ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΩΝ

ΤΟΥ  ΝΙΚΟΛ.  ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας είναι αγαθός, αλλά είναι και δίκαιος. Γι’ αυτό ευλογεί την αρετή και τιμωρεί την αμαρτία. Αυτό το βλέπουμε στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη,  στους βίους των αγίων, αλλά και σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.
Η τιμωρία του Θεού άλλοτε είναι παιδαγωγική και άλλοτε καταδικαστική. Παιδαγωγική είναι η τιμωρία του προφητάνακτος Δαυίδ και του ισραηλιτικού λαού στην εποχή
των Κριτών. Καταδικαστική είναι η τιμωρία του Φαραώ στην Ερυθρά θάλασσα και του λαού των Σοδόμων και των Γομόρρων. Παιδαγωγική  είναι η τιμωρία του παραλύτου της Βηθεσδά, καταδικαστική δε είναι η τιμωρία του Ανανία και της Σαπφείρας. Στους βίους των αγίων έχουμε πολλές περιπτώσεις παιδαγωγικών τιμωριών, αλλά και καταδικαστικών τιμωριών, όπως λ.χ του πατέρα της αγίας Βαρβάρας.
Παραδειγματική είναι η τιμωρία των διωκτών του Χριστού, των αγίων και των μαρτύρων. Εδώ θα  αναφέρουμε ένα συγκλονιστικό περιστατικό το οποίο αντλούμε από το μέγα Γεροντικό.  
Κάποτε που κατοικούσε ο αββάς Μιλήσιος με τους μαθητές του στην περιοχή της Περσίας, δύο γιοί του βασιλιά, σαρκικοί αδελφοί, βγήκαν για κυνήγι, όπως ήταν η συνήθεια. Άπλωσαν λοιπόν τα δίχτυα τους σε μεγάλο διάστημα, σαράντα περίπου μιλίων, ώστε ό,τι βρίσκεται μέσα από τα δίχτυα να το συλλάβουν και να το σκοτώσουν με ακόντιο. Εκεί λοιπόν βρέθηκε και ο Γέροντας με τους δύο μαθητές του. Και μόλις τον είδαν μαλλιαρό και φοβερό στην όψη, τα έχασαν και του είπαν: «Άνθρωπος είσαι η πνεύμα πές μας». «Άνθρωπος είμαι αμαρτωλός – τους είπε- και βγήκα εδώ να κλάψω τις αμαρτίες μου. Και προσκυνώ τον Ιησού Χριστό τον Υιό του Θεού του ζώντος». Αυτοί του αποκρίθηκαν: «Δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός του Ήλιου και της Φωτιάς- τους οποίους λατρεύουμε. Έλα λοιπόν και πρόσφερε θυσία σ’ αυτούς». Κι ο Γέροντας τους είπε: «Αυτά είναι κτίσματα και βρίσκεστε σε πλάνη. Σας παρακαλώ να επιστρέψετε και να γνωρίσετε τον αληθινό Θεό που δημιούργησε όλα αυτά». Εκείνοι γέλασαν και είπαν: «Αυτόν που καταδικάστηκε και σταυρώθηκε τον ονομάζεις Θεό αληθινό;». «Ναι- απαντά ο Γέροντας – Αυτόν που σταύρωσε τη δική μου αμαρτία και θανάτωσε τον θάνατο. Αυτόν λέω ότι είναι Θεός αληθινός».
Αυτοί όμως βασανίζοντας και αυτόν και τους αδελφούς, τους πίεζαν να θυσιάσουν στα είδωλα. Και αφού τους βασάνισαν πολύ, σκότωσαν τους δύο αδελφούς. Ενώ τον Γέροντα συνέχισαν να τον βασανίζουν πολλές μέρες. Και ύστερα σύμφωνα με την τέχνη τους τον έστησαν στην μέση και τον κάρφωσαν με βέλη ο ένας από εμπρός και ο άλλος από πίσω. Κι εκείνος τότε πριν ξεψυχήσει τους είπε: « Επειδή συμφωνήσατε και οι δύο να χύσετε αθώο αίμα, αύριο τέτοια ώρα σε μια στιγμή η μητέρα σας θα  χάσει και τα δύο  τέκνα της και θα στερηθεί την αγάπη σας, και μάλιστα με τα ίδια σας τα χέρια ο ένας θα χύσει το αίμα του άλλου».
Δεν έδωσαν σημασία στα λόγια του και βγήκαν την άλλη μέρα να κυνηγήσουν. Εκεί ξαφνικά τους ξέφυγε ένα ελάφι. Ανέβηκαν στα άλογα και έτρεχαν πίσω του να το συλλάβουν και καθώς έριξαν βέλη εναντίον του, τα κάρφωσαν ο ένας στην καρδιά του άλλου, σύμφωνα με ό,τι τους προφήτευσε  ο Γέροντας , και πέθαναν.