ΕΝΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΝΑ ΛΕΕΙ ... "ΟΧΙ" ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ !!!

ΤΟ ΔΙΠΛΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΣΕ ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

ΤΟ ΔΙΠΛΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ

ΣΕ ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΡΡΑ  

«ΔΙ ’ ΗΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΝ»

ΑΠΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΣΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ

Στις 29 Ιανουαρίου του 1941 ο Μεταξάς πεθαίνει ξαφ­νικά από «παραμυγδαλικό απόστημα» το οποίο προήλθε από φλεγμονή του φάρυγγος, κατά το ιατρικό ανακοινωθέν.

Για τον θάνατο του Μεταξά εξεφράσθη από ορισμέ­νους οικείους, συνεργάτες του και ιστορικούς, η υπόνοια ότι εδολοφονήθη από τους Άγγλους.

Οι Άγγλοι είχαν το κίνητρο, τον φόβο μήπως ο Μεταξάς σταματήσει τον πόλε­μο - αφού κρατήσει τα απελευθερωθέντα από τον στρατό μας εδάφη - και έτσι δεν χρειασθεί να ανοίξει η Γερμανία άλλο μέτωπο στα Βαλκάνια. Σχετικές προτάσεις είχαν γί­νει έμμεσα από την Γερμανία προς την Ελλάδα (όπως στον Έλληνα πρεσβευτή στη Μαδρίτη Π. Αργυρόπουλο). Εξ άλλου όπως έλεγε στην Αθήνα και ο Γερμανός στρα­τιωτικός ακόλουθος Κλέμ, όταν συνάντησε τον Χίτλερ τον βρήκε πλήρη ενθουσιασμού για τα στρατιωτικά κατορθώ­ματα της Ελλάδος και περιφρονήσεως για τον Ιταλικό στρατό.

Δεν θα σχολιάσω περισσότερο την υπόνοια περί δολο­φονίας του Μεταξά, αφού μελετώντας κανείς τις στιγμές εκείνες, διακρίνει κάποιες ενδείξεις, πάντως όμως όχι αποδείξεις. Το γεγονός είναι ότι σε πολύ κρίσιμες στιγμές έφευγε ο πολιτικός, στρατιωτικός και διπλωματικός νους.

Ο ίδιος βέβαια έφευγε δικαιωμένος, είχε ενώσει τους Έλληνες και τους είχε οδηγήσει στην Νίκη, τονώνοντας το ηθικό της φυλής και για τις επόμενες γενεές.

Το Λονδίνο τιμούσε για δεύτερη φορά στην ιστορία του ξένο, κατεβάζοντας μεσίστιες τις σημαίες του. Ο δε Άγγλος Υπουργός Εξωτερικών θα εδήλωνε: «Ο Μεταξάς πέθανε: σκληρό πλήγμα. Μία μικρή χώρα όπως η Ελλάς δεν δύναται να αναδείξει δύο άντρες της ολκής αυτής ε­ντός της ίδιας γενεάς».

Διάδοχος του Μεταξά ήταν ο πρώην Υπουργός Προνοίας επί «4^ης Αυγούστου» Αλέξανδρος Κορυζής. Συνεχι­στής της ιδίας πολιτικής και του πνεύματος του Μεταξά·. «Θα νικήσωμεν! αλλά δια τους Έλληνας υπέρ την νίκην η Δόξα!» Τον Ελληνικό Στρατό περίμεναν νέες στιγμές δόξας στα οχυρά της Γραμμής Μεταξά των Ελληνοβουλγαρικών συνόρων, πολεμώντας και τους Γερμανούς. Σημειωτέον ότι η «Γραμμή Μεταξά» εχαρακτηρίσθη από τους Γερμανούς ως η τελείωση της οχυρωτικής.

Σαράντα ημέρες πριν πεθάνει, ο Μεταξάς θα έλεγε το δεύτερο «ΟΧΙ». Στις 20 Δεκεμβρίου 1940 τον επεσκέφθη για πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου, ο Γερμα­νός πρεσβευτής Έρμπαχ. Στην ερώτησή του αν η συμμαχία με την Αγγλία κατευθύνεται και κατά της Γερμανίας, ο Μεταξάς απάντησε: «Αν μας εγγίσετε εις τα Βαλκάνια, βε­βαίως».

Ο ίδιος ο Χίτλερ στις 4 Μαΐου του 1941 θα εδήλωνε :

«Εάν η Γερμανία, αφού παρηκολούθησε τον αγώνα στην Αλβανία επί πέντε μήνες ως απλός θεατής, απεφάσισε κατόπιν να επέμβει βιαίως, τούτο συνέβη διότι ο Τσώρτσιλ προετοίμαζε ένα νέο μέτωπο, το "μέτωπο της Θεσσα­λονίκης". Αυτό όμως δεν ημπορούσαμε να το επιτρέψωμε...Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να διαπιστώσω ότι από όλους τους αντιπάλους, που αντιμετωπίσαμε, ο Έλλην στρατιώτης ιδίως επολέμησε με ύψιστο ηρωϊσμό και αυτο­θυσία. Εσυνθηκολόγησε μόνο όταν η εξακολούθηση της αντιστάσεως δεν ήτο πλέον δυνατή και δεν είχε κανένα λό­γο».

ΠΡΟ  ΤΟΥ  ΝΕΚΡΟΥ

Γεωργίου Α. Βλάχου

Εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το Σάββατον πρωί, προ δώδεκα ημερών, εις το Στρατηγείον, ησθάνθη ένα ελαφρόν πόνον εις τον λαιμόν. Ο ιατρός του, στρατιωτικός, του έδωσε ένα πρόχειρον φάρμακον το οποίον τον ανεκούφισε. Κάποιος εν τω μεταξύ παρενέβη:

- Δεν πηγαίνετε καλύτερα σπίτι σας, κ. Πρόεδρε;

- Δυστυχώς, έχω δουλειά...

Και, πράγματι, είχε δουλειά. Εμπρός του ένα πλή­θος τηλεγραφημάτων, εγγράφων, επιστολών. Γύρω του Υ­πουργοί, στρατιωτικοί, επιτελείς, επάλληλοι, γραμματείς. Εις τον προθάλαμον άλλοι. Άλλοι εις τους διαδρόμους. Παντού, γύρω από τον ένα άνθρωπον, το Κράτος με το πλήθος των ζητημάτων του, ο πόλεμος με το μέγεθος των στιγμών του, η ζωή ολοκλήρου του Έθνους με τον φόρτον των προβλημάτων του. Έτσι, άρρωστος, χωρίς να εννοή ότι έπλησίαζαν βιαστικοί αι τελευταίοι ωραι της έπιγείου ζωής του, έμεινεν έκεΐ έργαζόμενος έως τας τρεις. Και από τότε δεν έπανήλθε. Μία εβδομάς ηκολούθησε μεταξύ ασθένειας και αναρρώσεως και έξαφνα η κατάστασις εδεινώθη. Η εστία της νόσου μετέδωσε εις τον οργα­νισμόν τοξίνας και δηλητήρια, μία παλαιά πληγή ήρχισε να αιμορραγή, τα ερυθρά αιμοσφαίρια παρουσιάσθησαν αραιά, ο σφυγμός ταχύς, ο πυρετός υψωμένος. Μία ημέρα ακόμη, έπειτα άλλη, κατά τας οποίας η αισιοδοξία διεδέχετο την απόγνωσιν και τας ελπίδας η αγωνία, μία φω­τεινή διακοπή ενός τραγικού ρόγχου:

- Αι ελπίδες μου εις τους Έλληνας...

Και τέλος ηχθες πρωί: Ο ήσυχος, ο αιώνιος ύπνος. Ένα εικόνισμα, ολίγα φύλλα δάφνης από το μικρόν περι­βόλι του εξοχικού του σπιτιού, ετοποθετήθησαν επάνω εις τα εσταυρωμένα χέρια τα οποία έως προ τινών ημερών ανήσυχα, ασφαλή, στιβαρά, διηύθυναν την Ελλάδα και με αυτά, με της Παναγίας το βλέμμα και την δάφνην της ελληνικής γης, έφυγε δια την αθανασίαν ο Ιωάννης Μεταξάς.

Τώρα, πως να σταθώμεν εμπρός εις τον Νεκρόν του και πως να σταματήσωμεν εις των επαίνων το πλήθος; Νους οξύς, σκέψις βαθεία, αγάπη προς την Πατρίδα ασύλληπτος, γενναιότης ψυχής, τόλμη, απλότης, ευγένεια...- Και τι έλειπε, τι δεν είχε ο θαυμαστός αυτός άνθρωπος τον οποίον επέπρωτο ν’ αποκτήση η Ελ­λάς οδηγόν εις την δύσιν του βίου του; Δημιουργός, Εμπνευστής, Στρατιώτης, Διδάσκαλος, πρώτος επιτελής με­ταξύ των επιτελών, μεταξύ των εργατών πρώτος εργάτης, αγρότης εις τους αγρούς, νέος εν τω μέσω των Νέων, φρουρός εις τα σύνορα και Σωτήρ - ναι Σωτήρ της τιμής της Πατρίδος μας το ιστορικόν εκείνο πρωί, το οποίον νομίζει κανείς ότι με το τεράστιον μέγεθος των ωρών του ηνάλωσε της λαμπρός του ζωής το υπόλοιπον. Πως να στα­θώμεν εμπρός εις τον Νεκρόν του και πως να τον κλαύσωμεν; Αυτήν την στιγμήν αισθανόμεθα ότι αι νεκραί του  χείρες λύονται από την ψυχράν των αδράνειαν, ότι κι­νούνται πάλιν τα χείλη:

-   ΕΜΠΡΟΣ, ΕΜΠΡΟΣ. ΜΗ ΣΤΕΚΕΣΘΕ! ΕΧΩ ΔΟΥ­ΛΕΙΑ...

Απ' επάνω εκεί, από τους άγνωστους κόσμους όπου ζη ανήσυχος η ψυχή του, σκύβει κάτω προς την Ελλάδα του, παρακολουθεί, εποπτεύει, προσέχει, ευλογεί, έχει ακόμη δουλειά, ο αλησμόνητος Κυβερνήτης. ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΛΟΙ­ΠΟΝ! ΟΠΩΣ ΧΘΕΣ Μαζί του ολόκληρος η άλλοτε ερίζουσα και διχογνωμούσα και συμπλεκομένη Ελλάς, όπως από την πρώτην στιγμήν του πολέμου. Με ό,τι μας εδίδαξε, με ό,τι δρόμους μας ήνοιξε, με ό,τι όπλα μας έδωσε, με ό,τι ση­μαίας ύψωσε, εις τους εξώστας μας, τας οποίας κρατεί τώρα το πένθος του μεσιστίους, με ό,τι μας αφήκε ως έν­δοξον και μεγάλην κληρονομιάν, ΜΕ Ο, ΤΙ ΖΩΝ ΣΥΝΕΣΤΗ­ΣΕ ΚΑΙ Ο, ΤΙ ΕΠΙΣΤΕΥΣΕ ΘΝΗΣΚΩΝ:

-Αι ελπίδες μου, εις τους Έλληνας...

Διότι, ναι, είχε δίκαιον να ελπίζη. ΑΣ ΜΗ ΕΟΡΤΑ­ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΑΓΑΛΛΩΝΤΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ Έλειψεν ο Μεταξάς;... Εκατομμύρια Μεταξάδων γεννώνται τώρα μέσα εις τας ψυχάς των Ελλήνων και θα έχουν τον σπόρον της αρετής και της δυνάμεως και του θάρρους του. ΠΑΡΑ ΤΟ ΠΛΕΥΡΟΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΥΠΟ ΤΟ ΣΚΗΠΤΡΟΝ ΤΟΥ, ΠΙΣΤΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΚΟΝ ΜΑΣ, ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΜΑΣ, ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΝ, ΤΟΝ ΑΨΟΓΟΝ, ΤΟΝ ΕΞΕΧΟΝΤΑ ΑΝΔΡΑ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΤΑΞΕ ΠΡΩΤΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΝ, θα βαδίσωμεν με το στέρνον ευθύ, το μέτωπον υψηλά, τα χέρια χαλύβδινα προς την Νί­κην. Εις τας πόλεις, αι οποίαι αντικρύζουν την βάναυσον των βαρβάρων επιβουλήν, εις τα βουνά που αντιλαλούν των τηλεβόλων οι κρότοι, εις τους ουρανούς όπου μά­χονται με τα πτερά της Δόξης οι Έλληνες, εις τας θαλάσσας που φωτίζουν με τους δαυλούς του Κανάρη οι Ναυτι­κοί, ας ακουσθή μία κραυγή πελωρία, μία τρομακτική προ­σταγή: Εμπρός!... Οι Έλληνες, και οι μεγάλοι Έλληνες αποθνήσκουν. ΑΛΛΑ Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ Θ’ ΑΠΟΘΑΝΗ ΠΟΤΕ. Εμπρός, προς την Δόξαν, την Τιμήν και την Νίκην!

Δεν έχει ούτω;... Δεν είσαι κ. Πρόεδρε σύμφωνος: Δεν επιβάλλεις συ το ενώπιον του σεπτού σου φερέτρου σταμάτημα να είναι βραχύ; Δεν θέλεις συ να κόμη ευλαβής τον Σταυρόν του, να κλίνη το γόνυ ο Στρατός των Ελ­λήνων σου και ν' ανασηκωθή αμέσως με τα όπλα, την πυρί­τιδα και την λόγχην τιμωρός, διώκτης, εκδικητής: ΛΟΙ­ΠΟΝ, ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΗ. Έζησες, και μας έστειλες ένα πρωί να νικήσωμεν. Απέθανες, και κάποιο βράδυ θα έλθη κοντά σου η Παναγία της Τήνου, θα θωπεύση της ψυχής σου την αγωνίαν, θα διαστείλη το χείλη σου εις μειδίαμα και θα σου αναγγείλη ότι η θέλησίς του εξεπληρώθη, ότι η επιταγή σου εξετελέσθη, ΠΩΣ ΕΝΙΚΗΣΑΜΕΝ!

  ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΡΡΑ «ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ» Εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ, Β΄έκδ. 2003

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com

28  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013

ΠΗΓΗ:   http://www.egolpion.com/diplo_oxi.el.aspx