Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

ΟΣΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ, Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΣΗ


                                                                                    ΤΟΥ  ΝΙΚΟΛ.  ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Στην δεύτερη γνώση ο όσιο Πέτρος ο Δαμασκηνός εξετάζοντας τον εαυτό του με αξιοθαύμαστη και αξιομίμητη αυτομεμψία και ταπείνωση, χωρίς όμως να χάνει την ελπίδα του στο άπειρο έλεος και στην ακατάληπτη φιλανθρωπία του Θεού λέει τα εξής:
Αλλοίμονο σε εμένα τον άθλιο, τι θα κάνω; Τι θα γίνω; Είναι  πολλές οι αμαρτίες μου, πολλές οι ευεργεσίες του Θεού, πολλή η αδυναμία μου, πολλοί οι πειρασμοί. Η ραθυμία  με κρατά. Η

λησμοσύνη με σκοτίζει και δεν με αφήνει να δω τον εαυτό μου και το πλήθος των αμαρτιών μου. Η άγνοια είναι κακή και η ενσυνείδητη παράβαση χειρότερη. Η αρετή δυσκολοκατόρθωτη, τα πάθη πολλά, οι δαίμονες πανούργοι, η αμαρτία πρόχειρη, ο θάνατος κοντά, η λογοδοσία πικρή. Αλλοίμονο μου, τι θα κάνω; Πώς θα ξεφύγω από τον εαυτό μου, επειδή εγώ είμαι η αιτία της απώλειάς μου. Έχω τιμηθεί με το αυτεξούσιο και κανείς δεν μπορεί να με αναγκάσει να κάνω κάτι.  Εγώ αμάρτησα και αμαρτάνω πάντοτε και ζω με αμέλεια για κάθε καλό έργο χωρίς  κανείς να με αναγκάζει σε αυτό.
Ποιόν να κατηγορήσω; Ο Θεός είναι αγαθός και φιλάνθρωπος και ποθεί πάντοτε την επιστροφή σε Αυτόν με τη μετάνοια. Οι άγγελοι με αγαπούν και με φυλάνε. Οι ευσεβείς  άνθρωποι επίσης θέλουν την προκοπή μου. Οι δαίμονες δεν μπορούν να  αναγκάσουν   κανέναν να χαθεί χωρίς να θέλει είτε από αμέλεια είτε από απελπισία. Ποιός είναι λοιπόν ο αίτιος παρά  εγώ ο ίδιος ο ταλαίπωρος; Να, μόλις κατάλαβα ότι χάνεται η ψυχή μου και δεν θέλω να βάλω αρχή στην ευσέβεια. Γιατί ψυχή μου αμελείς τον εαυτό σου; Γιατί αμαρτάνεις, χωρίς να ντρέπεσαι  τον Θεό και τους αγγέλους του, όπως ντρέπεσαι τους ανθρώπους; Αλλοίμονο σε μένα τον άθλιο, αλλοίμονο σε εμένα, που ούτε σαν άνθρωπο δεν ντρέπομαι τον Ποιητή και Κύριό μου. Διότι εμπρός σε έναν άνθρωπο δεν μπορώ να αμαρτάνω, αλλά μεταχειρίζομαι κάθε τέχνασμα για να δείξω ότι πράττω το καλό. Ενώ, όταν στέκομαι μπροστά στο Θεό δεν ντρέπομαι να σκέφτομαι και να λέω πολλές φορές τα πονηρά. Τι  ανόητος που είμαι! Δεν φοβούμαι να κάνω το κακό, ενώ με βλέπει ο Θεός και δεν μπορώ να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου σε έναν ιερέα, για να διορθωθώ. Αλλοίμονο μου, αλλοίμονο μου. Γνωρίζω την κόλαση και δεν θέλω την μετάνοια. Αγαπώ την ουράνια βασιλεία και δεν έχω αρετή. Πιστεύω στον Θεό και τις εντολές Του παρακούω πάντοτε. Τον διάβολο μισώ και δεν παύω να κάνω εκείνα που του αρέσουν. Όταν προσεύχομαι με πιάνει αμέλεια και είμαι σαν αναίσθητος. Όταν νηστεύω, υπερηφανεύομαι και καταδικάζομαι περισσότερο. Αν αγρυπνήσω νομίζω ότι κάτι κάνω και έτσι πάει και αυτό χαμένο. Όταν μελετώ, κάνω ένα από τα δύο ο αναίσθητος  είτε επιδιώκω την πολυμάθεια από  κενοδοξία και έτσι περισσότερο σκοτίζομαι είτε μαθαίνω, αλλά δεν πράττω και έτσι καταδικάζομαι περισσότερο. Αν ίσως σταματώ με τη χάρη του Θεού να αμαρτάνω στην πράξη, δεν παύω ωστόσο να αμαρτάνω με το λόγο. Αν και από αυτό με σκεπάζει η χάρη του Θεού με τους λογισμούς μου παροργίζω παντοτινά το Θεό ο δυστυχής.
Αχ λοιπόν τι να κάνω; Όπου πάω βρίσκω αμαρτίες, παντού με πειράζουν οι δαίμονες, η απελπισία με πολεμάει. Τον Θεό παρόργισα, επίσης λύπησα τους αγγέλους και πολλές φορές έβλαψα και σκανδάλισα τους ανθρώπους. Ήθελα να εξαλείψω με τα δάκρυά μου το χρεώγραφο των αμαρτιών μου, Κύριε και να σε ευαρεστήσω με την μετάνοια στην υπόλοιπη ζωή μου. Όμως ο εχθρός με εξαπατά και πολεμεί την ψυχή μου. Κύριε σώσε με, πριν χαθώ ολότελα. Αμάρτησα σε Εσένα το Σωτήρα μου όπως ο άσωτος υιός. Δέξου με Πατέρα μετανιωμένο και ελέησέ με. Σπλαχνίσου με όπως τον τελώνη και ελέησέ με Θεέ μου.
Αχ, τι έχω να πω; Πόσα καλά μου έκανε ο Θεός, τα οποία μόνο Εκείνος γνωρίζει και πόσα δεινά προξένησε η αγνωμοσύνη μου! Παροργίζω πάντοτε τον ευεργέτη μου με το έργο, με το λόγο, με την διάνοια και όσο εκείνος μακροθυμεί, τόσο εγώ καταφρονώ ο ταλαίπωρος και γίνομαι πιο αναίσθητος και από τις άψυχες πέτρες. Δεν απελπίζομαι όμως, αλλά ελπίζω στην φιλανθρωπία σου Κύριε. Ούτε μετάνοια έχω, μα ούτε και δάκρυα, για αυτό Σωτήρα μου σε ικετεύω να με επιστρέψεις πριν το τέλος μου και να μου δώσεις μετάνοια για να λυτρωθώ από την κόλαση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου