«Ο Χριστός δεν θέλει τη σωτηρία σου αλλά την ελευθερία σου!»

Posted: June 18, 2014 at 10:24 pm, Last Updated: June 18, 2014 at 8:07 pm


Τον πατέρα Μωυσή τον γνωρίσαμε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στην ιερά μονή Σίμωνος Πέτρα, τη μονή της μετανοίας του, όταν ως φοιτητές επισκεπτόμασταν το Άγιον Όρος για να τρυγήσουμε πνευματικό μέλι από τις κυψέλες του και τις νέες συνοδείες που το επάνδρωσαν από την προηγούμενη δεκαετία. Και επειδή οι ανησυχίες μας δεν ήταν αποκλειστικά στενού χαρακτήρα θρησκευτικές αλλά ευρύτερα πνευματικές για μας πατήρ Μωυσής ήταν μια από τις ξεχωριστές και διαφορετικές περιπτώσεις μοναχών της Αθωνικής πολιτείας αφού ήταν γνωστός και ως ποιητής.

Έτσι με τον σιμωνοπετρίτη μοναχό μπορούσαμε να κουβεντιάσουμε και άλλα θέματα ή ακόμη να του εμπιστευτούμε και να του δείξουμε τις δικές μας πρωτόλειες προσπάθειες. Βεβαίως γνωρίζαμε πως τον ποιητή μοναχό που μας τιμούσε με τη συναναστροφή του τον ταλαιπωρούσε κάποια αρρώστια που οι γιατροί ακόμη δεν μπορούσαν να διαγνώσουν με ακρίβεια. Αργότερα μάθαμε πως την ακριβή διάγνωση την έκανε πρώτος με πνευματικό τρόπο ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (1906-1991).

Πρέπει να αναφέρουμε πως στην ίδια τη μονή επικρατούσε ένας ξεχωριστός αέρας πνευματικής ελευθέριας και ευγένειας πράγμα που είχε εμπνεύσει ο ηγούμενος της μονής πατήρ Αιμιλιανός. Έτσι και εμείς νιώθαμε άνετα για αυτές τις ευρύτερες συζητήσεις μας με τους σιμωνοπετρίτες μοναχούς Έλληνες και ξένους οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα καλλιεργημένοι και διανοούμενοι.
Μέσα στο πνεύμα που επικρατούσε στη Σιμωνόπετρα ήταν και η απάντηση που έδωσε ο π. Μωυσής σε κάποιο θρησκευόμενο, με την τυπολατρική και ευσεβιστική έννοια, που στην ουσία δεν καταλάβαινε τον αναγεννητικό, αγαπητικό και απελευθερωτικό πνεύμα της εκκλησίας και της ορθόδοξης παράδοσης. Του είπε λοιπόν ο μακαριστός πατέρας Μωυσής πως “Ο Χριστός δεν θέλει τη σωτηρία σου αλλά την ελευθερία σου”!
Περί σιωπής και λόγων
Με την ίδια άνεση και αμεσότητα ήξερε και να εκφράζει και τη χαρά της επικοινωνίας με χαριτωμένα ανέκδοτα τα οποία και αυτά είχαν τη θέση τους στο αγιορείτικο περιβάλλον. Μας έλεγε για παράδειγμα πως “ήλθαν εδώ κάποιοι προσκυνητές και μας είπαν πως πήγαμε στην έρημο και επισκεφτήκαμε έναν ασκητή. Και μάλιστα μιλήσαμε μαζί του για 13 συνεχόμενες ώρες. Τόσο πολύ, τους ρωτήσαμε; Και για πιο θέμα μιλούσατε τόσες πολλές ώρες; Περί σιωπής! ήταν η απάντηση τους”.
Τη δημιουργική και πνευματική σιωπή φαίνεται πως είχε αποκτήσει και ο ίδιος πατήρ Μωυσής και πολλές φορές ένιωθες πως κατά ανάγκην μιλούσε ή ακόμη απευθυνόταν σε μας για να μας κάνει τη χάρη και να επικοινωνήσει μαζί μας και τις νεανικές μας αναζητήσεις και τα επαναστατικά μας καμώματα. Ίσως βεβαίως μέσα του να “δούλευε” ο πόνος και η αρρώστια που  τουλάχιστον σε μας δεν εξέφραζε ποτέ κάποια δυσφορία γι αυτό που του συνέβαινε και μάλιστα σε μια τόσο νεαρή ηλικία. Ήταν λίγα χρόνια πιο μεγάλος από μας.
Ενώ τα χρόνια κυλούσαν και η υγεία του αποκαταστάθηκε κάπως μετά τη μεταμόσχευση που έκανε στις ΗΠΑ τον συναντούσαμε στις Καρυές όπου ως μόνιμο πλέον τόπο κατοικίας είχε την καλύβα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου στην κουτλουμουσιανή σκήτη του Αγίου Παντελεήμονα.
Κάποια στιγμή μάλιστα ανέλαβε αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητας την οποία κοσμούσε με το αρχοντικό του ύφος. Το ενδιαίτημα του βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το κελλί του γέροντα Παϊσίου την Παναγούδα. Τους χώριζε όμως ένα ρέμα.
Εκεί στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο έστησε και το καβαλέτο και αγιογραφούσε ενώ πλέον από την ποίηση πέρασε σχεδόν ολοκληρωτικά σε άλλα ήδη του γραπτού λόγου όπως την έρευνα και το δοκίμιο. Όλα πάντα συνυφασμένα με την ορθόδοξη παράδοση και ιδιαίτερα με το Άγιον Όρος και τους χαρισματούχους πατέρες και Αγίους του. Παράλληλα από όλα τα σημεία της Ελλάδας και του πλανήτη άρχισαν να τον προσκαλούν με ποικίλες ευκαιρίες για ομιλίες, διαλέξεις, εισηγήσεις. Έτσι εξοικειώθηκε στο να απευθύνεται σε διαφορετικά ακροατήρια από τα πιο “απλά” μέχρι τα πιο απαιτητικά των επιστημονικών συνεδρίων. Κάποια από τα βιβλία του περιέχουν αυτού τους είδους τις παρεμβάσεις του. Μια άλλη ενδιαφέρουσα ασχολία του του η συνεργασία του με τον Καρυώτη λόγιο εκδότη γέροντα Ιερόθεο στην Β’ περίοδο της έκδοσης του περιοδικού “Πρωτάτου”. Αργότερα το ανέλαβε εξ ολοκλήρου.
Θητεία στη «Μακεδονία»
Η συνεργασία του με την εφημερίδα “Μακεδονία της Κυριακής” άρχισε την άνοιξη του 2006 και όπως σημειώσαμε στο κείμενο της αναγγελίας της κοίμησης του στο φύλλο της “Θεσσαλονίκης” της περασμένης Δευτέρας ο γέροντας ήταν ιδιαίτερα συνεπής. Μόνον όταν ήταν καταβεβλημένος από κάποια ασθένεια, δεν μας έστελνε τα άρθρα του, τα οποία μετά τη δημοσίευσή τους στην ιστοσελίδα της εφημερίδας αναδημοσιεύονταν σε πάρα πολλές ιστοσελίδες και μπλογκ του διαδικτύου. Όπως σημειώναμε στο κείμενο που προαναφέραμε “η αγωνία του για το σύγχρονο άνθρωπο και την πορεία του ελληνισμού καταγράφηκε με ιδιαίτερη ενάργεια στα κείμενά του.
Και επισημάναμε πως τα μνημειώδη έργα του “Οι Άγιοι του Αγίου Όρους” και το τρίτομο “Μέγα Γεροντικό: Eνάρετων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος”, των εκδόσεων “Μυγδονία” αποτελούν έναν συγγραφικό άθλο. Στα εξαιρετικά του βιβλία θα πρέπει να συμπληρώσουμε επίσης και το “Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας (1901-1959)”, έκδοση της μονής Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμας που αναφέρετε στον χαρισματούχο γέροντα Γεώργιο Καρσλίδη που ανακηρύχθηκε άγιος το 2008.
Εμείς θα πρέπει να συμπληρώσουμε πως ο γέροντας Μωυσής δεν ήταν μόνος ένας πολυγραφοτάτος ενάρετος λόγιος μοναχός αλλά και πως ο ήξερε να δινέται εγκάρδια στους ανθρώπους και τα προβλήματα τους. Επίσης είχε ιδιαίτερη αίσθηση και τα τεκταινόμενα εν τω κόσμω. Δεν θα ξεχάσω τι μου είπε όταν συζητούσαμε για το φαινόμενο της ανόδου της Χρυσής Αυγής: “Παιδί μου, αυτών το μάτι τους παίζει!” μου ανέφερε χαρακτηριστικά.
Κλείνοντας και όσον με αφορά, όταν πέρασα δίπλα από το φαξ της εφημερίδας μετά την κοίμηση του πατρός Μωυσή σκέφτηκα πως το μηχάνημα αυτό είναι πια άχρηστο αφού δεν θα ξαναπάρω άλλο κείμενο από τον αγιορείτη γέροντα και φίλο…
Την ευχή του να έχουμε. Καλή αντάμωση…
Του Στέλιου Κούκου

stekoukos@makthes.gr

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ