ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΤΟΥ ΝΙΚ. ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ
Γιατί έχουμε άγχος; Γιατί έχουμε αγωνία; Γιατί στενοχωρούμεθα; Γιατί απελπιζόμαστε; Διότι, όπως ετόνιζαν ο μακαριστός γέρων Παΐσιος και ο μακαριστός γέρων Πορφύριος, μας λείπει κάτι πολύ αναγκαίο και πολύ ωφέλιμο. Μας λείπει η απεριόριστη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού.
Αφού ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας είναι πανάγαθος, πάνσοφος και παντοδύναμος και αφού, όπως έλεγε ο μακαριστός γέρων Παΐσιος, ο Θεός μας έχει στον λογαριασμό του δεν πρέπει να ανησυχούμε ούτε να αγχωνόμαστε ούτε, πολύ περισσότερο, να απελπιζόμαστε. Οι Άγιοι της Ορθοδόξου εκκλησίας μας και οι εκλεκτοί μακαριστοί γέροντες της εποχής μας ήσαν ειρηνικοί, χαρούμενοι και γεμάτοι ελπίδα, διότι είχαν απεριόριστη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού.
Στη συνέχεια θα αναφέρω τρία θαυμαστά γεγονότα, που μας διδάσκουν, ότι πρέπει και εμείς να έχουμε απεριόριστη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού. Τα παλιά τα χρόνια μία μοναχή είχε ένα μεγάλο πειρασμό. Κάποιος νέος την ερωτεύτηκε και ζητούσε να διαπράξει την αμαρτία μαζί της. Η μοναχή για να διαφυλάξει τον νέο αλλά να σώσει και τον εαυτό της, έφυγε από το μοναστήρι και πήγε στην έρημο του Ιορδάνη. Εκεί μετά από 12 χρόνια συνάντησε έναν άγιο ερημίτη, ο οποίος με απορία την ρώτησε πώς βρέθηκε σε εκείνη την ερημιά. Εκείνη στην αρχή προσπάθησε να αποκρύψει την πραγματική αιτία λέγοντας πως ήταν περαστική από εκείνα τα μέρη, αλλά, επειδή ο ερημίτης είχε διορατικό χάρισμα, αναγκάστηκε να πει την αλήθεια. Τότε ο ερημίτης τη ρώτησε με τι τρεφόταν αυτά τα 12 χρόνια και εκείνη απάντησε: «Όταν έφυγα από το μοναστήρι, πήρα μαζί μου ένα καλάθι με λίγα όσπρια και όλα αυτά τα χρόνια τρώω από αυτά τα όσπρια». Τότε ο ασκητής εθαύμασε και εδόξασε τον Θεό για την άπειρη αγάπη του και την καταπληκτική πρόνοια του.
Κάποτε ο μέγας Αντώνιος είχε πληροφορία από τον Θεό να πάει βαθιά στην έρημο να συναντήσει έναν άγιο ασκητή. Ο μέγας Αντώνιος, αφού περπάτησε τρία μερόνυχτα, συνάντησε ένα λιοντάρι, το οποίο τον οδήγησε σε μία σπηλιά. Εκεί έμενε ο όσιος Παύλος ο Θηβαίος, ο οποίος ήταν 90 ετών. Οι δύο μεγάλοι ασκητές κάθισαν και συζήτησαν διάφορα πνευματικά θέματα. Κάποια στιγμή μπήκε μέσα στη σπηλιά ένας κόρακας, ο οποίος κρατούσε στο ράμφος του ένα καρβέλι ψωμί. Πέταξε λίγη ώρα πάνω από τα κεφάλια των αγίων και κατόπιν άφησε το ψωμί μπροστά στα πόδια τους. Τότε ο όσιος Παύλος φανέρωσε στον άγιο Αντώνιο ένα καταπληκτικό έργο της πρόνοιας του Θεού. «Ο Πανάγαθος Θεός είπε επί εξήντα χρόνια μου στέλνει κάθε μέρα με αυτόν τον κόρακα μισό καρβέλι ψωμί. Σήμερα όμως που ήλθες, έστειλε ολόκληρο καρβέλι για να φας και εσύ.
Πριν λίγα χρόνια ζούσε σε ένα χωριό της Λακωνίας ένας ιερέας με την οικογένεια του. Είχε τέσσερα κορίτσια και δύσκολα τα έβγαζε πέρα. Οι συγχωριανοί του συνέχεια του έλεγαν να μην κάνει άλλα παιδιά, διότι δεν θα είχε να τα ζήσει. Με το πέσε –πέσε ο ιερέας κλονίστηκε και δεν ήξερε τι να κάνει. Κάποια μέρα πήγε στο χωριό του ένας ιεροκήρυκας για να κηρύξει και να εξομολογήσει. Ο ιερέας είπε το πρόβλημά του στον ιεροκήρυκα, ο οποίος τον συμβούλεψε να κάνει το θέλημα του Θεού και ο Θεός θα φροντίσει για τα παιδιά του. Με εμπιστοσύνη λοιπόν στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού ο ιερέας έκανε άλλα τέσσερα κορίτσια. Τα χρόνια πέρασαν και κάποια μέρα ένα ευλογημένο παλικάρι πήγε στο σπίτι του ιερέα και του είπε πως θέλει να παντρευτεί μία κόρη του. Ο ιερέας του είπε: «Με την ευχή μου παιδί μου να παντρευτείς την κόρη μου, αλλά δεν έχω να σου δώσω προίκα». Τότε το παλικάρι απάντησε: «Πάτερ μου, δεν θέλω τίποτε. Δεν θέλω ούτε μία δραχμή. Έτσι παντρεύτηκε όχι μόνο η μία κόρη του αλλά και όλες οι άλλες. Ο ιερέας με την παπαδιά του ευχαριστούσαν και εδόξαζαν τον Θεό για την θαυμαστή αγάπη και την πρόνοιά του. Όταν δε πήγε κάποτε στην Αθήνα, συνάντησε τον ιεροκήρυκα, που του είχε πει να κάνει το θέλημα του Θεού και με μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη στον Θεό του διηγήθηκε τι είχε συμβεί.
Αγαπητοί μου τα γεγονότα που σας διηγήθηκα, δεν είναι τα μοναδικά. Υπάρχουν άπειρα γεγονότα που φανερώνουν την αγάπη και την πρόνοια του Θεού όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά και για όλα τα κτίσματα και για όλη την κτήση. Ας έχουμε λοιπόν απεριόριστη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού για να ζούμε ειρηνικοί, χαρούμενοι και πάντα με την ελπίδα του Θεού.
ΤΟΥ ΝΙΚ. ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ
Γιατί έχουμε άγχος; Γιατί έχουμε αγωνία; Γιατί στενοχωρούμεθα; Γιατί απελπιζόμαστε; Διότι, όπως ετόνιζαν ο μακαριστός γέρων Παΐσιος και ο μακαριστός γέρων Πορφύριος, μας λείπει κάτι πολύ αναγκαίο και πολύ ωφέλιμο. Μας λείπει η απεριόριστη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού.
Αφού ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας είναι πανάγαθος, πάνσοφος και παντοδύναμος και αφού, όπως έλεγε ο μακαριστός γέρων Παΐσιος, ο Θεός μας έχει στον λογαριασμό του δεν πρέπει να ανησυχούμε ούτε να αγχωνόμαστε ούτε, πολύ περισσότερο, να απελπιζόμαστε. Οι Άγιοι της Ορθοδόξου εκκλησίας μας και οι εκλεκτοί μακαριστοί γέροντες της εποχής μας ήσαν ειρηνικοί, χαρούμενοι και γεμάτοι ελπίδα, διότι είχαν απεριόριστη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού.
Στη συνέχεια θα αναφέρω τρία θαυμαστά γεγονότα, που μας διδάσκουν, ότι πρέπει και εμείς να έχουμε απεριόριστη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού. Τα παλιά τα χρόνια μία μοναχή είχε ένα μεγάλο πειρασμό. Κάποιος νέος την ερωτεύτηκε και ζητούσε να διαπράξει την αμαρτία μαζί της. Η μοναχή για να διαφυλάξει τον νέο αλλά να σώσει και τον εαυτό της, έφυγε από το μοναστήρι και πήγε στην έρημο του Ιορδάνη. Εκεί μετά από 12 χρόνια συνάντησε έναν άγιο ερημίτη, ο οποίος με απορία την ρώτησε πώς βρέθηκε σε εκείνη την ερημιά. Εκείνη στην αρχή προσπάθησε να αποκρύψει την πραγματική αιτία λέγοντας πως ήταν περαστική από εκείνα τα μέρη, αλλά, επειδή ο ερημίτης είχε διορατικό χάρισμα, αναγκάστηκε να πει την αλήθεια. Τότε ο ερημίτης τη ρώτησε με τι τρεφόταν αυτά τα 12 χρόνια και εκείνη απάντησε: «Όταν έφυγα από το μοναστήρι, πήρα μαζί μου ένα καλάθι με λίγα όσπρια και όλα αυτά τα χρόνια τρώω από αυτά τα όσπρια». Τότε ο ασκητής εθαύμασε και εδόξασε τον Θεό για την άπειρη αγάπη του και την καταπληκτική πρόνοια του.
Κάποτε ο μέγας Αντώνιος είχε πληροφορία από τον Θεό να πάει βαθιά στην έρημο να συναντήσει έναν άγιο ασκητή. Ο μέγας Αντώνιος, αφού περπάτησε τρία μερόνυχτα, συνάντησε ένα λιοντάρι, το οποίο τον οδήγησε σε μία σπηλιά. Εκεί έμενε ο όσιος Παύλος ο Θηβαίος, ο οποίος ήταν 90 ετών. Οι δύο μεγάλοι ασκητές κάθισαν και συζήτησαν διάφορα πνευματικά θέματα. Κάποια στιγμή μπήκε μέσα στη σπηλιά ένας κόρακας, ο οποίος κρατούσε στο ράμφος του ένα καρβέλι ψωμί. Πέταξε λίγη ώρα πάνω από τα κεφάλια των αγίων και κατόπιν άφησε το ψωμί μπροστά στα πόδια τους. Τότε ο όσιος Παύλος φανέρωσε στον άγιο Αντώνιο ένα καταπληκτικό έργο της πρόνοιας του Θεού. «Ο Πανάγαθος Θεός είπε επί εξήντα χρόνια μου στέλνει κάθε μέρα με αυτόν τον κόρακα μισό καρβέλι ψωμί. Σήμερα όμως που ήλθες, έστειλε ολόκληρο καρβέλι για να φας και εσύ.
Πριν λίγα χρόνια ζούσε σε ένα χωριό της Λακωνίας ένας ιερέας με την οικογένεια του. Είχε τέσσερα κορίτσια και δύσκολα τα έβγαζε πέρα. Οι συγχωριανοί του συνέχεια του έλεγαν να μην κάνει άλλα παιδιά, διότι δεν θα είχε να τα ζήσει. Με το πέσε –πέσε ο ιερέας κλονίστηκε και δεν ήξερε τι να κάνει. Κάποια μέρα πήγε στο χωριό του ένας ιεροκήρυκας για να κηρύξει και να εξομολογήσει. Ο ιερέας είπε το πρόβλημά του στον ιεροκήρυκα, ο οποίος τον συμβούλεψε να κάνει το θέλημα του Θεού και ο Θεός θα φροντίσει για τα παιδιά του. Με εμπιστοσύνη λοιπόν στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού ο ιερέας έκανε άλλα τέσσερα κορίτσια. Τα χρόνια πέρασαν και κάποια μέρα ένα ευλογημένο παλικάρι πήγε στο σπίτι του ιερέα και του είπε πως θέλει να παντρευτεί μία κόρη του. Ο ιερέας του είπε: «Με την ευχή μου παιδί μου να παντρευτείς την κόρη μου, αλλά δεν έχω να σου δώσω προίκα». Τότε το παλικάρι απάντησε: «Πάτερ μου, δεν θέλω τίποτε. Δεν θέλω ούτε μία δραχμή. Έτσι παντρεύτηκε όχι μόνο η μία κόρη του αλλά και όλες οι άλλες. Ο ιερέας με την παπαδιά του ευχαριστούσαν και εδόξαζαν τον Θεό για την θαυμαστή αγάπη και την πρόνοιά του. Όταν δε πήγε κάποτε στην Αθήνα, συνάντησε τον ιεροκήρυκα, που του είχε πει να κάνει το θέλημα του Θεού και με μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη στον Θεό του διηγήθηκε τι είχε συμβεί.
Αγαπητοί μου τα γεγονότα που σας διηγήθηκα, δεν είναι τα μοναδικά. Υπάρχουν άπειρα γεγονότα που φανερώνουν την αγάπη και την πρόνοια του Θεού όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά και για όλα τα κτίσματα και για όλη την κτήση. Ας έχουμε λοιπόν απεριόριστη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού για να ζούμε ειρηνικοί, χαρούμενοι και πάντα με την ελπίδα του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου