Κάποιος αξιωματούχος της Εκκλησίας με Εγκύκλιό του τον διέσυρε κάποτε απαιτώντας την καθαίρεσή του, διότι ο γέροντας αγωνιζόταν κατά του μεταθετού των Επισκόπων. Μετά από κάμποσο καιρό όμως ο αξιωματούχος αυτός περιήλθε σε δεινή θέση λόγω μηνύσεως εναντίον του.
Την υπόθεση μάλιστα τη χειριζόταν Επίσκοπος, ο οποίος αγαπούσε και εκτιμούσε τον Γέροντα. Πίστεψε λοιπόν, ο καημένος ο κατηγορούμενος ότι παρουσιάσθηκε η χρυσή ευκαιρία στον π. Επιφάνιο να πάρει την εκδίκησή του.
Τι να κάνει; «Την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενος», ήλθε σε επαφή μαζί του και τον παρεκάλεσε να μεσολαβήσει για να μην έχει άσχημες συνέπειες γι’ αυτόν η όλη υπόθεση.
Όλοι τότε προέτρεπαν τον Γέροντα να μη μεσολαβήσει, ώστε εκείνος να τιμωρηθεί.
Ο π. Επιφάνιος όμως, εραστής της αγάπης προς τους εχθρούς, εδήλωσε ότι θα ενεργήσει κατά την εντολή της αγάπης. Πράγματι παρενέβη και έσωσε αυτόν ο οποίος τον είχε αδικήσει. Η χαρά και η αγαλλίασή του ήταν μεγάλη, όταν ανεκοίνωσε στα πνευματικοπαίδια του το αποτέλεσμα της μεσολαβήσεώς του:
- Σήμερα πήρα την «εκδίκησή» μου!

Κάποιος Ιερεύς, προϊστάμενος ιερού ναού, εμπόδισε ανεξηγήτως το πλήθος των κληρικών και ιεροψαλτών, προσκεκλημένων στο γάμο του αδελφού του π. Επιφανίου, να λάβουν μέρος σ’ αυτόν. Ο Γέροντας πρότεινε σε όλους να συμμορφωθούν με την παράλογη οπωσδήποτε επιθυμία του Ιερέως αυτού, όπως και έγινε.
Μετά το πέρας του Μυστηρίου, θυμάται πνευματικό του τέκνο, και ενώ είχαμε απομακρυνθεί με το αυτοκίνητό μας, ο Γέροντας παρεκάλεσε τον οδηγό να επιστρέψει στο ναό χωρίς να μας δώσει εξηγήσεις για τον σκοπό της επανόδου. Όταν επανήλθε, ήταν όλος χαρά και μας ανακοίνωσε:
-Πήγα και ζήτησα συγγνώμη από τον προϊστάμενο Ιερέα, διότι με την παρουσία μας εγίναμε αφορμή να λυπηθεί.
Στη συνέχεια μας απεκάλυψε, ότι ο Ιερεύς συναισθάνθηκε το σφάλμα του και ζήτησε συγγνώμη δηλώνοντας πως μια ανεξήγητη και μόνο εμπάθεια τον οδήγησεβ στην παράφορη εκείνη ενέργειά του.

Ένα πρώην πνευματικό του τέκνο, άστοχα φερόμενο και παρά την αντίθετη γνώμη του Γέροντα, χειροτονήθηκε. Ο π. Επιφάνιος εθλίβη βαθύτατα και του το διεμήνυσε. Η θλίψη βέβαια παρερμηνεύθηκε από τον νέο εκείνο. Έτσι μια μέρα ήλθε στο σπίτι του και έμπλεως θυμού, χωρίς να ελέγχει τον εαυτό του, αρχίζει να επιτιμά τον π. Επιφάνιο και να τον αποκαλεί εμπαθή, πικρόχολο, φθονερό, εγωιστή κ.λπ.. Ο Γέροντας τον άκουε σκυφτός και αμίλητος. Κι εκεί που περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή να τον ανακόψει ως χείμαρρος και να τον συνεφέρει από την εκτροπή του, αυτός σήκωσε τα μάτια του και δακρυσμένος του είπε:
-Σ’ ευχαριστώ, παιδί μου, για όσα λες. Αν ανοίξεις μάλιστα την καρδιά μου, θα δεις ότι είμαι χειρότερος απ’ ό,τι με ονομάζεις.

Κάποιος νόμιζε ότι ο Γέροντας τον είχε αδικήσει. Δεν ήθελε δε να δεχθεί με κανένα τρόπο τις εξηγήσεις του. Πήγε και τον βρήκε γεμάτος θυμό και τον περιέλουσε μ’ ένα καταιγισμό κατηγοριών και ύβρεων. Ο Γέροντας τον άκουσε σιωπηλός μέχρι τέλους καθαρίζοντας ένα μήλο.
Μόλις τελείωσε το υβρεολόγιο, του προσφέρει ένα κομμάτι λέγοντάς του:
-Μήπως θέλεις, παιδί μου, λίγο μήλο;
Δεύτερο υβρεολόγιο:
-Όχι από σένα, υποκριτή!..., και σηκώνεται απότομα να φύγει. Τον σταματάει ο Γέροντας και του λέει:
-Μόνο ένα λόγο θα σου πω: Η ζωή έχει πολλά γυρίσματα. Αν ποτέ βρεθείς σε ανάγκη και νομίζεις ότι μπορώ να σε βοηθήσω, μη διστάσεις να μου χτυπήσεις την πόρτα, φοβούμενος ότι εγώ θα θυμάμαι αυτά τα οποία μου είπες σήμερα. Ήδη τα έχω ξεχάσει. Στην ευχή του Θεού να πας παιδί μου!
Πράγματι μετά από μερικά χρόνια, του χτύπησε την πόρτα σκέτο ναυάγιο της ζωής. Όχι μόνο βοηθήθηκε τότε και στηρίχθηκε, αλλά και έγινε τακτικός επισκέπτης του εξομολογητηρίου του Γέροντα, ταπεινός και συντετριμμένος.

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου» - Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνας