ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ (Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης)

Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης:
Περὶ τῆς Θεομήτορος

Ἀρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Ὁ Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης, ἔκδ. Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου,
Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 1995.

.             Ὅταν ἡ ψυχὴ κατέχηται ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὤ, πῶς τότε τὰ πάντα εἶναι εὐχάριστα, ἠγαπημένα καὶ εὐφρόσυνα! Ἡ ἀγάπη ὅμως αὕτη συνεπάγεται ὀδύνην, καὶ ὅσον βαθυτέρα εἶναι ἡ ἀγάπη, τοσοῦτον μεγαλυτέρα εἶναι ἡ ὀδύνη.
.               Ἡ Θεομήτωρ οὐδέποτε ἠμάρτησεν, οὐδὲ διὰ λογισμοῦ, καὶ οὐδέποτε ἀπώλεσε τὴν χάριν, ἀλλὰ καὶ Αὐτὴ εἶχε μεγάλας θλίψεις. Ὅτε ἵστατο παρὰ τὸν Σταυρόν, τότε ὡς ὠκεανὸς ἀπέραντος ἦτο ἡ θλίψις Αὐτῆς, καὶ οἱ πόνοι τῆς ψυχῆς Αὐτῆς ἦσαν ἀσυγκρίτως μεγαλύτεροι τοῦ ἀδαμιαίου πόνου μετὰ τὴν ἔξωσιν ἐκ τοῦ Παραδείσου, διότι καὶ ἡ ἀγάπη Αὐτῆς ἦτο ἀσυγκρίτως μεγαλυτέρα τῆς ἀγάπης τοῦ Ἀδὰμ ἐν τῷ Παραδείσῳ. Καὶ ἐὰν ἐπέζησεν, ἐπέζησε μόνον θεία δυνάμει, διὰ τῆς ἐνισχύσεως τοῦ Κυρίου, διότι ἡ εὐδοκία Αὐτοῦ ἦτο ὅπως ἴδη τὴν Ἀνάστασιν, καὶ ὕστερον, μετὰ τὴν Ἀνάληψιν Αὐτοῦ, παραμείνη ὡς παράκλησις καὶ χαρὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ τοῦ νέου χριστιανικοῦ λαοῦ.
.               Ἡμεῖς δὲν φθάνομεν εἰς τὸ πλήρωμα τῆς ἀγάπης τῆς Θεοτόκου, καὶ διὰ τοῦτο δὲν δυνάμεθα νὰ ἐννοήσωμεν πλήρως τὸ βάθος τῆς θλίψεως Αὐτῆς. Ἡ Ἀγάπη Αὐτῆς ἦτο τελεία. Ἠγάπα ἀπείρως τὸν Θεὸν καὶ Υἱὸν Αὐτῆς, ἀλλ᾽ ἠγάπα καὶ τὸν λαὸν ἀγάπῃ μεγάλῃ. Καὶ τί ἠσθάνετο ἆρα γε, ὄτε ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους Αὕτη τοσοῦτον ἠγάπα καὶ τῶν ὁποίων τὴν σωτηρίαν ἐπόθει ἕως τέλους, ἐσταύρουν τὸν ἠγαπημένον Υἱὸν Αὐτῆς;
.               Δὲν δυνάμεθα νὰ συλλάβωμεν τοῦτο, διότι ὀλίγη εἶναι ἡ ἀγάπη ἡμῶν διὰ τὸν Θεὸν καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Καθὼς ἄπειρος καὶ ἀκατάληπτος ὑπῆρξεν ἡ ἀγάπη τῆς Παναγίας, οὕτως ἄπειρος ἦτο καὶ ὁ πόνος Αὐτῆς, καὶ ἀκατάληπτος μένει δι᾽ ἡμᾶς.
.               Ὦ Ἄσπιλε Παρθένε Θεοτόκε, εἰπὲ εἰς ἡμᾶς, τὰ τέκνα Σου, πῶς, ὅτε ἔζης ἐπὶ τῆς γῆς, ἠγάπας τὸν Υἱόν Σου καὶ Θεόν; Πῶς ἠγάλλετο τὸ πνεῦμα Σου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρι Σου; Πῶς προσέβλεπες εἰς τὸ κάλλος τοῦ προσώπου Αὐτοῦ; Πῶς ἐσκέπτεσο ὅτι Αὐτὸς εἶναι Ἐκεῖνος, τὸν Ὁποῖον διακονοῦν μετὰ φόβου καὶ ἀγάπης πᾶσαι αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν;
.               Εἰπὲ εἰς ἡμᾶς τί ἠσθάνετο ἡ ψυχή Σου, ὅτε ἐβάσταζες εἰς τὰς χεῖρας Σου τὸ Θαυμαστὸν Νήπιον; Πῶς ἀνέτρεφες Αὐτό; Πῶς ἐπόνει ἡ ψυχή Σου, ὅτε μετὰ τοῦ Ἰωσὴφ ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας ἐζήτεις Αὐτὸν ἐν τῇ Ἱερουσαλήμ; Ὁποίαν ἔζης ἀγωνίαν, ὄτε ὁ Κύριος παρεδόθη εἰς σταύρωσιν καὶ ἀπέθανεν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ;
.           Εἰπὲ εἰς ἠμᾶς: Ὁποία χαρὰ ἐγένετο εἰς Σὲ διὰ τὴν Ἀνάστασιν ἢ πῶς ἐπλήττετο ἡ ψυχή Σου ἐκ τοῦ πόθου τοῦ Κυρίου μετὰ τὴν Ἀνάληψιν;
.               Αἱ ψυχαὶ ἡμῶν ἕλκονται, ἵνα γνωρίσουν περὶ τῆς ζωῆς Σου μετὰ τοῦ Κυρίου ἐπὶ τῆς γής, Σὺ δὲ δὲν ηὐδόκησας νὰ παραδώσης πάντα ταῦτα τῇ Γραφῇ, ἀλλ᾽ ἐκάλυψας διὰ τῆς σιγῆς τὸ μυστήριόν Σου.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ:

ΠΗΓΗ: aganargyroi.gr (ἀπὸ fota-olofota.pblogs.gr)

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ