«Όμως ο Υιός του ανθρώπου όταν έλθει θα βρει άραγε την πίστη επί της γης;»

Με το αφοπλιστικό ερώτημα "Όμως ο Υιός του ανθρώπου όταν έλθει (ως Κριτής) θα βρει άραγε την πίστη επί της γης;" (Λουκ. ΙΗ΄8), ο Κύριός μας διαβλέπει προφητικά την τραγική αποδυνάμωση της πίστης των ανθρώπων πριν από τη Δεύτερη Παρουσία Του, τη σπανιότητά της, που θα αγγίξει τα όρια ολικής εκλείψεως. 

Πράγματι, σήμερα ο λεγόμενος χριστιανικός κόσμος έχει παρασυρθεί τόσο πολύ από τα διάφορα συνθήματα και ρεύματα, αλλά και από την θρησκευτική αδιαφορία που τον χαρακτηρίζει, ώστε οι περισσότεροι «χριστιανοί» να βλέπουν στο πρόσωπο του Χριστού απλώς ένα από τους αρχηγούς των θρησκειών ή ένα μύστη της αρχαιότητας.

Πολλοί λοιπόν, βλέπουν το Χριστό μόνο ως ένα μεγάλο διδάσκαλο ή πνευματικό ηγέτη, πάντοτε όμως ως απλό άνθρωπο και όχι ως Θεό, ενώ κάποιοι αρνούνται ακόμα και την ύπαρξή Του! 
Σε άλλο σημείο του κατά Λουκάν Ευαγγελίου, ενώ μιλά για τη Δευτέρα Παρουσία, ο Κύριος πληροφορεί τους μαθητές Του ότι «πιο πριν ο Υιός του ανθρώπου πρέπει να πάθει πολλά και να αποδοκιμασθεί από αυτή τη γενεά» (Λουκ. ΙΖ΄25). 

Εδώ χρειάζεται προσοχή, γιατί φαίνεται ότι ο Κύριος δεν προλέγει μόνο περί των παθών και του σταυρικού θανάτου, που έμελλε να υποστεί από τη γενιά των Ιουδαίων της εποχής Του. Ο όρος «γενεά» δεν έχει μόνο την έννοια της «γενιάς», αλλά και του «γένους», του έθνους των Εβραίων στη συγκεκριμένη περίπτωση. 

Εφόσον λοιπόν ο Κύριος στα συμφραζόμενα αυτού του χωρίου και πριν και μετά απ΄ αυτό, αναφέρεται στον Ερχομό Του, στη Δεύτερη Παρουσία Του και εφόσον η λέξη «γενεά» έχει και την έννοια του έθνους, του Ιουδαϊκού λαού, αντιλαμβανόμαστε ότι η σημασία του ΙΖ΄25 είναι αφενός περί της Σταυρώσεως και αποδοκιμασίας του προσώπου Του από τους Ιουδαίους της εποχής Του, αλλά αφετέρου και η εξής: "Πριν (από την ένδοξη ημέρα του ερχομού Του) πρέπει ο Υιός του ανθρώπου να πάθει πολλά και να καταφρονηθεί από αυτό το (εβραϊκό) γένος".

Προπαγάνδα καταφρόνησης του Χριστού

Είναι γνωστό τόσο από το βάθος της ιστορίας όσο και κατά το πρόσφατο παρελθόν και μέχρι σήμερα, το αντιχριστιανικό μένος και η προπαγάνδα του είδους που εξαπολύεται από τον εβραϊκό παράγοντα. 

Η προπαγάνδα αυτή κατά τον 20ό αιώνα απέκτησε πολλά και μεγάλα «πλοκάμια» με τη βοήθεια των επιτευγμάτων της τεχνολογίας, καθώς εβραϊκά συμφέροντα απέκτησαν έλεγχο σε μεγάλο βαθμό και στους σημαντικούς τομείς της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. 

Σε πρώτη φάση μπορούμε να θυμηθούμε ότι η χριστιανική πίστη και διδασκαλία είναι απούσα από τα κόμικς, τα καρτούν, την επιστημονική φαντασία, είδη που γοήτευσαν και γαλούχησαν ολόκληρες γενιές, αφήνοντάς τες θρησκευτικά αδιάφορες. 

Από τη δεκαετία του 1970 και μετά, ο κινηματογράφος και η τηλεόραση γίνονται μέσα που προβάλλουν μια στρεβλή και παρεξηγημένη εικόνα του Χριστού στο σύγχρονο κόσμο, με διαστροφές στα νοήματα του Ευαγγελίου και την ιστορικότητα. 

Την ίδια περίοδο περίπου αρχίζουν να κυκλοφορούν όλο και ευρύτερα διάφορα βιβλία με βλάσφημες «αποκαλύψεις», που δυσφημίζουν το πρόσωπο του Χριστού, την Αγία Γραφή, και το ρόλο της Εκκλησίας. [...]

Απόσπασμα από το βιβλίο "Κόκκινο χαλί για τον Αντίχριστο"

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/11/blog-post_7204.html#ixzz2B3P0LtbB