ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Στὸ ξεκίνημα τῆς ἡμέρας

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

   .           Mιὰ καινούργια ἡμέρα ξημέρωσε. Ὁ ἥλιος ἀνέτειλε καὶ διέλυσε τὰ σκοτάδια τῆς νύχτας. Μᾶς ­χαρίζει ὁ Θεὸς παράταση ζωῆς, ἀκόμη μία μέρα. Μιὰ νέα εὐκαιρία μπροστὰ μας νὰ ἐργασθοῦμε, ν’ ἀγωνισθοῦμε, νὰ διορθώσουμε λάθη καὶ νὰ προοδεύσουμε.
.           Ὁ καθένας μας θὰ βρεθεῖ στὸ περιβάλλον τῆς οἰκογενείας του, τῆς ­ἐργασίας του, θὰ συναναστραφεῖ καὶ θὰ ­συνεργασθεῖ μὲ τοὺς ἄλλους, ἕτοιμος νὰ ἐπιτελέσει τὸ καθῆκον του. Ὁ χριστιανὸς ­ἀγωνιστής, ὅ­­­­πως λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, βγαίνει στὸν κάμπο ἕτοιμος νὰ πολεμήσει, νὰ νικήσει τὶς παγίδες τοῦ πονηροῦ ὡς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶναι.
.           Τί κρύβει ὅμως ἡ κάθε ἡμέρα; Τί γεγονότα θὰ παρουσιασθοῦν; Εὐχάριστα, δυσ­­άρεστα, εὔκολα, δύσκολα; Τί πειρα­σμοί; Ποιὲς δοκιμασίες; Κανεὶς δὲν τὸ γνωρίζει. Αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ στηρίξουμε τὸν ἀγώνα τῆς καινούργιας ἡμέρας μας. Ποῦ ὅμως;
.           Ὁ προφήτης καὶ βασιλιὰς Δαβὶδ θὰ μᾶς δώσει τὴν ἀπάντηση: «Τὸ πρωῒ εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς μου, τὸ πρωῒ παραστήσομαί σοι καὶ ἐπόψει με» (Ψαλ. ε΄ 4). Τὸ πρωὶ μόλις σηκωθῶ καὶ πρὶν ἀπὸ κάθε ἄλλο ἔργο μου, Ἐσένα, Κύριε, πρῶτον θὰ ἐπικαλεσθῶ καὶ Σὺ θ’ ἀκούσεις τὴν ἱκετευτικὴ φωνή μου. Πολὺ πρωὶ θὰ πα­ρουσιασθῶ ἐνώπιόν Σου καὶ θὰ εὐδοκήσεις νὰ ρίξεις εὐμενὲς τὸ βλέμμα Σου ἐπάνω μου.
.           Σὲ ποιόν λοιπὸν θὰ καταφύγουμε; Στὸν Κύριο καὶ Θεό μας. Στὸν Δημιουργὸ καὶ Πλάστη μας. Μὲ τὴν προσευχή μας, μὲ τὴν ἐπικοινωνία μας μαζί Του. Ἡ πρώτη μας σκέψη σ’ Ἐκεῖνον, τὸ πρῶτο μας βλέμμα στὸ εἰκόνισμά Του, τὰ πρῶτα λόγια τῆς καινούργιας ἡμέρας μας πρὸς τὸν ἅγιο Θεό.
.           Πρὶν ἀρχίσουν οἱ ἐργασίες, οἱ μέριμνες, οἱ ἔγνοιες, μὲ καθαρὸ τὸ μυαλό, μὲ ξάστερο τὸ νοῦ νὰ ὑμνήσουμε καὶ νὰ δοξολογήσουμε τὸν Τρισάγιο Θεό. Νὰ Τὸν εὐχαριστήσουμε πρωτίστως γιὰ τὴ νύχτα ποὺ πέρασε καὶ μᾶς διαφύλαξε ἀπὸ κινδύνους καὶ πειρασμούς. Νὰ Τὸν δοξολογήσουμε γιὰ ὅσα ὡραῖα καὶ «ἐν σοφίᾳ» δημιούργησε στὸν κόσμο μας. Γιὰ τὶς πολλές, ποικίλες καὶ πλούσιες δωρεές Του ποὺ μᾶς ἔχει χαρίσει μέχρι τώρα. Γιὰ τὸ δῶρο τῆς ζωῆς ποὺ μᾶς δίνει, τὴν ὑγεία, τὴν ἐργασία, τὴν οἰκογένεια, τοὺς συνανθρώπους μας, τὰ ὑλικὰ καὶ πνευματικὰ ἀγαθά. Ἡ εὐγνωμοσύνη νὰ ­πλημμυρίζει τὸ ἐσωτερικό μας καὶ τὸ «δόξα σοι ὁ Θε­ὸς» νὰ ξεχειλίζει ἀπὸ τὴν καρδιά μας.
.            Ἀλλὰ καὶ νὰ Τὸν παρακαλέσουμε νὰ μᾶς χαρίσει τὴν καινούργια ἡμέρα «τελείαν, ἁγίαν, εἰρηνικὴν καὶ ­ἀναμάρτητον». Νὰ εὐλογήσει τὶς σκέψεις καὶ τὶς ἐ­­­πιθυμί­ες μας, τὰ σχέδια καὶ τὶς ἐργασίες μας. Νὰ μᾶς χαρίσει ὑγεία καὶ­ δυνάμεις νὰ ἐπι­τελέ­σουμε τὰ καθήκοντά μας τίμια καὶ σω­στά. Νὰ μᾶς κρατήσει ­εἰρηνικούς, νη­φά­λιους σὲ στιγμὲς ἐντάσεως καὶ ἔκτακτων γεγονότων. Νὰ φωτίζει τὶς ­ἀποφάσεις μας ἰδιαίτερα στὶς δύσκολες ὧρες. Ἡ χάρη Του καὶ ἡ εὐλογία Του νὰ μᾶς ­γεμίζουν καὶ στὸν πνευματικό μας ἀγώνα. Νὰ ­δια­ κρίνουμε τὶς παγίδες τοῦ πονηροῦ ἐχθροῦ μας διαβόλου καὶ νὰ νικοῦμε. Μὲ ὄρεξη καὶ προθυμία ν’ ἀγωνιζόμαστε καὶ νὰ προοδεύουμε περισσότερο στὴν ἀρετή. Μὲ ἀκλόνητη πίστη νὰ ­παραδινόμαστε στὸ ἅγιο θέλημά Του καὶ νὰ δεχόμαστε ὅ,τι Ἐκεῖνος ἐπιτρέπει μέσα στὴ μέρα. Πό­σα ἔχουμε νὰ σκεφθοῦμε! Γιὰ πόσα νὰ εὐχαριστήσουμε, ἀλλὰ καὶ γιὰ πόσα νὰ Τὸν παρακαλέσουμε!
.           Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος μᾶς συμβουλεύει σχετικά: «Πόλεμος γίνεται στὴν ἀ­­γορά, μάχη εἶναι τὰ ­καθημερινὰ πράγματα, τρικυμία καὶ χειμώνας. Μᾶς χρειάζονται λοιπὸν ὅπλα, καὶ μεγάλο ὅπλο εἶναι ἡ προσευχή. ­Χρειαζόμαστε ­εὐνοϊ­κοὺς ἀνέμους, πρέπει νὰ τὰ ­μάθουμε ὅλα, ὥστε νὰ διανύσουμε ὅλη τὴ μέρα χωρὶς ναυάγια καὶ τραύματα. Γιατί κάθε ἡμέρα ὑπάρχουν πολλοὶ σκόπελοι καὶ συχνὰ προσ­κρούει τὸ σκάφος καὶ καταποντίζεται. Γι’ αὐτὸ ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴν προσευχή, καὶ κυρίως ἀπὸ τὴν πρωινὴ καὶ τὴ νυχτερινή». («Εἰς τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολήν» ὁμιλία ιδ΄, ΕΠΕ 24, 559).
.           Μ’ αὐτὸ τὸ πνεῦμα προσεύχονταν οἱ Ἅ­­γιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως διαβάζου­με στὶς προσευχές τους. Ὅλο εὐγνωμοσύνη, εὐχαριστία, δοξολογία. Παράλληλα καὶ ἱκεσία θερμή, αἴτηση συγχωρήσεως, ἐξάρτηση ἀπὸ τὸ θεῖο ­θέλημα. Διαφαίνεται ἡ βαθιὰ καὶ μόνιμη ἀγάπη τους πρὸς τὸν Κύριο.
.           Ἀλήθεια, ἔχουμε καταλάβει τὴ σπουδαιότητα τῆς πρωινῆς προσευχῆς; Στὸ πρόγραμμα τῆς κάθε ἡμέρας μας ἔχει χῶρο ἡ προσευχή; Στοὺς ἀγχώδεις ρυθμοὺς τῆς καθημερινότητάς μας δίνουμε τὸν χρόνο ποὺ χρειάζεται, ὥστε στὴ μέρα μας νὰ ἔχουμε σύμμαχό μας τὸν Θεό;
Ὁ ὅσιος Γέροντας π. Εὐσέβιος Ματθό­πουλος στὸ ἐξαίρετο βιβλίο του «Ὁ προορισμὸς τοῦ ἀν­θρώπου» συμβουλεύει σχετικά: «Ὅταν σηκώνεσαι τὸ πρωί, νὰ θεωρεῖς καθῆκον σου ἐπιβεβλημένο καὶ ἐντελῶς ἀπαραίτητο, πρὶν ἀπὸ κάθε ἄλλο, νὰ προσευχηθῆς μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια πρὸς τὸν Θεό. Καθὼς προσεύχεσαι, νὰ εὐλογῆς καὶ νὰ δοξολογῆς τὸ ὑπερύμνητο καὶ ὑπεράγιο ὄνομά Του, νὰ Τὸν εὐχαριστῆς γιὰ τὶς ἀναρίθμητες εὐεργεσίες Του καὶ προπάντων γιὰ τὴ θυσία τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του καὶ γιὰ τὴ μακροθυμία ποὺ ἔδειξε στὸ διάστημα τῆς ζωῆς σου, ποὺ σὲ ἀνέχθηκε, ἂν καὶ ἁμάρτησες μύριες φορὲς ἐνώπιόν Του. Ἔπειτα νὰ ζητᾶς τὸ ἔλεός Του καὶ τὴ χάρη Του γιὰ τὰ ἁμαρτήματά σου καὶ στὴ συνέχεια νὰ ζητᾶς τὴν εὐλογία Του, γιὰ νὰ περάσης τὴν ἡμέρα ἀναμάρτητα, εἰρηνικὰ καὶ νὰ ἐργασθῆς τὸ ἀγαθό» (σελ. 524).
.           Πόσο διαφορετικὴ εἶναι ἡ μέρα μας, ὅταν ξεκινᾶ μὲ προσευχή. Πόσο ­εἰρηνικοί, χαρούμενοι, δυνατοὶ εἴμαστε μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων μας. Πόσο εὔκολα, σωστὰ ­τακτοποιοῦνται τὰ θέματά μας, οἱ ὑποθέ­σεις μας, ὅταν τ’ ἀναθέτουμε σ’ Ἐκεῖνον, τὸν Θεὸ Πατέρα μας. Ἂς μὴν τὴν ἀμελοῦ­με, ἂς δίνουμε στὴν προσευχὴ τὴν πρώτη θέ­ση ποὺ τῆς ἀξίζει!

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ