Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ: Δέν αρκεί μόνον η αγάπη διά να αρθούν «εκ μέσου πάντα τά εμπόδια...
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (1-6-2014)
ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ (1-6-2014)
ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ (1-6-2014)
Η ΚΑΤΑ ΜΙΜΗΣΙΝ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΘΕΟΥ ΕΝΟΤΗΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
«...ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς» (Ἰωαν.17,11)
Κατά τήν σημερινή Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α' ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τό Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα περιέχει τήν Ἀρχιερατική Προσευχή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Κατά τήν σημερινή Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α' ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τό Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα περιέχει τήν Ἀρχιερατική Προσευχή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ὑπερφυής αὐτή Ἀρχιερατική Προσευχή ἀπευθύνθηκε ἀπό τόν Σωτῆρα μας Χριστό τό τελευταῖο βράδυ, πρίν ἀπό τήν Σταύρωσι Του, πρός τόν Οὐράνιο Πατέρα Του. Τοῦ εἶπε ὅτι ἔφθασε ἡ ὥρα νά δοξασθῆ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀπό τόν Θεόν Πατέρα, γιά νά Τόν δοξάση στή συνέχεια καί ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἡ δόξα τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ δέν θά ἦταν κοσμική, ἀλλά πνευματική: ἡ δόξα τοῦ Σταυροῦ, ἡ δόξα τῆς Σταυρικῆς θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ, ὁ ἐπώδυνος καί ἐπονείδιστος Σταυρικός θάνατος, πού θά ἐσήμαινε τήν πιό ἀποτελεσματική καί συντριπτική ἧττα τοῦ διαβόλου. Τήν κατάλυσι τοῦ κράτους τοῦ σατανᾶ, τήν κατάργησι τῶν σκοτεινῶν ἔργων τῶν πονηρῶν πνευμάτων, τήν συντριβή τῶν τεχνασμάτων καί τῶν «κατορθωμάτων» τῆς ἁμαρτίας καί τήν ἀναίρεσι τῶν φθοροποιῶν συνεπειῶν της γιά τόν κόσμο καί τόν ἄνθρωπο, τήν τέλεια ἀπολύτρωσι τῶν πιστῶν.
«Πρός σέ ἔρχομαι» λέγει ὁ πορευόμενος πρός τό σταυρικό του πάθος Ἰησοῦς. Προσεύχεται θερμά καί ὁλοκάρδια διά τούς μαθητάς Του. Νοιώθει ὅτι ἀνήκουν στόν Θεό Πατέρα καί τοῦ ἐδόθησαν ἀπό Ἐκεῖνον γιά τό σωτήριο ἔργο τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Τόν παρακαλεῖ νά τούς ἔχη ὑπό τήν προστατευτική Του φροντίδα. Νά τούς φυλάξη ἀπό τίς παγίδες τοῦ διαβόλου καί ἀπό τό κοσμικό - ἁμαρτωλό πνεῦμα. Δέν ζητεῖ νά τούς βγάλη ἔξω ἀπό τόν κόσμο, ἀλλά νά τούς φυλάξη ἀπό τήν κακία καί τήν πονηρία τοῦ κόσμου. Ζητεῖ νά τούς χαρίση τήν πνευματική χαρά καί εὐφροσύνη σέ τέλειο βαθμό. Παρακαλεῖ νά τούς ἁγιάζη μέ τήν δύναμι καί τόν ἁγιασμό τοῦ Θείου Λόγου, τῆς σωτήριας ἀλήθειας τῆς Πίστεώς μας. Νά τούς διατηρῆ, δηλαδή, στερεούς καί ἀκλόνητους στήν Ἁγία Πίστι καί τά ἀθάνατα «ῥήματα ζωῆς αἰωνίου».
Μέ
αὐτές τίς προϋποθέσεις θερμοπαρακαλεῖ τόν Πανάγιο Πατέρα Του νά τούς
περιθριγκώνη καί νά τούς διακρατῆ μέ τήν ἁγία ἑνότητα καί ἀγάπη οὕτως,
ὥστε νά εἶναι ἕνα ἀδιάσπαστο ἱερό σῶμα, κατά τό πρότυπο τῆς ἄρρηκτης
ἑνότητος τῶν Θείων Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῶν ὁποίων ἡ ἀγαπητική
σχέσις καί κοινωνία εἶναι μοναδική καί ἀπαράμιλλος .
Ἑνότητα ἐν τῇ πίστει καί τῇ ἀγάπῃ ζητεῖ ὁ Κύριος διά τούς μαθητάς Του, ἀλλά καί διαχρονικά δι' ὅλους τούς πιστούς τῆς Ἁγίας μας Ἑκκλησίας, ἀπό τόν Ἐπουράνιο Θεόν Πατέρα, παρόμοια μέ αὐτή πού βιώνεται ὡς ἀγαπητική σχέσι καί κοινωνία μέ τά Πρόσωπα τῆς Τριαδικῆς Θεότητος. Μέ αὐτούς καί μόνον τούς ὅρους ἀγάπη καί πίστις, πίστις καί ἀγάπη ἐπιτυγχάνεται τό πρώτιστο ἐπιθυμητό καί θεάρεστο ἀγαθό τῆς ἑνότητος διά τούς πιστούς καί τήν Ἁγίαν μας Ἐκκλησία.
Αὐτήν τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν ἀγαπητική κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶχαν καί ἐφύλασσον ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, μετά πάσης σπουδῆς καί ἐπαγρυπνήσεως οἱ Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες τῆς πρώτης καί τῶν λοιπῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν, καθώς καί τῶν ἀνεγνωρισμένων ὑπ' αὐτῶν Τοπικῶν, Συνόδων, ἄγρυπνοι φρυκτωροί ὑπάρχοντες τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Παραδόσεως, τῶν Ἱερῶν Δογμάτων καί τῶν Θείων Κανόνων τῆς Πίστεώς μας, τῆς Δογματικῆς καί Κανονικῆς διδασκαλίας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας ἐφρόνουν καί ἐπρέσβευον ὅσα καί ὅ,τι ὀρθοδόξως δογματίζει, διδάσκει καί ἀποδέχεται αὕτη καί ὅσα καί ὁποῖα ἐκείνη φρυκτωροῦσα ἀπορρίπτει καί καταδικάζει ὡς ἔχοντα τό στίγμα καί τό δηλητήριον τῆς αἱρέσεως, τῆς πλάνης, τῆς κακοδοξίας καί τοῦ σχίσματος.
Ἡ πρόσφατα ἐκδηλουμένη μεγάλη καί ἔναγχος σπουδή ὑπερφαλαγγίσεως τῶν ὅρων καί τῶν ὁρίων, τά ὁποῖα ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες ἐπί δογματικοῦ καί κανονικοῦ πεδίου ἔναντι τῶν ἐν πλάνῃ καί αἱρέσει εὑρισκομένων συνανθρώπων μας, πού ἀνήκουν σέ αἱρετικές κοινότητες καί ὁμολογίες, καί μάλιστα εἰς τήν δεινήν αἵρεσιν καί πλάνην τοῦ Παπισμοῦ, χωρίς προηγουμένως νά ἐξομαλυνθοῦν οἱ ὑφιστάμενες σοβαρές δογματικές, ἐκκλησιολογικές καί ἱεροκανονικές διαφορές καί ἀποκλίσεις, ἐμβάλλει σέ μεγάλη ἀνησυχία καί ἀγωνία τό ὀρθόδοξο πλήρωμα.
Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐξέφρασε πρό ἡμερῶν στούς Ἁγίους Τόπους τήν προσδοκία ὅτι ἀπό κοινοῦ μέ τόν Πάπα, τόν ἄρχοντα τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, θά ἀνοίξουν δρόμους μέ τήν πεποίθησι ὅτι «ἡ ἀγάπη θά ἄρῃ ἐκ μέσου πάντα τά ἐμπόδια, διά νά συνεχισθῇ ἡ πορεία τῆς ἐκπληρώσεως τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ἤτοι τῆς καταντήσεως εἰς τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἀνθρωπότητας, εἰς τήν ὁποία ἐκάλεσε ἡμᾶς ὁ «Ὤν καί ὁ Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος». Ὅμως, πρός Θεοῦ! Ἡ Ἐκκλησιαστική μας Ἱστορία μᾶς διδάσκει ὅτι δέν ἀρκεῖ μόνον ἡ ἀγάπη διά νά ἀρθοῦν «ἐκ μέσου πάντα τά ἐμπόδια», χωρίς τήν προϋπόθεσιν τῆς ὀρθῆς πίστεως, τοῦ ὑγιοῦς ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καί τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους, ἀφοῦ μάλιστα πρό 50ετίας οἱ προκάτοχοί των δέν ἐπέτυχον, μόνον μέ τήν ἀγάπη, τίποτε τό θεμελιῶδες καί οὐσιαστικόν εἰς τά θέματα πίστεως καί καταρρίψεως τῶν φρικαλέων δογματικῶν διαφορῶν καί παρεκκλίσεων.
Μόνον ἕνας θεολογικός διάλογος τίμιος, εἰλικρινής, ἀποφασιστικός καί οὐσιαστικός, ὁ ὁποῖος θά θέτει «τόν δάκτυλον εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων», μόνον ἕνας σοβαρός Ἁγιοπατερικοῦ τύπου διάλογος, ὁ ὁποῖος θά λέγῃ τά πάντα μέ τό ὄνομά των, μόνον ἕνας σωτήριος Χρυσοστομικός καί Στουδιτικός διάλογος, ἐν φόβῳ Θεοῦ καί βαθυτάτῃ συναισθήσει τῶν ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων βαρυτάτων εὐθυνῶν, πρός διαλεύκανσιν τῶν θεολογικῶν, ἐκκλησιολογικῶν καί δογματικῶν διαφορῶν καί ἀποκλίσεων θά ἦτο δυνατόν μέ τό σύνθημα «σπεῦδε βραδέως» νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τό κοινόν Ποτήριον. Ἀλλέως πως ματαιοπονοῦμεν καί θά εἴμεθα ὑπόδικοι καί ἔνοχοι ἐνώπιον τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεώς μας. Οἱ ἐπιτηδευμένοι ἐντυπωσιασμοί τῆς στιγμῆς σβήνουν ἀμέσως, ὅπως τά πυροτεχνήματα.
Ἀδελφοί μου,
Ἡ διάπυρος εὐχή τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεως καί τῆς Σωτηρίας ἡμῶν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ˙ «ἵνα ὦσιν ἕν, καθώς καί ἡμεῖς ἕν ἐσμέν» ἔχει εὐθύς ἐξ ἀρχῆς πραγματοποιηθῆ μέσα εἰς τούς κόλπους τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας. Καί θά ἐπικαιροποιηθῆ μέ τήν ἐπιστροφήν ἐν μετανοίᾳ τῶν ἀποσχισθέντων χριστιανῶν, μόνον ὑπό τούς ὡς ἄνω προμνημονευθέντας ὅρους καί τίς δογματικές καί κανονικές προϋποθέσεις, γιά τίς ὁποῖες ὁμιλήσαμε.
Ἄς εὐχόμεθα ἐντονώτερα «ὑπέρ εὐσταθείας τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» ἐν τῇ ὀρθῇ πίστει καί τῇ θεοδιδάκτῳ χριστιανικῇ ἀγάπῃ.Ἀμήν.-
Ἑνότητα ἐν τῇ πίστει καί τῇ ἀγάπῃ ζητεῖ ὁ Κύριος διά τούς μαθητάς Του, ἀλλά καί διαχρονικά δι' ὅλους τούς πιστούς τῆς Ἁγίας μας Ἑκκλησίας, ἀπό τόν Ἐπουράνιο Θεόν Πατέρα, παρόμοια μέ αὐτή πού βιώνεται ὡς ἀγαπητική σχέσι καί κοινωνία μέ τά Πρόσωπα τῆς Τριαδικῆς Θεότητος. Μέ αὐτούς καί μόνον τούς ὅρους ἀγάπη καί πίστις, πίστις καί ἀγάπη ἐπιτυγχάνεται τό πρώτιστο ἐπιθυμητό καί θεάρεστο ἀγαθό τῆς ἑνότητος διά τούς πιστούς καί τήν Ἁγίαν μας Ἐκκλησία.
Αὐτήν τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν ἀγαπητική κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶχαν καί ἐφύλασσον ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, μετά πάσης σπουδῆς καί ἐπαγρυπνήσεως οἱ Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες τῆς πρώτης καί τῶν λοιπῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν, καθώς καί τῶν ἀνεγνωρισμένων ὑπ' αὐτῶν Τοπικῶν, Συνόδων, ἄγρυπνοι φρυκτωροί ὑπάρχοντες τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Παραδόσεως, τῶν Ἱερῶν Δογμάτων καί τῶν Θείων Κανόνων τῆς Πίστεώς μας, τῆς Δογματικῆς καί Κανονικῆς διδασκαλίας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας ἐφρόνουν καί ἐπρέσβευον ὅσα καί ὅ,τι ὀρθοδόξως δογματίζει, διδάσκει καί ἀποδέχεται αὕτη καί ὅσα καί ὁποῖα ἐκείνη φρυκτωροῦσα ἀπορρίπτει καί καταδικάζει ὡς ἔχοντα τό στίγμα καί τό δηλητήριον τῆς αἱρέσεως, τῆς πλάνης, τῆς κακοδοξίας καί τοῦ σχίσματος.
Ἡ πρόσφατα ἐκδηλουμένη μεγάλη καί ἔναγχος σπουδή ὑπερφαλαγγίσεως τῶν ὅρων καί τῶν ὁρίων, τά ὁποῖα ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες ἐπί δογματικοῦ καί κανονικοῦ πεδίου ἔναντι τῶν ἐν πλάνῃ καί αἱρέσει εὑρισκομένων συνανθρώπων μας, πού ἀνήκουν σέ αἱρετικές κοινότητες καί ὁμολογίες, καί μάλιστα εἰς τήν δεινήν αἵρεσιν καί πλάνην τοῦ Παπισμοῦ, χωρίς προηγουμένως νά ἐξομαλυνθοῦν οἱ ὑφιστάμενες σοβαρές δογματικές, ἐκκλησιολογικές καί ἱεροκανονικές διαφορές καί ἀποκλίσεις, ἐμβάλλει σέ μεγάλη ἀνησυχία καί ἀγωνία τό ὀρθόδοξο πλήρωμα.
Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐξέφρασε πρό ἡμερῶν στούς Ἁγίους Τόπους τήν προσδοκία ὅτι ἀπό κοινοῦ μέ τόν Πάπα, τόν ἄρχοντα τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, θά ἀνοίξουν δρόμους μέ τήν πεποίθησι ὅτι «ἡ ἀγάπη θά ἄρῃ ἐκ μέσου πάντα τά ἐμπόδια, διά νά συνεχισθῇ ἡ πορεία τῆς ἐκπληρώσεως τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ἤτοι τῆς καταντήσεως εἰς τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἀνθρωπότητας, εἰς τήν ὁποία ἐκάλεσε ἡμᾶς ὁ «Ὤν καί ὁ Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος». Ὅμως, πρός Θεοῦ! Ἡ Ἐκκλησιαστική μας Ἱστορία μᾶς διδάσκει ὅτι δέν ἀρκεῖ μόνον ἡ ἀγάπη διά νά ἀρθοῦν «ἐκ μέσου πάντα τά ἐμπόδια», χωρίς τήν προϋπόθεσιν τῆς ὀρθῆς πίστεως, τοῦ ὑγιοῦς ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καί τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους, ἀφοῦ μάλιστα πρό 50ετίας οἱ προκάτοχοί των δέν ἐπέτυχον, μόνον μέ τήν ἀγάπη, τίποτε τό θεμελιῶδες καί οὐσιαστικόν εἰς τά θέματα πίστεως καί καταρρίψεως τῶν φρικαλέων δογματικῶν διαφορῶν καί παρεκκλίσεων.
Μόνον ἕνας θεολογικός διάλογος τίμιος, εἰλικρινής, ἀποφασιστικός καί οὐσιαστικός, ὁ ὁποῖος θά θέτει «τόν δάκτυλον εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων», μόνον ἕνας σοβαρός Ἁγιοπατερικοῦ τύπου διάλογος, ὁ ὁποῖος θά λέγῃ τά πάντα μέ τό ὄνομά των, μόνον ἕνας σωτήριος Χρυσοστομικός καί Στουδιτικός διάλογος, ἐν φόβῳ Θεοῦ καί βαθυτάτῃ συναισθήσει τῶν ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων βαρυτάτων εὐθυνῶν, πρός διαλεύκανσιν τῶν θεολογικῶν, ἐκκλησιολογικῶν καί δογματικῶν διαφορῶν καί ἀποκλίσεων θά ἦτο δυνατόν μέ τό σύνθημα «σπεῦδε βραδέως» νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τό κοινόν Ποτήριον. Ἀλλέως πως ματαιοπονοῦμεν καί θά εἴμεθα ὑπόδικοι καί ἔνοχοι ἐνώπιον τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεώς μας. Οἱ ἐπιτηδευμένοι ἐντυπωσιασμοί τῆς στιγμῆς σβήνουν ἀμέσως, ὅπως τά πυροτεχνήματα.
Ἀδελφοί μου,
Ἡ διάπυρος εὐχή τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεως καί τῆς Σωτηρίας ἡμῶν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ˙ «ἵνα ὦσιν ἕν, καθώς καί ἡμεῖς ἕν ἐσμέν» ἔχει εὐθύς ἐξ ἀρχῆς πραγματοποιηθῆ μέσα εἰς τούς κόλπους τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας. Καί θά ἐπικαιροποιηθῆ μέ τήν ἐπιστροφήν ἐν μετανοίᾳ τῶν ἀποσχισθέντων χριστιανῶν, μόνον ὑπό τούς ὡς ἄνω προμνημονευθέντας ὅρους καί τίς δογματικές καί κανονικές προϋποθέσεις, γιά τίς ὁποῖες ὁμιλήσαμε.
Ἄς εὐχόμεθα ἐντονώτερα «ὑπέρ εὐσταθείας τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» ἐν τῇ ὀρθῇ πίστει καί τῇ θεοδιδάκτῳ χριστιανικῇ ἀγάπῃ.Ἀμήν.-
† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου