Γέροντας Γερβάσιος Παρασκευόπουλος: “ΑΝΑΣΤΑΣ ΠΟΡΕΥΣΟΜΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ”
ΠΟΡΕΥΘΩΜΕΝ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
Ο νεότερος από δύο γιους ενός ανθρώπου – λέει το σημερινό ιερό Ευαγγέλιο – απαλλαγμένος και ελεύθερος πλέον από κάθε πατρική ή οικογενειακή ενόχληση ή και φιλική παρατήρηση ή σύσταση καταγίνεται στην ανενόχλητον απόλαυση των αγαθών του, στον κορεσμό κάθε ηδονής και απόλαυσης, διασκορπίζοντας για αυτά την πατρική ουσία, κάνει άσωτη ζωή…
Το νέο περιβάλλον, ο λαχταριστός παράδεισος των προωδευμένων μας νέων , των νέων κάθε εποχής και λόγω της ηλικίας τους, τους πλουτίζει σε γνωριμίες και φιλίες, τους συνδέει με φίλους πιστούς και αφοσιωμένους (;) τους παρέχει άφθονες κάθε είδους απολαύσεις και ηδονές, τους κάνει ευτυχείς!!! Έτσι, τουλάχιστον φαντάζεται και βλέπει τον εαυτό του ένας τέτοιος νέος. Και ο εξελιγμένος νέος μας, διέρχεται τις ημέρες του αμέριμνος, θαυμάζοντας τα αγαθά του παραδείσου της πρόωρης χειραφετήσεώς του και ελευθερίας. Οι μέρες περνούν η μία μετά την άλλη, παρέρχονται χωρίς να τον κουράζουν και μόνο κάπου-κάπου, σε στιγμές νηφαλιότητας , αισθάνεται ότι το βαλάντιό του γίνεται ελαφρότερο, ότι αδειάζει. Αλλά, δεν πειράζει λέει : έχω τόσους φίλους καλούς και αφοσιωμένους! Ας είναι καλά οι πιστοί μου φίλοι! … Με εκπληξη, μια μέρα, κατόπιν ολονύκτιας κραιπάλης και οργίων παρατηρεί ότι το μεν βαλάντιόν του έχει ελαφρώσει πολύ, οι δε πιστοί του φίλοι, οι οποίοι πάντοτε έως τώρα έτρεχαν προς συνάντησή του, δεν φαίνονται! “Ω! ο τάλας εγώ ! γεωσπορήσας τήν αμαρτίαν, ήδη εθέρισα τους στάχυας της αμελείας. Πάτερ, αγαθέ, απολίκμησον το άχυρον των έργων μου και ελέησόν με. Αναστάς, πορεύσομαι προς τον πατέρα μου” και έγινε ο λόγος κατευθείαν πράξη…
“ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. Εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι.
Ποιος άνθρωπος που διαπράττει όσα ο άσωτος υιός, που κατέφαγε την πατρική περιουσία με πόρνες και βοσκός χοίρων έγινε, θα αξιωνόταν τέτοιας υποδοχής και τιμής και αγάπης, όσης ο άσωτος του Ευαγγελίου, ο οποίος πριν καλά αφήσει από τα χείλη του το “Πάτερ ήμαρτον” αποκατεστάθη στην πρώτη του θέση; Νέοι μου και νέες ακούσατε: Ο νέος της ηλικίας σας και του Ευαγγελίου, ζήτησε ελευθερία και διασκέδαση και αντ αυτών εδουλώθη πολίταις αισχροίς και ξένοις. Επεδίωξε ανεξαρτησία και έχασε και την προσωπική του ελευθερία…Αντί ελευθερίας δουλεία, αντί τιμής αισχύνην, αντί χαράς απαθλίωση, αντί στέγης ιεράς, τη συμβίωση με τους χοίρους. Αλλά μόνο οι νέοι μας πρέπει να ακούσουν; Και μόνο οι νέοι και νέες μας επεζήτησαν και επιζητούν την ελευθερία του ασώτου; όχι μονον αυτοί. Την εζήτησαν και την επιζητούν και την επιδιώκουν και πορεύονται πίσω της και οι “μεμεστωμένοι τη ηλικία”…
Συναμαρτωλοί, γνωστοί και άγνωστοι, νέε και νέα, ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας, ιδού ευκαιρία ανέλπιστος, αν μιμηθούμε τον άσωτο και πάψουμε όπως εκείνος σήμερα “το ασωτεύειν ή το αμερίμνως ζην…ίνα ο Πατήρ των οικτιρμών , προσεφαπλώση και ημιν τας σεπτας Του αγκάλας και εν χαρά και αγαλλίασει δεχθώμεν το άγιον φίλημα της πατρικής Του καρδιάς!
Απόσπασμα από το βιβλίο : “ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΜΕΛΕΤΑΙ…”, ΑΡΧ ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
Αποδοση στη νεοελληνική: Χάδλα Παναγιώτα, Βιολόγος, MSc
Iδιαίτερες ευχαριστίες στον πνευματικό μου πατέρα, Πρωτ. Παναγιώτη Δ. Ρούβαλη για τη δωρεά του ψυχωφελούς αυτού βιβλίου
Δείτε επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου