Μαργαρίτα, το παιδί του δρόμου…
Θά μπορούσε να ήταν η Μαργαρίτα, όμως δέν είναι...
Ίσως τής μοιάζει βέβαια στήν παιδικότητα αλλά δέν είναι...
Δεν αντιλέγουμε ότι αυτή, η εν σειρά και παρατάξει καθημερινή επαιτεία στους δρόμους των μεγαλουπόλεων όλης της χώρας έχει καταντήσει πολύ εκνευριστική...
Ότι πρέπει να πάψει επιτέλους αυτή η
κατάσταση πληρωμής διοδίων σε κάθε φανάρι, σε κάθε γωνία, σε κάθε κεντρικό
δρόμο.
Μέσα από αυτό το αλισεβερίσι όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα, ανά πάσα στιγμή κινδυνεύεις σαν οδηγός να μπλεχθείς σε τροχαίο και να πατήσεις κανένα ενοικιαζόμενο ( ως επί το πλείστον μωρό ), ή καμιά ενοικιάστρια «μητέρα» και να βρεθείς κατηγορούμενος άθελά σου…
Μέσα από αυτό το αλισεβερίσι όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα, ανά πάσα στιγμή κινδυνεύεις σαν οδηγός να μπλεχθείς σε τροχαίο και να πατήσεις κανένα ενοικιαζόμενο ( ως επί το πλείστον μωρό ), ή καμιά ενοικιάστρια «μητέρα» και να βρεθείς κατηγορούμενος άθελά σου…
Φωνάζουν πολλοί ότι η Πολιτεία (
ανύπαρκτος επί των ημερών μας ), πρέπει να λάβει μέτρα..
Πρέπει να τους μαζέψει, δεν λέμε να τους
φυλακίσει, αλλά να τους περιορίσει, ή να τους διώξει από την χώρα.
Αυτά πού λένε μερικοί για να
δικαιολογήσουν την αδράνειά τους ότι «οί Ρουμάνοι, Βούλγαροι, κλπ ανήκουν στην Ευρωπαϊκή
Ένωση και δεν μπορούμε να τους γυρίσουμε πίσω στα σπίτια τους…» είναι παραμύθια
της Χαλιμάς!
Όλοι αυτοί έχουν έλθει χωρίς άδειες και
οί περισσότεροι και χωρίς ταυτότητες..
Ρωτάμε λοιπόν, σε ποια χώρα τής Ευρώπης
μπορείς χωρίς ένα χαρτί επάνω σου, να σουλατσάρεις ελεύθερα επαιτώντας 12 ώρες
μέσα στους δρόμους;
Και μάλιστα με κάποια πιτσιρίκια απ΄ αυτά,
δασκαλεμένα ότι δεν τα πιάνει ο νόμος, να στέκονται στην Παπαφλέσσα και
ακτή Δυμαίων στην άσφαλτο, να φτύνουνε και να κοπανάνε τά
τζάμια των οδηγών για να τους δώσουν λεφτά, να στέκονται μπροστά στα αυτοκίνητα
εμποδίζοντάς τα να φύγουν, ή να κάνουν αισχρές χειρονομίες στους οδηγούς και
στις γυναίκες πού οδηγούν;
Ποιός θα μαζέψει αυτά τα απολυμένα
παλιόπαιδα πού ήλθαν σαν τα κατσίκια από τα μπουντουλοχώρια τους γιατί μάθανε
φαίνεται πώς εδώ είμαστε η χώρα των «δημοκρατικά» ηλιθίων και κανείς δεν θα
τους κάνει τίποτα ;
Από αυτά και απ΄ αυτά λοιπόν, σ΄ αυτά τα
παραμελημένα παιδιά έρχονται και τα
ατυχήματα.
Έτσι χάθηκε και η μικρή Μαργαρίτα πού
ουδεμία όμως σχέση είχε μ΄ αυτά τά παραπάνω παλιόπαιδα...
Ποιά ήταν όμως η Μαργαρίτα;
Θύμα
κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων,
η 11χρονη Μαργαρίτα
της Θεσσαλονίκης …
===================================
Όπως όλα δείχνουν,
κύκλωμα εμπορίας μικρών παιδιών βρίσκεται, πίσω από την τραγική ιστορία του
11χρονου κοριτσιού των φαναριών που έχασε τη ζωή του σε δυστύχημα το οποίο
συνέβη στη Θεσσαλονίκη την Τρίτη, 22 Ιανουαρίου, όταν το χτύπησε λεωφορείο,
καθώς διέσχιζε το δρόμο πάνω στο ποδήλατό του.
Η υπόθεση έλαβε μεγάλες διαστάσεις, καθώς η σορός του άτυχου κοριτσιού βρισκόταν στα αζήτητα για πέντε ολόκληρες μέρες, ενώ κανένας από τους συγγενείς του δεν είχε ενδιαφερθεί, για να την παραλάβει.
Το Τμήμα Ανηλίκων της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, που ερευνά την υπόθεση σε συνεργασία με τις Βουλγαρικές αρχές εντόπισε τον πατέρα του άτυχου κοριτσιού στη Σόφια, όμως ούτε εκείνος έδειξε ενδιαφέρον για να παραλάβει τη σορό του παιδιού του, ενώ τώρα αναζητείται μέσω της Interpol η μητέρα του, για την οποία υπάρχουν πληροφορίες ότι βρίσκεται στη Γαλλία. Οι Αρχές πιστεύουν ότι πίσω από την υπόθεση κρύβεται μεγάλο κύκλωμα λαθρεμπορίας παιδιών…
Αυτές είναι μέχρι σήμερα οι τελευταίες εξελίξεις σε μια τραγική ιστορία που
σκόρπισε ρίγη συγκίνησης στο πανελλήνιο, αλλά και έφερε στο προσκήνιο το
τεράστιο αυτό θέμα με την εκμετάλλευση των παιδιών στα φανάρια...
Τα οποία, σε πολλές περιπτώσεις, είτε πέφτουν θύματα απαγωγής είτε εξαναγκάζονται από τους ίδιους τους γονείς τους να ζουν στους δρόμους, παρακαλώντας για λίγα χρήματα, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων καταλήγουν στα ταμεία αδίστακτων κυκλωμάτων.
Αυτή άλλωστε είναι και η αρχική συμφωνία που κάνουν πριν έρθουν στη συμπρωτεύουσα και βάλουν τα παιδιά τους να αναλάβουν πόστα στους δρόμους της.
«Δέκα ευρώ από αυτά που βγάζει το παιδί σου θα κρατάς εσύ και τα υπόλοιπα θα τα δίνεις σε μας» λένε οι μαφιόζοι στους συγγενείς των παιδιών και εκείνοι συμφωνούν.
Άλλωστε η φτώχεια στη γείτονα χώρα και δη στις απομακρυσμένες περιοχές και στα χωριά είναι μια κατάσταση που δεν αντιμετωπίζεται. Ακόμα και αυτά τα δέκα ευρώ ηχούν ως χρυσός στ' αυτιά τους. Αποτέλεσμα είναι να ξεριζώνονται ολόκληρες οικογένειες και να κατεβαίνουν στη Θεσσαλονίκη, πάντα υπό την καθοδήγηση της βουλγαρικής μαφίας, που τους παρακολουθεί και ελέγχει σε κάθε τους βήμα.
Τα μέλη της άλλωστε γνωρίζουν πολύ καλά πως τα χρήματα που μπορούν να κερδίσουν τα παιδιά στα φανάρια, ειδικά όσα έχουν ηλικία από 5 έως 11 ετών, είναι πολύ περισσότερα.
«Στη χειρότερη μέρα κάθε παιδί βγάζει 30 ως 50 ευρώ. Την ημέρα. Παιδί που επαιτούσε στα φανάρια του Φοίνικα μού μέτρησε 130 ευρώ σε 7 ώρες. Ήταν ένα 16χρονο αγόρι που δεν είχε το ένα πόδι» αποκαλύπτει στο «Θέμα» η κυρία Βαλμπόνα Χιστούνα, υπεύθυνη της κοινωνικής οργάνωσης υποστήριξης νέων «ΑΡΣΙΣ».
Είχε προσεγγίσει αρκετές φορές τη μικρή Μαργαρίτα προκειμένου να την βοηθήσει, προσπαθώντας να της δείξει μια διαφορετική κατεύθυνση στη ζωή της.
«Την πλησιάσαμε όπως προσεγγίζουμε κάθε παιδί, θύμα εκμετάλλευσης. Η προσέγγιση αυτή γίνεται για να καταγράψουμε τις συνθήκες στις οποίες το παιδί μεταφέρεται και ζει εδώ. Προσπαθούμε να χτίσουμε κάποιο πλάνο προστασίας για κάθε παιδί. Εκείνη αρνούνταν να πάει σχολείο, έλεγε δικαιολογίες, όπως όλα τα παιδιά.
Τα οποία, σε πολλές περιπτώσεις, είτε πέφτουν θύματα απαγωγής είτε εξαναγκάζονται από τους ίδιους τους γονείς τους να ζουν στους δρόμους, παρακαλώντας για λίγα χρήματα, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων καταλήγουν στα ταμεία αδίστακτων κυκλωμάτων.
Αυτή άλλωστε είναι και η αρχική συμφωνία που κάνουν πριν έρθουν στη συμπρωτεύουσα και βάλουν τα παιδιά τους να αναλάβουν πόστα στους δρόμους της.
«Δέκα ευρώ από αυτά που βγάζει το παιδί σου θα κρατάς εσύ και τα υπόλοιπα θα τα δίνεις σε μας» λένε οι μαφιόζοι στους συγγενείς των παιδιών και εκείνοι συμφωνούν.
Άλλωστε η φτώχεια στη γείτονα χώρα και δη στις απομακρυσμένες περιοχές και στα χωριά είναι μια κατάσταση που δεν αντιμετωπίζεται. Ακόμα και αυτά τα δέκα ευρώ ηχούν ως χρυσός στ' αυτιά τους. Αποτέλεσμα είναι να ξεριζώνονται ολόκληρες οικογένειες και να κατεβαίνουν στη Θεσσαλονίκη, πάντα υπό την καθοδήγηση της βουλγαρικής μαφίας, που τους παρακολουθεί και ελέγχει σε κάθε τους βήμα.
Τα μέλη της άλλωστε γνωρίζουν πολύ καλά πως τα χρήματα που μπορούν να κερδίσουν τα παιδιά στα φανάρια, ειδικά όσα έχουν ηλικία από 5 έως 11 ετών, είναι πολύ περισσότερα.
«Στη χειρότερη μέρα κάθε παιδί βγάζει 30 ως 50 ευρώ. Την ημέρα. Παιδί που επαιτούσε στα φανάρια του Φοίνικα μού μέτρησε 130 ευρώ σε 7 ώρες. Ήταν ένα 16χρονο αγόρι που δεν είχε το ένα πόδι» αποκαλύπτει στο «Θέμα» η κυρία Βαλμπόνα Χιστούνα, υπεύθυνη της κοινωνικής οργάνωσης υποστήριξης νέων «ΑΡΣΙΣ».
Είχε προσεγγίσει αρκετές φορές τη μικρή Μαργαρίτα προκειμένου να την βοηθήσει, προσπαθώντας να της δείξει μια διαφορετική κατεύθυνση στη ζωή της.
«Την πλησιάσαμε όπως προσεγγίζουμε κάθε παιδί, θύμα εκμετάλλευσης. Η προσέγγιση αυτή γίνεται για να καταγράψουμε τις συνθήκες στις οποίες το παιδί μεταφέρεται και ζει εδώ. Προσπαθούμε να χτίσουμε κάποιο πλάνο προστασίας για κάθε παιδί. Εκείνη αρνούνταν να πάει σχολείο, έλεγε δικαιολογίες, όπως όλα τα παιδιά.
Κι όταν τους
μιλήσεις λίγο πιο σοβαρά, σου λένε "μά εγώ πρέπει να δουλέψω, να βγάλω
λεφτά για την οικογένειά μου" και σου το λένε πολύ σοβαρά.
Με
τέτοιες κατευθύνσεις τα μεγαλώνουν, λές καί το άπλωμα τού χεριού μιά ζωή ολόκληρη ζώντας σάν παράσιτο από τούς άλλους είναι κι΄ αυτό εργασία !!!
Όλα αυτά τα παιδιά ζουν σε εγκαταλειμμένα σπίτια, δεν ζουν στο ίδιο σημείο για πολύ καιρό και πηγαινοέρχονται πολύ συχνά».
Το «Θέμα» αποκαλύπτει σήμερα ότι το οίκημα-ερείπιο στο οποίο έμενε η μικρή Μαργαρίτα μαζί με τον μικρότερο αδελφό της, Νίκο, έμεναν πάνω από 20 άτομα στο ίδιο σπίτι) είναι ιδιοκτησίας του κ. Γιώργου Ραπτίδη, μέλους διοικητικού προσωπικού του νοσοκομείου Παπανικολάου. Ένα χαμόσπιτο, το οποίο, όπως υποστηρίζει ο κ. Ραπτίδης, το νοίκιαζε σε κάποιον ονόματι Βασίλιεφ.
«Ήρθε κάποιος κύριος Βασίλιεφ και μου ζήτησε να του το νοικιάσω. Συμφωνήσαμε στα 120 ευρώ το μήνα. Κάναμε μάλιστα και συμβόλαιο. Αυτός πρέπει να έφερε μέσα και την οικογένειά του» αναφέρει ο κ. Ραπτίδης, ο οποίος ακόμα δεν έχει κληθεί από τις αστυνομικές αρχές για να καταθέσει, καθώς η μαρτυρία του θα μπορούσε να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες.
Οι γείτονες πάντως που γνώριζαν το κοριτσάκι κάνουν λόγο για τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης στο χαμόσπιτο της οδού Λαγκαδά, αλλά και για την παρουσία έξω απ’ αυτό, πολυτελών αυτοκινήτων με βουλγαρικές πινακίδες.
«Την επομένη του δυστυχήματος ήρθε μια Mercedes, από την οποία κατέβηκε μια εντυπωσιακή νεαρή γυναίκα, η οποία και ανέβηκε στο σπίτι» αναφέρει η κυρία Αναστασία Αϊβαζίδου, που κατοικεί σε διπλανή πολυκατοικία.
«Είχα δει και άλλα πολλά ακριβά αυτοκίνητα με βουλγάρικες πινακίδες, όπως μια BMW που για αρκετό καιρό ήταν σταθμευμένη από κάτω. Πάντως μέσα στο σπίτι γινόταν χαμός. Επικρατούσε το χάος, βρώμα και δυσωδία. Έκαιγαν στη σόμπα ό,τι έβρισκαν για να ζεσταθούν και βρωμούσε ο τόπος. Είχαμε διαμαρτυρηθεί πολλές φορές, όμως κανένας δεν ενδιαφέρθηκε».
Η μικρή Μαργαρίτα, όπως αναφέρουν στο «Θέμα», πρόσωπα της γειτονιάς που είχαν αναπτύξει σχέσεις μαζί της, ήταν ένα συμπαθές κορίτσι που κέρδιζε τον κόσμο με το χαμόγελό του.
«Μας έφερνε ψιλά για να τα ανταλλάξει με χαρτονομίσματα. Όσα κέρδιζε στα φανάρια. Τα ποσά που μας έφερνε ήταν από 20 εως 80 ευρώ. Μου έλεγε ότι τα είχε μετρήσει η μητέρα της. Εμείς πάντως την αγαπούσαμε, ήταν μονίμως με το χαμόγελο στα χείλη» λέει ο φαρμακοποιός κ. Κώστας Καλυμάφτσης.
Όλα αυτά τα παιδιά ζουν σε εγκαταλειμμένα σπίτια, δεν ζουν στο ίδιο σημείο για πολύ καιρό και πηγαινοέρχονται πολύ συχνά».
Το «Θέμα» αποκαλύπτει σήμερα ότι το οίκημα-ερείπιο στο οποίο έμενε η μικρή Μαργαρίτα μαζί με τον μικρότερο αδελφό της, Νίκο, έμεναν πάνω από 20 άτομα στο ίδιο σπίτι) είναι ιδιοκτησίας του κ. Γιώργου Ραπτίδη, μέλους διοικητικού προσωπικού του νοσοκομείου Παπανικολάου. Ένα χαμόσπιτο, το οποίο, όπως υποστηρίζει ο κ. Ραπτίδης, το νοίκιαζε σε κάποιον ονόματι Βασίλιεφ.
«Ήρθε κάποιος κύριος Βασίλιεφ και μου ζήτησε να του το νοικιάσω. Συμφωνήσαμε στα 120 ευρώ το μήνα. Κάναμε μάλιστα και συμβόλαιο. Αυτός πρέπει να έφερε μέσα και την οικογένειά του» αναφέρει ο κ. Ραπτίδης, ο οποίος ακόμα δεν έχει κληθεί από τις αστυνομικές αρχές για να καταθέσει, καθώς η μαρτυρία του θα μπορούσε να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες.
Οι γείτονες πάντως που γνώριζαν το κοριτσάκι κάνουν λόγο για τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης στο χαμόσπιτο της οδού Λαγκαδά, αλλά και για την παρουσία έξω απ’ αυτό, πολυτελών αυτοκινήτων με βουλγαρικές πινακίδες.
«Την επομένη του δυστυχήματος ήρθε μια Mercedes, από την οποία κατέβηκε μια εντυπωσιακή νεαρή γυναίκα, η οποία και ανέβηκε στο σπίτι» αναφέρει η κυρία Αναστασία Αϊβαζίδου, που κατοικεί σε διπλανή πολυκατοικία.
«Είχα δει και άλλα πολλά ακριβά αυτοκίνητα με βουλγάρικες πινακίδες, όπως μια BMW που για αρκετό καιρό ήταν σταθμευμένη από κάτω. Πάντως μέσα στο σπίτι γινόταν χαμός. Επικρατούσε το χάος, βρώμα και δυσωδία. Έκαιγαν στη σόμπα ό,τι έβρισκαν για να ζεσταθούν και βρωμούσε ο τόπος. Είχαμε διαμαρτυρηθεί πολλές φορές, όμως κανένας δεν ενδιαφέρθηκε».
Η μικρή Μαργαρίτα, όπως αναφέρουν στο «Θέμα», πρόσωπα της γειτονιάς που είχαν αναπτύξει σχέσεις μαζί της, ήταν ένα συμπαθές κορίτσι που κέρδιζε τον κόσμο με το χαμόγελό του.
«Μας έφερνε ψιλά για να τα ανταλλάξει με χαρτονομίσματα. Όσα κέρδιζε στα φανάρια. Τα ποσά που μας έφερνε ήταν από 20 εως 80 ευρώ. Μου έλεγε ότι τα είχε μετρήσει η μητέρα της. Εμείς πάντως την αγαπούσαμε, ήταν μονίμως με το χαμόγελο στα χείλη» λέει ο φαρμακοποιός κ. Κώστας Καλυμάφτσης.
Ταξίδι (χωρίς ποδήλατο) γιά τήν χώρα τού Θεού καί τών αγγέλων...
Αυτό το παιδί τώρα, ποιός θα τό κλάψει;
Η μητέρα του στήν Γαλλία, ο πατέρας του ούτε πεθαμένο δεν θέλησε να το δεί...
Ανεύθυνοι "γονείς" πού σπέρνουνε παιδιά γιά να τα βασανίζουνε...
Αυτό το παιδί τώρα, ποιός θα τό κλάψει;
Η μητέρα του στήν Γαλλία, ο πατέρας του ούτε πεθαμένο δεν θέλησε να το δεί...
Ανεύθυνοι "γονείς" πού σπέρνουνε παιδιά γιά να τα βασανίζουνε...
Λίγα λεπτά πριν συμβεί το μοιραίο, το νεαρό κορίτσι είχε μια σύντομη συνομιλία
με την κυρία Ελπίδα Χαψάλη, υπάλληλο καταστήματος κοντά στο δρόμο που
ζητιάνευε.
«Λίγο πριν γίνει το δυστύχημα πέρασε από εδώ με αγκάλιασε, με φίλησε, ( σαν να προαισθανόταν ότι θα «φύγει για αλλού…»).
«Λίγο πριν γίνει το δυστύχημα πέρασε από εδώ με αγκάλιασε, με φίλησε, ( σαν να προαισθανόταν ότι θα «φύγει για αλλού…»).
Της είπα,
--«Άσε αυτό το ποδήλατο, που το βρήκες
; Θα φας το κεφάλι σου…» Είχε πάνω και τον μικρό αδελφό της το Νίκο.
--Όχι, μου είπε, εγώ προσέχω. Λίγο μετά
όμως συνέβη το κακό...».
http://www.bloko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου