Κρέμασε τη σφυρίχτρα του και φόρεσε τα ράσα!

Στα 20 χρόνια του… διαιτητικού του βίου ο Ναούμ Σταύρου ήθελε πάντα το Θεό να τον συνοδεύει, να τον συμβουλεύει και να τον προστατεύει.

Αφού διηύθυνε 2.500 περίπου αγώνες, κρέμασε τη σφυρίχτρα του ως διαιτητής α’ εθνικής, διεθνής και με δύο ευρωπαϊκά ματς στο ενεργητικό του. Η συνέχεια; Για όσους τον ήξεραν και γνώριζαν τη σχέση του με την πίστη, αναμενόμενη. Εγινε ιερέας!

Η ιστορία της ζωής του πατέρα Ναούμ ξεκινά στη Λίμνη της Εύβοιας όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Η οικογένεια του ήταν ιδιαίτερα πιστή και ο μικρός Ναούμ είχε από παιδί δύο αγάπες. Τον αθλητισμό και την εκκλησία. Έπαιζε ποδόσφαιρο στη γειτονιά και είχε μάθει βυζαντινή μουσική για να γίνει ψάλτης.

Η ζωή του αλλάζει όταν περνάει με πανελλαδικές εξετάσεις το 1986 στο τμήμα Ζωικής Παραγωγής της Θεσσαλονίκης, μετακομίζει στη νύμφη του Βορρά. Παράλληλα με τις σπουδές ο Ναούμ Σταύρου παίζει ποδόσφαιρο σε τοπικές ομάδες, όμως οι οικονομικές δυσκολίες μεγαλώνουν, τα έξοδα αυξάνονται και η οικογένεια του δεν έχει μεγάλες δυνατότητες. Τότε αναζητά δουλειά και ένας συμφοιτητής του τον φέρνει σε επαφή με τον πρόεδρο του ποδοσφαιρικού συνδέσμου Φλώρινας που τον ενημερώνει ότι αναζητούσαν διαιτητές. Αποφασίζει λοιπόν να φορέσει τη στολή, να βάλει τη σφυρίχτρα στο στόμα και να δοκιμάσει το… ρεφεριλίκι, κυρίως για βιοποριστικούς λόγους. Όπως φάνηκε όμως, ο Ναούμ είχε ταλέντο κι έτσι γρήγορα προβιβάζεται από το τοπικό πρωτάθλημα στη Δ’ Εθνική, ξεκινώντας μια μεγάλη διαιτητική καριέρα.

Το 1992 και μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας επέστρεψε στην Εύβοια και έγινε διαιτητής του εκεί συνδέσμου. Πιάνει παράλληλα δουλειά στο κτηνιατρείο της Ιστιαίας, μια πολύ καλή εργασία για τον ίδιο λόγω της μεγάλης του αγάπης για τα ζώα. Είναι υπεύθυνος για την αναπαραγωγή τους, παρακολουθεί σεμινάρια και γίνεται ένας καλός επαγγελματίας. Παράλληλα είναι ενεργό μέλος της ενορίας του. Ψάλτης, ταμίας στο φιλόπτωχο ταμείο και δραστήριο μέλος της εκκλησίας, που δεν έλειπε ποτέ από τις ακολουθίες.

Στη διαιτησία καταξιώθηκε και ποτέ δεν αναμείχθηκε σε σκάνδαλα ή, «σκάνδαλα». Εφτασε να σφυρίζει α’ εθνική αν και ο ίδιος παραδέχεται πως: «ο κόσμος του ποδοσφαίρου είναι βρόμικος. Υπάρχει μεγάλο παρασκήνιο. Είναι θέμα του διαιτητή αν θα υποκύψει στις πιέσεις ή τα χρήματα».

Ως άνθρωπος του Θεού παραδέχεται τα λάθη του και θυμάται: «Τα μεγαλύτερα; Ενα λάθος οφσάιντ σε αγώνα Ολυμπιακού – Ηρακλή κι άλλο ένα σε ματς Ιωνικός- Γιάννινα ως βοηθός. Ήταν ανθρώπινα λάθη. Κι εγώ το βράδυ στις ειδήσεις το κατάλαβα. Δυστυχώς ουδείς αναμάρτητος» λέει χαμογελώντας και συμπληρώνει: «Μπήκα φτωχός στο ποδόσφαιρο και είμαι περήφανος που και όταν έφυγα παρέμεινα φτωχός. Πάντα έλεγα ότι πρέπει να παίξω για μένα και για να έχω καθαρό το κούτελο μου. Πριν από κάθε αγώνα προσευχόμουν και ξεκινούσα με τη βοήθεια του θεού».

Σήμερα ο Ναούμ Σταύρου εξομολογείται αυτό που πάντα αναρωτιούνται οι φίλαθλοι για τους διαιτητές, τι ομάδα είναι! «Νόμιζαν ότι ήμουν Παναθηναϊκός επειδή είχα διαιτητεύσει πολλά ματς των «πράσινων». Εγώ όμως είμαι ΠΑΟΚ. Χωρίς να το μάθει κανείς είχα ζητήσει εξαίρεση από τους αγώνες του ΠΑΟΚ. Δεν ήθελα να διαιτητεύω την αγαπημένη μου ομάδα».

Ο Ναούμ μετά την απόσυρση του συνέχισε να δουλεύει στο κτηνιατρείο. Ένα βράδυ όμως πηγαίνοντας στη Χαλκίδα για δουλειά αλλάζει ξαφνικά προορισμό και χτυπάει την πόρτα της Μητρόπολης. Γνώριζε τον σεβασμιότατο και του μίλησε για την αγάπη του στην πίστη και το πόσο ήθελε να γίνει ιερέας! Λίγες ημέρες μετά και αφού πρώτα ο κ. Χρυσόστομος έμαθε τα καλύτερα για τον πιστό ενορίτη Ναούμ Σταύρου, τον κάλεσε, συμφώνησε μαζί του και του ανακοίνωσε ότι θα τον χειροτονήσει. Στις 5 Απριλίου του 2009 χειροτονήθηκε διάκονος και στις 31 Μαΐου πρεσβύτερος!

Αφιερωμένος στην εκκλησία υπηρετεί πλέον στην Αγία Τριάδα Στροφυλιάς και στον Άγιο Ιωάννη της Αγκάλης. Είναι 47 ετών και διαιτητεύει πλέον μόνο παιδικούς αγώνες των κατηχητικών! Η κρίση φυσικά δεν τον έχει αφήσει ανεπηρέαστο: «Ορισμένοι είπαν ότι έγινα παπάς νια βιοποριστικούς λόγους. Πριν αμειβόμουν με 1.100 ευρώ και τώρα παίρνω μισθό μόνο 860 ευρώ. Με αυτά ζω την οικογένεια μου με τα τρία παιδιά. Όσο για τα «τυχερά»; Αυτά δεν υπάρχουν. Ο κόσμος υποφέρει, εμείς είμαστε για να τον βοηθάμε όχι για να τον επιβαρύνουμε. Εδώ δεν πήρα «τυχερά» ως διαιτητής, θα τα πάρω τώρα ως παπάς;».

http://www.tromaktiko.net/2012/11/01/%CE%BA%CF%81%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%86%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%87%CF%84%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B1/