Εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα…

 του Σπύρου Κτενά

Έχετε αμφιβολία ότι εκεί που οι καπεταναίοι κρεμούσαν τα άρματα κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια;  Βγαίνει ο κάθε ένας και σου λέει «ελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων και την δράση τους στην ναυμαχία του Ναβαρίνου». Αν δεν είναι βαλτοί είναι το λιγότερο ανιστόρητοι
που απλώς θέλουν να κάνουν τους γνωστικούς.  Δεν γνωρίζουν ότι η Επανάσταση των Ελλήνων ξεκίνησε  στις 22 Φεβρουαρίου 1821 όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο και εισήλθε στο Ιάσιο και τέλειωσε  στις 12 Σεπτεμβρίου του 1829 με τον Δημήτριο Υψηλάντη στη Μάχη της Πέτρας; Με δύο λόγια η επανάσταση κράτησε δύο χρόνια μετά την ναυμαχία του Ναυαρίνου. (Για την ιστορία θέλω να σημειώσω ότι η επανάσταση χρωστά πάρα πολλά στον φιλελληνισμό του Άγγλου αντιναύαρχου σερ Έντουαρντ Κόδριγκτον, του Γάλλου υποναύαρχου κόντε Ερρίκου Δεριγνύ και του Ρώσου υποναύαρχου κόντς Λογκίν Πέτροβιτς Χέϋδεν. Αν όμως ήταν απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων γιατί ο Ουέλλιγκτον την χαρακτήρισε δυσάρεστο γεγονός;)  Αν και ο ρόλος της ναυμαχίας ήταν σπουδαίος, είναι παραμύθι ότι η επανάσταση τέλειωσε με αυτήν. Χύθηκε πολύ αίμα στη συνέχεια και στην Πελοπόννησο και στη Στερεά Ελλάδα και στα νησιά ώσπου να εδραιωθεί η Επανάσταση.

Το πόσο ανιστόρητοι – αν όχι κακόβουλοι – είναι φαίνεται και από τη φράση «Η επανάσταση ξεκίνησε όχι από τους ηρωικούς αρματολούς και κλέφτες αλλά από φιλήσυχους αστούς εμπόρους που ζούσαν έξω από την Ελλάδα». Η ιστορία, όμως, άλλα λέει:
Πρώτον, ως το 1821 είχαμε 11 επαναστατικά κινήματα. Από τα πλέον τραγικά ήταν αυτό του Διονυσίου Τρίκκη ο οποίος το 1611 μαζί με αγρότες οπλισμένους με τα εργαλεία της γης τους κατέλαβαν τα Γιάννενα. Οι Τούρκοι βγάλανε το τομάρι τον Τρίκκη το γεμίσανε άχυρα και το πήγανε από τα Γιάννενα ως την Κωνσταντινούπολη για να τρομοκρατήσουν τους ραγιάδες.

Δεύτερο, ένα άλλο παράδειγμα είναι αυτό του Λάμπρου Κατσώνη ο οποίος  ενώ ήταν στην υπηρεσία της Μεγάλης Αικατερίνης και διατάχθηκε να σταματήσει την ναυτική του δράση στο Αιγαίο και στο Ιόνιο ο ίδιος απάντησε “αν η Αικατερίνη υπέγραψε ο Λάμπρος δεν υπογράφει”. Ακόμη και εκείνη την εποχή που είμαστε σκλαβωμένοι είχαμε το ανάστημα να σηκώνουμε ο κεφάλι απέναντι και στην Μεγάλη Αικατερίνη.
Τρίτον, ο γέρος του Μωριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν γόνος μιας οικογένειας που πριν από τον αρχιστράτηγο του 21 είχε δώσει στον αγώνα το αίμα 30 Κολοκοτρωναίων. Πάνω σε αυτό το αίμα  και στο χαλασμό στηρίχθηκε ο ξεσηκωμός και των «φιλήσυχων αστών». Στους πνευματώδεις συνομιλητές των σαλονιών  οφείλει λοιπόν να πει κανείς ότι το ελληνικό έθνος αναγεννήθηκε (και όχι γεννήθηκε) από το αίμα 800.000 νεκρών της επανάστασης από μόλις 2,5 εκατομμύρια του τότε ελληνικού πληθυσμού.

Οι  ίδιοι ενώ δεν αναφέρουν πουθενά τους 800.000 έλληνες νεκρούς της επανάστασης μιλούν για τις θηριωδίες των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων φέρνοντας ως παράδειγμα τους 30.000 σφαγιασθέντες στην κατάληψη της Τριπολιτσάς. Έχουν δίκιο: η ψυχολογία του όχλου οδήγησε σε αυτή τη σφαγή. Αλλά ξεχνούν δύο πράγματα: πρώτον, οι άνθρωποι κάνανε επανάσταση εναντίον μιας δύναμης που επί τέσσερις αιώνες βίαζε και σκότωνε ραγιάδες, δεν κάνανε συζήτηση σε σαλόνια του Παλαιού Ψυχικού. Δεύτερον, ενώ δείχνουν με το δάχτυλο αυτή την παρεκτροπή δεν λένε τίποτε γι’ αυτό που έγινε στο Ναύπλιο όπου ο Μιαούλης πήρε τους Τούρκους για να τους μεταφέρει με ασφάλεια στο Τσεσμέ. Δεν λένε τίποτε γι αυτό που έγινε στη Μονεμβάσια όπου τα Σπετσιώτικα καράβια πήραν τους Τούρκους για να τους μεταφέρουν στις μικρασιατικές ακτές.

Γιατί, λοιπόν, αυτή η σπουδή για το 21; Γιατί ορισμένοι νοιώθουν την ανάγκη να μιλήσουν για τις «αλήθειες» της επανάστασης του 21; Και μάλιστα το κάνουν ανήμερα της εθνικής επετείου και σε μια στιγμή που το ελληνικό έθνος είναι για μια ακόμη φορά με το πρόσωπο στη λάσπη; Σε μια στιγμή που θα περίμενες από ανθρώπους που χειρίζονται την πένα να στηρίξουν ένα λαό που υποφέρει, του λένε ότι οι πρόγονοί σου – αυτοί, που πιστεύεις ότι σε απελευθέρωσαν, ήταν κατσαπλιάδες, σκότωνε ο ένας τον άλλο, έκαναν θηριωδίες και δεν θα είχαν πετύχει τίποτε αν δεν ήταν οι ξένοι. Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες δεν εξυβρίστηκαν τόσο πολύ όσο εξυβρίζονται σήμερα. Και το χειρότερο είναι ότι σε αυτό – εκτός από σπουδαίους ξένους «εταίρους» – συμμετέχουν πρόθυμα και κάποιοι  Έλληνες.

Στην ψυχή όμως του Έλληνα, το 1821 παραμένει  το μεγαλύτερο σχολείο απροσκύνητου ήθους. Κι αυτό αντιβαίνει με τη νέα τάξη πραγμάτων, που μας θέλει προσκυνημένους και υποταγμένους. Να τρέχουμε σε ευρωπαϊκές συνελεύσεις σαν την αρκούδα του γύφτου και να κάνουμε κωλοτούμπες. Η νέα τάξη πραγμάτων θέλει από Έλληνες να γίνουμε ευρω-λιγούρια και  «γύφτοι».  Και όχι μόνον εμείς αλλά και το παρελθόν μας. Επιχειρούν να «κατεβάσουν» το χθες – το 21 – έναν πολύχρονο αγώνα που αποτελεί την λαμπρότερη σελίδα της ελληνικής ιστορίας χάρη στο οποίο για πρώτη φορά δημιουργήθηκε ελληνικό κράτος.
Το 1821 έδωσε πνοή στην νεώτερη Ελλάδα ώστε να εκταθεί ως την Ήπειρο, στη Μακεδονία, στη Θράκη με τους επικούς αγώνες του ’12 – ‘13.  Ήταν το αθάνατο κρασί του ’21 που έκανε τους μαχητές του ‘40 και του ‘41 να γράψουν τα χρυσά έπη της Πίνδου και του Καλπακίου. Ενέπνευσε τους φλογερούς αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών αλλά και τους ήρωες της Κύπρου. Την μάνα του Αυξεντίου που ξεστόμισε “Κάλλιο το παιδί μου καμένο παρά προσκυνημένο”.
Σε αυτούς τους κυρίους λοιπόν ένα πράγμα μπορεί να απαντήσει κανείς: συνέχισε ελληνικέ λαέ να πίνεις από το αθάνατο κρασί του ‘21 και κράτα στη ψυχή και το μυαλό σου τους γενναίους προγόνους σου  !!!

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ