Μπρος στο Σταυρό

Γονατιστός μπρος στο Σταυρό

με δάκρυα στα μάτια

γιατί, Χριστέ μου, ερωτώ

να με τρυπούν αγκάθια;

-Παιδί μου, μ’ αποκρίθηκε,

σε κίνδυνο βρισκόσουν,

του πλάνου θύμα θα ’πεφτες,

συντρίμμια θα γινόσουν.

Έσπευσα και σε φύλαξα,

έσωσα την ψυχή σου,

αντί γι’ αυτήν προτίμησα,

να πάσχει το κορμί σου.

Μα για ιδές και τ’ αγαθά

που’χω  σε σε χαρίσει,

πνευματικά και υλικά,

τα ’χεις ποτέ μετρήσει;

Κοίτα και τούτες τι πληγές

που υπέμεινα για σένα

είναι βαθιές, οδυνηρές,

στάζουν για χάρη σου αίμα.

Γι’ αυτό και μην αγανακτείς,

ποτέ να μη γογγύσεις,

πρόσεξε μη καταθλιβείς,

μηδέ μελαγχολήσεις.

Υπόμενε, περίμενε

σαν τον Ιώβ τον άγιο,

έλπιζε και ειρήνευε

σαν τον μεγάλο Παύλο.

Υγεία πρώτα στην ψυχή

και έπειτα στο σώμα,

ζήτα θερμά στην προσευχή

με πίστη και με φλόγα.

Παιδί αγαπημένο μου

κοντά μου μείνε πάντα,

να ζεις στη βασιλεία Μου

με φως χαρά κι ελπίδα.

Σφιχταγκαλιάζω το σταυρό,

καταφιλώ τα πόδια,

ολόψυχα παρακαλώ:

«Μείνε μαζί μου αιώνια».