Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας,Επιστολή προς τον Ρωμαιοκαθολικό Αρχιεπ

«……Άλλά ούτε, ως ορθόδοξος έγω θεολόγος, μπορώ νά πώ γιά Σάς τούς Παπικούς οτι άποτελείτε Εκκλησία. Σείς βέβαια στήν έπιστολή Σας πρός τόν Μητροπολίτην Πειραιώς κ. Σεραφείμ γράφετε καί λέγετε μέ ισχύ οτι άποτελείτε τήν «Μίαν, Άγίαν, Καθολικήν καί Άποστολικήν Έκκλησίαν» μέ τήν προσθήκη μάλιστα «οσο καί άν αυτό κοστίζει εις σάς», δηλαδή εις ήμάς τούς 'Ορθοδόξους. Έγω ομως Σάς λέγω, μετά άπό θεολογική μελέτη καί σπουδή, οτι Σείς οι Παπικοί δέν είστε Εκκλησία……..»

«………Όχι, Άρχιεπίσκοπε τών Καθολικών κ. Νικόλαε! Ή Όρθόδοξη Έκκλησία αυτή είναι ή μόνη άληθής Έκκλησία τοΰ Χριστοΰ. Καί είναι ετσι, διότι ήμείς οι Όρθόδοξοι κρατοΰμε τήν διδασκαλία τοΰ Ιησοΰ Χριστοΰ καί τών άγίων Άποστόλων καί τίς παρα­δόσεις τών Οικουμενικών Συνόδων, ένώ Σείς οι Καθολικοί τίς παραλλάξατε.»
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αριθμ. Πρωτ. 935

Εντιμότατε κ. Νικόλαε,

Καθολικέ Αρχιεπίσκοπε Νάξου, Τήνου, Άνδρου και Μυκόνου

Χαίρετε και υγιαίνετε!

1.      Είμαι ένας Αρχιερεύς τής Ορθοδόξου Εκκλησίας καί διακονώ ποιμαντικά τόν λαό τοῦ Θεοῦ στήν Ιερά Μητρόπολη Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως. Ευχαριστώ τόν Κύριον ήμών [ησούν Χριστόν, διότι γεννήθηκα καί άνατράφηκα στήν αγκαλιά τής Μάνας Όρθοδόξου Εκκλησίας.
Ο άγιος ημών των Ορθοδόξων Κοσμάς ο Αιτωλός, στον όποιον οι Έλληνες πρέπει να είμεθα ευγνώμονες, διότι αν δεν υπήρχε αυτός, δεν θα υπήρχε πατρίδα ελευθέρα, έλεγε στό κήρυγμά του στούς υποδούλους Έλληνες:«Όλες αι πίστες είνε ψεύτικες· τούτο κατάλαβα αληθινόν, ότι μόνη η πίστις τών ὀρθοδόξων χριστιανών είνε καλή και ἁγία. Νά ευφραίνεσθε όπου είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί καί νά κλαίετε διά τούς άσεβείς καί αιρετικούς όπου περιπατούν εις τό σκότος».

Αιτία τής έπιστολής μου πρός Σάς είναι τό κείμενο τής άπαντήσεως Σας πρός τόν Συλλειτουργόν Άδελφόν Μητροπολίτην Πειραιώς κ. Σεραφείμ καί τό όποιο κείμενο έγινε εις πάντας γνωστό διά τού Διαδικτύου. Επειδή τά θιγόμενα εις αυτήν τήν έπι- στολή άπτονται θεμάτων ορθοδόξου θεολογίας, παρακαλώ νά δεχθείτε καί νά άνα- γνωσετε τήν έπιστολή μου, τήν όποία μού έπέβαλε ή άρχιερατική μου συνείδηση νά Σάς γράψω, ως έγω τουλάχιστον τό αισθάνθηκα.

2.   Κατά πρώτον, Εντιμότατε Αρχιεπίσκοπε τών Καθολικών, ήθελα νά Σάς έξη - γήσω γιατί δέν Σάς προσφωνώ ως «άδελφόν», άλλά Σάς προσφωνώ μέ τόν τίτλο «Εντιμότατε». Μέ μία γενική βέβαια εννοια ολοι οι ανθρωποι τής γής ειμεθα άδελφοί, διότι ολοι καταγόμεθα άπό τήν μητέρα γή. Τήν εννοια αυτή τήν εχουμε καί ήμείς οι Όρθόδοξοι στήν λατρεία μας, λέγοντες εις τινα Αναβαθμόν τού πλ. δ' ήχου: «Επί τήν μητέρα αυτού γήν δύνων πας αύθις αναλύσει». Άλλά μέ τήν αλλη, τήν έκκλησιολογική εννοια τής λέξεως «άδελφός», λυπούμαι, Εντιμότατε κ. Νικόλαε, διότι δέν μπορώ νά Σάς προσφωνήσω καί έξηγούμαι διατί: Ή λέξη «άδελφός» συντίθεται άπό τό ουσια­στικό «δελφύς» (= κοιλία) καί τό «α» ως άθροιστικόν καί όχι στερητικόν. «Άδελφοί» λοιπόν μέ τήν ερμηνεία αυτή είναι έκείνοι οι όποίοι προέρχονται άπό τήν Ιδια κοιλία, εχουν τό Ιδιο αιμα στίς φλέβες τους καί άνήκουν στήν Ιδια οικογένεια. Ή κοιλία, ή όποία «γεννά» τόν ανθρωπο καί τόν κάνει τέκνο Θεού είναι τό άγιο Βάπτισμα. Τό αιμα μέ τό όποίο τρέφονται τά τέκνα τού Θεού είναι τού Χριστού τό Αιμα, τό χυθέν κατά

τόν Σταυρικό Του θάνατο στον Γολγοθά καί τό Όποιο Αιμα είναι στό άγιο Ποτήριο τής θείας Λειτουργίας. Καί ή Οικογένεια στήν οποία άνήκουν τά τέκνα τού Θεού είναι ή Εκκλησία. Δέν μπορώ λοιπόν, Εντιμότατε Αρχιεπίσκοπε των Καθολικών, νά Σας προσφωνήσω «άδελφόν», διότι δέν έξήλθαμε άπό τήν ιδια μήτρα. Ημείς οι Όρθόδοξοι ειμεθα βαπτισμένοι στήν αγία Κολυμβήθρα μέ τρεις καταδύσεις, ένώ Σείς οι Καθολικοί εχετε απλό ράντισμα. Δέν κοινωνοΰμε μαζί Σας τό Αιμα τοΰ Χριστού καί δέν άνήκετε μαζί μας στήν Οικογένεια του Θεού, τις έστίν ή ’Ορθόδοξη Εκκλησία. Άφοΰ δέν ειμεθα Συλλειτουργοί, δέν μπορεί νά λεγόμεθα καί «άδελφοί» μέ τήν έκκλησιολογική έννοια της λέξεως. 

Πρός στηριγμό τών άνωτέρω Σας γράφω ενα σχετικό χωρίο τοΰ αγίου Ιωάννου τοΰ Χρυσοστόμου: «Άδελφόν τό βάπτισμα εργάζεται καί ή τών θείων μυστηρίων κοινωνία»! (εις MPG 58,718). Καί ενα άλλο άκόμη χωρίο τοΰ ιδίου πατρός: «Τί γάρ έστι τό ποιούν τήν άδελφότητα; Τό λουτρόν τής παλιγγενεσίας», δηλαδή τό ιερόν Βάπτισμα (MPG 63,177). Άλλά ο άλλος πάλι άγιος πατέρας καί μέγας θεολόγος, ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης, τόν οποίο ήμείς ονομάζουμε «συνισταμένη τών αγίων Πατέρων» διά σας τούς Παπικούς λέγει οτι είστε άβάπτιστοι. Δέν μποροΰμε λοιπόν νά σας καλοΰμε άδελφούς.

3.     Άλλά ούτε, ως ορθόδοξος έγώ θεολόγος, μπορώ νά πώ γιά Σας τούς Παπικούς οτι άποτελείτε Εκκλησία. Σείς βέβαια στήν έπιστολή Σας πρός τόν Μητροπολίτην Πειραιώς κ. Σεραφείμ γράφετε καί λέγετε μέ ισχύ οτι άποτελείτε τήν «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν καί Άποστολικήν Εκκλησίαν» μέ τήν προσθήκη μάλιστα «οσο καί άν αυτό κοστίζει εις σας», δηλαδή εις ήμας τούς ’Ορθοδόξους. 

Έγώ ομως Σας λέγω, μετά άπό θεολογική μελέτη καί σπουδή, οτι Σείς οι Παπικοί δέν είστε Εκκλησία. Καί έξηγοΰμαι πάλι διατί. Είναι έντυπωσιακό, Εντιμότατε, οτι στά πατερικά κείμενα δέν εχουμε ορισμό περί Εκκλησίας. Οι φερόμενοι σέ μερικά έγχειρίδια ορισμοί περί Εκκλησίας στηρίζονται, λίγο ή πολύ, έπί έσφαλμένων βάσεων. Κατά τήν ορθόδοξη θεολογία, ή Εκκλησία είναι Μυστήριο καί δέν καθορίζεται μέ ορους. Όσο δέ κανείς καθαίρεται καί φωτίζεται μέ τήν Χάρη τοΰ Θεοΰ, τόσο περισσότερο νοεί τό Μυστήριο αυτό τής Εκκλησίας. Άλλά εχουμε καί ενα σύντομο λόγο τοΰ άποστολικοΰ πατρός αγίου Ιγνατίου τοΰ θεοφόρου, τόν οποίο μποροΰμε νά θεωρήσουμε, οπως καί θεωρή­θηκε πράγματι, ως ορισμός τί είναι Εκκλησία. Κατά τόν άγιον αυτόν πατέρα Εκκλη­σία είναι τό «Θυσιαστήριον», ή Αγία Τράπεζα δηλαδή, πάνω στήν οποία οι ιερείς τελοΰν τήν θεία Λειτουργία.[1] €στε «Εκκλησία», κατά τόν άγιο Ιγνάτιο, είναι τό Μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας. Πραγματικά, σ’ αυτό τό Μυστήριο, στήν θεία Λει­τουργία, γευόμεθα έμείς οι Όρθόδοξοι καρδιακά τό τί είναι Εκκλησία. Άλλά θέλω νά δώσω καί βιβλική άπόδειξη εις τά παραπάνω, στό οτι δηλαδή Εκκλησία είναι ή τέ­λεση τής θείας Ευχαριστίας. Ώς άπόδειξη φέρω τό κεφ. 11 τής Α' πρός Κορινθίους Επιστολής τού άποστόλου Παύλου. Είναι φανερό στό κεφάλαιο αυτό οτι ό Άπόστολος όμιλεί γιά τήν σύναξη τών πιστών πρός τέλεση τής θείας Ευχαριστίας. Καί τήν σύ­ναξη αυτή τήν ονομάζει «Εκκλησία», γιατί λέγει:«Συνερχόμενων υμών εν Εκκλησία άκούω σχίσματα έν υμίν υπάρχειν» (στίχ. 18).[2] Άφού λοιπόν «Εκκλησία» είναι ή σύναξη τού λαού γιά τήν τέλεση τής θείας Ευχαριστίας — καί τό Μυστήριο αυτό γί­νεται βέβαια γιά τήν Θεία Κοινωνία τού Σώματος καί Αίματος τού Χριστού — καί άφού μέ Σάς τούς Παπικούς δέν μπορούμε νά συλλειτουργήσουμε καί νά κοινωνήσουμε μαζί τήν Θεία Τροφή, εύκολα έξάγεται τό συμπέρασμα οτι δέν άποτελείτε Εκκλησία. Ταύτα λέγω κατά τήν πίστη ήμών τών Όρθοδόξων οτι ή Εκκλησία, τήν Όποία ίδρυσε ό Χριστός, είναι ή Όρθόδοξη Εκκλησία.

4.        Εννοώ οτι Σας ένόχλησε, Εντιμότατε, αυτό τό τελευταίο πού ειπα οτι ήμείς οι Όρθόδοξοι άποτελούμε τήν μόνην καί άληθή Εκκλησίαν, τήν Όποίαν ίδρυσε ό Χρι­στός, καί όχι Σείς οι Παπικοί. Είναι βέβαια ακρως άντίθετο αυτό πού Σας λέγω πρός αυτό τό όποίο Σείς μετά πυγμής ισχυρίζεσθε στήν έπιστολή Σας πρός τόν άγιο Άδελφό κ. Σεραφείμ, «νά μάθουμε» ήμείς οι Όρθόδοξοι «μιά γιά πάντα» οτι «ειτε τό θέλουμε ειτε όχι» Σείς οι Παπικοί είσθε «ή Μία, Αγία, Καθολική καί Άποστολική Εκκλησία», μέ τόν περισσότερο άκόμη προκλητικό λόγο Σας, « οσο καί αν αυτό μάς στοιχίζει». Όχι, Άρχιεπίσκοπε τών Καθολικών κ. Νικόλαε! Ή Όρθόδοξη Εκκλησία αυτή είναι ή μόνη άληθής Εκκλησία τού Χριστού. Καί είναι ετσι, διότι ήμείς οι Όρθόδοξοι κρα­τούμε τήν διδασκαλία τού Ιησού Χριστού καί τών αγίων Άποστόλων καί τίς παρα­δόσεις τών Οικουμενικών Συνόδων, ένώ Σείς οι Καθολικοί τίς παραλλάξατε.

Δέν μού λέτε, Σας παρακαλώ, ήταν σέ πλάνη ή Εκκλησία γιά τόσους αιώνες καί ήρθατε Σείς οι Παπικοί τόν 9ο αι. καί βάλατε «αφοβα» τό χέρι Σας στό Σύμβολο τής Πίστεως μέ τό Filioque πού προσθέσατε σ’ αυτό; ’Έγραψα τήν έκφραση«αφοβα», διότι πραγματικά ήταν πολύ τολμηρό καί άσεβέστατο αυτό πού κάνατε. Διότι υπήρχε προηγούμενη έντολή Οικουμενικής Συνόδου κανείς νά μήν τολμήσει νά παραλλάξει τό ιερό Σύμβολο προσθέτοντας ή άφαιρώντας τι άπό αυτό. Αυτήν τήν έντολή τήν σεβάστηκαν οι άγιοι Πατέρες τής Γ' Οικουμενικής Συνόδου καί δέν προ­σέθεσαν στό Σύμβολο τής Πίστεως διά τήν Παναγία τόν ορο «Θεοτόκος». Σείς, οι Παπικοί, άντίθετα πρός τήν ρητή έντολή καί άντίθετα πρός τό παράδειγμα αυτό τών αγίων Πατέρων Οικουμενικής Συνόδου, βάλατε άσεβή χείρα — πώς δέν φοβηθήκατε; - στό ιερό Κείμενο τής Πίστεως καί τό άλλοιώσατε. Καί μόνο άπό τό Filioque άπο- δεικνύεσθε οτι δέν φυλάξατε άκεραία τήν πίστη τών Πατέρων καί άλλοιώσατε τό δόγμα τής Εκκλησίας. Άκοΰστε τώρα τί Σας λέγει ο άγιός μας, μέγας θεολόγος, ο Γρηγόριος ο Παλαμάς:

«Ποτέ δέν πρόκειται νά Σας δεχθούμε ως κοινωνούς, οσον χρόνον ομολογείτε οτι τό Πνεύμα προέρχεται καί έκ του Θεού»![3] 

Σας συνιστώ κ. Νικόλαε νά διαβάσετε ολη τήν σχετική ομιλία του ιερού Πατέρα.

Είναι φοβερή, είναι «βόμβα» έναντίον Σας, οπως μοΰ τήν χαρακτήρισε ενα ιερό πρό­σωπο! Διαβάσατέ την, παρακαλώ. Ούτε λίγο ούτε πολύ στήν ομιλία του αυτή ο μέγας θεολόγος άγιος Γρηγόριος ο Παλαμας λέγει, καί όχι μόνο λέγει άλλά καί τό άποδεικνύει, οτι οι Παπικοί είναι σατανοκίνητοι αιρετικοί!
Συγγνώμην, Τιμιώτατε, άλλά άγιος τών Όρθοδόξων τό λέγει αυτό καί ήμείς βεβαίως δεχόμεθα τόν λόγον του, διότι τόν λέγει άγιος καί μέγας θεολόγος. Σέ μία λοιπόν μικρά περικοπή τής ομιλίας του αυτής λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμας:

«Αυτός ο έπάρατος όφις (δηλαδή ο Διάβολος) εισάγει διά τών πειθηνίων του Λατίνων (φοβερός ο λόγος του· δηλαδή, λέγει ο άγιος οτι οι Παπικοί είναι πειθήνια όργανα του Διαβόλου!...) νέους περί Θεοΰ ορους, οι οποίοι φαίνονται μέν νά εχουν μικράν παραλλαγήν, άλλά γίνονται άφορμές μεγάλων κακών, φέρουν πολλά δεινά έκφυ- λιστικά τής ευσεβείας καί άτοπα καί δεικνύουν εις ολους φανερά οτι καί τό μικρότερον εις τά σχετικά μέ τόν Θεόν δέν είναι μικρόν».[4]

Προηγουμένως μάλιστα ο άγιος λέγει οτι ή αίρεση τών Λατίνων (Γμών τών Πα­πικών) ερχεται ως συνέχεια τών παλαιών αιρέσεων του Άρείου, τοΰ Άπολιναρίου, του Ευνομίου, του Μακεδονίου κ.ά.

Διαβάστε ακόμη, παρακαλώ, κ. Καθολικέ Επίσκοπε, τί σάς λέει ο άγιος γιά τό Filioque Σας καί σέ μία άλλη περικοπή τοΰ λόγου του. Παρακαλώ νά προσέξετε ιδι­αίτερα τήν περικοπή αυτή:

«Πώς τολμάτε σεις νά δέχεσθε αυτό (τό Filioque), τό οποίον δέν εχει λεχθεί άπό αυτούς οι οποίοι διεκήρυζαν τήν άλήθεια(δηλαδή άπό τούς αγίους Άποστόλους), τό οποίο δέν άνήγγειλε τό "Άγιο Πνεΰμα, πού άπήγγειλε ολη τήν άλήθεια; (Πώς τολμάτε νά δέχεσθε τό Filioque) τό οποίο δέν μαρτύρησε ούτε γνωστοποίησε στούς άγαπητούς Αυτός (δηλαδή ο Ιησούς Χριστός) ο γνωστοποιήσας ολα οσα άκουσε παρά του Πατρός καί ήλθε γι ’ αυτόν άκριβώς τόν λόγο, γιά νά μαρτυρήσει υπέρτής άληθείας; ([ω. 18,37).  Πώς τολμάτε νά εισαγάγετε τόσο έκφυλιστική προσθήκη στόν ορο τής πίστεως, τόν όποιο οι εγκριτοι Πατέρες συνέγραψαν πνευματοκινήτως σέ κοινή Σύνοδο καί παρέδωσαν;»[5]

Παρατηρήστε, παρακαλώ, πώς λέγει ό άγιος τήν προσθήκη τού Filioque πού έκάνατε στό Σύμβολο τής Πίστεως. Τήν λέγει«έκφυλον»!...Ό Παπισμός, κύριε Αρχιε­πίσκοπε τών Καθολικών Νάξου, Τήνου, Άνδρου καί Μυκόνου, είναι αίρεση καί μάλιστα, οπως μας τά είπε παραπάνω ό άγιος Γρηγόριος ό Παλαμας, καί τό λέγουν καί πολλοί άλλοι άγιοι Πατέρες, ειναι μεγάλη αίρεση. Διά τούτο καί έξέστην, όμού μετ αλλων κληρικών άδελφών καί πολλών ευσεβών χριστιανών, εις τόν λόγον Άδελφού Άρχιερέως, τόν όποίον διαβάσαμε έσχάτως στό Διαδίκτυο (αν άληθεύει ό λόγος αυτός, άλλά δέν είδαμε τήν διάψευσή του) οτι «δέν συμπεριλαμβάνονται στίς αιρέσεις οι Καθολικοί άδελ­φοί, ούτε ή Καθολική Εκκλησία». 

Ή γνωμάτευση αυτή ορθοδόξου Άρχιερέως (αν άληθεύει, έπαναλαμβάνω) ερχεται ακρως άντίθετη πρός τήν πατερική θεολογία, ή όποία όμόφωνα καταδικάζει τούς Παπικούς ως αιρετικούς, ως καί θά άποδείξω αυτό εις σειράν μελετών μου. Άλλ’ ας διαβάσει ό έν λόγω Άδελφός τά οσα ολίγα τού αγίου Γρηγορίου τού Παλαμα παραθέτω έδώ περί τών «άδελφών» του Παπικών, τούς όποί- ους, ως λίαν άγαπητούς του, τούς έναγκαλίζεται χαιρετώντας τους!....

5.     Άφού, Εντιμότατε, οι Παπικοί δέν άνήκετε εις τήν τήν Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν καί Άποστολικήν Εκκλησίαν, ή όποία είναι ή Όρθόδοξη Εκκλησία, στερείσθε καί τού ορου «άγιος», διότι εξω άπό τήν Εκκλησία τού Χριστού δέν μπορεί νά υπάρξει αγιότητα ο~τε καί σωτηρία. «Extra Ecclesia nulla salus», είπε άπό παλαιά ό μέγας εκκλησιολόγος πατήρ άγιος Κυπριανός, Επίσκοπος Καρχηδόνος. Ή αγιότητα είναι μοσχοβολητό ανθος, πού φύεται μόνο στήν Όρθόδοξη Εκκλησία, διότι εις αυτήν μόνο υπάρχουν τά ορθά δόγματα τής πίστεως, καί δέν νοείται αγιότητα εξω άπό αυτήν. «Αγίους — λέγει κάπου ό άγιος Χρυστόστομος — διά τής τού Πνεύματος δόσεως καί τών ορθών δογμάτων» καλούμεν (MPG 59,443).
Καί αλλος πατέρας, ό Μέγας Βα­σίλειος, λέγει: «Οι άγιοι, έν οις οικεία γιότης διά τόν ενα του βαπτίσματος αγιασμόν». (MPG29,761). Άλλά οι Παπικοί Καθολικοί είναι άβάπτιστοι! Επομένως, οι έκφρά- σεις «άγιος» καί «αγιώτατος» διά τόν Πάπα ή γιά κάποιον καθολικό έπίσκοπο, μή βαπτισμένους καί εξω λοιπόν άπό τήν Εκκλησία ευρισκομένους, είναι ήμαρτημένες έκφράσεις κατά τήν ορθόδοξη πατερική θεολογία. Γι’ αυτό καί, Εντιμότατε κ. Νι­κόλαε, δέν σας προσφωνώ ως «άγιον» στήν έπιστολή μου. Μού είπε όμως κάποιος ήμέτερος οτι καί στά πατερικά κείμενα συναντοΰμε τιμητικές έκφράσεις πρός τούς αιρετικούς. Ναί, λέγω καί έγώ, άκόμη καί πρός αυτόν τόν αιρετικό Νεστόριο εχουμε τήν προσφώνηση τοΰ αγίου Κυρίλλου «ή σή ευλάβεια» καί «σή ευσέβεια»! 

Άς γνω­ρίζουμε ομως οτι αυτές οι έκφράσεις πρός τούς αιρετικούς λέγονται τιμητικώς πρίν άπό τήν καταδίκη τους, πρίν άπό τήν άποβολή τους άπό τήν Εκκλησία, διά νά δοθεί εις αυτούς ή ευκαιρία νά μετανοήσουν άπαρνούμενοι τήν πλάνη τους. Άλλά μετά τήν καταδίκη τους ως αιρετικών δέν συναντοΰμε στά πατερικά κείμενα προσφωνήσεις πρός αυτούς «άγιος» καί «αγιώτατος». Διά δέ τούς Παπικούς εχουμε άποφάσεις Συνόδων, ου μήν άλλά καί άναθέματα κατ αυτών. Δέν χωρούν λοιπόν οι προσφωνήσεις πρός αυτούς «άγιος» καί «αγιώτατος». Δέν μπορεί νά υπάρξει αγιότητα εξω άπό τήν Εκκλησία. Αυτό άποτελεί δόγμα πίστεως.

'Έτερος Άδελφός μοΰ είπε πάλι τήν άντίρρηση, πώς προσφωνοΰμε τιμητικώς εναν άρχοντα ως «Έντιμότατον», ένώ δυνατόν νά είναι καί σκανδαλοποιός; Έτσι, τιμη­τικώς μόνο, μοΰ είπε, προσφωνοΰμε καί τόν Πάπα ως «αγιώτατο». Σαθρόν τό έπιχείρημα! Τόν άρχοντα τόν προσφωνώ «έντιμότατο», καί άς μήν είναι τίμιος, διότι εχει, άν θέλει, τήν δυνατότητα, στήν θέση πού βρίσκεται, νά γίνει καλός καί εντιμος καί έντιμότατος. Ό Πάπας ομως καί οι παπικοί του, στήν πλάνη καί τήν αίρεση ευρι­σκόμενοι, δέν δύνανται ποτέ νά γίνουν άγιοι καί αγιώτατοι! «Extra Ecclesia nulla salus» καί ομοίως nulla sanctitas (= αγιότητα) δι’ αυτούς!

6.     Τέλος, διά νά παραλείψω τά πολλά καί πάμπολλα τά χωρίζοντα ήμας, κ. Νικό­λαε, ως παλαιοδιαθηκολόγος καθηγητής στό Πανεπιστήμιο Άθηνών, στήν εδρα τής Εισαγωγής εις τήν Παλαιάν Διαθήκην καί Ερμηνείας τοΰ κειμένου τών Ο ', εχω νά έκφράσω τήν βαθυτάτη μου πικρία καί θλίψη διά τήν έσφαλμένη ερμηνεία τών Πα­πικών περί τής έκφράσεως «Άγγελος Κυρίου» (hUT ^alQ, «Μαλάχ Γιαχβέ»), τήν συναντωμένην συχνά - πυκνά στά κείμενα τής Παλαιας Διαθήκης. Κατά τήν ερμηνεία τών ορθοδόξων Πατέρων ο «Άγγελος Κυρίου», ο έμφανιζόμενος στούς δικαίους τής Παλαιας Διαθήκης, Πατριάρχες καί Προφήτες, είναι τό Δεύτερο Πρόσωπο τής Αγίας Τριάδος, ο ιός τοΰ Θεοΰ, άσαρκος ετι ών, ο Όποίος έβιάζετο (!) πότε νά σαρκωθεί καί οι αυτό ένεφανίζετο μέ μορφήν Αγγέλου καί πρίν άκόμη άπό τήν σάρκωσή Του. Κατ’ αυτήν τήν ερμηνεία τών Όρθοδόξων Πατέρων, άλλά καί τωρινών Όρθοδόξων ερμηνευτών, ή Παλαιά Διαθήκη είναι βιβλίο θεοφανειών τοΰ άσάρκου —ιοΰ τοΰ Θεοΰ καί ετσι είναι ο,τι είναι καί ή Καινή Διαθήκη! Παλαιά καί Καινή Διαθήκη εχουν τό Ιδιο περιεχόμενο! «Δύο διαθήκαι καί δύο παιδίσκαι καί δύο άδελφαί τόν ενα Δεσπότην δορυφοροΰσι» (Χρυστόστομος)! Ή Παλαιά Διαθήκη είναι βιβλίο τοΰ άσάρκου Ιησοΰ Χριστοΰ καί ή Καινή Διαθήκη είναι βιβλίο τοΰ σαρκωθέντος Ιησοΰ Χριστοΰ.

Σείς οι Παπικοί, Έντιμότατε κ. Νικόλαε, ερμηνεύσατε τόν «Άγγελο Κυρίου» ως κτιστόν άγγελο καί αυτό εφερε τήν υποτίμηση τής Παλαιας Διαθήκης στόν χώρο μας. Τήν άλήθεια αυτή, μαζί μέ τήν πικρία μου, έξέφραζα συχνά άπό τήν Πανεπι- στημιακήν Έδρα, διά νά παγιώσω εις τούς φοιτητάς τήν πατερική ερμηνεία καί νά παρουσιάσω τήν Παλαιά Διαθήκη ως βιβλίο θεοφανειών τοΰ Ιησοΰ Χριστοΰ.

7.     Σας ευχαριστώ διότι είχατε τήν υπομονή νά διαβάσετε τό κείμενο τής έπιστολής μου. Σας ζητώ συγγνώμη γιά τήν λύπη πού Σας προξένησα, άλλά ή έκκλησιαστική ιστορία καί ο βίος τών αγίων Πατέρων τής Έκκλησίας μας διδάσκουν οτι σέ θέματα πίστεως πρέπει νά είμαστε ειλικρινείς καί ευθείς. Ή άρχιερατική μου συνείδηση, έπα- ναλαμβάνω, μοΰ τό έπέβαλε, Έντιμότατε, νά γράψω τήν παροΰσα μου έπιστολήν. Θά ειμεθα προδότες του ιερού μας ορκου κατά τήν χειροτονία μας ήμείς οι Άρχιερείς καί θά είμεθα άνάξιοι διάδοχοι τών Αγίων Πατέρων μας, άν άπό μίαν κακώς έννοουμένη ευγένεια καί άγάπη ή καί άκόμη καί προσωπική υποχρέωση πρός τινας νά μήν μιλάμε καί νά μήν διαμαρτυρόμεθα, οταν βλέπουμε νά προσβάλλεται τό ορθόδοξο δόγμα καί ήθος.

Μέ πολλή-πολλή χαρά θά ήθελα νά εχουμε εναν άνοικτό θεολογικό διάλογο έπί τών διαφορών τής Όρθοδόξου πίστεως καί τοΰ Παπισμοΰ καί νά άναρτώμε μάλιστα τά κείμενά μας στό Διαδίκτυο, διά νά εχουμε καί τήν παρακολούθηση τών ενδιαφερομένων. Σας παρακαλώ διά τούτο. Γνωρίζω οτι θά περιγελάσετε τό κείμενόν μου αυτό, άφοΰ στήν έπιστολή Σας πρός τόν Συλλειτουργό μου Άδελφό Μητροπολίτη Πειραιώς κ.Σεραφείμ χαρακτηρίζετε τά γραπτά Του ως «φαιδρά άναγνώσματα», τά οποία «κάπως Σας ξεκουράζουν» εις τόν κόπο Σας. Άναμένω καί έγώ τόν ίδιο χαρα­κτηρισμό διά τήν έπιστολή μου αυτήν. Πλήν ομως, άφοΰ πιστεύετε τήν άλήθεια τοΰ δόγματός Σας, μή φοβάστε τόν διάλογο μαζί μας.

Έγώ, Έντιμότατε, μαζί μέ τούς άλλους πατέρες καί άδελφούς χριστιανούς τής Όρθοδόξου Έκκλησίας, θά άναπαυόμεθα καί θά ευφραινόμεθα στούς λόγους τοΰ αγίου Κοσμά τοΰ Αιτωλοΰ, μέ τούς οποίους άρχισα τήν έπιστολή μου πρός Σας. Τούς έπα- ναλαμβάνω διά τό μεγαλείον τους:

«Όλες αι πίστες είνε ψεύτικες · τοΰτο κατάλαβα άληθινόν, οτι μόνη ή πίστις τών ορθοδόξων χρστιανών είνε καλή καί αγία. Νά ευφραίνεσθε οπού είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί καί νά κλαίετε διά τούς άσεβείς καί αιρε­τικούς οπού περιπατοΰν εις τό σκότος»!!!

Έν Δημητσάνη 25 Νοεμβρίου 2013
Με αγάπη Χριστού καί τιμή

Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
Όμότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Άθηνών

____________________
1. Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου, ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ, εκδ. ΛΑ', σελ. 132.

2.             Πρός Έφεσ. 5,2. Πρός Τραλλ. 7,2. Έπί τών χωρίων τούτων έρειδόμενος καί ο δικός Σας  παατρολόγος Altaner λέγει: Die Kirche nennt er (ο ’Ιγνάτιος) «θυσιαστήριον» (Έφ. 5,2. Τραλ. 7,2. Φιλ.4) und erinnert so an das Wort «θυσία» der Didache. B. Altaner A. Stuiber, Patrologie, Leben, Schriftenund Lehre der Kirchenvater,7 Basel, Wien, 1966, σελ. 49.

3.       Καί ή εκφραση τής Καινής Διαθήκης «κατ’ οικον Εκκλησία» άναφέρεται στήν σύναξη τών αστών γιά τήν τέλεση τής θείας Ευχαριστίας καί όχι γιά μιά απλή διδασκαλία.

4.       Έπί λέξει λέγει τό κείμενο: «Ουδέποτ’ άν υμάς κοινωνούς δεξαίμεθα μέχρις άν καί έκ τοΰ ιοΰ τό Πνεΰμα λέγητε», Περί τής έκπορεύεσεως τοΰ Αγίου Πνεύματος, Λόγος Α, ΕΠΕ Γρηγορίου του Παλαμά ’Έργα 1, σελ. 74.

5.        «Ουτος τοίνυν ο έπάρατος όφις... διά τών αυτω πειθηνίων Λατίνων περί Θεοΰ καινάς εισφέρει φωνάς, μικράς μέν δοκούσας εχειν υπαλλαγήν, μεγάλων δέ κακών άφορμάς καί πολλά καί δεινά φερούσας, τής ευσεβείας εκφυλά τε καί άτοπα καί τοίς πάσι φανερώς δεικνύσας, ως ου μικρόν έν τοίς περί Θεοΰ τό παραμικρόν», Περί τής έκπορεύεσεως τοΰ Αγίου Πνεύματος, Λόγος Α, ΕΠΕ Γρηγορίου τοΰ Παλαμα Έργα 1, σελ. 68-70.

6.      Ή περικοπή εις τό κείμενον: «... Ο μή τούτοις ειρηται τοίς παρρησιασαμένοις τήν άλήθειαν, ο μή άνήγγελε το Πνεύμα το πάσαν άπαγγελαν τήν άλήθειαν, ο μή έμαρτύρησεν ή έγνώρισεν ό πάντα οσα ήκουσε παρά τού Πατρός τοίς άγαπητοίς γνωρίσας, καί διά τούτο έ)λ)ών, ινα μαρτυρήσω τη άλτβεία, πώς υμείς τούτο τολμάτε λέγειν ούτως εκφυλον εισάγοντες προσθήκην έν τω τής πίστεως ορω, ον οι πρόκριτοι πατέρες κοινη συνειλεγμένοι πνευματοκινήτως... συνεγράψαντό τε καί παραδεδώκασιν;» Περί τής ίκπορεύεσεως τού Αγίου Πνεύματος, Λόγος Α, ΕΠΕ Γρηγορίου τού Παλαμα Έργα 1, σελ. 76.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΡΚ κ ΝΙΚΟΛΑΟ by aktines2065

ΠΗΓΗ: aktines.blogspot.gr