Για το βίο και την οσιακή κοίμηση του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου

Συνεχίζουμε σήμερα τη δημοσίευση της διαφωτιστικής Ομιλίας του κ. Στ. Κεμεντζετζίδη, σχετικά με τη σπουδαία προσωπικότητα του Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου. Στο σημερινός απόσπασμα συνεχίζουμε τις μαρτυρίες για το βίο του και ακολούθως παραθέτουμε αναμνήσεις όσων σχετίσθηκαν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο με την οσιακή του κοίμηση.

Από σημειώσεις αδελφών της Ιεράς Μονής Θαψανών

Ο σεβαστός Γέροντας είχε θείο έρωτα με το όμο του Θεού. Ησύχαζε και αναπαυόταν στην εκκλησία προσευχόμενος.

Και όταν ήταν άρρωστος ο Γέροντας, δεν άφηνε τα καθήκοντά του, τις ακολουθίες του. Ο Συναξαριστής του Δουκάκη έπρεπε να διαβαστεί κάθε μήνα με ευλάβεια. Όταν, λόγω της ασθενείας του, δεν μπορούσε ο ίδιος, τον διαβάζουν οι αδελφές και εκείνος, σκεπασμένος με το κουκούλι έκλαιε, αναφωνώντας· άλλοτε το Κύριε ελέησον! Και άλλοτε το δόξα σοι ο Θεός!

Ωμολογούσε τον εαυτόν του αμαρτωλότερο όλων και εζητούσε συγχώρηση αμαρτιών μετά πολλών και θερμών δακρύων παρά του φιλανθρώπου Θεού.

Εγώ, έγραφε σε επιστολή του, επειδή συζώ με τον εαυτό μου 93 έτη γνωρίζω καλύτερα από κάθε άνθρωπον τον εδωτερικόν μου άνθρωπον. Ομολογώ ότι ημάρτησα εν έργω, εν λόγω, εν γνώσει, εν αγνοία, εν νω και διανοία, εκουσίως και ακουσίως. Είμαι ο χειρότερος, ο ελεεινότερος, ο αθλιώτερος και αμαρτωλότερος πάντων των ανθρώπων. Έπρεπε από άλλους εναρέτους, σοφούς, συνετούς και διακριτικούς να εζήτης κατάλληλον συμβουλήν, όχι από εμέ τον έρημον πάσης αρετής και πτωχόν, πλούσιον δε πάσης κακίας…

29-2-1980

Στην προτροπή του θεράποντος ιατρού να φάγη λαδάκι, τυρί και λίγο γάλα, απάντησε ο Γέροντας ως εξής: Εάν ζήσω, το Πάσχα μετά την ζωηφόρον  Ανάστασιν. Ενήστευε από την Καθαρά Δευτέρα κανονικά και δεν υπεχώρησε στα καθήκοντά του παρ’ όλην την ασθένειά του.

Δεν κουράζεται στα πνευματικά. Όσον περισσότερον υποφέρει τόσον περισσότερον καταφεύγει στην προσευχή και μελέτη.

6 Μαρτίου 1980

Επειδή δεν ημπορώ να σας ομιλήσω ελάτε να μελετήσουμε τον λόγον του Θεού και τους βίους των Αγίων. Μετά την μελέτη προέτρεψε να βάλουμε βαθειά στην καρδιά μας ότι διαβάζουμε και να αγωνιζόμαστε να τα πράττουμε.

Απρίλιος 1980

…Εθαύμασα τον άγιο Γέροντά μας για την βία του και την εκκοπή του θελήματός του προς τον Μητροπολίτην μας κ. Επιφάνιον, ο οποίος ήλθε την Πέμπτην 10 Απριλίου και έδωσε εντολή να του δώσουν ζωμό από κοτόπουλο. Ο Γέροντας έκανε υπακοή και επήρε δύο φορές λίγο ζωμό, και μετά είπε· τώρα φθάνει, είμαι και καλόγερος.

97 ετών έφθασε και εκαμνε μετάνοιες, έψαλλε, μελετούσε, έγραφε, προσευχόταν θερμά και μετά δακρύων.

Μέχρι τις τελευταίες του στιγμές, αν και νηστικός περίπου 25 ημέρες, δεν παρέλειπε καμμιά ακολουθία. Και όταν τελείωναν όλα, ζητούσε να του διαβάζουν πατερικά έργα και μαρτυρολόγια.

Σε ερώτησι αδελφής, τι κάνετε, άγιε Γέροντα;

—Απήντησε· Περιμένω τον θάνατον με χαρά και ελπίδα.

—Την ευχήν Σας, Γέροντα

—Την ευχήν της Παναγίας, ο Χριστός μαζί σας!

Θεσσαλονίκη 5-5-80

…Με μεγάλη συγκίνηση βρέθηκα το απόγευμα της 29 Απριλίου στο προσκέφαλο του Γέροντα. Μου ομίλησε έχων πλήρη πνευματική διαύγεια, για την προσμονήν του να απέλθη εις τους ουρανούς. Με ουράνια γαλήνη και ηρεμία αντιμετωπίζει το τέλος του, κάτι που από την μακρά μου ιατρική πείρα ποτέ δεν συνάντησα ως τώρα σε άνθρωπο που προαισθάνεται το τέλος του.

Έζησα κοντά του σχεδόν δύο ολόκληρα ημερόνυκτα και έμεινα εμβρόντητος με την ψυχική δύναμι αυτού του υπεργήρου Γέροντος στα βάσανα της ασθενείας του… Όλα αυτά τα αντιμετώπιζε με τέτοια καρτερία που έδινε την εντύπωση ότι δεν τα αισθάνεται. Απόλυτη γαλήνη στο πρόσωπό του και τα λόγια του, λίγα μέν, αλλά με απέραντο νόημα, πάντα καθαρά και ήρεμα που έδειχναν μια τέλεια διάνοια, χωρίς θόλωση από την ουραιμία όπως θα περίμενα.

Το σώμα του είναι ασθενές, το πνεύμα του όμως εργάζεται με πλήρη διαύγεια, κάτι ασυνήθιστο σε τέτοια ηλικία και μετά τόσο μακρά ασθένεια. Δίνει ο Γέροντας μας την εντύπωση ταξειδιώτη που αναμένει ψύχραιμα την αναχώρηση του για κάποιους τόπους, που ο ίδιος γνωρίζει ότι δεν είναι εις αυτόν τον κόσμον. Είναι δυνατόν άνθρωπος χωρίς Θεία Χάρη να αντιμετωπίζει κατ’ αυτόν τον τρόπο την ασθένειά του και το επικείμενο τέλος του, που το αισθάνεται χωρίς αμφιβολία και δισταγμό; «Όχι». Ο Γέροντας όμως Φιλόθεος είναι η ζωντανή πραγματικότης της υπάρξεως της Θείας Χάριτος….

Δ.Ι. Βούρος Χειρουργός – Ουρολόγος, Υφηγητής

Πάρος 12 Μαΐου 1980

…Ήμουν ο θεράπων ιατρός του αγίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου. Στις 10 Φεβρουάριου 1980 μου παρεπονήθη για διάχυτα άλγη κατά την πρόσθια νεφρική χώρα και την οσφύν, και έκτοτε άρχισε ο γολγοθάς αυτού του Αγίου ανθρώπου…

Τις τελευταίες μέρες του είχα πει: Γέροντα εχω μάθει ότι γεννηθήκατε Μάϊο…, και ότι θα αναχωρήσετε από την ζωή Μάϊο, αλλά ποιό Μάϊο, τον ρώτησα. «Αυτόν τον Μάϊον, παιδί μου», μου απάντησε. Πράγματι το εσπέρας της εκδημίας του του ανακοινώθη ότι την επομένη θα πήγαινα εις επίσκεψιν του και απήντησε: Ας έλθη, αν όμως με προλάβει, όπως και έγινε, διότι την επομένη εις τας 6 το πρωί ανεχώρησε για εκεί που 70 και πλέον χρόνια ετοίμαζε….

Οι τελευταίες του ημέρες ήταν και ο γολγοθάς του. 17 ημέρες μόνο με μία σταγόνα νερό στα χείλη, συνήθως οι άνθρωποι σε τέτοια κατάσταση ευρίσκονται σε λήθαργο με παραισθήσεις και λοιπά. Ο άρρωστός μας είχε εξαίρετη πνευματική διαύγεια. Δεν ήτο άνθρωπος υπήρξε άγιος. Δύσκολη η θέση ενός μικρού ιατρού να έχει τόση μεγάλη ευθύνη για τη ζωή αυτού του Αγίου.

Η Ορθοδοξία έχασε έναν από τους στυλοβάτες και ζηλωτές της Πίστεως που αφιέρωσε το είναι του, τη ψυχή του και ανάλωσε τη ζωή του για την ορθή ενημέρωση και καθοδήγηση των πιστών. Έτσι η Ορθόδοξος Εκκλησία έχασε ένα πολύτιμο στέλεχος που τολμά κανείς να πει ότι υπήρξε αναντικατάστατος….

Ευθύμιος Κεμπάμπης Ιατρός Χειρουργός

Εκοιμήθη χωρίς επιθανατίους ρόγχους και με διαύγεια μέχρι τελευταίας του πνοής, και παρέδωσε την οσία του ψυχή εις χείρας του λατρευτού Του Κυρίου.

Μετά την κοίμηση του μακαριστού Γέροντος αναστάσιμος χαρά διάχυτος υπήρχε στα πρόσωπα όλων μας ως και ειρήνη στις καρδιές μας.

Διάχυτος ήταν, κατά τήν κοίμηση του Γέροντος, η εσωτερική πληροφορία ότι ο Γέροντας Φιλόθεος είναι άγιος. Το εξεδήλωναν οι χιλιάδες των προσελθόντων κατά συγκινητικό τρόπο.

Εκοιμήθη οσίως εν Κυρίω το πρωί της 8^ης Μαΐου 1980, εορτή των Αγίων Ιωάννου του Θεολόγου και Αρσενίου του Μεγάλου, στην Ιερά Μονή Θαψανών Πάρου σε ηλικία 97 ετών.

Εκατονταπυλιανή Πάρου 9-5-80

…Εκοιμήθη εν Κυρίω ο πλέον επίλεκτος πνευματικός πατήρ της Ορθοδόξου Εκκλησίας Φιλόθεος Ζερβάκος. Σεμνός, ταπεινός, φιλελεήμων πολύ και αδιάβλητος, διήλθε την ζωήν αυτού διακονών τον Κύριον. Υπήρξε μια σπανία φυσιογνωμία και υπέροχος και θαυμάσιος πνευματικός πατήρ…

Ο Παροναξίας Επιφάνιος

Υπήρξε φωτεινός, υπήρξε αδιάβλητος, υπήρξε αγιώτατος. Περί τούτου είμαι υπέρ βέβαιος… Ήτο γεμάτος στοργή, με πανελλήνιον κύρος, με πολλά πνευματικά τέκνα και αναστήματα..

Ο Παροναξίας Επιφάνιος

Εκατονταπυλιανή Πάρου 9-5-80

…Σήμερα έγινε η κηδεία ενός κατά Χριστόν μεγάλου. Η κοινωνία μας έγινε πιο πτωχή με την εκδημία του σεβάσμιου Γέροντός μας. Από της γης το περιβόλι, που είναι εν πολλοίς γεμάτο από αγκάθια, μεταφυτεύεται ένα παραδείσιο λουλούδι. Από την στρατευομένη του Χριστού Εκκλησία ήδη διεγράφη ένα τίμιο όνομα διά να εγγραφή εις τους δέλτους της θριαμβευούσης. Ναι, αδελφοί μου, η Ελλαδική Εκκλησία έχασε τον πρύτανι των πνευματικών εξομολόγων της. Η μοναχική πολιτεία τον καθηγητήν της, τον διδάσκαλον, τον ποδηγέτην·… Η Πάρος έχασε τον μεγάλον της ευεργέτην… Αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ, διότι όλη η Ελλάδα και η Ορθοδοξία πενθεί, τι άραγε να είναι; Είναι ένδειξις σεβασμού και ευγνωμοσύνης προς το άγιον όνομα Αυτού, προς την μακαρίαν ψυχήν, προς την ολοκληρωμένην χριστιανικήν καρδίαν Του… Ημείς οι εγγύς και οι μακράν, όλα τα απειράριθμα πνευματικά του τέκνα, τον παρακαλούμε να μη παύση να δέεται, να πρεσβεύη και να μεσιτεύη εκεί κοντά εις τον ουράνιον θρόνον που παρεδρεύει, και κατατάξη ο Κύριος την αγίαν Του ψυχήν εν χώρα ένθα υπερίπτανται των δικαίων τα Πνεύματα. Αμήν.

Ο Κιλκισίου Αμβρόσιος

Θαψανά 10-5-80

…Ευρισκόμεθα μετά την κοίμησιν του Γέροντα. Να σκεπτώμεθα ότι ο Γέροντας ευρίσκεται πλησίον του Θεού και ότι ο Γέροντας πλέον είναι άγιος… Έχετε μεσίτην πλησίον του Αγίου Θεού και αυτό αποτελεί μία πηγή δυνάμεως… Εκείνο το οποίον πρέπει να σκεπτώμεθα όλοι μας είναι το άγιον παράδειγμα που μας άφησε ο άγιος Γέροντας…  Από το στόμα Του δεν έβγαινε λόγος παρά μόνον λόγος προσευχής και οικοδομής. Η ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» έβγαινε ακαταπαύστως από το στόμα του και την καρδιά Του… Αυτό φανερώνει την αγάπη του Γέροντα προς τον Χριστόν. Ήταν δοσμένος στον Χριστό με όλην την καρδιά του, με όλην την ψυχήν του, με όλην την δύναμί του, όπως ακριβώς αναφέρει ο Κύριος, γι’ αυτό αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του εις την διακονία και την αγάπη του Κυρίου. Αυτό το παράδειγμα της προσευχής και της αγίας του ζωής πρέπει συνεχώς να μας εμπνέει και στηρίζει και μένει ανεξάλειπτον…

Ο Σάμου Παντελεήμων

πηγη