Η ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΤΟΥ   ΝΙΚΟΛ.  ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

 

Με μεγάλη ευκολία οι άνθρωποι σήμερα περιφρονούν και ποδοπατούν το θέλημα του Εσταυρωμένου Λυτρωτού μας, που είναι η αγνή και αγία ζωή. Πλανώνται και απατώνται από τις επιθυμίες της σάρκας, ζουν αυτόνομα και ανήθικα, αθεόφοβα και ξεδιάντροπα, χωρίς όρια και χωρίς φρένα. Ιδιαίτερα δε την καρναβαλική περίοδο διαπράττουν ακατανόμαστες σαρκικές αμαρτίες νομίζοντας πως έτσι χαίρονται τη ζωή τους. Και οι συνέπειες; Διαζύγια, εκτρώσεις, ψυχολογικά προβλήματα, κατάθλιψη, σχιζοφρένεια και αιφνίδιοι θάνατοι είτε από τροχαία δυστυχήματα είτε από καρδιακά επεισόδια.

Η ανηθικότητα οδηγεί στο θάνατο. Αυτό είναι μία θλιβερή και τραγική πραγματικότητα. Πρώτα-πρώτα οδηγεί στον πνευματικό θάνατο, δηλαδή στο χωρισμό του ανθρώπου από τον πανάγαθο και φιλάνθρωπο Θεό. Έπειτα οδηγεί στη σωματική φθορά με φοβερές αρρώστιες και στο σωματικό θάνατο. Αλήθεια, πόσοι νέοι και νέες πεθαίνουν πρόωρα από το αλκοόλ, από τα ναρκωτικά και από την άσωτη ζωή και πόσα φρικιαστικά εγκλήματα γίνονται εξαιτίας της ανηθικότητας; Τέλος η ανηθικότητα οδηγεί τον άνθρωπο στον αιώνιο θάνατο, στο χάσιμο της βασιλείας των ουρανών και στην καταδίκη στην αιώνια κόλαση.

Προς επιβεβαίωση των λεγομένων θα διηγηθώ με συντομία δύο χαρακτηριστικά γεγονότα από την εκστρατεία του ελληνικού στρατού στην Μικρά Ασία. Δέκα Έλληνες στρατιώτες μπήκαν σε μία τουρκική πόλη. Οι εννέα θέλησαν να ικανοποιήσουν το καταραμένο πάθος της φιληδονίας και πήγαν σε έναν οίκο ανοχής. Ο ένας δεν πήγε διότι είχε μέσα στην ψυχή του τον φόβο του Θεού και δεν θέλησε με την ανηθικότητα να βλάψει τις πανάγιες πληγές του Χριστού.        

 Κατόπιν συνέχισαν την πορεία τους. Σε κάποιο μέρος είδαν απέναντι τους Τούρκους στρατιώτες . Αμέσως άρχισε μία σκληρή μάχη στην οποία σκοτώθηκαν και οι εννέα αμαρτήσαντες στρατιώτες. Ο ένας σώθηκε και με την βοήθεια του Θεού γύρισε στην Ελλάδα. Μετά από πολλά χρόνια  διηγήθηκε αυτό το γεγονός, δοξάζοντας το Θεό, στο μακαριστό πατέρα Αθανάσιο Μυτιληναίο.

Το δεύτερο γεγονός το άκουσα από το μακαριστό πατέρα Χαράλαμπο Βασιλόπουλο .

 Δύο Έλληνες στρατιώτες βρέθηκαν σε ένα χωριό και πήγαν στο σπίτι ενός Τούρκου, ο οποίος τους φιλοξένησε με όλη του την καρδιά. Έπειτα έφυγαν αλλά πριν απομακρυνθούν από το σπίτι ήλθαν στο νου του ενός στρατιώτη δύο πονηροί και ακάθαρτοι λογισμοί. Σκέφτηκε να αρπάξει από τον Τούρκο τα λεφτά που είχε και να αμαρτήσει με την γυναίκα του. Οι λογισμοί αυτοί άναψαν στην καρδιά του το πάθος της φιλαργυρίας και της φιληδονίας και χωρίς να υπολογίσει το Θεό που τον έβλεπε και την καλοσύνη του Τούρκου πήγε στο σπίτι και ζήτησε από τον Τούρκο να του δώσει τα λεφτά που είχε. Έπειτα άρχισε να ψάχνει το σπίτι και βρίσκοντας μία πόρτα κλειδωμένη είπε στον Τούρκο να την ανοίξει. Εκείνος τον παρεκάλεσε να μην μπει σε αυτό το δωμάτιο γιατί εκεί  ήσαν η γυναίκα του και οι δύο κόρες του. Ο στρατιώτης έβγαλε το όπλο του και απείλησε τον Τούρκο και έτσι εκείνος αναγκάστηκε να ξεκλειδώσει την πόρτα. Ο στρατιώτης τυφλωμένος από το πάθος βίασε τη γυναίκα και τις κόρες. Μετά έφυγε και όταν συνάντησε τον άλλο στρατιώτη του είπε το απάνθρωπο και σατανικό κατόρθωμά του και του πρότεινε να του δώσει λεφτά. Εκείνος όμως λυπήθηκε πολύ και δεν δέχτηκε να πιάσει στα χέρια του τέτοια βρώμικα χρήματα. Στο δρόμο τους συνάντησαν και άλλους Έλληνες στρατιώτες και προχωρούσαν για λίγο μαζί. Κάποια στιγμή ακούστηκε ένας πυροβολισμός και μία σφαίρα βρήκε στο μέτωπο τον στρατιώτη που είχε κάνει τη φοβερή αμαρτία. Αμέσως σωριάστηκε νεκρός μπροστά στα έκπληκτα μάτια των άλλων στρατιωτών.

Αγαπητοί μου, ας φοβηθούμε το Θεό, ας μισήσουμε την ανηθικότητα και ας αγαπήσουμε την αγνότητα. Ο Θεός είναι μακρόθυμος και πολυέλεος αλλά είναι και δίκαιος και τιμωρεί τους αμετανοήτους. Το στόμα του Χριστού, ο μέγας Απόστολος Παύλος βροντοφωνάζει: «Τίμιος ο γάμος  εν πάσι και η κοίτη αμίαντος, πόρνους δε και μοιχούς κρινεί ο Θεός» (Εβραίους ιγ,4).