Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Ο... στάβλος που λέγεται Βουλή

Είδα τον Χαϊκάλη να εμφανίζει κασετοφωνάκια στην Βουλή και μου προκάλεσε γέλιο. Είδα τον Παναγούλη να εύχεται να πεθάνουν οι αντιμνημονιακοί και φούντωσα.

Είναι εμφανές ότι οι συνεδριάσεις της Βουλής μετατρέπονται σταδιακά σε συνεδριάσεις τοπικών δημοτικών συμβουλίων, όπου ο καθένας κάνει ότι γουστάρει και μετράει ποιος έχει το πιο φουσκωμένο παντελόνι...

Προφανώς δεν υπάρχουν πια πολλοί στα έδρανα που να θυμούνται τι είναι η Βουλή και γιατί αξίζει τον σεβασμό μας.

Μπορεί να μην ζούσα στη Χούντα, αλλά όπως μου έχουν πει οι παλιότεροι, κατά την επταετία όταν η Βουλή είχε κλείσει από τους συνταγματάρχες, οι πολίτες που πέρναγαν απ'έξω προσεύχονταν να την δουν ανοικτή ξανά.

Τον Ναό της Δημοκρατίας, όπως την ονόμαζαν τότε, έγινε ένα μπ.... που την μουντζώνουμε ασυστόλως.

Οι σημερινοί "εκλεκτοί", που προφανώς δεν γνωρίζουν την ιστορία της Βουλής, την έχουν μετατρέψει σε στάβλο για να μην πω τίποτα χειρότερο.

Ο Χαϊκάλης βγάζει στα μικρόφωνο, τα κασετοφωνάκια με την φωνή του Σαμαρά. Οι Χρυσαυγίτες βουλευτές ψάχνονται με λυμένο το ζωνάρι, για καυγά. Και αν περιμένουμε να ξεσηκωθούν οι παλιότεροι, ώστε να επέλθει η τάξη, φαίνεται ότι θα περιμένουμε πολύ.

Η κατάντια και η βρώμα της κοινωνίας που μας έφερε στην εξαθλίωση, βρήκε τον καθρέπτη της στο Κοινοβούλιο.

Νίκος Κοντορούσης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου