ΘΑΥΜΑ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ
ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΙΣ 14/9/1925;
Ο ΘΕΟΣ ΕΥΛΟΓΕΙ ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ;

   Οι ταλαίπωρες ψυχούλες των αποκομμένων από το Σώμα Του Χριστού, παλαιοημερολογιτών συχνά προβάλλουν την εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού στις 14/9/1925 –Παλ.Ημερ.- σαν επιβεβαιωτικό θαύμα της ορθότητας του Παλαιού ημερολογίου. Το συμβάν δημοσιεύτηκε την επομένη στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, (15/28-9-1925) και περιγράφτηκε ως εξής:
«Ο σύλλογος των Ορθοδόξων, ανεγνωρισμένον Σωματείον, συμφώνως πάντοτε προς το Παλαιόν εκκλησιαστικόν ημερολόγιον εις το οποίον εμμένει ακλόνητος, την εισαγωγήν του Γρηγοριανού ημερολογίου εις την Εκκλησίαν θεωρών εώρτασε σήμερον 14ην Σεπτεμβρίου, κατά το εν λόγω ημερολόγιον, την εορτήν της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Προς τούτο από της 9ης νυκτερινής της χθες πλέον των δισχιλίων μελών του συλλόγου συνηθροίσθησαν εν τω εξοχικώ ναώ του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου όπου ετελέσθη αγρυπνία. Εννοείται, ότι η συγκέντρωσις αυτή των πιστών δεν διέλαβε την προσοχήν των οργάνων της εξουσίας, άτινα από της 11ης νυκτερινής παρηκολούθησαν την ακολουθίαν χάριν της τάξεως, ως είπον.
Αλλά οιαδήποτε κι’ αν ήτο η εκεί αποστολή των, ολίγα λεπτά μετά την εκεί άφιξίν των εκόντα άκοντα ηναγκάσθησαν να προστεθώσι και ταύτα εις το πλήθος των πιστών, τους οποίους δεν εχώρει ήδη ουδέ ο εξωτερικός περίβολος του ναού, ένεκα λόγων ανωτέρων πάσης ανθρωπίνης διαταγής ή εξουσίας.
Η ώρα ήτο 11η και ημίσεια προ του μεσονυκτίου, ότε ακριβώς άνωθεν του ναού και με κατεύθυνσιν εξ Ανοτολών προς Δυσμάς ενεφανίσθη φωτεινός λευκός Σταυρός του οποίου η λάμψις περιοριζόμενη μόνον επί του Ναού και του εκκλησιαζόμενου πλήθους εξηφάνιζεν εντελώς την λάμψιν των αστέρων, κατηύγαζε δε τον Ναόν και τον περίβολον, ως να κατηυθύνετο επ’αυτών ηλεκτρικός προβολεύς.
Η οριζοντία γραμμή του ουρανίου τούτου Σταυρού έκλινεν προς τα δεξιά, προς το κάτω δέ μέρος της καθέτου γραμμής του εσχηματίζετο μικρότερος Σταυρός διά της παρεμβολής ετέρας μικροτέρας οριζοντίας γραμμής. Το ουράνιον τούτο σημείον ήτο ορατόν συνεχώς επί ημίσειαν ώραν και κατόπιν ήρξατο σβενυμμένον ολίγον κατ’ ολίγον.
Το τι επηκολούθησε μετά την εμφάνισην του ουρανίου τούτου σημείου αδύνατον να περιλάβη ανθρώπινη αφήγησις. Πάντες οι εκκλησιαζόμενοι γονυπετείς και κλαίοντες εκ της συγκινήσεως ήρχισαν ψάλλοντες και δοξολογούντες τον Κύριον εν ενί στόματι και μία καρδία. Τα όργανα της εξουσίας παραιτούνται της αποστολής των και ανευρίσκουσι εις τα βάθη της καρδίας των της πίστην των παιδικών των χρόνων. Όλος ο χώρος εκείνος μεταβάλλεται εις μίαν γωνίαν άλλου τινός κόσμου υπέργειου. Όλοι κατέχονται υπό ανεκφράστου ιεράς συγκινήσεως όλοι κλαίουσιν. Η αγρυπνία συνεχισθείσα ετελείωσε περί την 4ην πρωινήν, οπότε ολόκληρος εκείνος ο ανθρώπινος χείμαρρος ήρχισε κατεχρόμενος προς την πόλιν διηγούμενος ανά πάν βήμα το νυχτερινόν θαύμα, εκ της συγκινήσεως του οποίου συνείχοντο πάντες.
Ίσως θα υπάρξωσι άπιστοι, οίτινες θα αμφισβητήσωσι το γεγονός, ίσως θα υπάρξωσι δοκησίσοφοι, οίτινες θα ζητήσωσι να ερμηνεύσουσι το φαινόμενον δια της αυθυποβολής ή δ’ οιαδήποτε άλλης βεβιασμένης αιτιολογίας, πάντως, όμως, και των μέν και των δε τα επιχειρήματα ως σαθρά, ανατρέπονται, αν ληφθή υπ’όψιν, ότι δεν πρόκειται περί στιγμιαίου φαινομένου διαλάμψαντος δίκην διάττοντος, αλλά περί φαινομένου ορατού επί ημισειαν και πλέον ώραν, το οποίον έβλεπον και εθαύμαζον συνεχώς δισχίλιοι και πλέον άνρθωποι.
Ευτυχώς δε, ότι μεταξύ των ιδόντων και θαυμασάντων τον ουράνιον τούτον φωτεινόν Σταυρόν συμπεριλαμβάνονται και όργανα εξουσίας και κατά συνέπειαν και η Εκκλησία και το επίσημον κράτος έχουσι καθήκον να εξετάσωσι, να εξακριβώσωσι και να επισημοποιήσωσι το γεγονός.
Εκτός όμως τούτου, νομίζομεν, ότι η εμφάνισις του ουρανίου Σταυρού, καθ’ην ημέραν εορτάζεται κατά το παλαιόν ημερολόγιον η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, αποτελεί μίαν επί πλέον θεόθεν βεβαίωσιν περί της ορθότητας των επί του προκειμένου πεποιθήσεων των ακολουθόντων το ημερολόγιο τούτο, παρέχει δε και εις τους διευθύνοντας σήμερον τα της Εκκλησίας, χείρα βοηθείας ουρανόθεν προς αναθεώρησιν της αντικανονικής αποφάσεως των περί της εισαγωγής εις την Εκκλησίαν μας μονομερώς του Γρηγοριανού ημερολογίου δι’ αποσχίσεως εκ του μεγάλου σώματος της Ορθοδοξίας».
Περιττό να πούμε ότι ο σατανάς εμφανίζεται και ως άγγελος φωτός προκειμένου να πλανήσει και να απομακρύνει τα παιδιά Του Θεού από την Εκκλησία. Στην εκκλησιαστική μας ιστορία υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις ψευδοραμάτων με αποτέλεσμα την διάσπαση, την πτώση, την απιστία και όλα αυτά που χαρίζει απλόχερα ο διάβολος σε όποιον τον εμπιστευτεί.
Μα, θα πει κάποιος, ξέρουμε ότι οι δαιμονικές εμπειρίες αφήνουν στην καρδιά ταραχή, αναστάτωση, φόβο ενώ τότε «…Όλοι κατέχονται υπό ανεκφράστου ιεράς συγκινήσεως όλοι κλαίουσιν». Λέει επ’ αυτού ο γ.Παΐσιος: «Ο διάβολος είναι πονηρός. Ερεθίζει λίγο την καρδιά του ανθρώπου και τον κάνει να αισθάνεται μια ευχαρίστηση, οπότε τον πλανάει, δίνοντας του την εντύπωση ότι η ευχαρίστηση αυτή είναι πνευματική, θεία. Κλέβει την καρδιά και νομίζει ο άνθρωπος ότι πάει καλά. «Δεν ένιωσα, ταραχή», λέει. Ναι, αλλά αυτό που ένιωσες δεν είναι η πραγματική, η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι κάτι ουράνιο»1.
Τέτοιου είδους εμπειρίες είναι κοινές στους χώρους των αιρετικών όπου τα ψευτοχαρίσματα και οι ψευτο-οράσεις πάνε και έρχονται! Εμφανίσεις αγγέλων, συμβόλων, του Χριστού, ενυπνίων, προφητειών, γλωσσολαλιάς, ψευτοθεραπείες είναι στο καθημερινό πρόγραμμα των πεντηκοστιανών, μορμόνων, «χαρισματικών», αποκρυφιστών και λοιπών πλανεμένων. (Πρόσφατα μάθαμε και για παλαιοημερολογίτη «ιερέα» στην περιοχή της Σαλαμίνας ο οποίος έχει το «χάρισμα» της …γλωσσολαλιάς!!!).
Παιδί μου, είσαι βέβαιος πως είναι άγγελος του Θεού αυτός που σου εμφανίζεται;
-Βέβαιος; Βεβαιώτατος, γέροντά μου! Μα προσευχόμαστε μαζί, κάνουμε καθημερινώς χίλιες μετάνοιες, συζητούμε για την μέλλουσα ζωή, για τον παράδεισο ...; Ο φύλακας άγγελος μου είναι.
Ο διάκονος φαινόταν αμετάπειστος. Εκείνο όμως που τον έκανε επιφυλακτικό ήταν η εμπιστοσύνη του στον θεοφώτιστο πνευματικό του. Αλλά πάλι, έλεγε, πως μπορεί ο δαίμονας να με ενισχύει στην προσευχή; Αυτός πολεμεί τους προσευχομένους.
Μετά από πολλά συμφώνησαν να καταφύγουν σε μερικές δοκιμασίες. Να δοκιμάσουν τον «φύλακα άγγελο».
-Ζήτησέ του, του είπε ο παπά-Σάββας, μόλις ξανάρθει να πει το «Θεοτόκε Παρθένε». Ακόμη πες του να κάνει το σημείο του σταυρού.
Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Όταν δύο ολόκληρα χρόνια σε έχει ο πονηρός τυλιγμένο στην πλάνη, τότε και τα μάτια σου και τα αυτιά σου τα πλανεύει και φαντάζεσαι πως ακούς το «Θεοτόκε Παρθένε» και πως τον βλέπεις να σταυροκοπιέται.
Στην επόμενη επίσκεψη ο διάκονος με κάποια κρυφή εσωτερική ικανοποίηση ανήγγειλε στον πνευματικό.
-Γέροντα μου, τα πράγματα έχουν όπως σου τα είπα. Είναι άγγελος του Θεού. Είναι ο φύλακας άγγελός μου. Και το «Θεοτόκε Παρθένε» το είπε και τον σταυρό του τον έκανε.
 "Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΓΓΕΛΟΣ" Από το βιβλίο "Σάββας ο πνευματικός" - Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού - π. Δανιήλ Γούβαλη
Το συμβάν το κατέγραψε η εφημερίδα ΣΚΡΙΠ της εποχής, μήπως όμως αυτό αποδεικνύει την γνησιότητά του; Αντιθέτως. Σύμφωνα με μαρτυρία του μακαριστού π. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου την εποχή της ψευτο-αγίας του Αιγάλαιω, Αθανασίας Κρικέτου, οι εφημερίδες έγραφαν για φως που εμφανιζόταν στο Αιγάλαιω. Σήμερα είναι γνωστό σε όλους πως η Αθανασία του Αιγάλαιω ήταν πλανεμένη «φωτισμένη» και τα σημεία που παρουσίαζε ήταν αποτελέσματα πλάνης. Ας διαβάσουμε όμως πως περιγράφει το γεγονός ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης:
«Εις μίαν εποχή έγραφαν οι εφημερίδες για ένα φως, που παρουσιαζόταν στο Αιγάλεω, και το οποίον προκαλούσε θαυματουργικώς η Κρικέτου. Κατά τις ανακρίσεις που έκανα ένας μηχανικός κατέθεσε το εξής:
«Παρακολούθησα την παράκληση και την ομιλία της Κρικέτου. Κατόπιν το ακροατήριο αργά την νύκτα ξεκίνησαν να ανέβουν στο λόφο για να δουν το φως. Πράγματι επήγαν και περίμεναν μπροστά στους βράχους. Εγώ όμως παρηκολούθησα δύο μπράβους της, που με έβαλαν σε υποψία. Όταν έφθασαν στο σημείο εκείνο, αυτοί προχώρησαν πλαγίως στο δάσος. Επήγα και εγώ κοντά τους. Με έδιωξαν. Σε λίγο άρχισε στους βράχους να φαίνεται το φως. Το προκαλούσαν ασφαλώς αυτοί με ηλεκτρικούς φακούς. Οι άνθρωποι προσκυνούσαν το φως. Προσηύχοντο και έλεγαν τροπάρια της Παρακλήσεως.

Έπειτα από ώρα τους είδα να επιστρέφουν. Είπα τότε στο διπλανό μου:
-Δεν θα ξαναφανεί το φως. Γιατί; μου λέγει. Που το ξέρεις;
-Διότι να! του είπα. Αυτοί που το προκαλούσαν, επέστρεψαν, και πράγματι! Δεν ξαναπαρουσιάστηκε το φως. Και όμως! Υπάρχουν τόσο ανόητοι άνθρωποι που την θεωρούν Αγία και τρέχουν κοντά της!!!»2.
   Αλλά μήπως ο Κύριος θα ευλογούσε με ένα τέτοιο σημείο το σχίσμα στην Εκκλησία Του; Μη γένοιτο! Το σχίσμα επισήμως έλαβε χώρα το 1935 όταν 3 Αρχιερείς, ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ο Δημητριάδος Γερμανός και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος ανέλαβαν την αρχηγία του αγώνος προς επαναφορά του παλαιού Ημερολογίου. Αργότερα δε προέβησαν σε χειροτονίες τεσσάρων Επισκόπων:
Την 5.6.1935, τον Γερμανό, Επίσκοπο Κυκλάδων, την 6.6.1935 τον Χριστόφορο, Επίσκοπο Μεγαρίδος, την 7.6.1935 τον Ματθαίο, Επίσκοπο Βρεσθένης και την 7.6.1935 τον Πολύκαρπο, Επίσκοπο Διαυλείας. Έτσι έγινε το σχίσμα3. 11 ολόκληρα χρόνια μετά την αλλαγή του ημερολογίου που έγινε στις 16.2.1924. Το σημείο της εμφάνισης του Τιμίου Σταυρού έλαβε χώρα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες στις 14/9/1925, τότε που δεν υπήρχε εκκλησία παλαιοημερολογιτών! Τότε που η Εκκλησία ήταν Αδιαίρετη και ΜΙΑ!!!4 Τότε που οι τρεις Αρχιερείς ήταν Αρχιερείς της Εκκλησίας μας!
Οι Άγ. Πατέρες, ότε παρέδωκαν το παλ. ημ)γιον μας είπον σας παραδίδομεν το Ιουλιανόν ημερολόγιον επί τη βάσει του οποίου εκανονίσαμεν, όπως πάντες εορτάζωμεν την εορτήν του Πάσχα συμφώνως, εν ειρήνη και ομονοία την ιδίαν ημέραν διά να μη εορτάζουν άλλοι πρωτύτερα και άλλοι υστερώτερα και γίνονται φιλονικείαι, λογομαχίαι και διχοστασίαι. Δεν μας είπον, ότι το παλ. ημ)γιον όποιος το φυλάσση σώζεται και εις αυτό κρέμαται όλος ο Νόμος και οι Προφή­ται. Αυτή είναι διδασκαλία του παγκακίστου διαβόλου.
ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ
ΠΕΡΙ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ, ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ- Απόσπασμα από την επιστολή της 23-9-1975 
   Αγαπητέ αναγνώστη, με το άρθρο αυτό δεν θέλουμε να θίξουμε την πίστη των παλαιοημερολογιτών αλλά να προβληματίσουμε τον καλοπροαίρετο ερευνητή. Αν ήταν εκ Θεού το σημείο της εμφάνισης του Τιμίου Σταυρού τότε μήπως ο Θεός ευλόγησε το παλαιοημερολογίτικο σχίσμα; Οι παλαιοημερολογίτες έκτοτε έχουν διασπασθεί σε 12 ή και περισσότερες ομάδες-«εκκλησίες». Είναι δυνατόν ο Κύριος να ευλόγησε με σημείο το Παλαιό Ημερολόγιο;  Τα σχίσματα των παλαιοημερολογιτών είναι … «Σχίσματα για την πλήρωση μητροπόλεων,  για χειροτονίες, για καταστατικά,  για την έκδοση εγκυκλίου κατά των νέων ταυτοτήτων!  για την εικονογραφία και άλλες μηδαμινές αιτίες (μέχρι παράταξη "Εξαγωνιτών" υπάρχει!). Τα άνευ λόγου εσωτερικά σχίσματά τους αποδεικνύουν και το αβάσιμο του σχίσματός τους από την Εκκλησία. Η άνεση, με την οποία χαρακτηρίζουν τους λοιπούς Ζηλωτές ως αιρετικούς, φανερώνει ότι έχουν χάσει προ πολλού την αίσθηση των εννοιών της αιρέσεως και του εκκλησιαστικού σχίσματος.  Ο απλός λαός έχει περιέλθει σε σύγχυση, διότι διαρκώς ευρίσκεται σε διαφορετική παράταξη χωρίς να το αντιλαμβάνεται.  Η προεδρική καθέδρα των "Ενισταμένων" δημιουργήθηκε με τρία σχίσματα, τα οποία επέφεραν και ισάριθμες καθαιρέσεις. Θυμίζουν τα σχίσματα των εγκαταλειμμένων από την θεία Χάρη Μονοφυσιτών, Προτεσταντών και Παλαιοπίστων».5
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Ας μη σκιαμαχούμε, λοιπόν, κι ας μη βλάπτουμε τους εαυτούς μας στα μεγάλα πράγματα, φιλονικώντας για τα ανάξια λόγου. Γιατί δεν αποτελεί έγκλημα το να νηστεύουμε αυτή ή την άλλη περίοδο, αλλά έγκλημα, και μάλιστα ασυγχώρητο και άξιο καταδίκης και πρόξενο μεγάλης τιμωρίας, είναι η διαίρεση της Εκκλησίας, ο διαπληκτισμός, η σπορά της διχόνοιας και η συνεχής αποστέρηση του εαυτού μας από τις συνάξεις των πιστών».
Είναι τόσο μεγάλη η αμαρτία του σχίσματος ώστε να μην …συγχωρείται ούτε και με το μαρτύριο!!! «Ουδέ μαρτυρίου αίμα ταύτην δύνασθαι εξαλείφειν αμαρτίαν» αποφαίνεται ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (Ρ.G.τ. 57.250). Γι' αυτό ο άγιος Λουκιλιανός πέταξε στους δρόμους τα λείψανα ενός σχισματικού μάρτυρα!6
Οι παλαιοημερολογίτες από την εποχή που αποκόπηκαν από το Σώμα Του Χριστού δεν έχουν να μας επιδείξουν ούτε ΕΝΑΝ άγιο παρά μόνο διασπάσεις επί διασπάσεων και αναθέματα επί αναθεμάτων. Το μίσος τους για την Εκκλησία και τους νεοφανείς Αγίους Της είναι δαιμονικό. Ο πόλεμος ενάντια στους μακαριστούς γέροντές μας Πορφύριο, Παΐσιο, Ιάκωβο είναι έντονος και πολύπλευρος. Από σχισματικοί κατέληξαν Πνευματομάχοι. Τα συμπεράσματα ας τα βγάλει ο αναγνώστης...


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1.    Ο διάβολος παρουσιάζεται ως άγγελος φωτός-ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΠΟΡΕΙΤΟΥ-ΛΟΓΟΙ Γ'-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ-ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" ΣΟΥΡΩΤΗ http://www.egolpion.com/aggelos_fwtos.el.aspx
2. ΟΙ «ΦΩΤΙΣΜΕΝΕΣ» ΞΕΣΚΕΠΑΖΟΝΤΑΙ-Αρχιμ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ Προηγουμένου της Ι.Μ. Πετράκη - Έκδοση ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ- 1977 http://www.egolpion.com/fwtismenes.el.aspx
3-4-6. Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη- Ο Χριστός ήταν Ορθόδοξος Εκδόσεις «ΤΕΡΤΙΟΣ» ΚΑΤΕΡΙΝΗ
5.  ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΗ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΖΗΛΩΤΙΚΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ (Απάντηση στο άρθρο του αιδεσιμολογιωτάτου π. Νικολάου Δημαρά) Υπό Μοναχού Βασιλείου Γρηγοριάτου http://www.egolpion.com/antipaterikoi_zhlwtes.el.aspx      

Ἀντιαιρετικὸν Ἐγκόλπιον    www.egolρion.com