ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΛΓ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΛΓ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
ΚΕΙΜΕΝΟΝ
Τέκνον Τιμόθεε, πιστὸς ὁ λόγος· εἰ γὰρ συναπεθάνομεν, καὶ συζήσομεν· εἰ ὑπομένομεν, καὶ συμβασιλεύσομεν· εἰ ἀρνούμεθα, κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς· εἰ ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστὸς μένει· ἀρνήσασθαι ἑαυτὸν οὐ δύναται. Ταῦτα ὑπομίμνησκε, διαμαρτυρόμενος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μὴ λογομαχεῖν εἰς οὐδὲν χρήσιμον, ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων. Σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο· ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας, καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει· ὧν ἐστιν Ὑμέναιος καὶ Φιλητός, οἵτινες περὶ τὴν ἀλήθειαν ἠστόχησαν, λέγοντες τὴν ἀνάστασιν ἤδη γεγονέναι, καὶ ἀνατρέπουσι τήν τινων πίστιν. Ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦ Θεοῦ ἕστηκεν, ἔχων τὴν σφραγῖδα ταύτην· ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ· καὶ ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Τέκνον Τιμόθεε, εἶναι ἀξιόπιστα τὰ λόγια, ὅτι
ἐὰν ἔχωμεν πεθάνει μαζί του, θὰ ζήσωμεν ἐπίσης μαζί του· ἐὰν ὑπομένωμεν, θὰ βασιλεύσωμεν
ἐπίσης μαζί του· ἐὰν τὸν ἀρνούμεθα, θὰ μᾶς ἀρνηθῇ καὶ ἐκεῖνος· ἐὰν ἐμεῖς ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος
μένει πιστός, διότι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀρνηθῇ τὸν ἑαυτόν του. Αὐτὰ νὰ τοὺς ὑπενθυμίζῃς καὶ νὰ
τοὺς ἐξορκίζῃς ἀνώπιον τοῦ Κυρίου νὰ μὴ λογομαχοῦν, πρᾶγμα ποὺ δὲν εἶναι καθόλου χρήσιμον,
ἀλλ' ἀποβαίνει πρὸς καταστροφὴν τῶν ἀκροατῶν. Φρόντισε νὰ παρουσιάσῃς εἰς τὸν
Θεὸν τὸν ἑαυτόν σου δοκιμασμένον, ἐργάτην ποὺ δὲν θὰ ἐντραπῇ καὶ ποὺ διδάσκει ὀρθὰ τὸν
λόγον τῆς ἀληθείας. Τὶς δὲ ἀσεβεῖς φλυαρίες
ἀπόφευγε, διότι θὰ προχωρήσουν περισσότερον εἰς τὴν ἀσέβειαν καὶ ὁ λόγος των θὰ καταφάγῃ σὰν
γάγγραινα. Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι ὁ Ὑμέναιος καὶ ὁ Φιλητός, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀστοχήσει ὡς
πρὸς τὴν ἀλήθειαν μὲ τὸ νὰ λέγουν ὅτι ἔχει ἤδη γίνει ἡ ἀνάστασις καὶ ἀνατρέπουν τὴν πίστιν
μερικῶν. Τὸ στερεὸν ὅμως θεμέλιον ποὺ
ἔβαλε ὁ Θεός, στέκει καὶ ἔχει τὴν ἑξῆς σφραγῖδα: Ὁ Κύριος γνωρίζει τοὺς δικούς του, καί, Ἂς
ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τὴν ἀδικίαν κάθε ἕνας ποὺ ὀνομάζει τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΙΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ
ΚΕΙΜΕΝΟΝ
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· κριτής τις ἦν ἔν τινι πόλει τὸν Θεὸν μὴ φοβούμενος καὶ ἄνθρωπον μὴ ἐντρεπόμενος. Χήρα δὲ ἦν ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ, καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτὸν λέγουσα· ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου. Καὶ οὐκ ἠθέλησεν ἐπὶ χρόνον· μετὰ δὲ ταῦτα εἶπεν ἐν ἑαυτῷ· εἰ καὶ τὸν Θεὸν οὐ φοβοῦμαι καὶ ἄνθρωπον οὐκ ἐντρέπομαι, διά γε τὸ παρέχειν μοι κόπον τὴν χήραν ταύτην ἐκδικήσω αὐτήν, ἵνα μὴ εἰς τέλος ἐρχομένη ὑποπιάζῃ με. Εἶπε δὲ ὁ Κύριος· ἀκούσατε τί ὁ κριτὴς τῆς ἀδικίας λέγει· ὁ δὲ Θεὸς οὐ μὴ ποιήσῃ τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέρας καὶ νυκτός, καὶ μακροθυμῶν ἐπ᾿ αὐτοῖς; Λέγω ὑμῖν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει. πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Εἶπεν ὁ Κύριος αὐτὴν τὴν παραβολήν· «Εἰς κάποια πόλιν ὑπῆρχε ἕνας κριτὴς ποὺ οὔτε τὸν Θεὸν ἐφοβότανε οὔτε τοὺς ἀνθρώπους ἐντρεπότανε. Εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν ἦτο κάποια χήρα, ἡ ὁποία ἐρχότανε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ
ἔλεγε, «Δός μου τὸ δίκηο μου ἀπέναντι τοῦ ἀντιδίκου μου». Γιὰ ἕνα χρονικὸ διάστημα αὐτὸς ἠρνεῖτο, ἀλλ’ ἐπειτα εἶπε μέσα του, «Ἂν
καὶ τὸν Θεὸν δὲν φοβοῦμαι καὶ τοὺς ἀνθρώπους δὲν ἐντρέπομαι, ὅμως ἐπειδὴ ἡ χήρα αὐτὴ μὲ ἐνοχλεῖ, θὰ τῆς δώσω τὸ δίκηο της γιὰ νὰ μὴν ἔρχεται συνεχῶς καὶ μὲ ταλαιπωρῇ». Εἶπε δὲ ὁ Κύριος, «Ἀκούσατε τί λέγει ὁ ἄδικος κριτής. Καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ ἀποδώσῃ ὁ Θεὸς τὸ δίκηο εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς του
ποὺ τοῦ φωνάζουν ἡμέραν καὶ νύχτα, ἂν καὶ δείχνῃ ὑπομονήν; Σᾶς λέγω, ὅτι γρήγορα θὰ ἀποδώσῃ τὸ δίκηο τους. Ἀλλ’ ὅταν ἔλθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, θὰ βρῇ ἄραγε τὴν πίστιν εἰς τῆν γῆν;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου