ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΟΡΔΑΝΙΑ 2

Δεύτερη μέρα του προσκυνήματός μας στά Άγια και Ιερά χώματα των Ιεροσολύμων. 

Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι,  και η εμπειρία της προηγούμενης ημέρας μας κρατάει όλους σε μιά διαρκή εγρήγορση ύστερα απ όσα ζήσαμε και προσκυνήσαμε την προηγούμενη ημέρα.  Όλοι μας ζούμε με την εμπειρία της Βηθλεέμ του ιερού σπηλαίου της γεννήσεως του Κυρίου μας, του σπηλαίου των νηπίων, του σπηλαίου του γάλακτος, και όλων των άλλων τα οποία γευτήκαμε πνευματικά την πρώτη ημέρα του προσκυνήματός μας.

Σήμερα δεύτερη ημέρα του προσκυνήματος μας και οι εμπειρίες μας αναμένονται πιό συγκλονιστικές αφού κατά το πρόγραμμα, θα πάμε να προσκυνήσουμε στα Ιεροσόλυμα, περίπου μισή ώρα απόσταση από τη Βηθλεέμ με το λεωφορείο, και ιδιαιτέρως στην παλαιά πόλη, όπου υπάρχουν τα προσκυνήματα όλων των τόπων αλλά και όλων των εποχών,  του Παναγίου τάφου, του φρικτού Γολγοθά, του Πραιτωρίου και όσων άλλων ευρίσκονται μέσα στο χώρο αυτό.  Η ώρα αναχώρησης μας είναι 9 το πρωί,  εμείς όμως έχουμε ετοιμαστεί από πολύ νωρίτερα.  Ύστερα από το πρωινό μας στο ξενοδοχείο, επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο που μας περιμένει και ξεκινούμε για τους ιερούς και Αγίους τόπους των Ιεροσολύμων.

Μέσα στο λεωφορείο ξεκινάμε με την καθιερωμένη προσευχή μας. Ο πατήρ Τιμόθεος στή συνέχεια, μάς κατατοπίζει με πολλά ιστορικά στοιχεία, προκειμένου να είμαστε προετοιμασμένοι γι αυτά που θα συναντήσουμε.  Κοντά σ΄αυτόν και η ξεναγός μας η κυρία Αρτεμις, που έχει να προσθέσει σίγουρα, σημαντικά στοιχεία αφού είναι μόνιμος κάτοικος των Ιεροσολύμων.  Δεν καταλάβαμε πότε πέρασε η ώρα και κατεβήκαμε από το πούλμαν και προχωρήσαμε μπαίνοντας από την πύλη του Δαυϊδ προς την παλαιά πόλη και κυρίως το ναό της Αναστάσεως.  Συγκεντρωμένοι ο ένας κοντά στον άλλον, φτάνουμε μετά από περίπου δέκα λεπτά έξω από το ναό της Αναστάσεως.

Εκεί στην πλατεία του ναού, προσκυνητές από όλα τα μέρη του κόσμου.  Προσκυνητές από κάθε μέρος της γής, για να επιβεβαιώνεται ότι ο Χριστός μας είναι το κέντρον της ανθρωπότητος.  Πλησιάζουμε προς την κεντρική πύλη του ναού και εκεί αριστερά μας στέκει η κολόνα, η χαραγμένη απο Θείο χέρι.

Εκεί, σύμφωνα με την ιστορία, το 1548 οι Αρμένιοι απαγόρευσαν στον Πατριάρχη των Ιεροσολύμων, τον μόνο δικαιούχο,  να μπει την ημέρα του μεγάλου Σαββάτου στον Πανάγιο τάφο για να πάρει το Αγιο φως.  Ο Πατριάρχης πικραμένος, έφυγε και βγήκε εκεί έξω στην κεντρική πύλη του ναού και όταν πλησίασε η ώρα για να βγει το Άγιο φώς, για πρώτη φορά στα χρονικά, το Άγιο φώς βγήκε από την κολόνα που στεκόταν ο Πατριάρχης και όχι από τον Πανάγιο τάφο που ως συνήθως κάθε χρόνο βγαίνει.  Μέχρι σήμερα η κολόνα αυτή υπάρχει σκισμένη όπως είπαμε πιο πάνω από θείο χέρι, γρανιτένια και αυτή, η οποία και ευωδίαζε.  Τότε, το 1548 δηλαδή, ο μουσουλμάνος ιμάμης οποίος ήταν έτοιμος να απαγγείλει την προσευχή των μουσουλμάνων, μόλις είδε το φοβερό αυτό θαύμα ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Θεό, τό Θεό των ορθοδόξων.  Οι  άλλοι μουσουλμάνοι, έτρεξαν και ανέβηκαν εκεί επάνω στο μιναρέ που βρισκόταν, και τον γκρέμισαν κάτω. Μέχρι σήμερα θεωρείται ο μάρτυς της Αναστάσεως του Κυρίου μας.

 Αφού περάσαμε την κεντρική πόρτα του Ναού, μπροστά μας ευρίσκεται ο τόπος της Αποκαθήλωσης.  Βρίσκεται ακριβώς κάτω από το Γολγοθά και είναι το πρώτο σημείο που συναντά ο προσκυνητής του ναού της Αναστάσεως . Η πλάκα, διακοσμημένη κατάλληλα, στην οποία πέφτουν και προσκυνούν όλοι όσοι μπαίνουν στο ναό, δείχνει το σημείο που ακούμπησαν το σώμα του Κυρίου κατεβάζοντάς το από το Σταυρό.  Προσκυνήσαμε  με  ευλάβεια και νοιωθαμε έντανα τα ρίγη της συγκίνησης.

Προχωρήσαμε προς τα αριστερά του ναού και εκεί μπροστά μας το κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου.  Κόσμος πολύς παρατεταγμένοι, αναμένουν τη σειρά τους για να μπούν να προσκυνήσουν τον ιερώτατο χώρο του τάφου του Χριστού.  Κόσμος πολύς βρίσκονται στο κέντρο του κόσμου, που είναι ο Ναός της Αναστάσεως, για να πάρει την ευλογία και τή χάρη από τον αναστημένο Χριστό.  Εκεί στην παράταξη και εμείς, περιμένοντας τη σειρά μας για να μπούμε μέσα στον Τάφο.  Κάποια στιγμή φτάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε, μπροστά στην πύλη του Πανάγιου Τάφου και  ένας ένας θέλουμε να φτάσουμε εκεί μπροστά στον τάφο του Χριστού, να γονατίσουμε να κλάψουμε και να πει ο καθένας στο Χριστό, αυτά που θέλει να του εκμυστηρευτεί.  Μπαίνοντας στον Πανάγιο Τάφο, δύο κεριά κρατούν αναμμένο το Πανάγιο φώς. Το είδαμε και το κάναμε κι εμείς.  Απλώσαμε τα χέρια μας επάνω στη φλόγα των κεριών και όμως η φλόγα αυτή, η ουράνια αυτή φλόγα, δεν μας έκαψε.  Τα βάλαμε και τα ξαναβάλαμε κι όμως αισθανόμαστε απλά λίγη ζέστη χαλαρή αλλά και αγαλλίαση καρδιάς.

Με την παρότρυνση του πορτάρη του Παναγίου τάφου περάσαμε στο βάθος εκεί που είναι ο τάφος του Χριστού. Γονατίσαμε και αισθανθήκαμε πλέον τη φυσική ευωδία που βγαίνει μέσα από το ιερό αυτό προσκύνημα, ευωδία ουράνια, ευωδία πνευματική, ευωδία όμως  και αισθητή. Πόσο λίγος φαίνεται ο χρόνος όταν βρίσκεσαι σέ τέτοια άγια μέρη !  Πόσο θα θέλαμε να "παγώσει" ο χρόνος και να απολαμβάνουμε τα ύψιστα δώρα του Παναγίου Τάφου!

Στη συνέχεια,  και βγαίνοντας από τον Πανάγιο και Ζωοδόχο τάφο του κυρίου μας,  πηγαίνουμε σε άλλο μεγάλο προσκύνημα.  Το δεύτερο κατά σειράν σε αξία και μεγαλοπρέπεια,  το φρικτό Γολγοθά.  Ο κόσμος ήταν πολύς. Όλοι περιμένουν να σκύψουν πάνω από την τρύπα στην οποία φυτεύτηκε ο Σταυρός του Χριστού, εκεί που στηλώθηκαν τα ξύλα του Σταυρού για να σταυρωθεί ο αναμάρτητος Κύριος.

Εκεί που η ευωδία εξέρχεται τεράστια και όλοι μένουν έκπληκτοι μπροστά στο θαύμα αυτό των αιώνων . Εκεί τα γόνατα μας,  ακόμα κι αν δεν το θέλουμε, λυγίζουν από μόνα τους.  Τα μάτια δακρύζουν όσο κι αν είναι σκληρός και ψυχρός ο άνθρωπος . Περιμένουμε στην ουρά, δεν ξέρω για πόση ώρα και όταν φτάνουμε εκεί κάτω από την Αγία Τράπεζα που είναι ο συγκεκριμένος χώρος,  σκύβουμε με ευλάβεια και η καρδιά μιλάει στο Θεό και παρακαλεί, το αίμα που πότισε εκείνες τις πέτρες του Γολγοθά να ξεπλύνει και τα δικά μας κρίματα.  Πόσο θα θέλαμε να μείνουμε εκεί σκυμμένοι πάνω από την τρύπα εκείνη του Γολγοθά! Πόσο θα θέλαμε να μην σηκωθούμε από το ιερό εκείνο προσκύνημα, αλλά να είμαστε συνεχώς δοσμένοι και με το σώμα και με την ψυχή, στην επικοινωνία μας με το σταυρωμένο λυτρωτή!

Δυστυχώς όμως ακολουθούν κι άλλοι προσκυνηταί,  και επομένως πρέπει να προχωρήσουμε ... Όντως προχωρούμε και ακριβώς κάτω από τον λόφο του Γολγοθά, άλλο συγκλονιστικό προσκύνημα. Εκεί ο τόπος που κατά την παράδοση βρέθηκε το κρανίο του πρωτοπλάστου Αδάμ.

Εκεί του πέφτοντας στο αίμα του Χριστού, ξέπλενε κατ αυτό τον τρόπο τις αμαρτίες όλου του ανθρώπινου γένους.  Πιό μέσα ακόμα, εκεί στον ίδιο χώρο, είναι το θησαυροφυλάκιο του Ναού της Αναστάσεως! Και οι θησαυροί;  Τα Ιερά λείψανα των Αγίων της πίστεώς μας.  Ένα δωμάτιο γεμάτο ιερές λάρνακες με οστά Αγίων και μαρτύρων της πίστεώς μας τα οποία αναδίδουν οσμή ευωδίας πνευματικής.

Προσκυνούσαμε και σε όλους μας φαινόταν η επιθυμία,  εάν είναι δυνατόν να αγγίξουμε όλα τα λείψανα όλων των Αγίων.  Νιώθαμε ότι είμαστε στον παράδεισο εκεί που βρίσκονται οι άγιοι.  Νιώθαμε ότι στα λείψανα αυτά τών αγίων μας, βρίσκεται η Χάρις και η ευλογία των Αγίων την οποία προσπαθούσαμε να αποκτήσουμε.

Συνεχίζουμε να προσκυνούμε στούς χώρους του Ναού της Ανάστασης και λίγο πιο πέρα είναι ένα κομμάτι από την κολόνα εκείνη στην οποία έδεσαν τον Πανάγιο σώμα του Χριστού μας και το μαστίγωσαν.  Εκεί οι προσκυνητές στέκουν και αφουγκράζονται.  Τι άραγε;  Στήνουν τα αυτιά τους επάνω στην πλάκα που σκεπάζει το κομμάτι αυτό της κολώνας και ακούνε τις μαστιγώσεις στο κορμί του Χριστού μας.  Άλλοι ακούνε τις κραυγές και τα "άρον άρον σταύρωσον αυτόν",  των Εβραίων.  Όλοι πάντως θεωρούν το προσκύνημα αυτό ιδιαιτέρως χαριτωμένο.  Εκεί σταθήκαμε και εμείς και δεν κρύβω το γεγονός, ότι πολλοί στη συνέχεια μου είπαν ότι άκουσαν όντως τις μαστιγώσεις και τα σφυριά με τα οποία τότε κάρφωναν το σώμα του Χριστού μας.

Όμως τα προσκυνήματα είναι πολλά.  Πρέπει να συνεχίσουμε και μάλιστα σύντομα.  Προχωρούμε λοιπόν στο επόμενο και κατεβαίνουμε πολλά σκαλιά και φτάνουμε εκεί που ο ζήλος και η πίστη της Αγίας Ελένης έφεραν στο φως του κόσμου τον Τίμιο Σταυρό! Φτάνουμε στο σημείο εκείνο που η Αγία εκείνη βασίλισσα του Βυζαντίου ,  χρηματοδοτεί τους εργάτες, πιστεύοντας ακράδαντα ότι εκεί σε κείνο το σημείο βρίσκεται θαμμένος ο τίμιος Σταυρός.  Και όντως.  Ο τόπος εκείνος, ευωδίαζε!  Εκεί η ευωδία μέχρι σήμερα,  δείχνει τη γνησιότητα του τόπου της εύρεσης του Τιμίου Σταυρού. Σταθήκαμε για λίγο και ψάλαμε το απολυτίκιο της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Τα προσκυνήματα δεν έχουν τέλος σε κάθε μας βήμα αισθανόμαστε ότι και κάτι καινούργιο συγκλονιστικότερο του προηγούμενου έχουμε να βιώσουν προχωρούμε όμως.  Και φτάνουμε εκεί που ο Εκατόνταρχος στέκει έκπληκτος από τα γεγονότα τησ Σταυρώσεως, και ομολογεί "αληθώς Θεού Υιός ήν Ούτος ».

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ   ΑΥΡΙΟ