Ο Άγιος Σέργιος, ή Ρωσία και το κίνημα των ησυχαστών του Αγίου  Γρηγορίου   

Posted: Οκτωβρίου 6, 2014 at 11:02 μμ, Last Updated: Οκτωβρίου 6, 2014 at 8:04 μμ

Η  21 Ιουλίου 2014,  αποτελεί μια ιστορική ημερομηνία και συνάμα την  700η επέτειο από την κοίμηση του  Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ, ενός  μεγάλου  Ρώσου αγίου , ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του ρωσικού κράτους, και του ρωσικού πνεύματος.
Σε  μια τέτοια πολύχρονη  επέτειο  με γιορτές και λειτουργίες προς τιμή του  Αγίου Σέργιου , η ρωσική κοινωνία  βιώνει μια νέα άνοδο της εθνικής της συνείδησης, αναφέρει άρθρο. Ο ρώσος
Πατριάρχης Κύριλλος, ο οποίος χοροστατεί στην ιερά πανήγυρη  προς τιμήν του Αγίου Σεργίου, η πραγματοποιήθηκε στην πόλη της Сергиевом Посаде, έδωσε την ευκαιρία για μία συνέντευξη με έναν «ειδικό» , για  να μας διαφωτίσει για  τα διδάγματα του Αγίου. Αυτός ήταν ο  ηγούμενος της μονής του  Radonezh.
– Είναι γνωστό στην Αγιότητά σας, ότι οι ρώσοι στρατιώτες  που προέλαυναν  στο  πεδίο  της μάχης του Κουλίκοβο (Η Μάχη του Κουλίκοβο  πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στους Τάταρο-Μογγόλους (της Χρυσής Ορδής) και στους Ρώσους. Πραγματοποιήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1380 στην πεδιάδα του Κουλίκοβο, κοντά στον ποταμό Ντον και είχε ως αποτέλεσμα την νίκη των Ρώσων), με επικεφαλής τον πρίγκιπα Dmitry Donskoy, είχαν την πνευματική υποστήριξη  του αγίου Σεργίου του Ραντονέζ, και αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Αλλά γιατί;
Όταν διαβάζουμε  σήμερα την ιστορία αυτή  διαπιστώνουμε  το «ηθικό θάρρος, την ψυχική δύναμη, που εμφύσησε στη ρωσική κοινωνία  ο Άγιος Σέργιος,» καθώς επίσης και ότι αυτή η διάθεση των ανθρώπων που  ζούσαν πριν από έναν αιώνα, οδήγησε στο σημερινό κράτος της Ρωσίας. Ένα άλλο ερώτημα που τίθεται συχνά είναι πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την συμμετοχή και  μοναχών  στην μάχη ​​, οι οποίοι  σε γενικές γραμμές, είχαν  εγκαταλείψει την κοσμική ζωή και αφιέρωναν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του Κυρίου;
– Οφείλουμε να κατανοήσουμε και να εκτιμήσουμε την αξία αυτών των γεγονότων , θυμηθείτε καλά το τότε ιστορικό πλαίσιο. Δύο από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ρωσίας κατά το πρώτο εξάμηνο του XIV αιώνα ήταν,  ο κατακερματισμός των ρωσικών κρατιδίων και η κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή των Ταταρομογγόλων χάν. Επίσης οι ρώσοι πρίγκιπες  ευρίσκονταν σε μία  συνεχή αντιπαράθεση μεταξύ τους, όντας  αδύνατο να ενωθούν για να αποτινάξουν τον  ταταρικό ζυγό. Οι απλοί άνθρωποι κατά κύριο λόγο ήταν απασχολημένοι με το βασικό  πρόβλημα της επιβίωσης σε αυτές τις εξαιρετικά περιορισμένες και άσχημες συνθήκες.
Αλλά τότε ακριβώς είναι που ο άγιος  Σέργιος  μεταβαίνει  σε ένα δάσος, οδηγούμενος, από την αγάπη της Αγίας Τριάδας, αλλά και   από τον πόνο, το μίσος και τις διχόνοιες των ρώσων ευγενών που κατέστρεφαν την ίδια τους την χώρα. Όπως γράφει ο συγγραφέας της  αυτοβιογραφίας του Αγίου ,  Επιφάνειος ο Σοφός, το πρώτο πράγμα που έκανε ο Άγιος Σέργιος ήταν να χτίσει  μια μικρή ξύλινη εκκλησία προς τιμήν της Αγίας Τριάδος, «με  σταθερή την προσπάθεια του να κερδίσει το φόβο της μισητής ιδιαιτερότητας των εγκόσμιων .»
Ο Άγιος Σέργιος  κέρδισε τελικά αυτόν τον φόβο και βοήθησε τον ρωσικό λαό  στο σύνολο του, από το  να απαλλαγεί από  τον κίνδυνο .
Στο πρόσωπο του Αγίου Σεργίου, η Ρωσία απέκτησε την ταυτότητα και την πνευματική δύναμη που της ήταν απαραίτητη. Ο  σεβαστός άγιος, κατά τη διάρκεια της ζωής του,  κατόρθωσε  να ενώσει τις πιο υγιείς δυνάμεις της χώρας του με σκοπό να υπερασπιστεί την επικράτεια της. Αυτό αποτελεί   κατά κύριο λόγο το κύριο έργο της «πνευματικής ασφάλειας» του Αγίου.
Ο άνθρωπος διαθέτει  μεγάλη δύναμη και πνευματικές δυνατότητες, όχι όμως απαραίτητα  κάποιες φυσικές ιδιότητες . Η αγιότητα του Σέργιου έδωσε ένα  ορατό σημάδι ευλογίας,  ειδικά  στην  μάχη  του  Kulikovo, στους ρώσους στρατιώτες, γεγονός καθοριστικής σημασίας για την ίδια την Ρωσία .
Η  συμμετοχή των  μοναχών στη μάχη και η  απόρριψη της κοσμικής  ζωής προς στιγμή , δεν αποτελεί  καμία αντίφαση, ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της μάχης,  μιας και η συμμετοχή τους υπηρετούσε πνευματικούς σκοπούς . Η πολεμική αντιπαράθεση  μεταξύ του Ρώσου μοναχού και απειλητικού τατάρου  ήταν πάνω απ όλα ένας  πόλεμος μεταξύ αντίθετων  πνευματικών   αξιών,   δηλαδή μεταξύ του χριστιανισμού και  του παγανισμού.
Το κύριο πλεονέκτημα του Αγίου Σέργιου στην πορεία του για την σωτηρία της  ρωσικής γης, ήταν  να υπερβεί την κοσμική σύγκρουση και την υποταγή των ανθρώπων στις άλλες θρησκείες και να διαβλέψει την θεία αποστολή του ρωσικού λαού, που έμελε να  γίνει ο διάδοχος της Βυζαντινής χριστιανικής παράδοσης, η οποία  ήδη πλησίαζε  στο τέλος της .
– Η εμφάνιση ενός ανθρώπου, όπως  του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ, ακόμα και στην εγκόσμια γλώσσα μπορεί να ονομάζεται θαυμαστό γεγονός στην ιστορία της Ρωσίας. Τι, κατά τη γνώμη σας, έχει σχηματιστεί από την εμφάνιση τέτοιων προσωπικοτήτων αυτής της εμβέλειας ;
– Τα θαύματα του Θεού στην ιστορία είναι πάμπολλα , γι “αυτό δεν θα ήταν τόσο μεγάλη αντίθεση η εμφάνισης ενός θαύματος ως μία ευγενική παρέμβαση του Κυρίου στη ζωή του ανθρώπου  και κατ΄επέκταση  στα ίδια τα  ιστορικά γεγονότα. Από χριστιανικής άποψης, τα θαύματα είναι  ευθύνη του Θεού, και περιλαμβάνονται, να το πω έτσι, στην Θεία Πρόνοια.
Η περίοδος του Αγίου Σεργίου συμπίπτει με τη λεγόμενη τρίτη αναβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, υπό την δυναστεία των Παλαιολόγων (1261-1453). Ήταν μια περίοδο θεολογικού –Ησυχασμού και του δόγματος της δράσης της άκτιστης θείας ενέργειας στην ζωή του  του ανθρώπου, κάτι που έγινε το επίσημο δόγμα της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (1341). Στην κεφαλή του κινήματος  των ησυχαστών ήταν άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1296-1359), ένας εξαίρετος φιλόσοφος, θεολόγος και ασκητής. Στα γραπτά του, ο ίδιος υπερασπίζεται τη σημασία της συνέργειας στη χριστιανική ζωή, διαχωρίζοντας την   δράση των ανθρώπινων και θείων ενεργειών.
Παρά το γεγονός ότι ο Άγιος Σέργιος δεν άφησε γραπτά έργα, ολόκληρη τη ζωή του μαρτυρεί την συνεχή  ησυχαστική του παράδοση. Ο Σέργιος και οι μαθητές του πρώτα απ “όλα, έδωσαν προσοχή στην αδιάλειπτη  προσευχή, σιωπή, και σκληρή δουλειά. Η συνειδητή φροντίδα του δεν αφορά σε ό, τι αποτιμάται σε αυτόν τον κόσμο ( χρήματα, δύναμη,  επιρροή, τιμή) . Το επαναλαμβανόμενο φαινόμενο του θεϊκού φωτός περιγράφεται συνεχώς  στην ζωή του Αγίου Σεργίου. Αλλά σε αντίθεση με την ελληνική παράδοση, ο Άγιος Σέργιος διευρύνει τα όρια του ησυχασμού. Σκοπός του , ήταν η  συμφιλίωση της δράσης του ανθρώπινου  κόσμου και της χάριτος του Θεού.
Στον  βυζαντινό ελληνικό ησυχασμό αντιστάθηκε με μανία ο δυτικός ανθρωπισμός, όπως έχει αναφέρει με παλιότερα άρθρα του το Pentapostagma.gr. , και αυτό ακριβώς βιώνουμε τώρα ως ελληνισμός.
Στην  Ρωσία το ενεργητικό του ησυχασμού, που προέβαλε ο Άγιος Σέργιος και οι μαθητές του,  αποτέλεσε  πηγή  συγκέντρωσης των ανθρώπων σε μια ενιαία πνευματική ακεραιότητα, η οποία  αργότερα έγινε γνωστή με το όνομα  Αγία Ρωσία. Η αγιότητα, αποτελεί μια κατάσταση  μεταμορφώσεως του Αγίου Πνεύματος σε ορισμένους φωτισμένους ανθρώπους όπως ο Άγιος Σέργιος, για τους  προγόνους μας, και αυτό έγινε η κύρια αξία της χώρας μας.
Η Ρωσία υπόκεινται σαν οντότητα γύρω και μέσα από τη φαινομενική αγιότητα του Αγίου Σεργίου, και όχι σε  οποιαδήποτε άλλο γεγονός βασιζόμενη πχ. σε ένα πολιτικό , πολιτιστικό, ή  ιδεολογικό υπόβαθρο.!!
Ο Άγιος Σέργιος «από τη μήτρα της μητέρας του», είχε  επιλεγεί από τον Θεό να αποτελέσει ένα μοναδικό σχήμα για την  πνευματική ανανέωση της Ρωσίας. Η  αγάπη και ο θαυμασμός του στο μυστήριο της Αγίας Τριάδος, ο  πόνος του για το θρίαμβο του κακού, την   αποφυγή  εμφύλιων διενέξεων  στην πατρίδα του, ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ήταν σε θέση να αλλάξει την πορεία της ιστορίας και να δώσει μια νέα κατεύθυνση στην ρωσική κοινωνία, και στην ανάπτυξη του μοναχισμού.
Ο Άγιος Σέργιος  λέγεται ότι είναι ο ιδρυτής της «ενεργού αταραξίας», που φτάνει στο καθαρισμό των παθών και στον καθαγιασμό μέσω του  Αγίου Πνεύματος, βοηθώντας τους ανθρώπους να αλλάξουν, για να έρθουν  πιο κοντά στο Θεό, με σκοπό να αποκαλυφθεί το θεϊκό κάλεσμα, στον άνθρωπο.
Πληροφορίες από religare.ru
pentapostagma.gr

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ