ΑΝ ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ…

ΤΟΥ  ΝΙΚΟΛ.  ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Μια ανατολίτικη διήγηση αστεία, αλλά και διδακτική, λέει ότι κάποτε το βραδάκι την ώρα που δειπνούσανε, ο Χότζας στράφηκε και είπε στην γυναίκα του:

-Γυναίκα, αύριο πρωί –πρωί θα πάω στο αμπέλι μας, γιατί έχει πολύ δουλειά.

-Αν θέλει ο Θεός, Χότζα μου, θα πάς απαντά ήρεμα και ταπεινά η κυρά του, η Χότζαινα.

-Θέλει δεν θέλει εγώ θα πάω! Λέει χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι και ανεβάζοντας την ένταση της φωνής ο Χότζας.

Το πρωί, πριν φωτίσει ακόμα, πριν ξημερώσει ξεκινάει ο Χότζας αποφασισμένος και πεισμωμένος, θα λέγαμε, για το αμπέλι. Μέσα στην φούρια του όμως δεν κοίταξε και λίγο προς τα πάνω προς τον ουρανό, όχι για να κάνει προσευχή να θυμηθεί το Θεό, αλλά ούτε για να διαπιστώσει ότι δεν είχε ακόμα φωτίσει από τα σύννεφα και όχι λόγω της ώρας. Περπάτησε βιαστικά κανένα τέταρτο και ξέσπασε δυνατή μπόρα.

Γυρνάει τότε πίσω τρέχοντας, αλλά μέχρι να φθάσει στο σπίτι του, είναι πια βρεγμένος ως το κόκκαλο.

Σ’ αυτήν την κατάσταση χτυπάει την εξώπορτα και ακούγεται από μέσα να ρωτάει η φωνή της γυναίκας του:

-Ποιος είναι;

-Εγώ, ο άνδρας σου –αν θέλει ο Θεός- γυναίκα. Απαντάει ο Χότζας.

Είναι εύκολο να λέμε «μεγάλα και παχιά» λόγια.

Είναι εύκολο να πεισμώνουμε σαν τον Χότζα και να παριστάνουμε τον «καμπόσο».

Όμως με αυτή την νοοτροπία:

·         εύκολα πλανιώμαστε

·         εύκολα «σπάμε τα μούτρα μας»

·         εύκολα αναγκαζόμαστε σε «ανώμαλη προσγείωση»

·         εύκολα φθάνουμε σε αδιέξοδα

·         εύκολα αδικούμε τελικά τον εαυτό μας.

Το περιστατικό αυτό μας διδάσκει ότι:

·         εκείνος που στις σκέψεις του, στις αποφάσεις του, στους στόχους του, στο πρόγραμμά του, λησμονεί τον Θεό, κάνει πολύ μεγάλο λάθος

·         εκείνος που φαντάζεται ότι είναι μονάχος του στον κόσμο, κάνει λάθος

·         σύνεση και φρονιμάδα είναι να θυμόμαστε σε κάθε στιγμή ότι όλα εξαρτώνται από τον Θεό, και τα μικρά και τα μεγάλα, και

·         ότι η πιο μεγάλη ευσέβεια και σύνεση είναι να ζητάμε από τον Θεό να γίνεται παντού και πάντοτε το θέλημά Του.

Το μυστικό της ζωής των αγίων ήταν, ότι παντού και πάντοτε ήθελαν να γίνεται το θέλημα του Κυρίου όχι το δικό τους και ότι έλεγαν πάντοτε με βαθύτατη ευλάβεια τα λόγια: «Γεννηθήτω το θέλημα Σου». Ας τους μιμηθούμε και εμείς και δεν έχουμε να χάσουμε.    

 

(Από το βιβλίο: «Κατεύθυνον τα διαβήματά μου» του Αρχιμ. Σάββα Δημητρέα).