Το κακό κτήνος
«…..mala bestia» (= το κακό κτήνος)
(«Θέλουν μα δεν μπορούν»)
Γράφει ο Αθαν. Στρίκος
Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο όνειρο καθημερινό.
Κάποιος τον πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε σα δανεισμένη πραμάτεια (Κ. X. Μύρης)
Θέλουν αλλά δεν μπορούν οι βουλευτές όλων των κομμάτων και προπαντός της Νέας Δημοκρατίας (νέα ονομάζουν ακόμα τη βακέτα) να αντιπαρατεθούν στο σύστημα. Που είναι (το σύστημα) απρόσωπο και δυσπρόσιτο. Και οι ίδιοι αδύναμοι να αντιταχθούν. Έτσι μας λένε. Και τα λόγια δικά τους, των βουλευτών της Ν. Δημοκρατίας. (Αντώναρος, Μιχελάκης, Κεφαλογιάννης, Κακλαμάνης, Μητσοτάκης ένιοι τούτων.)
Σιγά παιδιά. Τέτοια πέστε και σας λυπηθήκαμε. Οι πολλοί βέβαια δεν κατάλαβαν τι ακριβώς λέτε. Επομένως, σκέφτηκαν, κάτι σπουδαίο θάναι. Κι' εδώ είναι η μεγάλη σας επιτυχία. Θαμπώσατε, μπερδέψατε και περάσατε πάλι το δικό σας.
Και, τι δυστυχισμένοι που είστε αλήθεια! Μεγάλο το μαρτύριο. Να θέλετε αλλά να μη μπορείτε. Προκαλέσατε πραγματικά τον οίκτο μας. Γιατί δεν είναι λίγο να θέλει κάποιος ν’ ανασάνει και να μη μπορεί. Σκάει.
Το σύστημα λοιπόν δεν σας αρέσει. Δεν είναι καλό μα δεν θέλετε και να εναντιωθείτε. Σαν το γάιδαρο να ειπούμε που γυρίζει το μαγγάνι και το όλο σύστημα δεν τ’ αρέσει, μα, τι να κάνει; Θα ήθελε βέβαια να γκαρίξει χαρούμενος ή να κυλιστεί ευτυχισμένος. Αλλά ν’ αντισταθεί; Ν’ αντιδράσει; Ν’ αντιπαρατεθεί; Να διαφωνήσει; Γάιδαρος γαρ.
Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι τη θέση σας για τα νέα μέτρα Στουρνάρα («φορολογεί ό,τι κινείται» ο ένας. «Άλλη μια φορά την ήδη υπερφορολογημένη ακίνητη περιουσία» ο άλλος. «Κι’ εκείνη που δεν αποφέρει έσοδα» ο τρίτος. Κι’ όλοι εν χορώ.
«Ναι (παραμύθι) για ν' αρχίσει η ανάπτυξη απ’ τον Οκτώβρη και ν’ αποκαταστήσουμε τις αδικίες το 14» απαντά ο τραπεζίτης Στουρνάρας. Όπως θα βγαίναμε στις αγορές το δεύτερο εξάμηνο του 2011 που εβεβαίωνε ο καθηγητής του Χάρβαρντ, Γιωργάκης).
Και τι να κάνετε; Συνεχίζετε όλοι μαζί το στύψιμο αφού δεν μπορείτε ν’ αντιπαρατεθείτε. Πόσες φορές άλλωστε μ’ ένα σωρό Μαγκούφηδες δεν τόχουμε ιδεί το έργο! Και: «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ», γιατί «ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ» το λέν’ αυτό. Που δεν προβλέπει το Σύνταγμα. Που το καταντήσατε χειρότερο από Αστυνομική Διάταξη! Κι’ όλα τα μέτρα ψηφισμένα ήδη από σας στο δεύτερο και τρίτο μνημόνι. Ως κι’ ο Αλέξης, ο εγγονός του Αβραάμ Μπεναρόγια ευθυγραμμίστηκε. Μη χάσετε το μαντρί και σας φάει ο λύκος, τρακόσιοι, ζωή να ΄χετε. Κανάγιες.
Βουλευτής λοιπόν ίσον άβουλος. Και μεγαλύτερο παράδοξο από βουλευτής θεληματίας δεν υπήρξε κι’ ούτε θα υπάρξει. Κι’ όπως με το συλλογισμό: Ο αστυφύλακας είναι όργανο. Το μπουζούκι είναι όργανο. Άρα ο αστυφύλακας είναι μπουζούκι, έτσι και βουλευτής ίσον... παίγνιο. Κι’ ο γάιδαρος γυρίζει το πιεστήρι χωρίς δική του βούληση.
Μα ας σοβαρευτούμε. Καίτοι όσα είπαμε αρκούντως σοβαρά με λογική τετράγωνη.
Αλήθεια, πιστεύετε ότι το σύστημα είναι απρόσωπο και δυσπρόσιτο, ο βουλευτής αδύναμος, κι’ αυτό φταίει;
Προσωπικά δεν το δέχομαι. Ή μάλλον συμφωνώ κατά το ήμισυ. Δέχομαι δηλαδή ότι το σύστημα είναι απρόσωπο και δυσπρόσιτο. Όχι όμως ότι ο βουλευτής δεν
μπορεί ν’ αντιπαρατεθεί. Ή τουλάχιστον να μπει μπροστά δίδοντας το παράδειγμα στην περιστολή, αφού πρώτα σοβαρευτεί.
Μ’ άλλα λόγια δέχομαι απολύτως ότι η σύγκλητος, όπως έλεγαν ο: Λατίνοι, μπορεί να είναι κτήνος, οι συγκλητικοί όμως μπορεί να έχουν αισθήματα. Να είναι άνθρωποι.
Senatores boni viri, senatus mala bestia (= οι συγκλητικοί [μπορεί να είναι] καλοί άνθρωποι, η σύγκλητος όμως [είναι] κακό κτήνος).
Έτσι το σύστημα μπορεί να ‘ναι απρόσωπο, ο βουλευτής όμως είναι πρόσωπο. Και πρέπει να σκέπτεται πριν από κάθε ενέργειά του. Κι’ όχι να υπογράφει ό,τι δεν διαβάζει (Χρυσοχοΐδης - Κατσέλη - Παπάίωάννου, μερικοί απ’ αυτούς. Και πράξεις ομολογημένες.) Ούτε υπουργός να υπογράφει εκείνα που δεν γράφει (Ρουπακιώτης).
Προπαντός όμως πρέπει να έχει πάντοτε κατά νου ότι: «εκ του λαού λαμβανόμενος υπέρ του λαού καθίσταται». Και ότι: «ο ηγέτης συγκακουχείται τω λαώ». Σαν άνθρωπος. Όχι σύστημα. Άλλως είναι σφετεριστής και νοσφιστής (= κλέφτης και καταχραστής) εξουσίας και προδότης εκείνων που τον ανέδειξαν. Και πρωτίστως της πατρίδας που γέννησε αυτά που μόλις είπαμε για τον ηγέτη. Αυτά κι’ άλλα πολλά.
Πιο απλά θέλω να ειπώ ότι το σύστημα ό,τι θέλει ας είναι. Ο βουλευτής όμως - το λέει και η λέξη - πρέπει νάχει γνώμη, σκέψη κι’ ελεύθερα ν’ αποφασίζει ο ίδιος, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα που ορκίστηκε. Να έχει αισθήματα, βούληση και να τη διατυπώνει. (Αυτό μονάχα αν τηρούσε κι’ όχι την κομματική πειθαρχία ποτέ δεν θα φτάναμε εδώ). Να μη φοβάται την ευθύνη λουφάζοντας πίσω από την ασυλία και την παραγραφή. Ή απαγκιάζοντας ασφαλής στις ατέρμονες και δαιδαλώδεις στοές της διαδικασίας, που σαν ασπάλακας (τυφλοπόντικας) κατασκευάζει και επιτροπές και επομένη σύνοδος κ.τ.λ. ονομάζει, από τους άλλους πολίτες χώρια.
Να μην αρνείται τον αγώνα. Και εν ανάγκη ν’ αρπάζει το δαυλό και να τον ακουμπάει στο μπαρούτι σαν τον Καψάλη, σαν το Σαμουήλ, σαν το Γιαμπουδάκη. Αλλιώς δεν είναι βουλευτής αλλά εξάρτημα, βίδα του συστήματος, γάιδαρος στο μαγγάνι. Υπηρέτης του προσωπικού του συμφέροντος και της αποζημίωσής του. (Τι φοβερό κι' αυτό. Τις πολλές και ποικίλες απολαβές του ο βουλευτής να τις έχει βαφτίσει «αποζημίωση» για να μην φορολογείται. Κι’ εσύ λες: τι ζημιά έκανα στον τράγο για να τον αποζημιώνω κι’ από πάνω;)
Πώς λοιπόν να μην μετέλθει στρατήγημα; Να μην ειπεί το σύστημα; Θέλω ν’ αντιπαρατεθώ αλλά δεν μπορώ; Πώς αλλιώς θα διατηρήσει τα κεκτημένα του αν δεν γίνει ένα με το σύστημα κι’ απολέσει άνθρωπο και βουλευτή; Χάσει την ευαισθησία του - αν έχει κι’ όση του απόμεινε; Την ταυτότητά του;
Ενεργούν λοιπόν οι βουλευτές μας σαν ξερά και δογματικά εργαλεία των ισχυρών. Κάτι χειρότερο: Όλοι μαζί συλλογικά σαν mala bestia (κακό κτήνος). Αφού λένε πώς θέλουν ν’ αντιπαρατεθούν μα δεν μπορούν. Αν ήσαν άνθρωποι θα μπορούσαν. Οι άνθρωποι για όλα είναι ικανοί. Κατάντησαν όμως όπως λέει το λατινικό ρητό. Υπηρέτες του ψεύδους της εποχής και προδότες της πατρίδος και γι’ αυτό δεν μπορούν. Όπου οι ίδιοι για να δικαιολογήσουν την προδοσία υπόσχονται αμφίβολη ελπίδα χωρίς προοπτική.
Κι’ εμείς καλούμεθα να ζήσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας με ενοχές («μαζί τα φάγαμε») σε πατρίδα ντροπιασμένη. Εκεί που αυτοί θέλουν αλλά δεν μπορούν. Δοξάστε τους... «αρίστους».
Υστερόγραφον
Θα καταλάβουμε άραγε ποτέ τι ανθρώπους έχουμε να φροντίζουν την Ελλάδα στην οποία δεν άφηκαν τίποτα δικό της;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου