ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΕΥΔΟΚΙΑ

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΜΑΣ ΑΝΥΨΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ

ΤΟΥ  ΝΙΚΟΛ.  ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Μπορεί ένα σκουλήκι να γίνει αετός; Αδύνατον, θα πείτε. Αποκλείεται να γίνει κάτι τέτοιο. Και όμως αυτό που είναι αδύνατο στο φυσικό κόσμο, είναι δυνατό στον πνευματικό κόσμο. Ένας άνθρωπος δηλαδή που σαν σκουλήκι σέρνεται στα πάθη της ατιμίας και στο βούρκο της αμαρτίας, μπορεί με τη μετάνοια και τη χάρη του Χριστού να γίνει αετός που θα πετάει στα ύψη της αγνότητας και της αγιότητας. Αυτό επιβεβαιώνουν με την ζωή τους πολλοί Άγιοι και Αγίες της Ορθοδόξου εκκλησίας μας. Αυτό επιβεβαιώνει και η οσιομάρτυς Ευδοκία, την οποία τιμά η εκκλησία μας την 1^η Μαρτίου.

Η οσιομάρτυς Ευδοκία γεννήθηκε στην Ηλιούπολη της Συρίας περί τα τέλη του πρώτου αιώνα μ.Χ.  Ήταν ειδωλολάτρισσα και δεν γνώριζε τον αληθινό Θεό. Είχε πολλά χαρίσματα και εξαιρετική σωματική ομορφιά. Επειδή όμως ήταν πνευματικά αστήρικτη, δεν άργησε να παρασυρθεί στον κατήφορο της αμαρτίας. Απέκτησε πολλούς εραστές, οι οποίοι στόλιζαν το σώμα της με πολυτελή ενδύματα και με πολύτιμα πετράδια και κοσμήματα. Η ψυχή της όμως ήταν μαύρη και ανικανοποίητη.

Ο Χριστός που γνωρίζει τα βάθη της ψυχή των ανθρώπων και θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν την αλήθειά του οικονόμησε να περάσει από την Ηλιούπολη ένας εκλεκτός μοναχός, ο οποίος μάλιστα φιλοξενήθηκε σε διπλανό σπίτι της Ευδοκίας. Ο μοναχός αυτός κάποια ώρα άρχισε  να μιλάει για την αιώνια ζωή, για τα απερίγραπτα αγαθά της βασιλείας των ουρανών και για τις φοβερές τιμωρίες της κολάσεως. Αυτά τα άκουσε η Ευδοκία, η οποία συγκλονίστηκε και έστειλε μια από τις υπηρέτριές της και κάλεσε το μοναχό στο σπίτι της. Εκείνος της μίλησε με πατρική αγάπη για το Χριστό και την αλήθειά του. Η Ευδοκία ένιωσε βαθιά κατάνυξη και συντριβή στην ψυχή της και πήρε τη σωτήρια απόφαση να αλλάξει ζωή και να αφιερώσει τον εαυτό της στο Χριστό.

Από την επόμενη μέρα άρχισε την έμπρακτη μετάνοια. Μοίρασε την τεράστια περιουσία της σε πτωχούς, σε χήρες και σε ορφανά και αφού βαφτίστηκε από τον επίσκοπο της Ηλιουπόλεως έφυγε, και έγινε μοναχή σε ένα μοναστήρι. Με τη νηστεία, την αγρυπνία, την προσευχή, την αληθινή ταπείνωση και την ειλικρινή μετάνοια καθάρισε τον εαυτό της από τη βρωμιά των παθών και τον στόλισε με τις ευαγγελικές αρετές. Ο πόλεμος του σατανά και των δαιμόνων ήταν πολύ έντονος αλλά η αγία Ευδοκία με την χάρη του Χριστού βγήκε νικήτρια και πολύ σύντομα έφτασε σε ύψη αγνότητας και αγιότητας. Μάλιστα, όταν πέθανε η ηγουμένη, οι άλλες μοναχές ανέδειξαν την Ευδοκία ως ηγουμένη.

Κάποτε ένας από τους πρώην εραστές της είχε την αναίδεια να ντυθεί σα μοναχός και να πάει στο μοναστήρι της αγίας Ευδοκίας. Όταν τη συνάντησε άρχισε να την προτρέπει να λυπηθεί τα νιάτα και την ομορφιά της και να επιστρέψει στην προηγούμενη ζωή της. Η αγία βέβαια  είχε αγαπήσει με όλη την καρδιά της το Χριστό και ούτε καν σκέψη μπορούσε να περάσει από το μυαλό της να επιστρέψει στην προηγούμενη άθλια και εξευτελιστική ζωή της. Κάποια στιγμή ο άνθρωπος αυτός έπεσε μπρος στα πόδια της νεκρός. Τότε η αγία Ευδοκία γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά για αυτόν και ω του θαύματος ο νεκρός αναστήθηκε. Έπειτα τον συμβούλευσε να αλλάξει ζωή και πράγματι εκείνος μετάνιωσε και έγινε χριστιανός.

Αργότερα  ο Τραϊανός κήρυξε διωγμό εναντίον των Χριστιανών και την αγία Ευδοκία συνέλαβαν απάνθρωποι τύραννοι οι οποίοι την υπέβαλαν σε διάφορα βασανιστήρια. Εκείνη υπέμενε αγόγγυστα και δοξολογικά τα μαρτύρια και έκανε πολλά θαύματα, ακόμη και αναστάσεις νεκρών, που έγιναν αιτία πολλοί ειδωλολάτρες να γίνουν Χριστιανοί. Τελικά ένας αμετανόητος τύραννος τη θανάτωσε. Έτσι η αγία ψυχή της πήγε να συναντήσει τον Ουράνιο Νυμφίο της που τόσο πολύ είχε αγαπήσει. Άφησε όμως και σε εμάς υπέροχο παράδειγμα μετανοίας, πίστεως και αγάπης προς τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Λυτρωτή μας.

Μακάρι όλοι μας να την μιμηθούμε.