Ο ΣΤΑΥΡΟΣ Ὅπλο κατὰ τοῦ Ἀμαλήκ –1

Ὅπλο κατὰ τοῦ Ἀμαλήκ
(Ἐξ. ΙΖ´ 8-16)

Στ. Ν. Σάκκου
Καθηγ. Παν/μίου
ἀπὸ τὸ βιβλίο «ὁ Σταυρὸς στὴν Παλαιὰ Διαθήκη»,
ἐκδ. «Χριστιανικὴ Ἐλπίς», Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 103-118

Ἠλ. στοιχειοθ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ» 

βλ. σχετ.: 1. « ΤΟ «ΞΥΛΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»: Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο θὰ παίρναµε ἀπὸ τὸ ξύλο τῆς ζωῆς, καὶ τὸ στερηθήκαµε μὲ τὴν ἁµαρτία, τὸ λάβαμε ἀπὸ τὸν σταυρὸ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ.

 2. Ο ΣΤΑΥΡΟΣ τὸ σύμβολο δύο ἐντελῶς ἀντίθετων κόσμων καὶ συγχρόνως τὸ σύμβολο τῆς μεγαλύτερης ἀλλαγῆς, ἡ ὁποία συντελέσθηκε στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος.

.                 Μετὰ τὴν ἔξοδο τοῦ Ἰσραὴλ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ κατὰ τὴν πορεία του πρὸς τὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ὁ προτυπούμενος σταυρὸς ἔσωσε τὸν περιούσιο λαὸ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ διαφόρους κινδύνους καὶ ἀνάγκες. Τὸν πέρασε μέσα ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα, γλύκανε τὰ νερὰ τῆς Μερρᾶς, ἔβγαλε νερὸ ἀπὸ τὴν πέτρα. Σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώσεις ἡ δύναμη τοῦ σταυροῦ ἐκδηλωνόταν ἐπάνω στὴν ἄψυχη φύση. Στὴν προτύπωση ποὺ θὰ μελετήσουμε στὴ συνέχεια ἐκδηλώνεται ἐπάνω σὲ ἀνθρώπους καὶ μάλιστα ἐχθρικοὺς πρὸς τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ.
.                 Στὸν δρόµο τοῦ Ἰσραὴλ ἐµφανίζεται τὸ πρῶτο ἐχθρικὸ ἔθνος, ὁ Ἀµαλήκ. Κατάγεται ἀπὸ τὸν ἐγγονὸ τοῦ Ἠσαῦ, τὸν Ἀµαλήκ, καὶ ἀπὸ αὐτὸν παίρνει τὸ ὄνοµά του, ὅπως ὁ Ἰσραὴλ πῆρε τὸ ὄνοµα ἀπὸ τὸν δικό του πατριάρχη, τὸν Ἰσραὴλ ἢ Ἰακώβ. Οἱ δύο λαοὶ εἶναι σπέρµατα τῶν διδύµων ἀδελφῶν, ποὺ ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς µητέρας τους ἀκόµη µάχονταν. Γι᾽ αὐτὸ ὁ Θεὸς εἶπε στὴ Ρεβέκκα «Δύο ἔθνη ἐν γαστρί σου εἰσί…» (Γεν. ΚΕ´ 23). Ὅπως οἱ δύο ἀδελφοὶ ἦταν ἐχθροί, ἔτσι καὶ τὰ σπέρµατά τους, οἱ ἀπόγονοί τους, ἦταν ἐχθροὶ κατ᾽ ἐξοχὴν ἄσπονδοι. Ἡ ἁγία Γραφὴ ὀνοµάζει τὸν Ἀµαλήκ «ἀρχὴ ἐθνῶν» (Ἀρ. ΚΔ´ 20). Ὅλα τὰ ἔθνη βέβαια ἦταν ξένα ἢ καὶ ἐχθρικὰ πρὸς τὸν Ἰσραήλ. Ὁ ἀντιπροσωπευτικότερος ὅµως ἐχθρός του ἀποδείχτηκε ὁ Ἀµαλήκ. Μάλιστα, ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Ἰσραὴλ ὑπάρχει ὡς ἀνεξάρτητος λαὸς καὶ προχωρεῖ γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς γῆς τῆς ἐπαγγελίας, οἱ Ἁµαληκίτες πρῶτοι τοῦ ἀντιστέκονται σθεναρά.
.                Μετὰ τὸ θαῦµα στὸ Χωρήβ, ὅπου ἀνέβλυσε νερὸ ἀπὸ τὸν βράχο, ἐνῶ ὁ Ἰσραὴλ πορεύεται µέσα στὴν ἔρηµο Ραφιδείν, ὁ Ἀµαλήκ ἐπιχειρεῖ ἀλλεπάλληλες ἐπιθέσεις ἐναντίον του (Ἐξ ΙΖ´ 8). Ἀπὸ τὴ µιὰ τὸν ἐµποδίζει νὰ προχωρήσει πρὸς τὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ἀπὸ τὴν ἄλλη συλλαµβάνει καὶ κατασφάζει «τὴν οὐραγίαν» του, δηλαδὴ ἐκείνους ποὺ ἀποκαµωµένοι ἀπὸ τὴν κούραση περπατοῦν ἀργὰ καὶ µένουν πίσω (Δευτ. ΚΕ´ 17-19). Ὁ Μωυσῆς παραγγέλλει στὸν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ νὰ ἐπιλέξει λίγους ἄνδρες δυνατοὺς καὶ νὰ πολεμήσει μαζί τους τὸν Ἀµαλήκ.
.             Ἐδῶ γιὰ πρώτη φορὰ ἐμφανίζεται ὁ Ἰησοῦς ὡς στρατηλάτης κατὰ τοῦ Ἀµαλήκ. Ὁ ἴδιος ὁ Μωυσῆς ἀνεβαίνει στὸ κοντινὸ βουνὸ μαζὶ μὲ τὸν Ἀαρὼν καὶ τὸν Ὤρ. Κρατώντας τὴν «ράβδον τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ χειρὶ» (Ἐξ. ΙΖ´ 9) ὑψώνει τὰ χέρια του στὸν οὐρανὸ καὶ προσεύχεται γιὰ τοὺς μαχητὲς τοῦ Ἰσραήλ. Πάλι ἡ γνώριμη ράβδος ἐγγυᾶται θαυματουργία. Καὶ τὸ θαῦμα ἐπιτελεῖται. Ἀλλὰ πῶς; Ὅση ὥρα κρατᾶ ὁ Μωυσῆς τὰ χέρια ὑψωμένα, νικᾶ ὁ Ἰσραήλ. Μόλις κουράζεται καὶ τὰ κατεβάζει, νικᾶ ὁ Ἀµαλήκ. Τὸ ἀντιλαμβάνονται οἱ δυὸ συνοδοὶ τοῦ Μωυσῆ κι ἔρχονται νὰ βοηθήσουν. Τοποθετοῦν κατάλληλα μία πέτρα, γιὰ νὰ καθίσει ὁ Μωυσῆς, πού ᾽ναι ἑκατὸν εἴκοσι ἐτῶν (Δευτ. ΛΑ´ 2). Ὁ ἕνας ἀπὸ τὰ δεξιά, ὁ ἄλλος ἀπὸ τὰ ἀριστερὰ ὑποβαστάζουν ὑψωμένα τὰ χέρια του, γιὰ νὰ μὴν κουράζονται.
.             Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο νίκησε ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαχητές του κατατρόπωσαν τὸν Ἀµαλήκ. Ἡ ἧττα καὶ ἡ σφαγὴ τῶν Ἀμαληκιτῶν ἦταν τόσο μεγάλη, ὥστε τὸ ἔθνος ἐκεῖνο παρὰ λίγο θὰ ἐξαφανιζόταν τότε ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς, ἀλλὰ ὁ Θεὸς ὑποσχέθηκε στὸν Μωυσῆ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἐξαφάνιση τοῦ Ἀμαλὴκ στὸ μέλλον «Ἀλοιφῇ ἐξαλείψω τὸ μνημόσυνον Ἀµαλήκ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν» (Ἐξ. ΙΖ´14). Ἐπανέλαβε δὲ τὴν ὑπόσχεση μὲ τὸ στόμα τοῦ ἐθνικοῦ μάντη Βαλαάμ, ὁ ὁποῖος προφήτευσε: «Ἀρχὴ ἐθνῶν Ἀμαλήκ, καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν ἀπολεῖται» (Ἀρ. ΚΔ´ 20).
.               Μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια, μόλις ὁ Ἰσραὴλ ἀπέκτησε τὸν πρῶτο βασιλιὰ του Σαούλ, ὁ Θεὸς τὸν διέταξε νὰ ἀφανίσει τὸν Ἀµαλήκ, τὶς γυναῖκες, τὰ νήπια καὶ τὰ κτήνη του. Ὁ Σαοὺλ ὅμως ἔδειξε ἀνυπακοή. Ἂν καὶ κατατρόπωσε τὸν Ἀµαλήκ, δὲν ἔσφαξε τὸν αἰχμάλωτο βασιλιά του Ἀγάγ (Α´Βασ. ΙΕ´ 1-33). Γιὰ τὴν πράξη του αὐτὴ ξέπεσε ἀπὸ τὴν εὔνοια τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ τὸν Ἀγὰγ τὸν σκότωσε ὁ γέροντας Σαμουήλ. Ἀργότερα, κατὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ὁ εὐσεβὴς Δαβὶδ ἐξολόθρευσε τὸ ἔθνος Ἀµαλήκ. Ξέφυγαν ὅμως ἀπὸ τὸ μαχαίρι του «τετρακόσια παιδάρια» (Α´ Βασ. Λ´ 1-18). Τέλος, ἄλλος εὐσεβὴς βασιλιάς, ὁ Ἐζεκίας, ἐξαφάνισε κάθε κατάλοιπο τοῦ Ἀµαλήκ (Α´Παρ. Δ´ 43) καὶ ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ ἐκπληρώθηκε.
.               Πολλὲς καὶ ὁπωσδήποτε εὔλογες ἀπορίες γεννᾶ τὸ γεγονὸς τῆς ἐρήμου Ραφιδεὶν καὶ ἡ ἱστορία τοῦ Ἀμαλήκ. Ὁ Θεὸς ξεχώρισε τὸν περιούσιο λαό του ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ καθόρισε τὴν στάση τοῦ Ἰσραὴλ ἀπέναντί τους: ἀπὸ ἄλλα ἔθνη δὲν ἐπέτρεψε νὰ παίρνουν συζύγους οἱ Ἰσραηλίτες, μὲ ἄλλα ἀπαγόρευσε νὰ ἔχουν ὁποιαδήποτε σχέση ἐνῶ μὲ ἄλλα συνέστησε φιλία ἢ συμπάθεια. Ὁ Ἀµαλήκ ὅμως εἶναι τὸ ἔθνος, τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς ἀπείλησε ὅτι θὰ τὸ ἐξαφανίσει παντελῶς. Ἔδωσε ἐντολὴ στοὺς Ἰσραηλίτες νὰ τὸ μισοῦν πάντοτε (Δευτ. ΚΕ´17-19). Σὲ ὅσους ὑπηρέτησαν τὸ σχέδιο αὐτὸ ἔδειξε τὴν εὐαρέσκειά του καὶ τιμώρησε ὅσους συμπάθησαν Ἀμαληκίτη.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: Ο ΣΤΑΥΡΟΣ Ὅπλο κατὰ τοῦ Ἀμαλήκ –2 «Δὲν ἀρκεῖ ἡ προσευχὴ τοῦ Μωυσῆ, ὅσο δυνατὴ κι ἂν εἶναι. Χρειάζεται νὰ κρέμεται ἀπὸ τὴν ράβδο, τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, ἢ νὰ σχηματίζει σταυρό, κρατώντας ἀνοιχτὰ τὰ χέρια του».

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ