Η «ΣΦΡΑΓΙΔΑ» ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς βαθιά θρησκευόμενος ή πνευματικά καλλιεργημένος, για να διαπιστώσει ότι στις μέρες μας, το κακό τείνει όχι απλώς να κορυφωθεί αλλά και να εκφραστεί με όσο το δυνατόν περισσότερους και ειδεχθέστερους τρόπους.
Καθημερινά παρακολουθούμε ειδήσεις είτε μέσω τηλεόρασης, είτε μέσω διαδικτύου οι οποίες μας κάνουν να απορούμε για την “ευρηματικότητα” κάποιων συνανθρώπων μας στο να πράξουν το κακό.
Έτσι, ενώ μέχρι τώρα οι περισσότεροι από εμάς (που έχουμε και κάποια σχετική ηλικία, άρα και πείρα), νομίζαμε ότι “τα είχαμε δει και ακούσει όλα”, έρχονται καθημερινά περιστατικά από όλο τον κόσμο, για να μας συγκλονίσουν και να μας αποδείξουν ότι τελικά έχουμε πολλά να δούμε και να ακούσουμε ακόμα.
Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για την σκληρότητα της περιγραφής των περιστατικών που θα αναφέρω παρακάτω, θα σας παρακαλέσω να μην τα εικονοποιήσετε στο μυαλό σας, αλλά δεν προσεγγίζεται αλλιώς το θέμα που θίγουμε.
Πως εξηγείται το γεγονός ότι κάποιος όχι απλά σκοτώνει κάποιον συνάνθρωπό του αλλά:
α. Τον μαχαιρώνει για παράδειγμα 30, 40 ή και παραπάνω φορές. Σε όσο βρασμό ψυχής και να είναι ο δολοφόνος, δεν μπορεί να μην αντιληφθεί ότι ύστερα από την π.χ 3η, 4η, 5η μαχαιριά, το θύμα πλέον αρχίζει να ξεψυχά. Τι ή ποιος τον ωθεί να συνεχίσει να μαχαιρώνει και να πετιέται πίδακες το αίμα γύρω του; Τι ένστικτο ή ποιον ικανοποιεί την στιγμή που το κάνει αυτό;
β. Αντίστοιχα παραδείγματα σε εκτελέσεις με όπλο. Δεν αρκείται ο δολοφόνος απλά να σκοτώσει αλλά πυροβολεί το νεκρό πλέον σώμα πολλάκις.
γ. Τεμαχισμός, διαμελισμός, βράσιμο μελών και άλλες ειδεχθείς πράξεις περιύβρισης του νεκρού σώματος. Πως εξηγούνται; Ποια ανάγκη ικανοποιείται;
Να πάμε στην ικανοποίηση του γενετήσιου ενστίκτου;
α. Περιπτώσεις βιασμών και στη συνέχεια δολοφονίας των θυμάτων ή σεξουαλικής πράξης ύστερα από φόνο.
β. Περιπτώσεις βιασμού θυμάτων σε κατάσταση νάρκωσης σε νοσοκομεία.
γ. Νεκροφιλία
δ. Παιδεραστία
ε. Κτηνοβασία.
Τι ή ποιος είναι αυτός που ωθεί τον άνθρωπο, όχι απλά να ικανοποιήσει τη σεξουαλική του επιθυμία αλλά να προχωρήσει “ένα βήμα παραπέρα”;
Άλλες περιπτώσεις:
Τι μπορεί να πει κάποιος για περιστατικά με μπέϊμπυ σίττερς που βασάνιζαν με ανήκουστους τρόπους μωρά παιδιά;
Ποια ανάγκη ικανοποιεί η Ελβετίδα νοσοκόμα που ποστάρει στο facebook φωτογραφίες της με νεκρούς ασθενείς και υποστηρίζει κιόλας ότι είναι αυτή που τους παίρνει τις ψυχές;
Δεν θα μακρυγορήσω άλλο γιατί τα περιστατικά είναι πλέον αμέτρητα.
Θα προχωρήσω όμως στην εξήγηση όλων αυτών καθώς και παρόμοιων περιπτώσεων κάτω από μια κοινή θεώρηση.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουν δει στη ζωή τους είτε κάποια είτε περισσότερα έργα ή ταινίες της κατηγορίας “θρίλλερ”.
Θα ήθελα να επικεντρώσετε στις περιπτώσεις που θυμάστε τον “κακό” της υπόθεσης, όχι απλά να δολοφονεί τα θύματά του αλλά να αφήνει πίσω και την “σφραγίδα” του, ένα ή περισσότερα στοιχεία που να μαρτυρούν ότι η πράξη έγινε από αυτόν.
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και στις περιπώσεις που αναφέραμε. Κάποιος επιθυμεί διακαώς να αφήσει την “σφραγίδα” του στην ειδεχθή πράξη και δεν μιλώ για τον άνθρωπο, ο οποίος δρα ως υποκείμενο αλλά για τον ηθικό αυτουργό, αυτόν που τεχνηέντως κρύβεται αιώνες τώρα πίσω από όλους και από όλα και ενορχηστρώνει ότι πιο κακό, πιο σκοτεινό, πιο καταστροφικό έχει συμβεί στο παρελθόν, συμβαίνει τώρα και θα συμβαίνει στο μέλλον, μέχρις ότου τον καταργήσει ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός.
Το “βήμα παραπέρα” που κάνει ο άνθρωπος σε μια ήδη απεχθή πράξη όπως αυτές που αναφέραμε, είναι σαν ένας ύμνος στο όνομά του, σαν να του λέει “για σένα το κάνω”, “σου το αφιερώνω”.
Και ύστερα; H φυλακή στην καλύτερη περίπτωση αλλιώς πόσες περιπτώσεις έχουν τελειώσει με την αυτοκτονία του θύτη;
H “ολοκλήρωση του έργου” από τον ενορχηστρωτή. Ο ύμνος του χάους, του σκοταδιού, της καταστροφής, της απώλειας.
Αδελφοί/ες μου, φίλοι/ες μου. Ζούμε σε εποχές που το κακό προσπαθεί να επιβληθεί παντού, να επικρατήσει, να κορυφωθεί, να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερο “ζωτικό χώρο” μπορεί.
Εμείς ας κάνουμε τον αγώνα μας και όσο εξαρτάται από εμάς ας μην επιτρέψουμε στο κακό να βάλει τη “σφραγίδα” του και σε εμάς.
Ας μην του προσφέρουμε και τις δικές μας ψυχές ως “ζωτικό χώρο” για να εξαπλωθεί.
Τα υπόλοιπα είναι το Κυρίου μας τον Οποίο αν επικαλούμαστε διαρκώς και ευρισκόμενοι σε μετάνοια, μετέχοντες στα σωστικά μυστήρια της Εκκλησίας μας, είναι σίγουρο ότι θα μας βοηθήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου