Πεινάω Χριστέ…

Όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να παρατηρήσουμε την τραγικότητα της εποχής μας. Ο κόσμος άλλαξε τόσο πολύ μέσα στις τελευταίες δεκαετίες, ώστε δικαίως να απορεί κανείς γι αυτήν την κατηφόρα.
Οι άνθρωποι πεινούν
Διψούν
Κρυώνουν

Έμειναν μόνοι τους, αισθάνονται ότι τους εγκατέλειψαν οι πάντες, δεν έχουν στην κυριολεξία που να πουν τον πόνο τους. Δυστυχία, κατήφεια και απόγνωση…
Ζωή μαρτύριο… δίχως νόημα, δίχως σκοπό, δίχως Ελπίδα (ΘΕΟ). Κραυγές αγωνίας από παντού, βοήθεια φωνάζει κάποιος, χάνομαι λέει κάποιος άλλος, δεν αντέχω άλλο θα πουν οι περισσότεροι. Και βρέθηκε και ένας που εφόσον δεν είχε άνθρωπο να πει αυτό που ζητούσε το είπε μέσα στην απελπισία του σε Εκείνον που θα τον άκουγε σίγουρα… θέλησε να το γράψει σε ένα τοίχο μιας περιοχής της Αθήνας… διαβάζοντάς το κατάλαβα την πρώτη λέξη ήταν <<πεινάω>>, δυσκολευόμουν να αναγνωρίσω ποια ήταν η δεύτερη λέξη, μόλις συνειδητοποίησα τι έλεγε συγκλονίστηκα… ποια ήταν η πρόταση ολόκληρη; <<ΠΕΙΝΑΩ ΧΡΙΣΤΕ>> δεν βρήκε άνθρωπο που να το πει και να τον ακούσει και γι αυτό το είπε σε Εκείνον.

Χρήστος Φωτόπουλος
φοιτητής Θεολογίας
πηγη

ΠΗΓΗ:  ΚΛΙΚ