ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΜΕΣΟ

ΙΔΡΥΟΝΤΑΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Ως εκ τούτου δικαιούται π.χ., να κατακρίνει δημοσία τις αιρέσεις, να προειδοποιεί τους πιστούς περί τις επικινδυνότητός τους με οποιοδήποτε μέσον, να ιδρύει αντιαιρετικές υπηρεσίες κεντρικές και περιφερειακές, με τις οποίες οι κρατικές αρχές υποχρεούνται, να συνεργάζονται, να ζητά την συνδρομή των κρατικών αρχών προς επιβοήθηση του αντιαιρετικού της έργου, να επεμβαίνει σε ευαίσθητους χώρους κρατικής αρμοδιότητος προς ενημέρωση του κοινού όπως π.χ. εις τα δημόσια σχολεία, τα νοσοκομεία, τον στρατό κ.λ.π.

Γ.  ΚΡΙΠΠΑΣ

Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου

(ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΦΟΡΩΣΑ ΤΗΝ ΚΑΤΩΘΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ)

Της  9^ης  ΙΟΥΛΙΟΥ 2013  (ανάλυση παραγράφου  165)

Σημείωση Αντιαιρετικού Εγκολπίου: Η παρούσα παρέμβαση του κ. Γεωργίου Κρίππα στην 6η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΜΕΛΕΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΝ ΛΑΤΡΕΙΩΝ (19 - 22  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ – ΧΑΤΖΗΔΗΜΟΒΟ, ΝΕΥΡΟΚΟΠΙ – ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ) τάραξε για τα καλά τα νερά της κατεστημένης ηττοπαθούς νοοτροπίας κάποιων που φοβούνται και τη σκιά τους έναντι των αιρετικών αρνούμενοι ακόμη και της υποτυπώδους απολογίας. Ας μας συγχωρέσει ο αναγνώστης για τη σκληρότητα των λόγων μας  αλλά από αυτό εδώ το πόστο έχουμε γίνει άπειρες φορές ακροατές τέτοιων δηλώσεων από τα χείλη αρμοδίων, τόσο που κοντέψαμε και εμείς να πειστούμε για την αλήθεια τους. Πόσες φορές δεν ακούσαμε ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κάποια αίρεση που σαφώς προσβάλει και παραβιάζει την ελευθερία των Ελλήνων μέσω προσηλυτιστικών μεθόδων κλπ., διότι «δεν είναι εύκολα τα πράγματα» ή ότι «πρέπει να μην προκαλούμε» ή ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα».   Μόλις προχθές ακούσαμε σε ομιλία υπευθύνου κάποιου αντιαιρετικού φορέα, ότι η Εκκλησία πρέπει να είναι πολύ προσεκτική, ότι δεν μπορεί να κάνει μηνύσεις, ότι σε λίγο τα αντιαιρετικά γραφεία θα κλείσουν και άλλους πολλούς λόγους ηττοπάθειας και μιζέριας. Όπως βεβαιώνει ο κ.Κρίππας ΤΙΠΟΤΑ από αυτά, ΟΧΙ μόνο δεν ισχύει, ΑΛΛΑ η Εκκλησία με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ και ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να αμύνεται με ΟΠΟΙΟ ΜΕΣΟ ΘΕΛΕΙ έναντι των αιρέσεων και των λατρειών. Εμείς καλούμε όλους τους αδελφούς να διαδώσουν την απόφαση αυτή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παντού ώστε να μπει σε κάθε Ενορία, σε κάθε Μητρόπολη και σε κάθε Αντιαιρετικό γραφείο, διότι είναι μια Ιστορική απόφαση που λύνει τα χέρια της Εκκλησίας και των Αρμοδίων Οργάνων της και τα καλεί να αναλάβουν την ευθύνη τους έναντι της Ίδιας της Εκκλησίας και του Πληρώματός Της.  Ευχαριστούμε τον κ.Κρίππα, τον ακούραστο αυτόν Εργάτη του Χριστού για την προσφορά του προς την Εκκλησία και στον αντιαιρετικό Της αγώνα. Ο Θεός να τον ελεεί!

Ως γνωστόν από πολλές πλευρές  μας αντιτάσσεται, ότι όλες οι θρησκείες είναι ίσες, καλύπτονται από την θρησκευτική ελευθερία, προστατεύονται εξ ίσου κ.λ.π. και καμμία δεν μπορεί, να κατακριθεί, ότι παραβιάζει βασικές αρχές, επομένως το θέμα «αιρέσεις ή επικίνδυνες αιρέσεις» και προστασία έναντι αυτών είναι απαράδεκτο και αντισυνταγματικό.

Κατ’ αρχήν επί των ενστάσεων αυτών πρέπει, να παρατηρήσουμε,  ότι σε μία δημοκρατική κοινωνία κανένας δεν μπορεί, να παριστάνει τον συνταγματολόγο και να αποφαίνεται, ότι η τάδε ή η δείνα ενέργεια είναι αντισυνταγματική κ.λ.π. επειδή αφορά τις αιρέσεις και την έναντι αυτών προστασία. Σε όλα τα κράτη υπάρχει διάταξη εις το Σύνταγμα, η οποία ορίζει, ότι επί της συνταγματικότητος ή  αντισυνταγματικότητος ορισμένης ενεργείας ή δράσεως αποφαίνονται τα δικαστήρια. Εις δε τα ευρωπαϊκά κράτη υπάρχει ειδικό πανευρωπαϊκό όργανο, το οποίο αποφαίνεται, περί του  εάν κάποια ενέργεια  αποτελεί ή όχι παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εν προκειμένω παραβίαση του ατομικού δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας. Το όργανο αυτό είναι, ως γνωστόν, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Μέχρι  σήμερον το εν λόγω Ευρωπαϊκό  Δικαστήριο δεν είχε αποφανθεί, εάν και κατά πόσον, ορισμένες αιρέσεις είναι επικίνδυνες και εις ποίαν έκταση δικαιούμεθα, να αντιτασσόμεθα εις αυτές και ιδιαιτέρως η επίσημη Εκκλησία. Έτσι ελλείψει αποφάσεως του εν λόγω Δικαστηρίου  πάρα πολλοί εκμεταλλευόμενοι το δεδομένο αυτό μας κατέκριναν και μάλιστα άφηναν υπόνοια, ότι αντιτασσόμενοι εις τις αιρέσεις  παραβιάζουμε το ατομικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας κ.λ.π. Και βεβαίως τα εναντίον τους επιχειρήματά μας ήσαν κατά ένα μέρος αποδυναμωμένα.

Σήμερα ευρισκόμεθα εις την ευχάριστον θέση, να πληροφορήσουμε το ακροατήριό μας, ότι  την 9^ην Ιουλίου 2013 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συνελθόν εις ολομέλεια και εκδικάζον μίαν υπόθεση αφορώσα την ίδρυση συνδικαλιστικής ενώσεως των ιερέων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας εξέδωσε υπό την ιδίαν ημερομηνίαν μία απόφαση (απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της 9ης Ιουλίου 2013 υπόθεση  «Sindicatul «Pästorul cel Bun» c.  Roumanie» προσφυγή Νο 2330/09) διά το θέμα αυτό (συνδικαλισμός ιερέων και πότε επιτρέπεται). Η απόφαση αυτή  εις την παράγραφον 165 αναφέρεται εις τις αιρέσεις  επί λέξει ως εξής εις ελληνική μετάφραση:

«Ο σεβασμός της αυτονομίας των θρησκειών, που είναι ανεγνωρισμένες υπό του κράτους συνεπάγεται την αναγνώριση εις αυτές του δικαιώματος κατά τους κανόνες και τα συμφέροντά τους, να αντιδρούν εναντίον σχισματικών κινήσεων, που αναφύονται εις τους χώρους τους και μπορεί, να εμφανίζουν κίνδυνον διά την συνοχήν τους και την ενότητά τους. Δεν επιτρέπεται επομένως εις τις κρατικές υπηρεσίες, να αναλαμβάνουν ρόλο διαιτητού μεταξύ των ανεγνωρισμένων εκκλησιών και των σχισματικών κινήσεων, που υπάρχουν ή που θα εμφανισθούν προσεχώς εις τους χώρους τους».

Εν όψει επομένως της πολύ σπουδαίας αυτής παραγράφου της εν λόγω αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου προκύπτουν εφεξής τα εξής δεδομένα:

1)  Εις την επίσημη Εκκλησία αναγνωρίζονται (δηλ. θεσμοθετούνται) ιδιαίτερες αρμοδιότητες δράσεως και τοποθετήσεως της έναντι των αιρέσεων

2)  Οι εν λόγω αναγνωριζόμενες εις την επίσημη Εκκλησία αρμοδιότητες αφορούν οποιοδήποτε θέμα σχετιζόμενο με  τις αιρέσεις και την δράση τους χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμόν.

3)  Οι αρμοδιότητες αυτές δεν θεωρούνται πλέον ούτε παράνομες, ούτε αντισυνταγματικές.

4)  Αναγνωρίζεται εις την επίσημη Εκκλησία το δεδομένο, ότι οι αιρέσεις, ιδίως οι επικίνδυνες, αποβαίνουν εις βλάβην της και την θίγουν πολλαπλώς. Εφ’ όσον επομένως ευρίσκεται εις κατάσταση προσβολής εναντίον της, δικαιούται, να αμυνθεί. Ευρισκομένη δε εις κατάσταση αμύνης έχει την ευχέρεια, να επιλέξει η ιδία κυριαρχικώς τα μέσα αμύνης που θα χρησιμοποιήσει.

Ως εκ τούτου δικαιούται π.χ., να κατακρίνει δημοσία τις αιρέσεις, να προειδοποιεί τους πιστούς περί τις επικινδυνότητός τους με οποιοδήποτε μέσον, να ιδρύει αντιαιρετικές υπηρεσίες κεντρικές και περιφερειακές, με τις οποίες οι κρατικές αρχές υποχρεούνται, να συνεργάζονται, να ζητά την συνδρομή των κρατικών αρχών προς επιβοήθηση του αντιαιρετικού της έργου, να επεμβαίνει σε ευαίσθητους χώρους κρατικής αρμοδιότητος προς ενημέρωση του κοινού όπως π.χ. εις τα δημόσια σχολεία, τα νοσοκομεία, τον στρατό κ.λ.π.

 Ειδικώς διά τον στρατό υπενθυμίζουμε και μίαν άλλη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία αφορά την Ελλάδα. Πρόκειται διά την απόφαση της 24.2.1998 (υπόθεση Λαρίσης κατά Ελλάδος), η οποία επικυρώνει καταδίκη επί προσηλυτισμώ επιβληθείσα υπό των ελληνικών δικαστηρίων εις βάρος αξιωματικών της Πολεμικής Αεροπορίας, οι οποίοι επεχείρησαν να προσηλυτίσουν εις την αίρεση των πεντηκοστιανών στρατιώτες που είχαν υπό τις διαταγές τους. Άρα κατοχυρούται και η πρόσβαση της Εκκλησίας και εις τον στρατό προς προστασία της έναντι των αιρέσεων.

5)  Οι προαναφερόμενες αρμοδιότητες που αναγνωρίζονται εγκύρως εις τη επίσημη Εκκλησία αναφέρονται εδώ ενδεικτικώς και όχι περιοριστικώς. Επομένως και κάθε άλλη αρμοδιότης προσήκουσα εις το ως άνω σχήμα μπορεί, να ασκηθεί από την Εκκλησία και μάλιστα υπό την κάλυψη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

6) Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω συνιστώ εις τους παρόντας εκπροσώπους των Εκκλησιών, να ενημερώσουν τις αρμόδιες κρατικές τους υπηρεσίες, περί των νέων αρμοδιοτήτων που αναγνωρίζονται εις την Εκκλησία από την προαναφερομένη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και να ζητήσουν και την συνδρομήν τους. 

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com

21  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013

ΠΗΓΗ: http://www.egolpion.com/pastorul_cel_bun.el.aspx