Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΣΗΜΕΡΑ «Μαῦρα κοράκια μὲ νύχια γαμψά», ὁρατοὶ καὶ ἀόρατοι ἐχθροί μας προσπαθοῦν νὰ ἁρπάξουν τὴν ψυχή μας, νὰ μᾶς ξεσκίσουν ὅ,τι φοροῦμε πάνω μας ὡς ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἑλληνοορθοδοξίας.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΣΗΜΕΡΑ

Tῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

.                   Σήμερα, ὅμως, ὅσο ποτὲ ἄλλοτε, χρειαζόμαστε τὴν Ἁγία Σκέπη τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Ὁπωσδήποτε κατὰ κοινὴ ὁμολογία δὲν εἶναι εὔκολα τὰ πράγματα. «Μαῦρα κοράκια μὲ νύχια γαμψά», ὁρατοὶ καὶ ἀόρατοι ἐχθροί μας προσπαθοῦν νὰ ἁρπάξουν τὴν ψυχή μας, νὰ μᾶς ξεσκίσουν ὅ,τι φοροῦμε πάνω μας ὡς ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἑλληνοορθοδοξίας. «Λύκοι βαρεῖς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου» καὶ «τὰ πετεινὰ τοῦ [σκοτεινοῦ] οὐρανοῦ» ἐπέπεσαν πάνω στὴν ἱερὴ Μάνδρα καὶ στὴν «Ἄμπελον» τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδας. Κατατρώγουν τὶς σάρκες της καὶ ἀπομυζοῦν τοὺς εὔχυμους καρπούς της.
.                   Χρειαζόμαστε βοήθεια. Ὅπως τότε τὸ 1940. Καὶ πιὸ παλιά. Ὅπως πάντοτε, ἀπὸ τότε δηλαδὴ ποὺ σὰ λαὸς ἀσπαστήκαμε τὴν Νέα Πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ γίναμε ὀρθόδοξοι βαπτισμένοι Χριστιανοὶ Ἕλληνες. Σὲ ὅλες τὶς δύσκολες στιγμές, ἐκεῖ ποὺ τὰ ἀνθρώπινα πρόσωπα καὶ τὰ γήϊνα μέσα ἀδυνατοῦσαν, εἴχαμε στὸ πλευρό μας τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, τὴ Μεγάλη Βοήθεια, τὴν Φοβερὰ Προστασία καὶ τὴν Γοργοεπήκοο Παναγία μας. Ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἡ μεγάλη Μητέρα μας, τὸ Ἀπόρθητον Τεῖχος καὶ ἡ «πάντα τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς» ἀπὸ τὸ πολυπαθὲς Γένος τῶν Ἑλλήνων.
.                   Σήμερα λοιπὸν καλοῦμε τὴν Παναγία μας μὲ τὴν Ἁγία Σκέπη της:
.                   Νὰ σκεπάσει τὰ παιδιά μας, τὶς ψυχὲς καὶ τὰ σώματα, ἀπὸ τοῦ πολέμου τῆς πορνείας καὶ τὴν μάστιγα τῶν ἐμπόρων τοῦ λευκοῦ θανάτου.
.                   Νὰ σκεπάσει τοὺς μαθητές μας, τὸ μυαλὸ καὶ τὴ διάνοια, ἀπὸ «τὰ ψεύτικα τὰ λόγια τὰ μεγάλα», μέσα κι ἔξω ἀπὸ τὴν τάξη. Τὰ λόγια τῆς ἀθεΐας, τῆς ἀναρχίας, τοῦ ὑλισμοῦ, τοῦ ἐθνικοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ καὶ τῆς ἠθικῆς ἀδιαφορίας καὶ ἀναισθησίας.
.                   Νὰ σκεπάσει τὴ νεολαία μας ἀπὸ τὰ κηρύγματα τοῦ ἀντιεκκλησιαστικοῦ μένους καὶ τῆς ἀνατροπῆς τῆς παραδόσεώς μας, ἀπὸ ἰδεολογίες ποὺ εἶναι ξένες πρὸς τὴν ἐμπειρία καὶ τὴ μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ οἱ ὁποῖες, ὅπου ἐφαρμόστηκαν, κατέστρεψαν τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο καὶ τὶς διαπροσωπικὲς σχέσεις.
.                  Νὰ σκεπάσει τὴν οἰκογένεια, ἡ ὁποία κυριολεκτικὰ βομβαρδίζεται ἀπὸ ἕνα πλῆθος τηλεοπτικῶν σκουπιδιῶν, τὰ ὁποῖα ἐκπέμπονται μέσα στὸν ἱερὸ χῶρο κάθε σπιτιοῦ καὶ διδάσκουν: πῶς νὰ διαλύεται ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια, πῶς οἱ σύζυγοι ἀκίνδυνα μποροῦν νὰ προδίδουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, πῶς νὰ συζοῦν πρόσωπα τοῦ ἰδίου φύλου, πῶς ἡ οἰκογένεια βλάπτει, πῶς τὰ παιδιὰ νὰ μπαίνουν στὴν ἁμαρτία ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων κι ἀπὸ τὴν κούνια τους, πῶς ὅλοι νὰ συμβιώνουν μὲ συντρόφους χωρὶς γάμο ὀρθόδοξο καὶ πόσο καλοὶ εἶναι οἱ Τοῦρκοι, οἱ γείτονες….
.                   Νὰ σκεπάσει τὴ θεολογία μας, ἀπὸ τοὺς λαοπλάνους, ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ μακαριστὸς Φώτιος Κόντογλου, «ποὺ ἔρχουνται ἀπὸ τὰ Πανεπιστήμια τῆς ἀπιστίας, βαστώντας στὰ χέρια τους διπλώματα καὶ πιστοποιητικὰ τῆς θεολογίας, σὰν νὰ εἶναι ἡ θεολογία γιατρικὴ ἢ χημεία, καὶ χαλᾶνε μὲ τὴν πονηρὴ διδασκαλία τους τὰ ἁπλοϊκὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, λέγοντάς τους πὼς ἡ πίστη τους εἶναι δεισιδαιμονία καὶ τυπολατρεία, καὶ πὼς ἡ ἱερὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας τὴ μποδίζει νὰ συγχρονισθῆ, δηλαδὴ νὰ γίνει σὰν τὴ Χριστιανικὴ ἀθεΐα ποὺ λέγεται Προτεσταντισμός».
.                   Νὰ σκεπάσει τὴν κοινωνία μας, ἡ ὁποία συχνὰ ἐρωτοτροπεῖ μὲ ἀκραῖες συμπεριφορὲς καὶ κινεῖται παρορμητικὰ σὲ μαζικὲς ἐπιλογὲς ποὺ δὲν διασώζουν τὴ διάρκεια τῆς ἀληθινῆς σχέσεως μὲ τὸν Θεό.
.                   Νὰ σκεπάσει τοὺς νέους γονεῖς, ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῆς ἀπιστίας. «Ἡ ἀπιστία εἶναι «ἡ πλατεία πύλη καὶ εὐρύχωρος ὁδός», ποὺ δὲν πιστεύουνε πὼς εἶναι «ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν», ὅπως εἶπε ὁ Χριστός, ἀλλὰ «εἰς τὴν ἐπὶ γῆς εὐδαιμονίαν». Ἐνῶ ἡ πίστη εἶναι «ἡ στενὴ πύλη καὶ τεθλιμμένη ὁδός», ποὺ δὲν πιστεύουνε πὼς εἶναι «ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν», ἀλλὰ «εἰς τὴν ἐπὶ γῆς δυστυχίαν καὶ περιφρόνησιν». «Πολλοὶ εἰσὶν οἱ εἰσερχόμενοι διὰ τῆς πλατείας πύλης» κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, «καὶ ὀλίγοι εἰσιν οἱ εὑρίσκοντες τὴν στενὴν πύλην» (ΦΚ).
.                   Νὰ σκεπάσει τὸν στρατό μας, ἀπὸ τὴ δειλία, τὴν ἀνανδρία, τὴν ὑποχωρητικότητα, τὴ βλασφημία τῶν θείων καὶ τὰ διάφορα ψεκτὰ πάθη τῆς νεότητας καὶ τῆς ἀγνοίας.
.                  Νὰ σκεπάσει τὶς ἀπελπισμένες ψυχές, τοὺς ἀνέργους, τοὺς φτωχούς, τοὺς μοναχικούς, τοὺς ἀτέκνους, τοὺς ἀστέγους, τοὺς ἀπολυμένους, τοὺς ἀφίλους, τοὺς προδομένους καὶ ἐγκαταλελειμμένους, τοὺς καρκινοπαθεῖς καὶ ἀνιάτως καὶ διαρκῶς νοσοῦντες, τοὺς ἀξαπατημένους καὶ παντοιοτρόπως ἀδικημένους, ἀπὸ τὴν αὐτοκτονία, τὴν ἐκδίκηση, τὴν κατάρα καὶ τὴν ἀπιστία.
.                  Νὰ σκεπάσει τὴν πολιτικὴ ζωὴ καὶ τὸ κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα, ἀπὸ τὴν περιφρόνηση, ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τῶν ἀσπόνδων φίλων μας, ἀπὸ τὸν ὑπολογισμό, ἀπὸ τὴν ὑποκρισία, ἀπὸ τὸν φόβο, καὶ τὴ σατανοπληξία, τὸν χρηματισμό, τὴν ξενοδουλεία καὶ τὴ φαλκίδευση τῆς ἀξιοπρεπείας μας.
.                   Νὰ σκεπάσει τὴν πατρίδα καὶ τὸ Ἔθνος μας, ἀπὸ ἀνθρώπους μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορα, οἱ ὁποῖοι «Θεὸν δὲν φοβοῦνται καὶ ἀνθρώπους δὲν ἐντρέπονται» καὶ στηρίζουν τὴν ἐξουσία τους στὸ ψέμα, στὴ βία καὶ τὴν καταστολὴ καὶ στὴ συνδρομὴ ξένων κέντρων καὶ προσώπων.
.                   Νὰ σκεπάσει τὴν Ἐκκλησία μας, κλῆρο καὶ λαό, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, ἀπὸ τὴν ἐκκοσμίκευση, ἀπὸ τὴν αἵρεση, ἀπὸ τὸν μοντερνισμό, τὸν ἐπάρατο οἰκουμενισμὸ καὶ τὸν ἄθεο συγκρητισμό, τὸν συμβιβασμὸ καὶ τὴν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου εὐαγγελικοῦ μηνύματος.
.                   Νὰ σκεπάσει τὰ ἀγέννητα παιδιά, ἀπὸ τὸ φονικὸ νυστέρι τοῦ γιατροῦ, ἀπὸ τὴν ὀλιγοπιστία τῆς δύστυχης μάνας καὶ ἀπὸ τὸν ἐγκληματικὸ λογισμὸ καὶ τὴν ὀλέθρια ἀπόφαση τοῦ πατέρα.
.                   Νὰ σκεπάσει τὴν ἁπανταχοῦ τῆς Γῆς Ὀρθοδοξία μας καὶ ἰδιαίτερα τὴ χειμαζόμενη καὶ διωκόμενη Μ. Ἀνατολὴ ἀπὸ τὴν ἰσλαμικὴ βία, ἀλλὰ καὶ τὴ χώρα καὶ τὰ νησιά μας, τὰ σύνορά μας καὶ τὶς πόλεις μας, τὴν Κύπρο, τὴ Θράκη καὶ τὴ Μακεδονία μας, ἀπὸ τὸν φανατισμὸ καὶ τὴν εἰσαγόμενη πληθυσμιακὴ εἰσβολή, ἡ ὁποία διαλύει τὴ συνεκτικότητα τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ καὶ δημιουργεῖ προϋποθέσεις κοινωνικῆς ἔκρηξης καὶ σύγκρουσης.
.                   Τέλος, νὰ μᾶς σκεπάζει ἡ Παναγία μας ἀπὸ τὶς εἰσηγήσεις, πλεκτάνες, σκάνδαλα καὶ παγίδες τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ «τῆς φοβερᾶς τοῦ σεισμοῦ ἀπειλῆς, ἀπὸ αἰφνιδίου θανάτου καὶ ἐμφυλίου πολέμου, ἀπὸ λιμοῦ, λοιμοῦ καταποντισμοῦ καὶ τὴν ὥραν τῆς ἐξόδου μας, τὴν ψυχήν μας, ἀπὸ τὰς σκοτεινὰς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων».
.                   Μέσα σ᾽ αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ποὺ ὅρισε ὁ Ἅγιος Θεὸς νὰ ζήσουμε καὶ στὰ ὁποῖα κινδυνεύουμε ἀπὸ «τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα», καὶ «ἀπὸ πᾶσαν σατανικὴν ἐνέργειαν τῶν στυγερῶν δαιμόνων καὶ τῶν φθοροποιῶν ἀνθρώπων» δὲν μᾶς ἄφησε μόνους καὶ ὀρφανούς, ἀπροστάτευτους καὶ ἀκάλυπτους, ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὰ ἅγια Μυστήρια, τὰ ἅγια τάγματα τῶν ἀγγέλων καὶ τῶν ἁγίων, μᾶς χάρισε καὶ τὴν Παναγία Μητέρα του.
.                   Ἡ Κυρία λοιπὸν Θεοτόκος, τῆς Ὁποίας ὡς «Μητρὸς ἡ δέησις πολλὰ ἰσχύει πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου», μπορεῖ ὄχι μόνο νὰ εἰσηγηθεῖ νὰ κάνει ὁ Κύριος καὶ Θεός μας τὸ νερὸ κρασί, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ πικρό τῆς παρούσης καταστάσεως νὰ βγάλει τὸ γλυκὺ τῆς πνευματικῆς ὠφελείας. Ὁπωσδήποτε δὲ νὰ μᾶς γλυτώσει ἀπὸ τὸ μεγάλο πέρασμα τῆς ζωῆς μας στὴν ἀτέρμονη αἰωνιότητα. Γιὰ αὐτὸ κι ἐμεῖς τὴν παρακαλοῦμε προσκυνώντας τὴν τιμητικὰ καὶ λέγοντας ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας τὴν εὐχὴν τοῦ Ἀποδείπνου:
.                   «Ἀλλ᾽ ὡς τοῦ Φιλανθρώπου Θεοῦ Μήτηρ, φιλανθρώπως σπλαγχνίσθητι ἐπ’ ἐμοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ καὶ ἀσώτῳ, καὶ δέξαι μου τὴν ἐκ ρυπαρῶν χειλέων προσφερομένην Σοι δέησιν, καὶ τὸν Σὸν Υἱόν, καὶ ἡμῶν Δεσπότην καὶ Κύριον, τῇ μητρικῇ Σου παρρησίᾳ χρωμένη δυσώπησον, ἵνα ἀνοίξῃ κἀμοὶ τὰ φιλάνθρωπα σπλάγχνα τῆς Αὐτοῦ ἀγαθότητος, καί, παριδών μου τὰ ἀναρίθμητα πταίσματα, ἐπιστρέψῃ με πρὸς μετάνοιαν, καὶ τῶν Αὐτοῦ ἐντολῶν ἐργάτην δόκιμον ἀναδείξῃ με. Καὶ πάρεσό μοι ἀεὶ ὡς ἐλεήμων, καὶ συμπαθής, καὶ φιλάγαθος, ἐν μὲν τῷ παρόντι βίῳ, θερμὴ προστάτις καὶ βοηθός, τὰς τῶν ἐναντίων ἑφόδους ἀποτειχίζουσα, καὶ πρὸς σωτηρίαν καθοδηγοῦσα με. Καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου, τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν περιέπουσα, καὶ τὰς σκοτεινὰς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων πόρρω αὐτῆς ἀπελαύνουσα. Ἐν δὲ τῇ φοβερᾷ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως, τῆς αἰωνίου με ρυομένη κολάσεως, καὶ τῆς ἀπορρήτου δόξης τοῦ Σοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με ἀποδεικνύουσα. Ἧς καὶ τύχοιμι, Δέσποινά μου, Ὑπεραγία Θεοτόκε, διὰ τῆς Σῆς μεσιτείας καὶ ἀντιλήψεως, χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Μονογενοῦς Σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, σὺν τῷ ἀνάρχῳ Αὐτοῦ Πατρί, καὶ τῷ Παναγίῳ, καὶ ἀγαθῷ, καὶ ζωοποιῷ Αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ