ΝΑ ΜΗ ΒΛΑΠΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΑΝΑΓΙΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 ΤΟΥ  ΝΙΚΟΛ.  ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Τι κερδίζουμε με την αμαρτία; Ελάχιστη και προσωρινή ευχαρίστηση και ηδονή. Όταν μάλιστα πρόκειται για σαρκικές αμαρτίες, η ηδονή είναι ελάχιστη, αισχρή, άθλια και άγρια.

Και τι χάνουμε και ποιόν βλάπτουμε με την αμαρτία ; Χάνομε και βλάπτομε τον εαυτό μας, το συνάνθρωπο μας και το Θεό μας.

Όσον αφορά τον εαυτό μας, με την αμαρτία χάνομε την ψυχική μας ισορροπία, γινόμαστε κομπλεξικοί-μπερδεμένοι άνθρωποι και εξαιτίας των ενοχών και των τύψεων  της συνειδήσεως παθαίνουμε νευρώσεις, ψυχώσεις, κατάθλιψη, παράνοια και σχιζοφρένεια. Όσοι αμφιβάλλουν για τα λεγόμενα, ας πεισθούν από τον απόστολο Παύλο ο οποίος διακηρύσσει: «Θλίψις και στενοχωρία επι πάσαν ψυχήν ανθρώπου του κατεργαζομένου το κακόν». (Ρωμαίους β΄, 9).

Όσον αφορά το συνάνθρωπο μας, με την αμαρτία παύει να υπάρχει αληθινή και καθαρή αγάπη ανάμεσα σε εμάς και τους συνανθρώπους μας και δημιουργούνται παρεξηγήσεις, πικρίες, τσακωμοί, μίση, εχθρότητες αλλά και σκανδαλισμός των αδυνάτων, οι οποίοι λένε: «Κοίτα πως μας φέρετε αυτός ο άνθρωπος που λέει ότι είναι Χριστιανός και εκκλησιάζεται και κοινωνεί;»

Όσο τέλος αφορά το Θεό, με την αμαρτία χτίζουμε έναν πελώριο τοίχο ανάμεσα στο Θεό και σε εμάς ο οποίος μας χωρίζει από το Θεό. Έτσι χάνομε την αγάπη, την ευλογία και την προστασία του Θεού και κερδίζομε την δίκαια οργή του. Αλλά και κάτι πολύ σπουδαιότερο και βαθύτερο το οποίο οι περισσότεροι δεν το υπολογίζουμε καθόλου. Με την αμαρτία βλάπτουμε τις πανάγιες πληγές του Χριστού, του Εσταυρωμένου Λυτρωτού μας.  Εκείνος από άπειρη και ασύλληπτη αγάπη και φιλανθρωπία σταυρώθηκε για εμάς, σταυρώθηκε υπέρ ημών και αντί ημών. Ακόμη  κάθε ώρα και κάθε στιγμή μας χαρίζει άπειρα δώρα και ευεργεσίες. Και εμείς οι αναίσθητοι αντί να τον ευγνωμονούμε, να τον ευχαριστούμε και να τον δοξάζουμε με όλη μας την καρδιά και με όλη μας τη ζωή, διαρκώς τον λυπούμε και βλάπτουμε με τις ποικίλες αμαρτίες μας τις πανάγιες πληγές Του.

Αγαπητοί μου, είναι καιρός να ξυπνήσουμε, είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλη συμφορά είναι η αμαρτία και ιδιαίτερα οι σαρκικές αμαρτίες. Είναι καιρός να βάλουμε αρχή μετανοίας, να σταματήσουμε να κάνουμε το κακό και να αρχίσουμε να κάνουμε το καλό. Να πάψουμε να βλάπτουμε τον εαυτό μας, να πάψουμε να βλάπτουμε το συνάνθρωπό μας και ασύγκριτα περισσότερο να πάψουμε να βλάπτουμε τις πανάγιες πληγές του Χριστού μας.

Μακάρι να βάλουμε αρχή με την αρχή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.