Σεβαστέ Μοναχέ αντί του Σαμαρά ας αγκαλιάσουμε τον Χριστό!

 

Δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Πενταπόσταγμα, ένα κείμενό μου με τίτλο, «η Σκύλλα του άθεου Τσίπρα και η Χάρυβδη των «Χριστιανών» υποκριτών»! Η συνέχεια όμως, του θεατρικού δράματος, εξελίσσεται όλο και πιο δύσπεπτη! Όλο και πιο στενόχωρη! Παρακολούθησα με απέραντη θλίψη, την τραγελαφική επίσκεψη – απάντηση, του «θρησκευόμενου» πρωθυπουργού της Ελλάδας κ. Σαμαρά, προς στον άθεο (κατά δήλωσή του) κ. Τσίπρα – κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο «Περιβόλι της Παναγίας».
Σφίχτηκε η καρδιά μου καθώς τον παρακολουθούσα, εν μέσω Αγιορειτών ασκητών και υπό την δημόσια χλεύη της τηλεόρασης, να διαβάζει το «Σύμβολο της Πίστεως» και το «Πάτερ ημών». Ο ηγέτης, της ένδοξης πατρίδας μας που εκποιεί – ένα προς ένα – τα «ασημικά» της χώρας που υπονομεύει το μέλλον των παιδιών της που ξεριζώνει μια προς μια όλες τις αξίες των πολιτών της, με αλλεπάλληλα προεδρικά διατάγματα και που η κυβέρνησή του νομοθέτησε πρόσφατα, την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, αυτής του Αγίου Προδρόμου και των τριών Ιεραρχών (από του χρόνου), έγινε δεκτός από μερίδα Αγιορειτών, με το πνεύμα της φιλοξενίας του Αβραάμ! Μάλιστα, ένας Mοναχός, με τρεμάμενη φωνή και πνιγμένος από τη συγκίνηση, κάλεσε τον Ελληνικό λαό, «να καταλάβει και να τον αγκαλιάσει επιτέλους», για να σωθεί η χώρα ενώ μας διαβεβαίωσε πως εκείνος «προσεύχεται» αδιάλειπτα γι αυτό!

Δεν αντιλαμβάνομαι από πού πηγάζει η τόση συγκίνηση, του συγκεκριμένου Μοναχού ούτε τολμώ να τον κρίνω προσωπικά. Δεν μπορώ όμως, να μην του επισημάνω καλοπροαίρετα. Σεβαστέ Μοναχέ, προσωπικά αδυνατώ, να αγκαλιάσω έναν άνθρωπο που λέγοντας συνειδητά ψέμματα και παριστάνοντας τον «αντιμνημονιακό» μέχρι το τέλος του 2011, εξαπάτησε τον Ελληνικό λαό και υπέκλεψε την ψήφο του. Συνέχισε δε το – Θεάρεστο προφανώς για σας – έργο, της κατεδάφισης της χώρας ενώ μόνο την Ορθοδοξία δεν υπηρετεί με τις πράξεις του. Μου είναι επίσης παντελώς αδύνατο, να εκστασιασθώ, με έναν πολιτικό που με την ίδια ευκολία που θα έβγαζε τα παπούτσια του σε ένα τζαμί ή θα φορούσε το κιπά των Εβραίων σε μια συναγωγή, με την ίδια ευκολία διάβασε και τις ιερές προσευχές μόνο και μόνο για να εξαπατήσει κάποιους ευκολόπιστους. Η αγκαλιά μου δεν θα χωρούσε ποτέ, έναν πολιτικό «απατεώνα» μόνο και μόνο από τον φόβο, του ερχομού ενός τρομακτικότερου! Απλά σεβαστέ μου Μοναχέ, δεν θα αγκάλιαζα κανέναν από τους δύο! Γιατί να επιλέξω; Δηλαδή αν με ρωτήσουν, ποιον προτιμάς να αγκαλιάσεις, τον Πάπα ή έναν Μωαμεθανό θρησκευτικό ηγέτη, γιατί πρέπει να διαλέξω; Κι αν από προσωπική αδυναμία επιλέξω τον έναν από τους δύο, γιατί να παροτρύνω και τους άλλους παρασύροντάς τους στην δική μου πλάνη;
Εκεί πάντως που συμφωνώ με τον συγκεκριμένο Μοναχό, είναι πως ο πρωθυπουργός χρειάζεται πράγματι την προσευχή όλων μας. Όχι όμως για να συνεχίσει το ξεπούλημα των αξιών μας (υλικών και ηθικών) αλλά για να συνέλθει και να αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή σώζοντας την ψυχή του, με πολλή προσευχή, άσκηση και νηστεία. Γιατί όσο υποκρίνεται τον «πιστό Χριστιανό», φοβάμαι ότι παρασύρει ακόμη και σεβάσμιους Γέροντες, εξοργίζοντας παράλληλα αρκετούς συμπολίτες του ενώ διαπομπεύει την Ορθόδοξη Πίστη προσφέροντας άλλη μια κακή υπηρεσία στους κάθε λογής εχθρούς της. Και φυσικά τη δυνατότητα, μεγαλύτερου πλουτισμού στους διαφόρους «σατιρικούς καλλιτέχνες», αθλίων εκπομπών που πλημμύρισαν την «Ελληνική» τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Ειρωνεύονται οι καημένοι και περιπαίζουν, τα ιερά και τα όσια της Ορθοδοξίας σχεδόν σε κάθε ευκαιρία. Γι αυτό και η τηλεόραση τους ανταμείβει πλουσιοπάροχα, παρέχοντάς τους άπλετο από τον «πολύτιμο τηλεοπτικό της χρόνο», για να αναπαράγουν και τις «προσευχές», του Έλληνα πρωθυπουργού! Γελώντας ηλιθίως όπως αφελώς πράττουν και όλοι όσοι τους θαυμάζουν ή τους μηρυκάζουν, αναμασώντας τις «εξυπνάδες» τους! Όλοι αυτοί, μου θυμίζουν δυστυχώς την εφηβική μου ηλικία όπου οι περισσότεροι «μάγκες» της παρέας, συναγωνιζόμασταν ποιος θα εφεύρει την πιο «έξυπνη» βλασφημία, θαυμάζοντας και γελώντας με την τόση … «ευφυία» μας!
Παρεμπιπτόντως, το να μην πιστεύει κάποιος στον Θεό, είναι δικαίωμά του. Είναι όμως ψυχική εκτροπή, να σατιρίζει δημοσίως την Πίστη των υπολοίπων, όποιοι κι αν είναι αυτοί, Ορθόδοξοι, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι ή οποιοιδήποτε άλλοι. Τα «σατιρικά παλληκάρια της φακής» επιλεκτικά και με ιδιαίτερη ευκολία καθυβρίζουν τα ιερά και τα όσια της Ορθοδοξίας αφού απέναντί τους έχουν δειλούς, τρομαγμένους ή «προοδευτικούς» Χριστιανούς που είναι ανήμποροι, δεν τολμούν ή δεν καταδέχονται, να αντιδράσουν. Μερικοί δε εξ αυτών, ούτε αθώα μηνύματα πια δεν στέλνουν, σε όποιον φοβούνται πως μπορεί, να παρακολουθείται επειδή κοινοποιεί την αντίδρασή του στα τεκταινόμενα. Οι ως άνω «αστέρες» όμως, τρέμουν σαν το ψάρι και βάζουν πιπέρι στο στόμα φορώντας τον αντιρατσιστικό τους μανδύα όταν κάποιοι τολμήσουν, να καταφερθούν αρνητικά για άλλες θρησκείες. Τρέμουν μήπως κινδυνεύσει η ζωή τους ή απομείνουν χωρίς δουλειά αφού σαν χείμαρρος εκείνοι θ’ αντιδράσουν και θα τους καταπνίξουν είτε με βίαιο τρόπο είτε με ομαδικές επιστολές και σθεναρές αντιδράσεις στα μέσα ενημέρωσης!
Επανερχόμενος στο θέμα, της σημερινής παρέμβασης και κλείνοντας την παρένθεση, σεβαστέ Αγιορείτη Μοναχέ, νιώθω την ανάγκη, να υπογραμμίσω την δική μου πνευματική αθλιότητα μπροστά στην δική σας άσκηση και δεν ειρωνεύομαι καθόλου. Σέβομαι τον δύσκολο, ασκητικό και καθημερινό, πνευματικό σας αγώνα και σας παρακαλώ, να προσεύχεστε και για μένα. Επιτρέψτε μου όμως να σας παρακαλέσω, επειδή κανείς δεν άγιασε πριν πεθάνει, να προσέχετε πολύ τις τηλεοπτικές κάμερες, ιδιαίτερα όταν συνοδεύουν πολιτικούς, του μεγέθους και της …λάμψης ενός Σαμαρά, ενός Βενιζέλου ή ενός Τσίπρα γιατί ενίοτε τυφλώνουν! Το ισχυρό αλλά παραπλανητικό φως, του τηλεοπτικού προβολέα ίσως πλανήσει ακόμη και τον πιο αγωνιστή πιστό οδηγώντας τον σε «εκ δεξιών» πλάνη που είναι από τις πιο επικίνδυνες όπως όλοι οι Άγιοι Πατέρες μας πρεσβεύουν!
Κλείνω με την διαπίστωση πως ενώ η μια πίκρα διαδέχεται την άλλη και ενώ ελάχιστοι αισθάνονται ευτυχισμένοι παρόλα αυτά αντί να γεμίζουν οι Ορθόδοξες εκκλησίες, αυξάνεται η θεαματικότητα, των πνευματικών «εμεσμάτων» που προσφέρει απλόχερα η τηλεόραση, ερεθίζοντας τα πιο χαμηλά ένστικτα των Ελλήνων. Και δυστυχώς κάποιοι αντί να μας παροτρύνουν, να αγκαλιάσουμε τον Χριστό αφού μόνο εκεί βρίσκεται η σωτηρία, (νομίζω πως παρασύρονται και) προσεύχονται, να αγκαλιάσουμε τον (κάθε) …Σαμαρά!

Δημήτρης

ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ