Πάσχα στις φυλακές του Παναμά…

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Απριλίου 23, 2014

Από την ομάδα της Εllopia TV USA
Ellopia Press Magazine NY
Ας είναι αυτο το Πάσχα το τελευταίο για τον Σταύρο Ατίκ και Πέτρο Κατσικαδάκο, στις φυλακές του Παναμά. Τα παιδιά ανεβαίνουν τον δικό τους γολγοθά που όμως δεν τελειώνει το Μ. Σάββατο. Τέσσερα χρόνια στα βρωμερά κάγκελα των σκοτεινών φυλακών.
Πληρώνουν μια λάθος απόφαση αλλά και την εγκληματική αδιαφορία του συστήματος. Πάλι δάκρυα στα μάτια των δικών τους που ακόμα μια ελπίδα για Πάσχα στην πατρίδα γίνεται όνειρο θερινής νυκτός. Τα Χριστούγεννα ίσως…. ή το άλλο

Πάσχα… ή …
Και εκεί σε διαφορετικές φυλακές καθημερινά σηκώνουν τον δικό τους σταυρό. Η σωφρονιστική παιδεία δεν ισχύει στα μπουντρούμια. Και μην ξεγελιέστε πως αυτό συμβαίνει μόνο στον Παναμά. Μαύρη αγορά, ναρκωτικά, όπλα, χατζάρες, συμμορίες, χρήση ναρκωτικών με το ζόρι, αυτά είναι χαρακτηριστικά κάθε φυλακή. Οσο καλή διάθεση και να έχει η διοίκηση των φυλακών, όταν σχολάει και πάει σπίτι, διοικούν άλλοι πιο ισχυροί…εκεί η ζωή του καθενός ιδιαίτερα του ξένου δεν έχει καμμία σημασία..
“Δεν έχω άλλα βιβλία να διαβάσω μου λέει ο Σταύρος, “κάποτε κοιτούσα στο κενό και ένοιωθα ελεύθερος ακόμα και μέσα από τα κάγκελα τώρα σκοτεινιάζει κάθε μέρα πιο πολύ. Η χειρότερη φυλακή δεν είναι τα σίδερα, είναι την ελπίδα μου που την πήραν και την τσαλαπάτησαν μέσα στα βρωμονερα… Κάθε μέρα για μένα είναι ενας αιώνας που περνά τόσο αργά… η Ελλάδα έχει τους δικούς της χρόνους, το ίδιο και ο Παναμάς, το ίδιο και οι άνθρωποι που ασχολούνται μαζί μας, μόνο που ο χρόνος τους δεν συμβαδίζει με τον δικό μου… εδώ λές και βάλθηκε να μας ξεκάνει το περίμενε… σαν να σταμάτησε για να μας τιμωρήσει ακόμα πιο πολύ…”
Λόγια βαρια που φτάνουν κουρασμένα και απελπισμένα από την άλλη άκρη του τηλεφώνου, παλεύει να αλλάξει το είναι και το αύριο του, να φτιάξει την ζωή του αγκαλιά με τα λάθη για να τον κάνουν καλύτερο άνθρωπο όπως λέει χαρακτηριστικά. Ενα λιοντάρι κλεισμένο σε μια κουρτίνα αναμονής που τον σκοτώνει αργά και συστηματικά. Δεν τον φοβίζουν τα μαχαίρια και οι απειλές, δεν τον φοβίζει το σκοτάδι της φυλακής, δεν τον φοβίζει η ποινή έφταιξα και πληρώνω λέει χαρακτηριστικά, με φοβίζει το τίποτα, οι κολακίες αυτών που με πλησιάζουν μόνο όταν νοιώθουν πως φτάνουμε στο τέλος και γυρνάμε.
Την τύχη μου την έχουν στα χέρια άλλοι, μου λέει με θυμό και πολλές φορές με ξεχνούν… αυτό πονάει πιο πολύ”
Με τον Πέτρο δεν έχουμε επικοινωνία πιά έχει μεταφερθεί σε ακόμα πιο δύσκολες φυλακές, πιο βαθειά στον λάκο…
Τα Υπουργεία Εξωτερικών και Δικαιοσύνης αυτή τη φορά λειτουργησαν πέραν του δέοντος, υπάλληλοι και αρμόδιοι έβγαλαν για λίγο το κουστούμι το δημοσιουπαλληλικό και φόρεσαν το ανθρώπινο, έτρεξαν το θέμα όσο μπορεί να τρέξει κάτι στην Ελλάδα αυτόν τον καιρό ο Υπουργός Δικαιοσύνης υπέγραψε για επιστροφή τους . Η υπόθεση βρίσκεται στην ΙΝΤΕΡΠΟΛ για την μεταφορά τους στις ελληνικές φυλακές.
Εμείς παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα την διαδικασία! Δεν θα αντέξουν άλλη αναμονή άλλη καθυστέρηση άλλη γραφειοκρατία. Εχουμε πάει στις φυλακές του Παναμά τέσσερεις φορές, και σας λέμε με βεβαιότητα πως ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΝ αλλο περίμενε…
Δυστυχώς βιώμουνε σε μια παγκόσμια κοινωνία σαπισμένη από τα γενοφάσκια της , ένα σύστημα που δεν περιορίζεται μόνο στις γραφειοκρατικές καθυστερήσεις των Υπουργείων αλλά σε όλους αυτούς τους ισχυρούς όλων των κυβερνήσεων που προστατεύουν τους πραγματικούς ένοχους, που βγάζουν την μανία της ανικανότητάς τους να τους σταματήσουν, πάνω στα βαποράκια και τους μικρούς την τελευταία τρύπα του ζουρνά που λένε και οι παλιοί.
Ακόμα και όταν γυρίσουν ο Σταύρος και ο Πέτρος, το διαβολικό ταξίδι δεν σταματά. Αυτοί που τους έστειλαν…στον αγύριστο, είναι ελεύθεροι ισχυροί και ταίζουν τους ισχυρους με χρυσά κουτάλια, οι έμποροι θανάτου ανενόχλητοι ψάχνουν για θύματα βαποράκια και νέα παιδιά που θα τα βρούν οι δικοί τους με μια βελόνα καρφωμένη στο χέρι και το βλέμμα καρφωμένο στο απειρο…
Εμείς? παπαγαλίζουμε τον θυμό μας πάνω στον χρήστη ή στο βαποράκι, σε αυτόν που προσεγγίζει τα κάγκελα του σχολείου να πουλήσει στους μαθητές ναρκωτικά, στον ζητιάνο στο δρόμο για να κάνει την δόση του, που απλώνει το χέρι και ζητά να τον στείλουμε πιο γρήγορα στον θάνατο…εμείς γυρνούμε απο την άλλη , να μην βλέπουν τα παιδιά μας τέτοια πράγματα… εμείς που αλλάζουμε κουβέντα όταν μας μιλουν για … “τους αλήτες φυλακισμένους στον Παναμά – γιατί μας χαλά την διάθεση…εμείς οι αλάνθαστοι στεκόμαστε ατάραχα μπροστά στον καθρέφτη και δεν βλέπουμε τίποτα λάθος στην εικόνα…μέχρι να συμβεί κάτι στο δικό μας το σπίτι….
Καλή “Ανάσταση” και γρήγορη επιστροφή των παιδιών στην πατρίδα

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ