ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ καὶ ΠΆΠΑΣ (Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκης) «Οἱ συναντηθέντες δὲν εἶναι ἀδελφοὶ “ἐν ἀληθείᾳ”».

Πατριάρχης καὶ Πάπας

 Ἀρχιμ. Δανιὴλ Γ. Ἀεράκη

Μετὰ ἀπὸ 50 χρόνια ξανασυναντήθηκαν στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὁ Πάπας τῆς Ρώμης. Βαρθολομαῖος καὶ Φραγκίσκος ἀγκαλιάστηκαν στὶς 25 Μαΐου, συνωμίλησαν, συμπροσευχήθηκαν καὶ προέβησαν σὲ μηνύματα ἑνότητας καὶἐλπίδας.

• Καὶ οἱ δύο ἐμφανίστηκαν ὡς διάδοχοι τῶν ἀποστόλων Πέτρου (ὁ Πάπας) καὶ Ἀνδρέα (ὁ Πατριάρχης). Ἦσαν βέβαια καὶ σαρκικὰ ἀδέλφια οἱ δύο Ἀπόστολοι. Ἀλλ᾽ οἱ συναντηθέντες δὲν εἶναι ἀδελφοὶ «ἐν ἀληθείᾳ». Καὶ ἱστορικὰ κακῶς λέγεται ὁ Πάπας διάδοχος τοῦ Πέτρου. Ἂν ὑπάρχη ἕνας ἀπόστολος, στὸν ὁποῖο ἡ ἱστορία, ἡ Γραφὴ καὶ ἡ Θεολογία χρεώνει τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, αὐτὸς εἶναι ὁ Παῦλος!

• Ἀλλὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ δὲν εἶναι ἀδελφοὶ οἱ δύο ἡγέτες, ἀφοῦ δὲν μποροῦν νὰ παρακαθήσουν στὸ ἴδιο Τραπέζι τοῦ Θεοῦ Πατέρα, στὴ Θεία Εὐχαριστία. Ἀδελφοί, ὡς ἄνθρωποι, εἶναι· ἀδελφοί, ὡς ἰσότιμα μέλη τῆς ἐν Χριστῷ ἀδελφότητας, τῆς ἐν ἀληθείᾳ ἀδελφότητας, δυστυχῶς δὲν εἶναι.

• Δὲν καυχώμαστε βέβαια ἐμεῖς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία μας. Κάποτε μάλιστα ἀνήκουμε στὴν κατηγορία «τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων» (Ρωμ. α´ 18). Ἀνήκουμε στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀλήθειας, ὅπως ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀποκαλύπτει καὶ ὅπως οἱ Πατέρες διατυπώνουν, ἀλλὰ στὴν πράξι ἡ ἀλήθεια μας εἶναι μία ἀπρόσεκτη ζωή, στὴ λατρεία μας μεγαλομανία καὶ ἐπίδειξις, στὴν ἐλπίδα μας ὑλισμὸς καὶ καλοπέρασις.

• Ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος βρίσκονται οἱ Παπικοί, ποὺ «ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ» (Β´ Τιμ. γ´ 8). Στὴν ἁπλότητα ὅμως καὶ τὴν ἱεραποστολὴἔχουν ὁπωσδήποτε ἐπιτεύγματα ἀξιομνημόνευτα.

Συγκρίνατε π.χ. ἕνα τυπικὸ παπικὸ ἐπίσκοπο μὲ ἕναν οὐνίτη (δόλιο παπικὸ) ἐπίσκοπο. Ὁ δεύτερος, ἐπειδὴ φοράει τὴ μάσκα τοῦ ὀρθοδόξου, εἶναι ντυμένος ὡς… αὐτοκράτορας (ὅπως οἱ δικοί μας!). Ὁ παπικὸς ἔχει μία λιτὴ στολή. Μήπως πρέπει στὴν ἁπλότητα νὰ τοὺς μιμηθοῦμε;

• Τὸ θέμα πάντως εἶναι πιὸ μέσα ἀπὸ τὶς στολές. Οἱ Παπικοὶ εἶναι ἀμετακίνητοι στὶς πλάνες τους. Ἐπίσκοπός τους ἀποκάλεσε «στεῖρες τὶς ἀντιλήψεις» Ὀρθοδόξων, ποὺ πιστεύουν στὴν Ἀλήθεια τῆς Μίας Ἐκκλησίας. Γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους ἕνας τρόπος ὑπάρχει προσεγγίσεως μὲ τοὺς Παπικούς: Ἡ ἀποστροφὴ καὶ ἡ ἐπιστροφή.

• Ἂν οἱ Ρωμαικαθολικοὶ ἀποστραφοῦν τὶς αἱρετικές τους δοξασίες καὶ ἂν ἐπιστρέψουν στὰ «πατρῶα δόγματα», τότε θὰ μιλᾶμε ὄχι γιὰ φιλοφρονήσεις, ἀλλὰ γιὰ τὸ «ἓν φρονοῦντες». Δὲν θὰ φωτογραφίζουμε ἐναγκαλισμοὺς ἀλλὰ θὰ ζήσουμε τὴν ἐνσωμάτωσι τῶν πλανεμένων.

• Ἡ ἑνότητα τῆς κοινωνίας τοῦ Χριστοῦ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι… δικέφαλος! Μπορεῖ μερικοὶ δικοί μας νὰ προβάλουν τὸ ἀλλόκοτο δικέφαλο πουλί, ὅμως ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μία (Ἐφεσ. δ´ 15). Τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἕνα.

• Μπορεῖ ὁ Παπισμὸς νὰ φέρεται ὡς διπλὴ ἐξουσία (θρησκευτικὴ καὶ κρατική), ἀλλ᾽ ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ εἶναι μία: ἡ ἐξουσία τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν.

• Στὰ Ἱεροσόλυμα δύο εἶναι τὰ σημεῖα ἀναφορᾶς: Ὁ Σταῦλος (ἡ Θεότητα στὴν εὐτέλεια) καὶ ὁ Σταυρὸς (ἡ Ἀγάπη στὴ θυσία). Αὐτὰ τὰ δύο διαγράφουν παντελῶς ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο τῶν χριστιανῶν τὶς λέξεις Πρωτεῖο καὶ Πρωτόθρονος.

• Στὰ 50 χρόνια μετὰ τὴν πρώτη συνάντησι Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως καὶ Πάπα Ρώμης, τί κερδήθηκε; Ἐμμονὴ στὴν πλάνη ἀπὸ πλευρᾶς Ρωμαιοκαθολικῶν, ἐπικίνδυνα ἀνοίγματα ἀπὸ πλευρᾶς Ὀρθοδόξων.

Καὶ ὑπάρχει καὶ ὁ… ἄλλος! Αὐτὸς κερδίζει πολλά. Ὁ Διάβολος, μὲ ἀφορμὴ ἀντικανονικὲς ἐνέργειες, ἐξωθεῖ σὲ σχίσματα, περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἤδη ἔχουμε! Θὰ προσεγγίζουμε τοὺς Παπικοὺς καὶ θὰ χάνουμε τοὺς Ὀρθοδόξους; (Σημ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ἐννοεῖται  ὅτι δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν οἱ Ὀρθόδοξοι. Γιατί ἄλλωστε;)

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ