Το μεγάλο λεπίδι.
Γράφει ο Αθ. Στρίκος
Τη μοιχεία ως αδίκημα την κατήργησαν. Βλέπετε την κυρία ή τον κύριο δεν τους απασχολούσε η πράξη [το έργο η εργολαβία) που κάνανε, αλλά καιγόσανε μην το μάθει ο νόμιμος σύζυγος ή η σύζυγος. Πόσο ψεύτες και υποκριτές, θεέ μου.
Ή την άμβλωση ως έγκλημα επίσης την κατήργησαν. Ψήφισαν σχεδόν ομόφωνα το νόμο οι Βουλευτές όλων των κομμάτων. Είπαν ότι η γυναίκα έχει δικαίωμα να διαθέτει το σώμα της όπως θέλει, και μια χαρά καθάρισαν. (Από τέτοιες προοδευτικούρες πρώτοι).
Και καλά μέχρις εδώ. Από ’δω και πέρα όμως μέχρι που η κάθε ασφαλισμένη του Ι.Κ.Α. να δικαιούται με το Νόμο να κάνει τρεις αμβλώσεις το χρόνο και να καλύπτεται ασφαλιστικώς, δηλαδή να της χορηγείται επίδομα όπως του τοκετού, υπάρχει νομίζω κάποια απόσταση.
Και κάθε χρόνο στην Ελλάδα τριακόσιες χιλιάδες φόνοι (συγγνώμη αμβλώσεις) επιδοτούμενες. Κι ύστερα μιλάνε οι ανθέλληνες βουλευτές για δημογραφικό πρόβλημα. Κι ότι τάχα τους απασχολεί σοβαρά. Και θέλουν να το λύσουν. (Εδώ οργίζομαι πραγματικά). Και σταματώ.
θα μπορούσα ν’ αραδιάσω ένα σωρό τέτοια (ρατσιστές τάχα οι έλληνες, ιθαγένεια στους αλλοδαπούς, χρήμα ελληνικό για τεμένη μουσουλμανικά κ.τ.λ. κ.τ.λ.) για να καταδείξω ότι οι άνθρωποι που νομοθετούν, ή είναι παράφρονες ή έχουν χάσει το μέτρο ή είναι απλά ανθέλληνες. Αλλιώς αυτά δεν εξηγούνται. Πιστεύω το τελευταίο. Δηλαδή προδότες κανονικοί. Να: Τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα κακοποιών οξείας επικινδυνότητας, (τους εαυτούς τους δηλ. και το σινάφι τους) έκαναν νόμο και τα προστάτεψαν. Τα ευαίσθητα εθνικά δεδομένα γιατί άραγε τ' αφήκαν απροστάτευτα; Δεν σκεφτή κανε ότι υπάρχουν κι αυτά;
Και τώρα -πλην των τόσων άλλων που απεμπόλησαν-θα ‘ρθούν, μας λένε, οι ξένοι αξιολογητές, απεσταλμένοι των τροϊκάνων, να αξιολογήσουν τους 700χι λιάδες δημοσίους υπαλλήλους κατά τον Νόμον του φωτισμένου πολιτικού που ακούει στο όνομα Δημήτριος Ρέππας (που αν δεν ήταν υπουργός θα ήταν με τους διαδηλωτές). Μεταξύ δε αυτών και τους 250 χιλιάδες των δασκάλων και των καθηγητών και των υπηρετούντων στα διάφορα ερευνητικά κέντρα. Καθώς και τα ίδια τα κέντρα και τα πανεπιστήμια. Αφού πρώτα εμείς (δηλαδή οι πολιτικοί) διαλύσαμε την παιδεία (πού είναι οι επιθεωρητές; Πού οι Γενικοί Διευθυντές; Πού οι ετήσιες κρίσεις; Οι δημοσιοϋπαλληλικοί κώδικες; Οι κανονισμοί πειθαρχίας πού; Γιατί καταργήσαμε την αξιολόγηση που υπήρχε; Τι άφρονες ενέργειες των πολιτικών ήσαν αυτές, κυρίως με τη γιγάντωση του συνδικαλισμού, που στο κυνήγι της διάκρισης οι δάσκαλοί μας αντί για διδάσκαλοι του γένους, απομακρύνθηκαν τόσο απ' τις πνευματικές συνιστώσες ώστε κατάντη-σαν θεσιθήρες κ.τ.λ. κ.τ.λ.) τώρα φέρνουμε με Νόμους ξένους εκπροσώπους υπερεθνικών και εν πολλοίς ανθελληνικών κέντρων για να αξιολογήσουν τους δασκάλους και τους καθηγητές.
Κι αφού λέω τη διαλύσαμε την παιδεία τώρα «την ανοίγουμε στις αγορές και στην οικονομία», όπως είπε η πρώην υπουργίνα μας επί της παιδείας, δια βίου μάθησης, αυτομόρφωσης και δεν συμμαζεύεται, κυρία Διαμαντοπούλου.
Και φέρνουμε ξένους αξιολογητές, βαθμολογητές κι εκτιμητές. Κι αυτό είναι το δεύτερο βήμα. Για να αξιολογηθεί, βαθμολογηθεί και εκτιμηθεί, όπως αυτοί θέλουν. Ώστε στο τρίτο να επέμβουν οι αγορές και να την εξαγοράσουν κι αυτή, την παιδεία δηλαδή, όπως όλα τ' άλλα, για κομμάτι ψωμί, έτσι όπως θα την έχουν αξιολογήσει -εκτιμήσει να μην αξίζει τίποτα. Να το θυμάστε αυτό. Οι δε ντόπιοι πολιτικοί μιλούν για καθεστώς ιδιωτικού δικαίου με ιδιώτη επενδυτή. Μπενιζελικοί και Σαμαρικοί. Ήτοι οι κυρίως μνημονιακοί.
Όμως πέραν αυτών το μυαλό μου εμένα πάει και παραπέρα: Γιατί θα 'ρθούνε οι ξένοι να αξιολογήσουν την παιδεία μας: Τους δασκάλους και τους καθηγητές και τα πανεπιστήμιά μας και τα ερευνητικά μας κέντρα ;Έγινε πουθενά αλλού τούτο; Μήπως για να χαραχτεί και επισήμως ξένη προπαγάνδα εντός της Ελληνικής επικράτειας που έτσι κι αλλιώς δεν είναι πια ελληνική; Αλλά μια αποικία. Και για να την αλώσουν και εσωτερικά, δηλαδή ολοκληρωτικά;
θέλω να πω: Καλά τον μαθηματικό, τον φυσικό, τον τεχνολόγο, τον κομπι ουτερά κ.τ.λ. θα τους Βαθμολογήσεις. Την ιστορική, τη γλωσσική, τη θεολο γική, τη λαογραφική, ακόμη και τη νομική έρευνα, παραγωγή και διδασκαλία, αυτά πώς θα τα αξιολογήσουν οι κύριοι καθολικοί, άθεοι, προτε στάντες και λοιποί; Εν πάση περιπτώσει μη Έλληνες;
Κι αν αξιολογώντας τα ειπούν: ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ. Έτσι κι αλλιώς οι τροϊκάνοι διατάσσουν και οι δικοί μας εκτελούν. Πως μαθήματα η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ, Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ; Και τόσα άλλα.
Γι’ αυτό είπα ότι τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των κακοποιών κύριοι Έλληνες;) βουλευτές τα προστατέψατε. Τα ευαίσθητα εθνικά δεδομένα πότε και πώς θα τα προστατεύσετε; (Εκτός πια και ακολουθήσουμε πιστά την παγκαλική αρχή ότι «ήταν πάντα κατά της Εθνικής μας κυριαρχίας και υπέρ του να τη χάνουμε», οπότε δεν χρειάζεται καμία περαιτέρω συζήτηση. Το θέμα κλείνει οριστικά.)
Σήμερα το μεγάλο λεπίδι Βυθίζεται στον κορμό του Έθνους. Που άνευ ομοδοξίας και ορθοδοξίας πολιτικοί βέβηλοι αποκλίνουν μέρα με την ημέρα του γένους των Ελλήνων και μόνον μέλημα έχουν την άρθρωση λόγου (προσέξτε λίγο και το Βλέπετε) όχι εμψυχωτικού και στηρικτικού του γένους των Ελλήνων, αλλά, χωρίς δισταγμό καταπροδόσεως και παραδόσεως του γένους εις αλλοφύλους αρκεί να συντηρήσουν το καταρρέον καθεστώς τους.
Και τί "προϊόντα" πια θα παράγουμε θα υπαγορεύει ο δυνάστης κατακτητής ο εκ Βρυξελλών ορμώμενος.
Απλός, ανήσυχος, προβληματισμένος έλληνας είμαι. Όχι πολίτης, αλλά έστω υπήκοος που γράφει η ταυτότητά μου. Και κρούοντας έναν κώδωνα απ’ αυτή τη μικρή ασήμαντη κώχη μιας επαρχιακής εφημερίδος λέω ανενδοίαστα ότι: ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙ ΔΕΝ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟ-ΝΟΜΙΑΣ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟΥΣ ΣΚΟ¬ΠΟΥΣ. ΠΟΛΥ ΒΑΘΥΤΕΡΟΥΣ.
Και την ώρα που οι Σκοπιανοί -μια βρωμερή πορδή- εγείρουν ζήτημα Μακεδονίας και λένε ότι ο Μεγαλέξανδρος μιλούσε κάποιο Βουλγαρικό ιδίωμα της περιοχής των Σκοπίων. (Αλήθεια πώς διάβαζε Όμηρο που τον είχε στο προσκέφαλό του; Πώς θυσίαζε στην Τροία κατά την εκστρατεία του στην Ασία: Και πώς μακάριζε του Αχιλλέως που έτυχε να τον υμνήσει ένας Όμηρος; -Αρριανός Αλεξάνδρου Ανάβασις). Μεταφρασμένο στο Βουλγαρικό ιδίωμα από ποιόν;
Ποιος θα απαντήσει στο ενδεικτικά μόνον αναφερθέν παράδειγμα,• Οι ξένοι αξιολογητές;
Τα μνημόνια λοιπόν-μόνον στην ανόρθωση της Ελληνικής Οικονομίας δεν στοχεύουν.
Και σήμερα απευθύνομαι απ' αυτό εδώ το ασήμαντο Βήμα μιας επαρχιακής εφημερίδος στους Έλληνες διδασκάλους κα λώντας τους να προβληματιστούν, να στοχαστούν.
Τί κάνουν τα μνημόνια; Μη δεν δημεύουν τα μέσα βιοπορισμού των Ελλήνων; Κι αφού αυτό κάνουν ολοφάνερα μη δεν αναιρούν (αναίρεσις = φόνος εκ προμελέτης) και την πνευματική μας ελευθερία,•
Να είστε βέβαιοι ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις θα δείξουν τις πραγματικές προθέσεις τους όταν οι Έλληνες θα βρίσκονται σε παντελή Βιοτική αδυναμία.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η συμμετοχή μας στο διάλογο και η εκχώρηση αρμοδιότητας αξιολογητή -βαθμολογητή - εκτιμητή της παιδείας μας στους ξένους, είναι ότι χειρότερο για μας τους ίδιους και την Ελλάδα. Ενώ παράλληλα ο αυτούς δίδει δικαιώματα να μας θεωρούν υπανάπτυκτους. Σκεφτείτε το.
Ναι στην αξιολόγηση. Και μάλιστα αυστηρή.Όχι όμως από ξένους. Από δικούς μας, με κριτήρια δικά μας, που θα διασφαλίζουν όχι τους υπηρετούντες αλλά πρωτίστως την ταυτότητα και τη φιλοσοφία του Έθνους μας. Το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας μας. Πράγματα που δεν εξασφαλίζονται ποτέ υπό καθεστώς τρόμου και απειλής στην αποικία.
Οργανώστε σεις οι εκπαιδευτικοί της Λακωνίας μια ημερίδα. Καλέστε και συναδέλφους σας άλλων περιοχών. Κι αποφασίστε: Να μην επιτρέψετε το με-γάλο λεπίδι να το καρφώσουν στην καρδιά του γένους των Ελλήνων. Να τους αφοπλίσετε. Και εν ανάγκη να τους κόψετε το οπλισμένο χέρι.
Εδώ θα φανεί ο υγιής συνδικαλισμός σας, μακριά από κομματικές σημαίες κι αν ενδιαφέρεστε πραγματικά για την Ελλάδα. Και εν ανάγκη να μην προσέλθει κανείς για αξιολόγηση από ξένους αξιο λογητές. Ας σας απολύσουν όλους. Ήρθε η ώρα των Ελλήνων διδασκάλων. Η ώρα σας. Πετάξτε τις κομματικές σημαίες. Αναπεπταμένη και κυματίζουσα μόνον μια. Η Ελληνική. Άλλωστε όπως λέει ο μεγάλος Δωδεκανήσιος διδάσκαλος Φώτης Βαρέλης «πανί θέλει κι αέρα η ζωή να πλεύσει». Και μη φοβάστε. Δουλειά θα βρείτε μόνον στην Ελλάδα. Αφεντικό και μάννα και τροφός η Ελλάδα. Η αρχή και το τέλος μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου