευχή του νά μήν ἔχει κανένα ἀποτέλεσμα. Ἄν ὑπάρχει πόνος γιά τό θέμα γιά τό ὁποῖο προσεύχεται, ἀκόμη καί μέ ἕναν ἀναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή.

Πολλοί, ὅταν τήν στιγμή πού τούς ζητοῦν οἱ ἄλλοι νά προσευχηθοῦν δέν ἔχουν χρόνο, προσεύχονται μέ ἕναν ἀναστεναγμό γιά τό πρόβλημά τους. Δέν λέω νά μήν κάνει κανείς προσευχή, ἀλλά, ἄν τυχόν δέν ὑπάρχει χρόνος, ἕνας ἀναστεναγμός γιά τόν πόνο τοῦ ἄλλου εἶναι μία καρδιακή προσευχή· ἰσοδυναμεῖ δηλαδή μέ ὧρες προσευχῆς.

Διαβάζεις λ.χ. ἕνα γράμμα, βλέπεις ἕνα πρόβλημα, ἀναστενάζεις καί μετά προσεύχεσαι. Αὐτό εἶναι μεγάλο πράγμα! Πρίν πιάσεις τό ἀκουστικό, πρίν ἀκόμα καλέσεις, σέ ἀκούει ὁ Θεός! Καί τό πληροφορεῖται ὁ ἄλλος. Νά δεῖτε πώς οἱ δαιμονισμένοι καταλαβαίνουν πότε κάνω προσευχή γι’ αὐτούς καί φωνάζουν ὅπου κι ἄν βρίσκονται!

Ἡ πραγματική προσευχή ξεκινάει ἀπό ἕναν πόνο· δέν εἶναι εὐχαρίστηση, «νιρβάνα». Τί πόνος εἶναι; Βασανίζεται μέ τήν καλή ἔννοια ὁ ἄνθρωπος. Πονάει, βογκάει, ὑποφέρει, ὅταν κάνει προσευχή γιά ὁτιδήποτε.

Ξέρετε τί θά πεῖ ὑποφέρει; Ναί, ὑποφέρει, γιατί συμμετέχει στόν γενικό πόνο τοῦ κόσμου ἤ στόν πόνο ἑνός συγκεκριμένου ἀνθρώπου. Αὐτήν τήν συμμετοχή, αὐτόν τόν πόνο, τόν ἀνταμείβει ὁ Θεός μέ τήν θεία ἀγαλλίαση. Δέν ζητάει βέβαια ὁ ἄνθρωπος τήν θεία ἀγαλλίαση, ἀλλά ἡ θεία ἀγαλλίαση ἔρχεται ὡς συνέπεια, ἐπειδή συμμετέχει στόν πόνο τοῦ ἄλλου.
imkifissias.gr
rafail.org

πηγή
ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ