π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος: «Η δόξα της Εκκλησίας είναι το εσωτερικόν κάλλος της.
”Η δόξα της Εκκλησίας είναι το εσωτερικόν κάλλος της και το κάλλος αυτοθαμβούται, νοθεύεται και συχνά αφανίζεται, όταν με τας κοσμικάς λάμψεις προκαλείται κοσμικός θαυμασμός.
Αφανίζεται δε, καθ΄όν χρόνον είναι αναγκαίον, να διαλάμψη η εσωτερικότης της, το πλήθος των αρετών της, τα ουράνια θέλγητρά της, οι ατίμητοι μαργαρίται της. Να διαλάμψουν αγνοί, απηλλαγμένοι του ρύπου ή των ρυτίδων των εφημέρων λάμψεων….
Υποστηρίζομεν δια βίου την επιστροφήν εις τα οπίσω, εις τους χρόνους της δόξης της Εκκλησίας.
Ο Κύριος εις τον Μυστικόν Δείπνον δεν εχρησιμοποίησε πολυτελή διάκοσμον, λίθους ατιμήτους ή χρυσοποικίλτους στολάς.
Ουδέποτε όμως άλλοτε το μυστήριον της ιεράς Μυσταγωγίας κατενοήθη, όσον κατά το Δείπνον εκείνο.
Αναμφιβόλως δεν θα κατέλθωμεν εις τας κατακόμβας, αλλά θα ανασύρωμεν από εκεί τους πολυτιμοτέρους λίθους της Αποστολικής Εκκλησίας, δια να ανοικοδομήσωμεν μίαν νέαν περίλαμπρον αγίαν Σοφίαν του νεωτέρου Χριστιανικού κόσμου:
Την απλότητα και την λιτότητα.
Αυτοί θα αποτελέσουν το υλικόν δια τον ναόν των αγίων της συγχρόνου γενεάς.
Το Έθνος το οποίον θα ανοικοδομήση πρώτον τον τοιούτον ναόν, θα αναδειχθεί κέντρον των αληθινών προσκυνητών, των λατρευόντων τον Κύριον των Πνευμάτων” εν πνεύματι και αληθεία”.
Αληθώς ποίος πιστός, παριστάμενος εις λατρείαν τοιούτων προσκυνητών, δεν θα βλέπει διαδραματιζομένην επί της γης την προφητικήν οπτασίαν της Αποκαλύψεως (κεφ.δ και ε )
Το φρικτόν θυσιαστήριον εφ ου το αρνίον το εσφαγμένον, πέριξ την κοινότητα των αγίων την προσκυνούσαν
”τον Όντα και τον ερχόμενον και υπεράνω πάντων, τα πάντα πληρούμενα από τον επινίκιον ύμνον, το άσμα όλων των δημιουργημάτων: ΄΄Άγιος, Άγιος Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο ών και ο ήν και ο ερχόμενος΄΄ ;
Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος
anastasiosk.blogspot.gr
Δείτε επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου