Ο ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ
ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ
Ο εωσφόρος ήταν ο πιο λαμπρός άγγελος. Όμως εξαιτίας της υπερηφανείας του (θέλησε να γίνει ίσος με το Θεό) κατάντησε σκοτεινός και πονηρός διάβολος. Αργότερα, όταν είδε τους πρώτους ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα, χαριτωμένους και ευτυχισμένους στον παράδεισο, τους φθόνησε και γνωρίζοντας από το πάθημά του πόσο μισεί ο Θεός την υπερηφάνεια, προσπάθησε να ρίψει τους πρωτοπλάστους στην υπερηφάνεια παρακινώντας τους να φάνε τον απαγορευμένο καρπό για να γίνουν δήθεν θεοί. Οι πρωτόπλαστοι δυστυχώς επλανήθησαν, έπεσαν και έχασαν τον επίγειο παράδεισο.
Από τότε όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας το πάθος της υπερηφανείας, το οποίο ο διάβολος προσπαθεί να το φουντώνει με λογισμούς, με λόγια και με τους επαίνους των άλλων ανθρώπων. Για αυτό χρειάζεται μεγάλος και ισόβιος αγώνας για να χτυπήσουμε και να νικήσουμε αυτό το θανάσιμο πάθος. Πρέπει δε, επειδή μόνοι μας τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε, να ζητάμε την παντοδύναμη χάρη του Χριστού για να βγούμε νικητές σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα. Ο Χριστός πλούσια θα μας δίνει την χάρη του όταν προσευχόμεθα με πίστη και ταπείνωση, όταν μελετάμε τον λόγο του και κυρίως όταν εξομολογούμεθα και όταν κοινωνούμε.
Παρακάτω θα αναφέρουμε τρία χαρακτηριστικά και διδακτικά περιστατικά για να δούμε την κακουργία και πανουργία του διαβόλου, αλλά και τον χαριτωμένο τρόπο με τον οποίο νίκησαν οι άγιοι του Θεού το καταραμένο πάθος της υπερηφανείας.
Η οσία Σάρρα ήταν μία από τις κορυφαίες ασκήτριες. Κάποτε επέτρεψε ο Θεός να έχει σαρκικό πειρασμό 13 χρόνια. Η οσία Σάρρα αγωνίστηκε με ανδρεία με την χάρη του Χριστού και βγήκε νικήτρια σε αυτόν τον αγώνα. Τότε εμφανίστηκε μπροστά της ο διάβολος και της είπε: «Με νίκησες». Η οσία Σάρρα δεν υπερηφανεύτηκε για την νίκη της, αλλά με αληθινή ταπείνωση είπε: «Δεν σε νίκησα εγώ. Ο Δεσπότης μου Χριστός σε νίκησε».
Ο μακαριστός γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης διάβαζε κάποτε τους εξορκισμούς σε έναν δαιμονισμένο. Κάποια στιγμή το δαιμόνιο του είπε: «Είσαι άγιος και το ξέρεις ότι είσαι άγιος Πες, είμαι άγιος. Είσαι άγιος και με πάτησες». Ο γέροντας Ιάκωβος ξέφυγε τον θανάσιμο κίνδυνο της υπερηφανείας λέγοντας τα εξής θαυμάσια λόγια: «Λες ψέματα. Εγώ ειμί γη και σποδός (στάχτη) και προσκυνώ τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας».
Ο μακαριστός γέρων Παΐσιος όταν ασκήτευε στο όρος Σινά, κάποια ημέρα έκανε εργόχειρο λέγοντας την ευχή καθισμένος σε ένα βράχο, ενώ από κάτω υπήρχε βαθύς γκρεμός. Παρουσιάζεται ο διάβολος και του λέγει:
-Πήδα κάτω, Παΐσιε, σου υπόσχομαι, δεν θα πάθεις τίποτε.
Ο Γέροντας συνέχισε ατάραχος την ευχή και το εργόχειρό του. Δεν έδωσε σημασία στον διάβολο. Ο πειρασμός συνέχισε να τον παρακινεί να πηδήσει στον γκρεμό επαναλαμβάνοντας την ίδια υπόσχεση. Αυτό κράτησε μιάμιση ώρα περίπου. Στο τέλος παίρνει μια πέτρα και την ρίχνει στον γκρεμό λέγοντας στον διάβολο:
-Άντε να σου αναπαύσω τον λογισμό σου.
Ο διάβολος, αφού απέτυχε να τον ρίξει στον γκρεμό, του λέγει δήθεν με θαυμασμό:
-Τέτοια απάντηση ούτε ο Χριστός δεν μου έδωσε. Εσύ καλύτερα απάντησες.
-Ο Χριστός, απάντησε ο γέρων Παΐσιος είναι Θεός. Δεν είναι σαν και μένα τον καραγκιόζη. «Ύπαγε οπίσω μου σατανά».
Και έτσι, με την ενοικούσα θεία χάρη, απέφυγε τον πρώτο πειρασμό να πηδήσει στον γκρεμό, να τσακισθεί στα βράχια ακόμη απέφυγε και τον βαθύτερο γκρεμό της υπερηφανείας, να δεχθεί τον έπαινο του διαβόλου, θεωρώντας τον εαυτό του ανώτερο από τον Χριστό.
Είθε με τις ευχές της οσίας Σάρρας και των δύο αγίων γερόντων ο Χριστός να μας διαφυλάττει από τέτοιους θανασίμους πειρασμούς, να μας απαλλάξει από την καταραμένη υπερηφάνεια και να χαρίσει στην ψυχή μας την αληθινή ταπείνωση.
Ο ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ
Ο εωσφόρος ήταν ο πιο λαμπρός άγγελος. Όμως εξαιτίας της υπερηφανείας του (θέλησε να γίνει ίσος με το Θεό) κατάντησε σκοτεινός και πονηρός διάβολος. Αργότερα, όταν είδε τους πρώτους ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα, χαριτωμένους και ευτυχισμένους στον παράδεισο, τους φθόνησε και γνωρίζοντας από το πάθημά του πόσο μισεί ο Θεός την υπερηφάνεια, προσπάθησε να ρίψει τους πρωτοπλάστους στην υπερηφάνεια παρακινώντας τους να φάνε τον απαγορευμένο καρπό για να γίνουν δήθεν θεοί. Οι πρωτόπλαστοι δυστυχώς επλανήθησαν, έπεσαν και έχασαν τον επίγειο παράδεισο.
Από τότε όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας το πάθος της υπερηφανείας, το οποίο ο διάβολος προσπαθεί να το φουντώνει με λογισμούς, με λόγια και με τους επαίνους των άλλων ανθρώπων. Για αυτό χρειάζεται μεγάλος και ισόβιος αγώνας για να χτυπήσουμε και να νικήσουμε αυτό το θανάσιμο πάθος. Πρέπει δε, επειδή μόνοι μας τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε, να ζητάμε την παντοδύναμη χάρη του Χριστού για να βγούμε νικητές σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα. Ο Χριστός πλούσια θα μας δίνει την χάρη του όταν προσευχόμεθα με πίστη και ταπείνωση, όταν μελετάμε τον λόγο του και κυρίως όταν εξομολογούμεθα και όταν κοινωνούμε.
Παρακάτω θα αναφέρουμε τρία χαρακτηριστικά και διδακτικά περιστατικά για να δούμε την κακουργία και πανουργία του διαβόλου, αλλά και τον χαριτωμένο τρόπο με τον οποίο νίκησαν οι άγιοι του Θεού το καταραμένο πάθος της υπερηφανείας.
Η οσία Σάρρα ήταν μία από τις κορυφαίες ασκήτριες. Κάποτε επέτρεψε ο Θεός να έχει σαρκικό πειρασμό 13 χρόνια. Η οσία Σάρρα αγωνίστηκε με ανδρεία με την χάρη του Χριστού και βγήκε νικήτρια σε αυτόν τον αγώνα. Τότε εμφανίστηκε μπροστά της ο διάβολος και της είπε: «Με νίκησες». Η οσία Σάρρα δεν υπερηφανεύτηκε για την νίκη της, αλλά με αληθινή ταπείνωση είπε: «Δεν σε νίκησα εγώ. Ο Δεσπότης μου Χριστός σε νίκησε».
Ο μακαριστός γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης διάβαζε κάποτε τους εξορκισμούς σε έναν δαιμονισμένο. Κάποια στιγμή το δαιμόνιο του είπε: «Είσαι άγιος και το ξέρεις ότι είσαι άγιος Πες, είμαι άγιος. Είσαι άγιος και με πάτησες». Ο γέροντας Ιάκωβος ξέφυγε τον θανάσιμο κίνδυνο της υπερηφανείας λέγοντας τα εξής θαυμάσια λόγια: «Λες ψέματα. Εγώ ειμί γη και σποδός (στάχτη) και προσκυνώ τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας».
Ο μακαριστός γέρων Παΐσιος όταν ασκήτευε στο όρος Σινά, κάποια ημέρα έκανε εργόχειρο λέγοντας την ευχή καθισμένος σε ένα βράχο, ενώ από κάτω υπήρχε βαθύς γκρεμός. Παρουσιάζεται ο διάβολος και του λέγει:
-Πήδα κάτω, Παΐσιε, σου υπόσχομαι, δεν θα πάθεις τίποτε.
Ο Γέροντας συνέχισε ατάραχος την ευχή και το εργόχειρό του. Δεν έδωσε σημασία στον διάβολο. Ο πειρασμός συνέχισε να τον παρακινεί να πηδήσει στον γκρεμό επαναλαμβάνοντας την ίδια υπόσχεση. Αυτό κράτησε μιάμιση ώρα περίπου. Στο τέλος παίρνει μια πέτρα και την ρίχνει στον γκρεμό λέγοντας στον διάβολο:
-Άντε να σου αναπαύσω τον λογισμό σου.
Ο διάβολος, αφού απέτυχε να τον ρίξει στον γκρεμό, του λέγει δήθεν με θαυμασμό:
-Τέτοια απάντηση ούτε ο Χριστός δεν μου έδωσε. Εσύ καλύτερα απάντησες.
-Ο Χριστός, απάντησε ο γέρων Παΐσιος είναι Θεός. Δεν είναι σαν και μένα τον καραγκιόζη. «Ύπαγε οπίσω μου σατανά».
Και έτσι, με την ενοικούσα θεία χάρη, απέφυγε τον πρώτο πειρασμό να πηδήσει στον γκρεμό, να τσακισθεί στα βράχια ακόμη απέφυγε και τον βαθύτερο γκρεμό της υπερηφανείας, να δεχθεί τον έπαινο του διαβόλου, θεωρώντας τον εαυτό του ανώτερο από τον Χριστό.
Είθε με τις ευχές της οσίας Σάρρας και των δύο αγίων γερόντων ο Χριστός να μας διαφυλάττει από τέτοιους θανασίμους πειρασμούς, να μας απαλλάξει από την καταραμένη υπερηφάνεια και να χαρίσει στην ψυχή μας την αληθινή ταπείνωση.
Ο εωσφόρος ήταν ο πιο λαμπρός άγγελος. Όμως εξαιτίας της υπερηφανείας του (θέλησε να γίνει ίσος με το Θεό) κατάντησε σκοτεινός και πονηρός διάβολος. Αργότερα, όταν είδε τους πρώτους ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα, χαριτωμένους και ευτυχισμένους στον παράδεισο, τους φθόνησε και γνωρίζοντας από το πάθημά του πόσο μισεί ο Θεός την υπερηφάνεια, προσπάθησε να ρίψει τους πρωτοπλάστους στην υπερηφάνεια παρακινώντας τους να φάνε τον απαγορευμένο καρπό για να γίνουν δήθεν θεοί. Οι πρωτόπλαστοι δυστυχώς επλανήθησαν, έπεσαν και έχασαν τον επίγειο παράδεισο.
Από τότε όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας το πάθος της υπερηφανείας, το οποίο ο διάβολος προσπαθεί να το φουντώνει με λογισμούς, με λόγια και με τους επαίνους των άλλων ανθρώπων. Για αυτό χρειάζεται μεγάλος και ισόβιος αγώνας για να χτυπήσουμε και να νικήσουμε αυτό το θανάσιμο πάθος. Πρέπει δε, επειδή μόνοι μας τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε, να ζητάμε την παντοδύναμη χάρη του Χριστού για να βγούμε νικητές σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα. Ο Χριστός πλούσια θα μας δίνει την χάρη του όταν προσευχόμεθα με πίστη και ταπείνωση, όταν μελετάμε τον λόγο του και κυρίως όταν εξομολογούμεθα και όταν κοινωνούμε.
Παρακάτω θα αναφέρουμε τρία χαρακτηριστικά και διδακτικά περιστατικά για να δούμε την κακουργία και πανουργία του διαβόλου, αλλά και τον χαριτωμένο τρόπο με τον οποίο νίκησαν οι άγιοι του Θεού το καταραμένο πάθος της υπερηφανείας.
Η οσία Σάρρα ήταν μία από τις κορυφαίες ασκήτριες. Κάποτε επέτρεψε ο Θεός να έχει σαρκικό πειρασμό 13 χρόνια. Η οσία Σάρρα αγωνίστηκε με ανδρεία με την χάρη του Χριστού και βγήκε νικήτρια σε αυτόν τον αγώνα. Τότε εμφανίστηκε μπροστά της ο διάβολος και της είπε: «Με νίκησες». Η οσία Σάρρα δεν υπερηφανεύτηκε για την νίκη της, αλλά με αληθινή ταπείνωση είπε: «Δεν σε νίκησα εγώ. Ο Δεσπότης μου Χριστός σε νίκησε».
Ο μακαριστός γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης διάβαζε κάποτε τους εξορκισμούς σε έναν δαιμονισμένο. Κάποια στιγμή το δαιμόνιο του είπε: «Είσαι άγιος και το ξέρεις ότι είσαι άγιος Πες, είμαι άγιος. Είσαι άγιος και με πάτησες». Ο γέροντας Ιάκωβος ξέφυγε τον θανάσιμο κίνδυνο της υπερηφανείας λέγοντας τα εξής θαυμάσια λόγια: «Λες ψέματα. Εγώ ειμί γη και σποδός (στάχτη) και προσκυνώ τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας».
Ο μακαριστός γέρων Παΐσιος όταν ασκήτευε στο όρος Σινά, κάποια ημέρα έκανε εργόχειρο λέγοντας την ευχή καθισμένος σε ένα βράχο, ενώ από κάτω υπήρχε βαθύς γκρεμός. Παρουσιάζεται ο διάβολος και του λέγει:
-Πήδα κάτω, Παΐσιε, σου υπόσχομαι, δεν θα πάθεις τίποτε.
Ο Γέροντας συνέχισε ατάραχος την ευχή και το εργόχειρό του. Δεν έδωσε σημασία στον διάβολο. Ο πειρασμός συνέχισε να τον παρακινεί να πηδήσει στον γκρεμό επαναλαμβάνοντας την ίδια υπόσχεση. Αυτό κράτησε μιάμιση ώρα περίπου. Στο τέλος παίρνει μια πέτρα και την ρίχνει στον γκρεμό λέγοντας στον διάβολο:
-Άντε να σου αναπαύσω τον λογισμό σου.
Ο διάβολος, αφού απέτυχε να τον ρίξει στον γκρεμό, του λέγει δήθεν με θαυμασμό:
-Τέτοια απάντηση ούτε ο Χριστός δεν μου έδωσε. Εσύ καλύτερα απάντησες.
-Ο Χριστός, απάντησε ο γέρων Παΐσιος είναι Θεός. Δεν είναι σαν και μένα τον καραγκιόζη. «Ύπαγε οπίσω μου σατανά».
Και έτσι, με την ενοικούσα θεία χάρη, απέφυγε τον πρώτο πειρασμό να πηδήσει στον γκρεμό, να τσακισθεί στα βράχια ακόμη απέφυγε και τον βαθύτερο γκρεμό της υπερηφανείας, να δεχθεί τον έπαινο του διαβόλου, θεωρώντας τον εαυτό του ανώτερο από τον Χριστό.
Είθε με τις ευχές της οσίας Σάρρας και των δύο αγίων γερόντων ο Χριστός να μας διαφυλάττει από τέτοιους θανασίμους πειρασμούς, να μας απαλλάξει από την καταραμένη υπερηφάνεια και να χαρίσει στην ψυχή μας την αληθινή ταπείνωση.
Ο ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ
Ο εωσφόρος ήταν ο πιο λαμπρός άγγελος. Όμως εξαιτίας της υπερηφανείας του (θέλησε να γίνει ίσος με το Θεό) κατάντησε σκοτεινός και πονηρός διάβολος. Αργότερα, όταν είδε τους πρώτους ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα, χαριτωμένους και ευτυχισμένους στον παράδεισο, τους φθόνησε και γνωρίζοντας από το πάθημά του πόσο μισεί ο Θεός την υπερηφάνεια, προσπάθησε να ρίψει τους πρωτοπλάστους στην υπερηφάνεια παρακινώντας τους να φάνε τον απαγορευμένο καρπό για να γίνουν δήθεν θεοί. Οι πρωτόπλαστοι δυστυχώς επλανήθησαν, έπεσαν και έχασαν τον επίγειο παράδεισο.
Από τότε όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας το πάθος της υπερηφανείας, το οποίο ο διάβολος προσπαθεί να το φουντώνει με λογισμούς, με λόγια και με τους επαίνους των άλλων ανθρώπων. Για αυτό χρειάζεται μεγάλος και ισόβιος αγώνας για να χτυπήσουμε και να νικήσουμε αυτό το θανάσιμο πάθος. Πρέπει δε, επειδή μόνοι μας τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε, να ζητάμε την παντοδύναμη χάρη του Χριστού για να βγούμε νικητές σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα. Ο Χριστός πλούσια θα μας δίνει την χάρη του όταν προσευχόμεθα με πίστη και ταπείνωση, όταν μελετάμε τον λόγο του και κυρίως όταν εξομολογούμεθα και όταν κοινωνούμε.
Παρακάτω θα αναφέρουμε τρία χαρακτηριστικά και διδακτικά περιστατικά για να δούμε την κακουργία και πανουργία του διαβόλου, αλλά και τον χαριτωμένο τρόπο με τον οποίο νίκησαν οι άγιοι του Θεού το καταραμένο πάθος της υπερηφανείας.
Η οσία Σάρρα ήταν μία από τις κορυφαίες ασκήτριες. Κάποτε επέτρεψε ο Θεός να έχει σαρκικό πειρασμό 13 χρόνια. Η οσία Σάρρα αγωνίστηκε με ανδρεία με την χάρη του Χριστού και βγήκε νικήτρια σε αυτόν τον αγώνα. Τότε εμφανίστηκε μπροστά της ο διάβολος και της είπε: «Με νίκησες». Η οσία Σάρρα δεν υπερηφανεύτηκε για την νίκη της, αλλά με αληθινή ταπείνωση είπε: «Δεν σε νίκησα εγώ. Ο Δεσπότης μου Χριστός σε νίκησε».
Ο μακαριστός γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης διάβαζε κάποτε τους εξορκισμούς σε έναν δαιμονισμένο. Κάποια στιγμή το δαιμόνιο του είπε: «Είσαι άγιος και το ξέρεις ότι είσαι άγιος Πες, είμαι άγιος. Είσαι άγιος και με πάτησες». Ο γέροντας Ιάκωβος ξέφυγε τον θανάσιμο κίνδυνο της υπερηφανείας λέγοντας τα εξής θαυμάσια λόγια: «Λες ψέματα. Εγώ ειμί γη και σποδός (στάχτη) και προσκυνώ τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας».
Ο μακαριστός γέρων Παΐσιος όταν ασκήτευε στο όρος Σινά, κάποια ημέρα έκανε εργόχειρο λέγοντας την ευχή καθισμένος σε ένα βράχο, ενώ από κάτω υπήρχε βαθύς γκρεμός. Παρουσιάζεται ο διάβολος και του λέγει:
-Πήδα κάτω, Παΐσιε, σου υπόσχομαι, δεν θα πάθεις τίποτε.
Ο Γέροντας συνέχισε ατάραχος την ευχή και το εργόχειρό του. Δεν έδωσε σημασία στον διάβολο. Ο πειρασμός συνέχισε να τον παρακινεί να πηδήσει στον γκρεμό επαναλαμβάνοντας την ίδια υπόσχεση. Αυτό κράτησε μιάμιση ώρα περίπου. Στο τέλος παίρνει μια πέτρα και την ρίχνει στον γκρεμό λέγοντας στον διάβολο:
-Άντε να σου αναπαύσω τον λογισμό σου.
Ο διάβολος, αφού απέτυχε να τον ρίξει στον γκρεμό, του λέγει δήθεν με θαυμασμό:
-Τέτοια απάντηση ούτε ο Χριστός δεν μου έδωσε. Εσύ καλύτερα απάντησες.
-Ο Χριστός, απάντησε ο γέρων Παΐσιος είναι Θεός. Δεν είναι σαν και μένα τον καραγκιόζη. «Ύπαγε οπίσω μου σατανά».
Και έτσι, με την ενοικούσα θεία χάρη, απέφυγε τον πρώτο πειρασμό να πηδήσει στον γκρεμό, να τσακισθεί στα βράχια ακόμη απέφυγε και τον βαθύτερο γκρεμό της υπερηφανείας, να δεχθεί τον έπαινο του διαβόλου, θεωρώντας τον εαυτό του ανώτερο από τον Χριστό.
Είθε με τις ευχές της οσίας Σάρρας και των δύο αγίων γερόντων ο Χριστός να μας διαφυλάττει από τέτοιους θανασίμους πειρασμούς, να μας απαλλάξει από την καταραμένη υπερηφάνεια και να χαρίσει στην ψυχή μας την αληθινή ταπείνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου