ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ …ΕΝΚΟΠΡΙΣΗΣ
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ …ΕΝΚΟΠΡΙΣΗΣ
ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ
Ψυχοθεραπευτής*
[...]
Πρώτα, οι σχολές που επικεντρώνουν στο παρελθόν. Έπειτα, όσες
επικεντρώνουν στο μέλλον. Και τέλος, αυτές που επικεντρώνουν στο παρόν.
»Η πρώτη γραμμή,
που δεν είναι η πιο πολυπληθής, συμπεριλαμβάνει εκείνες τις σχολές που
ξεκινούν —ή λειτουργούν σαν να ξεκινούσαν—, από την ιδέα ότι ένας
νευρωτικός είναι κάποιος που κάποτε, πριν από καιρό, όταν ήταν μικρός,
είχε ένα
πρόβλημα, κι από τότε πληρώνει τις συνέπειες εκείνης της
κατάστασης. Η δουλειά, συνεπώς, γίνεται για να θυμηθεί ο πάσχων την
παλιά ιστορία και να εντοπίσει τι ακριβώς προκάλεσε τη νεύρωση. Επειδή
οι αναμνήσεις βρίσκονται, σύμφωνα με τους αναλυτές, “καταπιεσμένες” στο
υποσυνείδητο, χρειάζεται επίμονη αναζήτηση στο εσωτερικό για να βρεθούν
τα γεγονότα που έμειναν “θαμμένα”.
»Το πιο καθαρό παράδειγμα γι’ αυτό το μοντέλο είναι η ορθόδοξη ψυχανάλυση. Για να προσδιορίσω τις σχολές αυτού του τύπου, λέω συνήθως ότι ψάχνουν “το γιατί”.
»Πολλοί
αναλυτές, όπως βλέπω, νομίζουν ότι αρκεί να βρουν την αιτία του
συμπτώματος, δηλαδή, ο πάσχων ν’ ανακαλύψει γιατί κάνει αυτό που κάνει,
να γίνει συνειδητό το ασυνείδητο. Τότε, όλος ο μηχανισμός θ’ αρχίσει να
δουλεύει σωστά.
[…]
»Στην
άλλη άκρη, νομίζω εγώ, βρίσκονται οι ψυχοθεραπευτικές σχολές που
επικεντρώνονται στο μέλλον. Αυτές οι τάσεις, που είναι στη μόδα σήμερα,
θα μπορούσαν να περιγραφούν ως εξής: το αληθινό πρόβλημα είναι ότι ο
πάσχων ενεργεί με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι θα έπρεπε για να πετύχει
τους στόχους του. Συνεπώς, ο σκοπός δεν είναι να ανακαλύψουμε γιατί
συμβαίνει αυτό που συμβαίνει —το θεωρούμε δεδομένο—, ούτε να μάθουμε
πόσο βαθιά υποφέρει το άτομο. Το ζήτημα είναι να καταφέρουμε να φτάσει ο
πάσχων εκεί που θέλει να φτάσει, ή να πετύχει αυτό που επιθυμεί
ξεπερνώντας τους φόβους του, ώστε να ζήσει πιο δημιουργικά και θετικά.
»Η γραμμή αυτή, που αντιπροσωπεύεται κυρίως από τον συμπεριφορισμό,
προτείνει την ιδέα ότι μπορείς να διδαχθείς νέες συμπεριφορές μόνο αν
τις ασκείς — κάτι που ο πάσχων δύσκολα θα επιχειρήσει δίχως την έξωθεν
βοήθεια, υποστήριξη και καθοδήγηση. Αυτή η βοήθεια θα του δοθεί κατά
βάση από κάποιον επαγγελματία που θα του υποδείξει ποια είναι η
καταλληλότερη συμπεριφορά, θα του προτείνει με συγκεκριμένο τρόπο τι
πρέπει να πράξει και θα συνοδεύσει τον ασθενή σ’ αυτή τη διαδικασία
υγιούς επαναφοράς.
[…]
»Η τρίτη γραμμή είναι, από ιστορικής απόψεως, η πιο νέα από τις τρεις (σημ.εγκόλπιου: της σχολής Γκεστάλτ). Περιλαμβάνει όλες εκείνες τις ψυχοθεραπευτικές σχολές που επικεντρώνουν την προσοχή τους στο παρόν.
»Σε
γενικές γραμμές, ξεκινάμε από την ιδέα να μην ερευνήσουμε την καταγωγή
του προβλήματος ούτε και να προτείνουμε συμπεριφορά που θα έπρεπε να
αποφευχθεί. Ο στόχος είναι, περισσότερο, να προσδιοριστεί τι ακριβώς
συμβαίνει στο άτομο που κάνει την ψυχοθεραπεία και για ποιο λόγο
βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση.
[…]
»Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο που ίσως βοηθήσει να κατανοήσεις αυτές τις τρεις τάσεις.
Εξηγεί μια κατάσταση, πάντοτε την ίδια, όπως τη βλέπουν οι διαφορετικές
σχολές. Ας κάνουμε λίγη πλάκα μ’ αυτές τις τρεις γραμμές
ψυχοθεραπείας. Η ιστορία τελειώνει με τρεις διαφορετικούς τρόπους.»
Κάποιος
υποφέρει από ενκόπριση (με απλά λόγια, χέζεται επάνω του). Πάει στο
γιατρό που τον εξετάζει και δεν του βρίσκει καμία σωματική αιτία για το
πρόβλημά του. Του προτείνει να απευθυνθεί σε ψυχοθεραπευτή.
Πρώτο τέλος, όπου ο ψυχοθεραπευτής είναι κλασικός ψυχαναλυτής:
Ύστερα από πέντε χρόνια, ένας φίλος του τον ρωτάει:
«Πώς πάει η θεραπεία σου;»
«Φανταστικά!» λέει ο άνθρωπος χαρούμενος.
«Δεν τα κάνεις πια επάνω σου;»
«Κοίταξε, ότι τα κάνω τα κάνω, όμως, τώρα ξέρω το γιατί τα κάνω!»
Δεύτερο τέλος, όπου ο ψυχοθεραπευτής είναι συμπεριφοριστής.
Πέντε μέρες μετά την αρχή της θεραπείας, ένας φίλος τον ρωτάει: «Πώς πάει η θεραπεία σου;»
«Καταπληκτικά!» απαντάει χαρούμενος.
«Και δεν τα κάνεις πια επάνω σου;»
«Κοίταξε, ακόμα επάνω μου τα κάνω, όμως, τώρα χρησιμοποιώ λαστιχένια σώβρακα!»
Τρίτο τέλος, όπου ο ψυχοθεραπευτής είναι της σχολής Γκεστάλτ:
Ύστερα από πέντε μήνες, ένας φίλος ρωτάει τον πάσχοντα:
«Τι γίνεται, πώς πάει η θεραπεία;»
«Θαυμάσια!» απαντάει χαρούμενος.
«Και δεν τα κάνεις πια επάνω σου;»
«Κοίταξε, εξακολουθώ να τα κάνω, αλλά τώρα πια δεν με νοιάζει!»
*
Το Αντ.Εγκόλπιο σε καμμία περίπτωση δεν αποδέχεται τον όρο και τον
τίτλο "ψυχοθεραπευτής" παρά μόνο για τον Κύριο Ιησού Χριστό. Στο άρθρο
τον χρησιμοποιούμε σεβόμενοι την δεοντολογία της μεταγραφής του κεμένου.
Απόσπασμα από το βιβλίο: ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ, Γ’ έκδοση, εκδόσεις ΟΠΕΡΑ, Αθήνα 2008, σελ.53-56.
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
Read more: http://www.egolpion.com/enkoprisi_mpoukai.el.aspx#ixzz2Rl7IlWVL
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου