ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΟΡΔΑΝΙΑ 7

Μέσα στην αφόρητη ζέστη ξεκινάμε από το άγιο αυτο προσκύνημα και πηγαίνουμε σε άλλα άγια μέρη.  

Πρώτος τόπος επίσκεψης είναι ο τόπος που μαρτύρησε ο πρωτομάρτυς Στέφανος.  Δεν πέρασε πολλή ώρα και με το λεωφορείο μας ήλθαμε στο συγκεκριμένο χώρο.  Ένας ηλικιωμένος κύριος που είναι ο φύλακας του συγκεκριμένου προσκυνήματος μας άνοιξε και μας δέχτηκε με πολλή αγάπη.  Ο χώρος του προσκυνήματος θύμιζε στα πάντα τον πρωτομάρτυρα. Ο Ναός προς τιμήν του Αγίου Στεφάνου.  

Εικόνες, απεικονίζουν τον θάνατο του πρωτομάρτυρα.  Γονατιστός και γύρω του οι Εβραίοι με πέτρες μεγάλες στα χέρια τον λιθοβολούν και δίπλα φύλακας στα ρούχα των λιθοβολητών είναι ο μετέπειτα Απόστολος Παύλος.  Ρίγη συγκίνησης αισθανθήκαμε όλοι μας, αφού στο ιερό αυτό χώρο, βρισκόμαστε εμείς τώρα.  Ποιός ξέρει αν πατούμε επάνω σέ κάποιες κηλίδες του αίματος του! Ποιός ξέρει αν εκεί στούς χώρους που βρισκόμαστε, ο Άγιος άφησε την τελευταία του πνοή.  Βεβαίως στη συνέχεια κατεβήκαμε πιο κάτω. 

Εκεί που υπάρχει ακόμα ο τόπος,  ο γνήσιος τόπος,  πού μαρτύρησε ο πρωτομάρτυς Στέφανος.  Η σκέψη μας όμως αλλά και η φαντασία μας μας δημιουργεί ίσως ακόμη περισσότερο δέος. Ενα  καντηλάκι, λίγα κεριά καί μιά εικόνα, δείχνουν την ιερότητα του χώρου αλλά και τον τόπο του μαρτυρίου του Πρωτομάρτυρα.  Εκεί τα μάτια δακρύζουν. Εκεί καταλαβαίνει ο καθένας το βάρος και την ιερότητα  του προσκυνήματος.  Σκύψαμε όλοι και θελήσαμε ν΄αγγίξουμε με τα χείλη μας τα άγια εκείνα χώματα πάνω στα οποία άφησε την τελευταία του πνοή επί της γης, ο πρωτομάρτυς Στέφανος.  Καθίσαμε αρκετή ώρα, με αρκετή περίσκεψη και σκεπτόμαστε τις ώρες του μαρτυρίου του. Ο καθένας μας προσπαθούσε να επικοινωνήσει από την καρδιά του με τον Αγιο . Να μάθει οσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες γιά τό φρικτό του θάνατο! Ομως ο χρόνος είναι αδυσώπητος. Πρέπει να φύγουμε γιά άλλο ιερό χώρο. 

Ξεκινήσαμε αμέσως για ένα παραπλήσιο προσκύνημα. Ίσως το δεύτερο προσκύνημα κατά σειράν, μετά τον Πανάγιο τάφο και τη Βηθλεέμ.  Είναι ο ιερός τόπος της Γεσθημανή.  Είναι ο χώρος εκείνος στον οποίο εκοιμήθη η Υπεραγία Θεοτόκος.  "Γεθσημανή τω χωρίω κηδεύσατέ μου το σώμα".  Εκεί αξιωνόμαστε να φτάσουμε και αφού κατεβήκαμε αρκετά κάτω από το έδαφος της γης μπήκαμε στον ιερό χώρο του ναού. Πλησιάζουμε στο ιερό χώρο του τάφου της Υπεραγίας Θεοτόκου.  

Πού βρισκόμαστε Θεέ μου!!! Σταθήκαμε για λίγο απέξω προκειμένου να προσαρμοστούμε στην ιερότητα του χώρου και να συνειδητοποιήσουμε πού εχουμε  έλθει! Ένας ένας στη συνέχεια, άρχισε να μπαίνει στο ιερό κουβούκλιο του τάφου της Παναγίας για να αγγίξει με τα χέρια του και να προσκυνήσει το χώρο εκείνο στον οποίον έθαψαν τήν Υπεραγία Θεοτόκο.  Όλοι μας γονατιστοί, μπήκαμε μέσα στο χώρο του τάφου και με την δέουσα κατάνυξη προσκυνήσαμε στον τάφο της Παναγίας. 

Βγαίνοντας και πίσω από τον τάφο, στέκει μια μεγαλοπρεπής εικόνα . Είναι η εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας. Πολυτελέστατα ντυμένη με χρυσάφι, εκεί πάνω στο μάρμαρο θρόνο της.  Κατά την ιστορία η εικόνα αυτή ζωγραφήθηκε ... μόνη της.  Γι αυτόν ακριβώς το λόγο η μορφή της Θεοτόκου έχει μια θεϊκή ουράνια ομορφιά.  Πλησιάσαμε και προσκυνήσαμε.  Στη συνέχεια σταθήκαμε απέναντι και ψάλλαμε.  "Την ωραιότητά της παρθενίας Σου".  "Τη υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια".  Θεοτόκε Παρθένε χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σού".  Η ώρα περνούσε αλλά ο χρόνος μάς διώκει.  Δεν θέλουμε να φύγουμε.  Σταθήκαμε όσο το δυνατόν περισσότερο.  Όμως περιμένουν κι άλλα προσκυνήματα.  Το πρόγραμμα δυστυχώς μας κυνηγάει. 

Με βαριά την καρδιά ξεκινούμε από εκεί. Βγαίνοντας από το ιερό προσκύνημα δεξιά κι αριστερά υπάρχουν κάποιοι τάφοι.  

Αριστερά μας ο τάφος των γονιών της Υπεραγίας Θεοτόκου του Ιωακείμ και της Άννας.  

Και δεξιά μας ο τάφος του Μνήστορος Ιωσήφ.  Ο Ιωσήφ όπως όλοι γνωρίζουμε είναι εκείνος ο οποίος αρραβωνιάστηκε την Υπεραγία Θεοτόκο και την συνόδευε μέχρι το θάνατό του.  Ο Ιωσήφ την έφερε στη Βηθλεέμ όπου γέννησε τον Κύριο και στη συνέχεια εκεί στη Ναζαρέτ που είναι και η πατρίδα του. Έμενε κοντά στην  Θεοτόκο και σαν μαραγκός που ήταν, είχε κοντά του και τον Κύριο σαν παιδί.  

Σταθήκαμε γιά λίγο στούς τάφους τους και προσκυνήσαμε και στη συνέχεια προχωρούμε.  Προχωρούμε εκεί δίπλα που είναι ο χώρος της προσευχής του Χριστού.  Όλοι θυμόμαστε ότι η Γεθσημανή είναι ο αγαπημένος χώρος του Χριστού που τα βράδια ερχόταν και προσευχόταν.  Εκεί ήρθε και το τελευταίο εκείνο βράδυ και έκανε την τελευταία του προσευχή λίγο πριν τη σταύρωση.  Εκεί σε εκείνο το χώρο έτρεξε ο ιδρώτας του όπως μας λέει η Αγία Γραφή σαν σταγόνες από αίμα.  

Εκεί υπάρχουν μέχρι σήμερα εκείνες οι γέρικες εληές, που μαρτυρούν με την πολυχρονιότητά τους, ότι σε εκείνο το χώρο πράγματι και σε εκείνες τις ελιές ακούμπησε ο Χριστός, κουρασμένος από την προσευχή του την εναγώνια.  Οι εικόνες εναλλάσσονται με τέτοια ταχύτητα, που δυστυχώς κάποιες φορές δεν είμαστε σε θέση να σκεφτούμε και να κατανοήσουμε κάποια γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση και στο πραγματικό τους μέγεθος.  

Εδώ βρίσκεται ένας καθολικός ναός μέσα στον οποίο φυλάσσεται οι πέτρα, επάνω στην οποία γονάτισε ο Κύριος και προσευχήθηκε.  Πλησιάσαμε σκύψαμε για να αγγίξουμε με τα χείλη και τα χέρια  μας την πέτρα έχοντας την αίσθηση, και έτσι είναι, ότι θα πάρουμε μεγάλη ευλογία.  Πιστεύουμε ότι την πήραμε.  

Βγήκαμε από το καθολικό ναό και προχωρήσαμε λίγο πιο ψηλά . Εδώ είναι ένα ορθόδοξο ρωσικό μοναστήρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής.  Όπως όλοι γνωρίζουμε η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή είχε παίξει πρωτεύοντα ρόλο στο πάθος του Κυρίου μας.  Παρακαλέσαμε και μας άνοιξαν και αφού ανεβήκαμε στον μεγαλοπρεπέστατο ιερό ναό, εκεί μπροστά κυριαρχούσε μια πολύ ωραία εικόνα.  

Η εικόνα εξιστορεί το γεγονός ότι η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή μετά το πάθος του Κυρίου και την ανάστασή του , πήγε στη Ρώμη.  Εκεί συνάντησε αυτοπροσώπως τον αυτοκράτορα Καίσαρα και εζήτησε εκδίκηση για το θάνατο του Χριστού.  Ο αυτοκράτορας την άκουσε αλλά αμφισβητούσε στα λόγια της.  Τότε η Αγία κρατούσε δύο αυγά  στα χέρια της και του είπε: « Άν σου λέω ψέμματα αυτά τα αβγά να μείνουν άσπρα όπως είναι.  Αν όμως σού λέω την αλήθεια τα αβγά να κοκκινίσουν »! Όντως εκείνη τη στιγμή τα αβγά θαυματουργικά κοκκίνισαν.  Γι αυτό και μέχρι σήμερα το Πάσχα υπάρχει έθιμο που θέλει κόκκινα αβγά.  Κατάπληκτος ο αυτοκράτορας βλέποντας το θαύμα, βεβαίωσε την Αγία ότι όντως θα εκδικηθεί για το θάνατο του Κυρίου.  Ειδοποίησε λοιπόν τους πρωτεργάτες του θανάτου του Χριστού, τον Πιλάτο τόν Άννα και τό Καϊάφα να έλθουν επειγόντως στη Ρώμη.  Εκεί στη Ρώμη τους εκτέλεσε ο ίδιος με τα ίδια του τα χέρια.  

Στο χώρο του Ναού της Μονής, δεξιά κι αριστερά υπάρχουν δύο ολόσωμα σκηνώματα Αγίων γυναικών της ρωσικής Εκκλησίας.  Βγαίνοντας από το Ναό η θέα ήταν καταπληκτική.  

Ακριβώς απέναντι η παλαιά πόλη των Ιεροσολύμων. Εδώ κυριαρχεί το μεγαλοπρεπέστατο τέμενος του Ομάρ.  Ξεκουραστήκαμε και ταυτόχρονα απολαύσαμε την καταπληκτική θέα και συνεχίζουμε τα προσκυνήματα  διότι είναι πολλά και ο χρόνος μας περιορισμένος.  

Προχωρούμε πιο ψηλά ακόμα, εκεί στο χώρο που ονομάζεται μικρά Γαλιλαία.  Εδώ ο τόπος είναι Άγιος!  Εδώ ο Κύριος με τους μαθητές που πολλές φορές συναντήθηκαν.  Κυρίως μετά την Ανάστασή Του!  Εδώ φύλακας είναι ένας γέροντας ιερομόναχος.  Ο πατήρ Ανθιμος. Υπέργηρος! Είναι όμως πρόθυμος να μας ξεναγήσει και να μας κατατοπίσει γύρω από το προσκύνημα.  Δροσερό το περιβάλλον, με πολλά δέντρα, στη σκιά τών οποίων ξεκουραζόμαστε και από την κούραση αλλά και από τον ανυπόφορο καύσωνα. 

Μπαίνουμε στο ναό και εκεί πρώτος τόπος που συναντούμε είναι το σημείο όπου εμφανίστηκε ο Κύριος στούς δέκα μαθητές Του μετά την Ανάσταση του.  Ο Ναός είναι τεράστιος και καθισμένοι εμείς στα στασίδια του, ακούμε το γέροντα να μας εξιστορεί το ιστορικό του χώρου.  Μέσα στον κυρίως ναό,  και αριστερά υπάρχουν λείψανα.  Πολλά λείψανα Αγίων.  

Πίσω από την Αγία Τράπεζα ένας Σταυρός μαρτυρεί ένα φοβερό θαύμα.  Όταν κάποτε κάηκε κάποιος Ναός, ο  Σταυρός αυτός, πού ήταν μέσα στο Ναό, κάηκε μεν, αλλά περιμετρκά γύρω από τό Σώμα του Εσταυρωμένου! Κράτησε εντελώς καθαρό από τη φωτιά το σώμα του Κυρίου!!!  Στο υπόγειο του Ναού,  βρίσκονται οι τάφοι των πατριαρχών των Ιεροσολύμων. 

Προσκυνήσαμε και βγήκαμε από το ναό και εκεί απ έξω ... άλλος ιερός χώρος.  Είναι ο χώρος εκείνος όπου είδαν οι μαθητές ξαφνικά τον Κύριο μπροστά τους και τον νόμισαν φάντασμα.  Ο Κύριος όμως τους καθησύχασε από το φόβο τους, όταν πήρε και έφαγε κηρήθρα και ψαρι ψητό, για να τους δείξει ότι δεν είναι φάντασμα.  

Σε κάποια μικρή απόσταση υπάρχει ένας ναός.  Ονομάζεται "Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο".  Ο Ναός αυτός είναι αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο.  Κάποτε, εκεί πού στέκει ο Ναός αυτός, τότε παλαιά ήταν ο χώρος προσευχής της Υπεραγίας Θεοτόκου, τα χρόνια εκείνα τα οποία έζησε αφού ο κύριος είχε φύγει από τον κόσμο αυτό.  Λόγω επισκευών ο χώρος αυτός είναι κλειστός.  Όμως πλησιάσαμε και έστω, απ έξω προσκυνήσαμε.  Εκεί στο χώρο αυτό, τρείς μέρες πριν πεθάνει,  η Θεοτόκος παίρνει το μήνυμα από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, ότι σε τρείς ημέρες θα φύγει από τον κόσμο αυτό.  Αφού μοίρασε τα υπάρχοντά της τα λιγοστά, στις γνωστές και φίλες της, έφυγε από κει κι όπως προείπαμε πήγε στο σπίτι του Ευαγγελιστού Ιωάννου όπου και εκεί πέθανε.  Μείναμε αρκετή ώρα στο χώρο αυτό αφού οι φυλλωσιές των δέντρων μας βοηθούσαν να δροσιστούμε στοιχειωδώς μέσα στον καύσωνα ο οποίος γενικά επικρατούσε.  

Και από κει συνεχίζουμε. Συνεχίζουμε ακόμα πιο ψηλά.  Είναι εκεί στο σημείο, που ο Κύριος αναλήφθηκε από τη γη προς τον ουρανό.  Εκεί που άφησε το τελευταίο του ίχνος επάνω στη γη.  Δυστυχώς ο χώρος αυτός βρίσκεται σήμερα στην κατοχή των μουσουλμάνων.  Πληρώνοντας ένα μικρό εισιτήριο μπήκαμε μέσα να προσκυνήσουμε.  Παρ΄ ότι ο χώρος βρίσκεται στα χέρια των μουσουλμάνων εν τούτοις ευωδίαζε! 

Σκύψαμε να προσκυνήσουμε το τελευταίο ίχνος του Κυρίου και η ευωδία ήταν τεράστια.  Δέν μείναμε πολλή ώρα.  Οι "κάτοχοι" κάπως αφιλόξενοι   ... δέν  μας κρατούσε ο τόπος! Φύγαμε και περάσαμε ακριβώς απέναντι από το προσκύνημα, όπου εκεί ευρίσκεται το ορθόδοξο προσκύνημα της Αναλήψεως.  Φύλακας και εδώ ένας γνωστός μας Πατρινός μοναχός ο πατήρ Αχίλλειος.  Μας δέχτηκε με χαρά και αφού μας πρόσφερε το σύνηθες κέρασμα στη συνέχεια μας οδήγησε στον ιερό ναό του μοναστηριού.  Ο χώρος αυτός είναι ο μαρτυρικός.  Οχι διότι πέθανε κάποιος μαρτυρικά, αλλά διότι, ο ίδιος ο Ναός και το Μοναστήρι, δέχτηκαν τη βία των Εβραίων! Εδώ πριν από λίγα χρόνια οι Εβραίοι γκρέμισαν τό Ναό και το Μοναστήρι και σήμερα αναδομούνται και τα δύο εκ θεμελίων.  

Μείναμε λιγο για να ξεκουραστούμε και σε κοντινή απόσταση υπάρχει Ρωσσικό Μοναστήρι. Εδώ τιμάται και η Ανάληψις του Κυρίου, αλλά εδώ υπάρχει καί ο τόπος της πρώτης ευρέσεως της Τιμίας κεφαλής του Προδρόμου! 

Κυριολεκτικός συγκλονισμός! Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται! Έχουμε χάσει κυριολεκτικά το έδαφος κάτω από τα πόδια μας! Παλαιά, οι επισκέψεις σε τέτοιους Άγιους χώρους συνοδεύονταν από νηστείες και αγρυπνίες και προσευχές ... Τί να πούμε !!!

Εδώ τελειώνει και το τελευταίο μας προσκύνημα για τη σημερινή ημέρα.  Παρ όλη τη χαρά μας για το προσκύνημά μας,  όλοι μας αισθανόμαστε την ανάγκη να πάμε στο ξενοδοχείο για την απαραίτητη ξεκούραση μας.  Αύριο μας περιμένει ο άλλος τόπος επίσκεψης, καινούριες εμπειρίες!