Η θυσία του Χρυσοστόμου Σμύρνης

Στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου Πατρών Κυριακή προ της Υψώσεως, ετελέσθη η Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος στο κήρυγμά του ανεφέρθη στη θυσία και το μαρτύριο του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης και των συν αυτώ μαρτυρησάντων Κληρικών και Λαικών κατά την Μικρασιατική Καταστροφή το 1922.

Το πολυπληθές εκκλησίασμα μετά συγκλονισμού καρδίας, άκουσε για μια ακόμη φορά από το στόμα του Επισκόπου του, τα περί της φρικτής, μαρτυρικής τελευτής του Ιεράρχου της Σμύρνης, Αγίου Χρυσοστόμου, τον οποίο κατακρεούργησε και κομμάτιασσε η λυσσαλέα μανία των Τούρκων, στις 9 Σεπτεμβρίου ( 27 Αυγούστου Π.Η.) κατά την καταστροφή της Μικρασίας το 1922.
Μεταξύ των άλλων ο Σεβασμιώτατος είπε: « ...Αξίζει τον κόπο, για τη μνήμη, για την τιμή, για τη δόξα, για την αλήθεια, για την ιστορία, για την Ελλάδα, για τα παιδιά μας να ρίξωμε μια ματιά στα γεγονότα, της φρικτής εκείνης περιόδου για το Γένος μας.
Αξίζει τον κόπο για λίγα λεπτά να κλίνωμε το γόνυ σώματος και ψυχής, ενώπιον των Ιερών Σφαγίων, των Μαρτύρων και Αγίων του Μικρασιατικού Ελληνισμού...»
Εν συνεχεία μίλησε χρησιμοποιήσας τις ιστορικές πηγές για το συγκλονιστικό μαρτύριο του Ιεράρχου της Σμύρνης. Αίσθηση προκάλεσε στο Εκκλησίασμα, η μαρτυρία του πολεμικού ανταποκριτού Κώστα Μισαηλίδη, ο οποίος το 1925 αναφέρει τα εξής για τον Εθνοιερομάρτυρα Ιεράρχη της Σμύρνης.
« ... Τού έβγαλαν τα μάτια με την ξιφολόγχη. Τού έκοψαν τα αυτιά και τη γλώσσα. Τον έσυραν από τα γένια και τα μαλλιά. Γύρω από το σώμα του έστησε η απάνθρωπη, η βάρβαρη τουρκική μανία τον φρικτό χορό. Δεν άφησαν τίποτα το σκληρό, το εξευτελιστικό, που να μην κάμουν στο αφανισμένο κορμί του Χρυσοστόμου. Καί εσύρθηκε έτσι έως τους Ικί-Τσεσμέ, ο γέρων Μητροπολίτης κατακομματιασμένος.
Το κεφάλι του με βγαλμένα τα μάτια, κομμένα τα αυτιά και τη γλώσσα, με τα γένια ξεριζωμένα και μαύρο από το ξύλο, αιματοστάλακτο το έμπηξαν στην πατερίτσα του και η πομπή μενόμενη από βλαστήμιες και σαρκασμό το περιέφερε στους τουρκομαχαλάδες...»
Αγαπητοί μου, ο Ελληνισμός δεν θα επιβιώση αν μείνη χωρίς οράματα, χωρίς ελπίδα, χωρίς τις μνήμες που τον διατηρούν σε πνευματική εγρήγορση. Μόνο αν μείνη όρθιο και άπαρτο το φεγγοβόλο κάστρο της μνήμης, που το ύψωσαν και το συντήρησαν με το αίμα τους τα εκούσια σφάγια υπέρ πίστεως και πατρίδος, μόνο τότε η Ελλάδα θα μεγαλουργήση.
Είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν είχαμε δεχθή μοιρολατρικά τα γεγονότα, αλλά και ποτέ η ιστορία της φυλής μας, του γένους μας, της πατρίδος μας, δεν είχε διαστρεβλωθή και παραχαραχθή τόσο, όσο στους καιρούς μας. Όμως ας μάθουν όσοι επιβουλεύονται την ιστορική μας αλήθεια, την ιδιοπροσωπία μας και την Ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας, ότι δεν εξαντλήθηκαν τα οράματά μας και δεν έχει αποπροσανατολισθή —παρά τις εργώδεις και λυσσαλέες προσπάθειές τους— ο πνευματικός μας Ελληνικός και Ορθόδοξος προσανατολισμός, ούτε έχει αλλάξει το πνευματικό D.N.A. των παιδιών μας, ούτε άλλο αίμα ρέει στις φλέβες τους.
Λίγο χρειάζεται, πολύ λίγο, για να ξεχειλίση το ποτήρι, και τότε όλοι θα διαπιστώσουν τον δυναμισμό της φυλής μας. Έρχεται η ώρα—έτσι γίνεται πάντα κατά την κυκλική πορεία και ερμηνεία της Ιστορίας— έρχεται η ώρα, που θα ξυπνήσουν οι πιεσμένοι εθνικοί παλμοί στις καρδιές όλων μας, και κυρίως στις καρδιές των παιδιών μας. Οι παλμοί αυτοί θα πυροδοτήσουν τις ανυπολόγιστες για τους μισέλληνες, ημετέρους και ξένους, εσώτατες δυνάμεις, προκειμένου να παρασύρουν και να αφανίσουν τα δεινά και δύστυχα ανθρωπάρια, που ποτέ δεν ηθέλησαν μια Ελλάδα δυνατή και ανεξάρτητη.
Γιατί πάντοτε είναι, οι δυστυχείς αυτοί τύποι, εγκλωβισμένοι στα απαίσια και φρικτά ιδεολογικά τους τείχη και υπαρξιακά τους κενά. Δεν τους επιτρέπει ο συρρικνωμένος και συνωστισμένος στο στενό κρανίο τους εγκέφαλός τους να σκεφθούν διαφορετικά...
Αφού ανεφέρθη και στους άλλους Αρχιερείς Μάρτυρες και λοιπούς σφαγιασθέντες αιχμαλωτισθέντες και πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής, ο Σεβασμιώτατος κατέληξε: « ...Η ομιλία μας αυτή αφιερώνεται σε όλους εκείνους που φρικτά εσφαγιάσθησαν και μαρτυρικά ετελειώθησαν, στην φοβερή της Σμύρνης και όλης της Μικρασίας Καταστροφή.
Αφιερώνεται στους απογόνους των πολύπαθων προσφύγων, των αδελφών μας, για τους οποίους ισχύει το του ποιητού: "του πόνου το ψωμί όποιος δεν έφαγε, μόνο εκείνος δεν σας γνώρισε, ω ουρανοί.»
Αγαπητοί μου πολλοί ισχυρίζονται σήμερα, δυστυχώς, ότι προκειμένου να επέλθη συμφιλίωση μεταξύ των Λαών, πρέπει να λησμονούμε ή να παραθεωρούμε τα ιστορικά γεγονότα, γι' αυτό και βάλθηκαν να αλλοιώσουν την Ιστορία και να την παραχαράξουν.
Η συμφιλίωση όμως επέρχεται με την παραδοχή της ιστορικής πραγματικότητας και των γεγονότων που έλαβαν χώρα, ώστε όσοι ασέβησαν πάνω στις ανθρώπινες προσωπικότητες να αντιληφθούν τα λάθη τους και να διορθώσουν την πορεία τους, ζητώντας συγγνώμη από τον Θεό ( αν πιστεύουν εις Αυτόν) και από τους αδικημένους ανθρώπους, από τον κόσμο ολόκληρο.
Άλλοι πάλι, ενδιαφέρονται και αγωνίζωνται να μην προσβάλλωνται οι γείτονές μας από τις φρικώδεις πράξεις που διέπραξαν οι πρόγονοί τους στο εγγύς ή απώτερο παρελθόν ή που διαπράττουν σήμερα.
Εμάς όλες αυτές οι « θεωρίες» ουδεποσώς μας εγγίζουν και ουδόλως, μας ενδιαφέρουν ως Έλληνες που εμπνέονται από την μαρτυρική πορεία των αγιασμένων Μαρτύρων της Πίστεως και της Πατρίδος μας.
Εμείς θα αγωνιζώμεθα με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, ώστε να μην προσβάλλωμε την μνήμη των Ιερών Σφαγίων μας με τη δική μας λησμοσύνη και υποσχόμεθα στη μνήμη των Αγίων και Ηρώων μας που πορφύρωσαν την Ελληνική γη με το αίμα τους, ότι δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα «ημέτερο ή ξένο να προσβάλλη διά λόγων ή πράξεων τη θυσία τους...»

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ